ေဟ့ အေျခအေနၾကည့္ေလကြာ ... လခြီးနဲ႔မွ ... မသိမသာလုပ္လုုိက္ ... အကုုန္ ကြဳိင္ကုန္ေတာ့မွာပဲ ...။
ဝွီး ... ဘုတ္ ... ဟူး ...
++++
မလြယ္ပါ ... တကယ့္ကုုိ မလြယ္ပါ ...။ လုုပ္တုုန္းကေတာ့ ေကာင္းၿပီး ... ခုုလိုုက်ေတာ့ .. ေတာ္ေတာ့္ကုုိ ရင္ပူရပါတယ္ ...။ အားလုုံးမသိလုုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ ...။ ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔က ဘန္ေကာက္က လမ္းေလွ်ာက္ပဲ ဆင္းလာတာ ..။ တပည့္ေတာ္တုုိ႔က ဒီမွာ အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ ...။ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ လက္နက္ကုုိင္ေဆာင္ထားသည့္ ထုုိင္းစစ္သား ႏွစ္ေယာက္တတြဲျဖင့္ ဟုုိၾကည့္ သည္ၾကည့္ႏွင့္ က်ေနာ္တုုိ႔ ရပ္ကြက္ဘႀကီးအား ပိတ္ဆုုိ႔၍ထားေလသည္။ ဒီၾကားတဲ့ က်ေနာ္တုုိ႔မွာ မဟုုတ္တာက လုုပ္ထားမိ၍ ေၾကာက္စိတ္က ကဲေနသည္။ ဟူး ...ဟူး .. ေတာ္ေတာ္ေလး ေမာပါတယ္ ...။
လုုိင္းခ်င္းမတူသည့္အတြက္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတုုိ႔အပူနဲ႔ သူတုုိ႔ဆုုိေတာ့ က်ေနာ္တုုိ႔ကုုိ သတိထားမိမည္ မထင္ပါ..။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွလည္း ပစ္ထုုတ္လုုိက္ရသည့္အတြက္ မိမိအပါအဝင္ ေလွ႔ေဖာ္ေလွ႔ဖက္ ေခြးသားေလးေတြ ကံေကာင္းလုုိ႔ ... ဆုုိၿပီး စိတ္ေမာရပါတယ္ ...။
ခုုရက္ပုုိင္း ဘန္ေကာက္ကေန ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ဆင္းလာၿပီး ဆႏၵျပမယ္တဲ့ ...။ ဘာသိဘာသာ .. ဘာမွမသက္ဆုုိင္သလုုိ ...။ ေန႔စဥ္လုုပ္ေနၾကဇယားအတုုိင္း ငထူးနဲ႔ တေယာက္ ၆ လိပ္ေလာက္ရေအာင္ ႐ုုိက္သည္ ...။ ႐ုုိက္ခ်က္သည္ ... ျမန္လာသည္ ..၊ သြက္လာသည္၊ သုုခိတာ ဟူသည့္ ဖက္ၾကမ္းလိပ္ေလးမ်ားသည္ ႐ႈခ်င္သဖြယ္ ..ဖြာခ်င္သဖြယ္ ...။ သုုိ႔ေသာ္ လူမသိေအာင္ လုုပ္ရသည္ ...။ က်ေနာ္တုုိ႔ သိုုသုုိသိပ္သိပ္လုုပ္ၾကသည္ ...။ ရနံ႔သည္ ေမႊးပ်ံ႕၏ ...။ မႏုုိင္ပါက စိတ္အား ႐ူးေစတတ္၏ ။။။
