ဒီပြဲမွာ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္တို႔၊ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီ အတြင္းေရးမွဴး ဦးေက်ာ္မင္းေဆြတို႔၊ သတင္းစာဆရာအသင္း ဥကၠ႒ ဦးကိုကိုတို႔ စကားေျပာၾကသဗ်။ က်ဳပ္တစ္ေယာက္လည္း ေဘးကင္းရန္ကင္းေဆာင္ပုဒ္နဲ႔အညီ အသံထြက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သဗ်။
ဒီရက္ပိုင္းမွာပဲ က်ဳပ္လည္း ပူပူေလာင္ေလာင္ရွိတာနဲ႔ ေလာင္ေလာင္ပူပူ စာမူတစ္ခု ဖတ္ေနပါတယ္။ သတင္းစာဆရာႀကီး ေမာင္သစ္လြင္(လူထု)ရဲ႕ "တိုက္ပြဲဝင္သတင္းစာ" စာအုပ္စာမူဗ်။
၂၀ ရာစု အစပိုင္းေလာက္ကတည္းက လြတ္လပ္ေရးရခ်ိန္အထိ ျမန္မာသတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ နယ္ခ်ဲ႕ကိုလိုနီအစုိးရရဲ႕ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွား တိုက္ပြဲဝင္သြားခဲ့ၾကပံု သမိုင္းေျခရာေကာက္ခ်က္ေတြ တစ္ပံုတစ္ေခါင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒီသမိုင္းေၾကာင္းေတြကုိ ျပန္ေျပာင္းသံုးသပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ အား-မာန္-ဉာဏ္-သတၱိေတြကို အမ်ားႀကီး နားလည္သေဘာေပါက္ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီေခတ္အခါေတြက သတင္းစာေတြကို တိုက္ပြဲဝင္သတင္းစာရယ္လို႔ ဘြဲ႔တံဆိပ္ခ်ည္ခဲ့ၾကရသလဲ။ ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ေတာ္လွန္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကလို႔ တိုက္ပြဲဝင္ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။
သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ အဓိက ပစ္မွတ္ထား တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတာက နယ္ခ်ဲ႕ကိုလိုနီအစိုးရေတြပဲ။ အဲဒီအစုိးရေတြနဲ႔ အေပါင္းအသင္းလုပ္၊ အာဏာကပ္ပါးလုပ္၊ လက္ပါးေစအလုိေတာ္ရိလုပ္၊ စီးပြားေရး သူခိုးဓားျပလုပ္နဲ႔ ဆိုးခဲ့၊ ၾကမ္းခဲ့၊ ဖိႏွိပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ျဖစ္ရပ္၊ လုပ္ရပ္ေတြကို ျပည္သူလုထုႀကီးက ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူလူထုတပ္ဦးမွာ သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ ရပ္တည္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာ တိုက္ပြဲဝင္သတင္းစာေတြရဲ႕ သမိုင္းစဥ္ပဲ။
အဲဒီသမိုင္းစဥ္ေတြဟာ ဒီေန႔၊ ဒီအခ်ိန္ေခတ္အခါမွာလည္း မၿပီးေပ်ာက္ေသးဘူး။ ဆံုးခန္းမေရာက္ေသးဘူး။ အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္လည္း အလားတူပဲ။ ဆံုးလမ္းမျမင္တဲ့ သမိုင္းစဥ္ေတြကို ေတြ႔ေနရဦးမွာပဲ။
ဒီလိုအေနအထား ဆိုက္ေနတာဟာ စာနယ္ဇင္းေတြက တိုက္ပြဲေပ်ာ္ စိန္ေခၚေနရမွ ေက်နပ္ၾကလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကေလာင္လႊားၿပီး ဓားသြားထက္ခ်င္ေနၾကလို႔ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔သမိုင္းရဲ႕ ခရီးလမ္းေၾကာင္းဆိုတာ ၾကမ္းတမ္းတာခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။ သမိုင္းဦး ဘံုေျမေခတ္ကတည္းက လူသားေတြရဲ႕ ဘဝျဖစ္စဥ္မွာ စိုးမိုးသူေတြ၊ ျခယ္လွယ္သူေတြ၊ ဖိႏွိပ္သူေတြဆိုတာ ရွိစျမဲပဲ။ စိုးမိုးခံေတြ၊ ျခယ္လွယ္ခံေတြ၊ ဖိႏွိပ္ခံေတြကလည္း ႐ုန္းကန္တြန္းလွန္ တိုက္ပြဲဝင္စျမဲပဲ။ သူတို႔ရဲ႕တပ္ဦးမွာ လူသားစိတ္ ႀကီးမားသူေတြ၊ သူေတာ္စင္ေတြ၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းေတြ၊ စာေပပညာရွင္ေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြ (ေႏွင္းေခတ္ေတြမွာေတာ့ စာနယ္ဇင္းသမားေတြ) ရပ္တည္ခဲ့ၾကစျမဲ ျဖစ္တယ္။
