ကြၽန္မတို႔ခပ္ငယ္ငယ္က သမိုင္းသင္႐ိုးမွာ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို ေရာင္စံုသူပုန္ေတြထတဲ့ ေခတ္၊ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္ဟာ တိုင္းျပည္ေခ်ာက္ထဲက်ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ စနစ္၊ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ တေယာက္တေပါက္ေျပာၾကတဲ့ ေခတ္ရယ္လို႔ သင္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
အဲဒီ့ေခတ္ကထုတ္ေဝတဲ့စာအုပ္ေတြဟာ ဆိုရွယ္လစ္ပန္းတိုင္ကို အေထာက္အပံ့ျပဳတဲ့ စာေပေတြကိုပဲ ထုတ္ေဝခြင့္ျပဳတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရွရွားဘာသာကေန ျပန္ဆိုတဲ့စာအုပ္ေတြ၊ တ႐ုတ္ဘာသာကေနျပန္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေတြသာ အမ်ားအားျဖင့္ ဖတ္ရတာပါ။ အဲဒီ့ေခတ္က ျပန္တမ္းဝင္အရာရွိေတြမွ ဖတ္ခြင့္ရွိတဲ့ Time, Newsweek စတဲ့ မဂၢဇင္းေတြမွာေတာင္ အစိုးရရဲ႕မူဝါဒနဲ႔မကိုက္ညီတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြ ဆုတ္ျဖဲခံခဲ့ရပါတယ္။ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး အေမွာင္ခ်ထားခဲ့ၿပီး ျမန္မာအသံကေနလာတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို မစားရဝခမန္း အိပ္မက္ေနခဲ့ရပါတယ္။
၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးအတြင္းမွာေတာ့ ''ဒီမိုကေရစီ'' ဆိုတဲ့အသံကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့အသံကို အာဏာရွင္ေတြက မုန္းတီးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီမိုကေရစီကိုပိတ္ပင္ဖို႔ အမ်ဳိးမ်ိဳး ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕ အဓိကအခ်က္က ျပည္သူလူထုရဲ႕အာဏာပါ။ ျပည္သူလူထုက သူတို႔အက်ဳိးကိုေရွ႕ရႈမယ့္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို မဲေပးေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔ဟာလည္း ျပည္သူေတြ တိုးတက္ဖြဲ႔ၿဖိဳးလာေအာင္လို႔ ႀကိဳးပမ္းရြက္ေဆာင္ရပါတယ္။ အစိုးရ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျပည္သူအတြက္မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေနာက္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူက အစိုးရေဟာင္းကို ေရြးခ်ယ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရဆိုတာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ခိုင္းဖတ္ပဲျဖစ္ရမွာပါ။ ျပည္သူရဲ႕ အရွင္သခင္အျဖစ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယူဆေနရင္ အဲဒါ အစိုးရ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အယူအဆ၊ လူအားလံုး တန္းတူညီမွ်ရွိရမယ္၊ လူနည္းစုရဲ႕ အခြင့္အေရးကို လူမ်ားစုက ေလးစားလိုက္နာရမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို အေရးေတာ္ပံုနဲ႔အတူ ကြၽန္မတို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္မတို႔မ်ဳိးဆက္ေတြဟာ တပါတီအာဏာရွင္ရဲ႕လက္ေအာက္ကေန စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ လက္ေအာက္ကို ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ က်ားေၾကာက္လို႔ ရွင္ႀကီးကိုးတာမဟုတ္ေပမယ့္ က်ားထက္ဆိုးတဲ့ ရွင္ႀကီးရဲ႕လက္ထဲမွာ ကြၽန္မတို႔ျပည္သူေတြ မြဲျပာက်ခဲ့ရပါတယ္။ ျပည္သူေတြ မြဲျပာက်ခဲ့သေလာက္ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ ေျပလည္သူေတြ၊ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြဟာ လူခ်မ္းသာေတြျဖစ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုအေပၚကို ထပ္မံ ဗိုလ္က်စိုးမိုးၾကပါတယ္။
ကမၻာ့ေရစီးေၾကာင္းအရ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေျပာင္းလဲဖို႔လိုအပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ေလာက္ ဗိုလ္က်စိုးမိုးလာခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ စီပြားေရးအင္ပါယာအတြင္းက လူေတြဟာ တကယ့္ အေျပာင္းအလဲကို ျငင္းဆန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီကို သြားေနပါတယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ေပမယ့္ အာဏာကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥေပဒကို ''စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ဒီမိုကေရစီ'' စနစ္အျဖစ္ တီထြင္ဖန္တီးလိုက္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆိုတာ စည္းကမ္းရွိၿပီးသားပါ၊ ထပ္ၿပီး စည္းကမ္းေတြနဲ႔ ကန္႔သတ္ဖို႔မလိုဘူးလို႔ ေျပာထားပါတယ္။ ျပည္သူလူထုက ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို လိုခ်င္တယ္။ အစိုးရက စစ္အာဏာရွင္ေတြစိတ္ႀကိဳက္ ဒီမိုကေရစီကို ဖန္တီးတယ္။ ဒီေတာ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕အက်ဳိးစီးပြား ထိပ္တိုက္ေတြ႔လာပါတယ္။ အရင္တုန္းကလိုေတာ့ ပြဲၾကမ္းလို႔မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနမွာ အေျခခံဥပေဒ သံုးသပ္ေရးေကာ္မတီကို ဖြဲ႔ေပးပါတယ္။ အဖြဲ႔ဝင္ ၁ဝ၉ ဦးမွာ ျပည္သူေတြယံုၾကည္တဲ့ ပါတီက အမတ္ ၉ ဦးပဲ ပါဝင္ပါတယ္။ NLD ပါတီကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးကို လက္မေလ်ာ့ပါဘူးတဲ့။ ျပည္သူေတြလိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီကို သြားဖို႔အတြက္ အဓိက အဟန္႔အတားဟာ ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒပါ။ ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ အဟန္႔အတားလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုထက္ ပိုျပင္းထန္တဲ့ အေရးေတာ္ပံုတခုကို ရင္ဆိုင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျပည္သူအားလံုးအတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီေန႔ဆိုတာကို အႀကီးအက်ယ္ က်င္းပေပးတဲ့အျပင္ ဒီမိုကေရစီနည္းက်က် ျပည္သူေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးေတြ တိုးတက္ေကာင္းမြန္လာေအာင္ေဆာင္ရြက္ဖို႔က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ စစ္မွန္မႈကို အေလးေပးမွာသာလွ်င္ တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္က ေကာင္းမြန္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟန္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔ မဲဆြယ္စည္း႐ံုးတာကို ျမန္မာျပည္သူေတြ နားေယာင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ အေတြးအေခၚ ရင့္က်က္တဲ့ ျပည္သူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ။
ခင္ၿငိမ္းသစ္
No comments:
Post a Comment