ငထူးနဲ႔ စခန္းထဲကေန တကီလုုိမွာထားသည္ ...။ မလာသည္က အ႐ုုိးေတြေရာ ..အေစ့ေတြေရာ ... အၾကမ္းထည္လုုိက္ႀကီး ..။ ဟုုိမွာေတာ့ ဆင္ေကၽြးသည္ဆုုိလား .. ။ မထူးၿပီ ... ဆင့္အစာလည္း လူ႔အစာပင္ ...။ ေနာက္ပုုိင္း ဆင္ေတြလည္း ငတ္ကုုန္သည္ ...။ မလြယ္ပါ ..။ လူသိလည္း မခံဝံ့ ...။
ေနာက္ဆုုံး ငထူး ... မလာသည္အား ... က်ေနာ္တုုိ႔ ေန႔န႔ညည ဆြဲ၏။ ေဘးခန္းမွ မ်က္မွန္သည္ကား မဆြဲ ..။ သူ႔အတြက္ ယစ္ေရႊရည္ သီးသန္႔တုုိက္ရသည္ ...။
ဘုုန္းဘုုန္းတုုိ႔ မဲေဆာက္ေရာက္မယ့္ေန႔ က်ေနာ္တုုိ႔သည္ကား ထုုိင္းစစ္တပ္၏ပိတ္ဆုုိ႔မႈေၾကာင့္ တုုိက္ထဲမွ အျပင္မထြက္ရဲ... ။ ပုုိဆုုိသည္ကား က်ေနာ္၏အခန္းထဲတြင္ က်ေနာ္တုုိ႔ ေလွ႔ရင္း ေလွ႔ရင္း ဖယ္ထားသည့္ အေစ့ထုုတ္ႀကီးကား ရွိေနသည္ ...။ ေၾကာက္စိတ္သည္ ငယ္ထိပ္ဆီသုုိ႔ ...။ မတတ္ႏုုိင္ .. လုုပ္မွျဖစ္မည္ ...။ ႏုုိ႔မဟုုတ္ပါက ...
ေဟ့ အေျခအေနၾကည့္ေလကြာ .. လခြီးနဲ႔မွ .. ...
ဝွီး ... ဖုုတ္ .. ဖတ္ ...
အေစ့ထုုတ္ ပစ္လုုိက္သည့္အသံသည္ အေတာ္ႀကီး က်ယ္ေလာင္ခဲ့သည္ ...။ စိတ္ထဲတြင္ က်ိတ္ဆုုေတာင္းမိသည္ ... အပင္မေပါက္စႏွင့္ဟုု ...။
ယခုုတြင္ကား ... က်ေနာ္သည္ ထုုိင္းႏုုိင္ငံတြင္ေန၍ မေလွ႔အားေတာ့ပါ ... ငထူးသည္ နယူးဇီလန္တြင္ေန၍ ေလွ႔ေကာင္းေလွ႔ေနလိမ့္မည္ .. ေမာင္ဉာဏ္သည္ အေမရိကားတြင္ေန၍ ေဒၚလာေပး၍ ေလွ႔ေနမွန္းသိသည္ ...။ ငထူးအကုုိ ကုုိထူးကား ဆြီဒင္တြင္ေန၍ ေလွ႔မည္လည္း မဟုုတ္ ... ေလွာ္မည္လည္း မဟုုတ္ ...။ အေမရိကားမွ ေမာင္သက္သည္ကား .. ဗူးပင္ေတြခ်ည္း တြင္တြင္စုုိက္ကာ .. ထုုိအပင္မ်ားၾကားတြင္ ... ဘာရွိမည္ကုုိ က်ေနာ္ သိ၏ ...။
ထုုိ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားထဲမွ က်ေနာ္သည္ကား ကုုတ္ကျမင္းျဖစ္၏ ...။ အေၾကာက္လြန္၍ ပစ္ထုုတ္မိလုုိက္ေသာ အေစ့ထုုတ္အား စိတ္မွန္းျဖင့္တြက္ပါက ... ခုုခ်ိန္တြင္ ဆင္တုုိ႔သည္လည္း စားေလာက္၏ ... က်ေနာ္တုုိ႔သည္လည္း စားေလာက္၏ဟုု ဆင္ျခင္မိ၏ ...။
စာ႐ႈသူ အေပၚတြင္ဖတ္ခဲ့ရသည့္ ... ဝွီး ... ဖုုတ္ ... ဖတ္သည္ .. က်ေနာ္ ကုုတ္ကျမင္း ပစ္ထုုတ္ခဲ့ေသာ အေစ့ထုုတ္ျဖစ္၏...။ ။
ေဆာင္းလူ
ၾသဂတ္စ္ ၂၀၊ ၂၀၁၃
No comments:
Post a Comment