လူေကာင္းသူေကာင္းစိတ္ ထြန္းကားတဲ့ ပထမအမ်ဳိးအစား ေခတ္ကာလမွာ စိုးမိုးသူေတြက ထိန္းထိန္းညႇိညႇိ စနစ္နည္းနာေတြ က်င့္သံုးၾကတယ္။ စိုးမိုးခံေတြရဲ႕ တပ္ဦးခ်ီ ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ေစာင့္ေစာင့္စည္းစည္း စနစ္နည္းနာေတြကို က်င့္သံုးၾကတယ္။
မသူေတာ္စိတ္ေတြ တိုးပြားလာတဲ့အခါ ဒုတိယအမ်ဳိးအစား ေခတ္ကာလေတြ ၾကံဳျပန္တာေပါ့။ အဲဒီေခတ္အခါမွာ အာဏာပိုင္ အသိုင္းအဝိုင္းေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ဆက္ဆံေရး ပ်က္ျပား ေျပာင္းလဲလာတယ္။ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ က်ယ္ေျပာနက္႐ႈိင္းလာတယ္။ အဲဒီအခါ ျပည္သူလူထုေတြကလည္း ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ စာနယ္ဇင္းေတြရဲ႕ ေပါင္းစည္းေရွ႕ေဆာင္မႈနဲ႔ ႐ုန္းကန္မႈလုပ္လာၾကတယ္။
အဲဒီကာလေတြကို အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်ယ္ကာလ၊ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ႐ုန္း႐ုန္းကန္ကန္ကာလရယ္လို႔ သမိုင္းက မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တယ္။
အဆိုးရြားဆံုး သမိုင္းေခတ္ကေတာ့ အာဏာရွင္ေတြက ဖိႏွိပ္၊ ျပည္သူေတြက တြန္းလွန္၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အံုႂကြ ေျဗာင္းဆန္တဲ့ တတိယအမ်ဳိးအစားကာလေတြေပါ့။ ဒီေတာ္လွန္ေခတ္ေတြမွာ စာနယ္ဇင္းေတြကလည္း တိုက္ပြဲဝင္ အင္အားစုေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။
ဒါေတြဟာ စာနယ္ဇင္းသမိုင္းမွာ ေမာ္ကြန္းတင္ခဲ့တဲ့ ေခတ္သံုးေခတ္ပဲ ျဖစ္တယ္။
ယူနက္စကို အခမ္းအနားမွာ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္ မိန္႔ခြန္းေျပာတယ္ဗ်။ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြ ထြန္းကားေရးဆိုတဲ့ စကားတစ္လံုးကို ထည့္ေျပာသြားတယ္။ ပထမအမ်ဳိးအစား စာနယ္ဇင္းေခတ္ကို ညႊန္းသြားတယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ အစုိးရေတြ၊ အာဏာပိုင္အင္အားစုေတြ စိတ္ေကာင္းသေဘာေကာင္းနဲ႔ ထိန္းထိန္းညႇိညႇိ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကတဲ့ ေခတ္ကာလေလ။ စာနယ္ဇင္းေတြ က်န္းမာသန္စြမ္းႏိုင္ၾကတာေပါ့။
အဲသလိုမဟုတ္ဘဲ ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်ယ္အစိုးရေတြနဲ႔ ဖိဖိႏွိပ္ႏွိပ္အစိုးရေတြရဲ႕ ေခတ္ကာလေတြဆိုရင္ေတာ့ စာနယ္ဇင္းေတြရဲ႕ ႐ုန္းကန္မႈေတြ၊ စာနယ္ဇင္းေတြရဲ႕ ေတာ္လွန္တိုက္ဖ်က္ တိုက္ပြဲဝင္မႈေတြပဲ ေပၚေပါက္ၾကံဳေတြ႔ရမွာ မုခ်ေပါ့။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စာနယ္ဇင္းေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ မူလဘူတ မူဝါဒတရားေတြနဲ႔အညီ လူ႔သမုိင္းေခတ္ေတြကို ဝိုင္းညႇစ္ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ အမွားတရားေတြ၊ အဆိုးတရားေတြ၊ အဖ်က္တရားေတြကို ေဖာ္ထုတ္တိုက္ဖ်က္ တိုက္ပြဲဝင္သြားၾကရမွာပါပဲ။ အဲသလုိဆိုရင္ စာနယ္ဇင္းေတြ က်န္းမာသန္စြမ္း ရွိေကာင္းမွ ရွိမယ္။ ေတာ္လွန္မာန္-ဉာဏ္-သတၱိေတြနဲ႔ အတိုင္းမသိျပည့္ႏွက္တဲ့ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား အင္အားစုေတြအျဖစ္ ရပ္တည္လာႏိုင္မွာကေတာ့ ဧကန္မုခ်ပဲေပါ့ဗ်ာ။
ဒီေန႔ေခတ္ကမာၻမွာ ၾသဇာသိကၡာႀကီးမားေနတဲ့ တိုက္ပြဲဝင္စာနယ္ဇင္း (Crusading Journalism) မူဝါဒမ်ဳိးကိုင္စြဲႏိုင္တဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြ ျမန္မာျပည္တစ္လႊား ထြန္းကားဖို႔ေကာင္းၿပီ။ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ၾကံရည္၊ ဖန္ရည္၊ ဉာဏ္ရည္ျပည့္ဝစြာ ေပၚထြက္လာၾကပါေစ။ ဆႏၵအႀကိမ္ႀကိမ္ ျပဳလိုက္ရပါသဗ်ား။ ။
ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္
ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္(၁၈)
No comments:
Post a Comment