သူတို႔၏ ေၾကကြဲျခင္း အ၀တ္ျဖင့္ လူတုိ႔သည္ အလံေတာ္ကုိ ခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ လူတို႔သည္ ရွပ္အကၤ်ီမ်ားကုိ ကုိက္ျဖတ္လ်က္ သုိ႔မဟုတ္ ေကာင္းကင္မွာ၊ ဤေကာင္းကင္ အျပာကြက္မွာပင္ သူတို႔တိုင္းျပည္၏ ၾကယ္ပြင့္မ်ားကုိ တပ္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။
တပ္မက္ေသာ လက္တို႔ျဖင့္ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာပမာ ၾကယ္ပြင့္ကုိ တပ္ဆင္သည္။
ၾကယ္ပြင့္တုိ႔သည္ တစက္စက္ျဖင့္ ရဲရဲနီ၍ လာေလကုန္ၿပီ။ ဤေျမကြက္သုိ႔ ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို ေမာင္းတင္၍ လာသူမ်ား၊ ရက္စက္စြာ ပစ္သတ္ရန္ အမိန္႔ေတာ္ ဦးထိပ္ရြက္လာသူမ်ားသည္ က်ဴးရင့္၍ လာကုန္ေသာ လူထုကုိသာ ေတြ႔ရွိၾကရသည္။
တာ၀န္ႏွင့္ ဤခ်စ္စိတ္က လူထုကုိ ျပည္သူအျဖစ္ လုပ္ေပးသည္။
ပိန္ပိန္ပါးပါး မိန္းမငယ္ တဦးသည္ အလံကုိ ဆုတ္ကုိင္ရင္း လဲက်သြားသည္။
လုလင္ပ်ဳိ တဦးသည္ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ အေခ်ာင္းဟတ္ကာ ေနာက္သို႔ တံု႔လဲသြားသည္။
သူတို႔သည္ကား က်ဆံုးသြားၾကေသာ သူတို႔၏ အခ်င္းအရာကုိ ေငးေမာကာ ေၾကကြဲျခင္း လႈိင္းတံပိုးသည္ ခုန္တက္ၿပီး။
ဤ ေသဆံုးသူမ်ားအတြက္ ငါသည္ အျပစ္ဒဏ္ကုိ ေတာင္းဆိုပါ၏။
ဤ ရာဇ၀တ္မႈကုိ က်ဴးလြန္သည့္ အမိန္႔ကုိ ေပးသူအတြက္ ငါသည္ အျပစ္ဒဏ္ကုိ ေတာင္းဆိုပါ၏။
ဤ အေလာင္းမ်ားေပၚမွ ကုပ္တက္၍ တန္ခိုး အာဏာယူသူ၊ သစၥာေဖါက္မ်ား အတြက္ ငါသည္ အျပစ္ဒဏ္ကုိ ေတာင္းဆိုပါ၏။
ငါသည္ လက္ဆြဲကာ ေမ့ေလ်ာ့ရန္ အလုိမရွိ။
သူတို႔၏ ေသြးစြန္းေသာ လက္မ်ားကုိလည္း အလိုမရွိ။ ငါသည္ အျပစ္ဒဏ္ကုိသာ အလုိရွိသည္။
သူတို႔ကုိ အရပ္ရပ္သုိ႔ သံအမတ္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေစလႊတ္ျခင္းကုိ လည္းေကာင္း၊ အိမ္မွာပင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းက ဖံုးအုပ္ေနျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ငါသည္ အလုိမရွိ။
ဤေနရာမွာပင္၊ ဤ ရင္ျပင္မွာပင္၊ သူတို႔ကုိ တရားသျဖင့္ စီရင္ခ်က္ ခ်ရန္ ငါသည္ အလိုရွိသည္။
ငါသည္ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ရန္သာ အလုိရွိသတည္း။
ပါဗလို နီ႐ူဒါ
ဗမာဘာသာျပန္ - ဒဂုန္တာရာ
(ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ၏ အယ္ဒီတာစားပြဲ၊ စာေပ အႏုပညာေ၀ဖန္ေရးႏွင့္ ပန္းႏုေရာင္အို စာအုပ္မွ)
No comments:
Post a Comment