လျပည့္ညမို႔
ေကာင္းကင္က လမင္း
ခါတိုင္းညေတြလို လင္းမယ္ထင္
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ ...
အလို ... ဘယ္လို
သူ ... သူ ... သူ ငိုေနပါေရာလား ...။
ဟုတ္ ... တာ ... ေပါ့
ဘုရားသားဆိုတာ
တိုင္းျပည္အသဲႏွလံုး
မီးေလာင္ဗံုးနဲ႔ ပစ္မွေတာ့
ခ်စ္သူတိုင္း ႐ႈိက္လို႔ငို
အဲဒါ မ်က္ရည္ယိုဗံုးေပါ့ ...။
ကိုယ့္မ်က္ႏွာဖံုး
ကိုယ္ကန္ခြာရဲသူတစုေၾကာင့္
အေရျပားေတြ စုတ္ျပဲလို႔
တိုင္းျပည္ရဲ႕ နတ္ေနကိုင္းလဲ
မီးကၽြမ္းခဲ့ရၿပီကြယ့္ ...။
ေဒဝဒတ္ မယားပါသားမို႔
ဒင္းတို႔ ႐ိုင္းတာမဆန္းေပမယ့္
က်ဳပ္တို႔ရင္ထဲကအနာ
အသမာေတြတက္
ေနာင္ဆယ္သက္ေတာင္
ကမၻာမေၾကဘူး ...။ ။
ၾကခတ္ (ရင္း-၈)
29 Nov 2012
No comments:
Post a Comment