ရင္ထဲ အေတြးေငြ႔ေငြ႔ေတြနဲ႔ လႈိက္လႈိက္ခုန္
ျပန္ခ်ိန္တန္လို႔ မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ မိုးကုိ
စိမ္းစိမ္းကားကား ဧည့္ခံထားရတယ္ …။
လာေနက် နံနက္ခင္းေတြမွာ
မင့္ကိုယ္စား ႏွင္းဆီအနက္ကေလး ထိုးစိုက္ေပးထားမယ္
မင့္ကတိစကားေတြ နာက်င္အက်ဥ္းက်ေနမစိုးလို႔
သူ႔ … ဆူးခက္ခၽြန္ခၽြန္ေတြကို အနာခံ သပ္ေပးထားမယ္
သူ႔ကို စကားမေျပာခိုင္းဘူး
သူေျပာေျပာေနက် အတိတ္ကအေၾကာင္းေတြ
သူ႔ အမွတ္ရမႈဝတ္မႈန္ေတြမွာ စြန္းေပမေနေစရဘူး
မင္း ေနရထိုင္ရ ခက္ေနမွာစုိးလို႔ပါ
စိတ္ခ် လက္ခ် ႀကိဳက္သလို စီရင္ႏုိင္ပါတယ္ …။
ခန္းဆီးစမွာ အစိမ္း
ျပတင္းကလွမ္းျမင္ရတဲ့ ႐ႈခင္းဟာ အစိမ္း
မင္းရဲ႕ ကိုယ္သင္းရနံ႔ဟာ အစိမ္း
မင့္ဆီက ပြင့္အန္က်လာမယ့္ စကားသံေတြဟာ အစိမ္း
ဒုိ႔ႏွစ္ဦး ေဝးကြာခဲ့တဲ့ အလြမ္းေတြဟာလည္း စိမ္းခဲ့တယ္ …။
အလိုရွိရာကို သက္ျပင္းမွ်င္းမွ်င္းကေလးနဲ႔ တံခါးေခါက္လိုက္ပါ
အလိုလို ေရာက္ရွိလာမယ့္ အလိုက္သင့္က်ဳိးႏြံမႈမ်ားရဲ႕ တာဝန္ေက်မႈမ်ား
သံသယ မျဖစ္လိုက္ပါနဲ႔
ထင္ေယာင္ထင္မွားနဲ႔ မ်က္လႊာပင့္မၾကည့္လိုက္ပါနဲ႔
အိပ္မက္ကုိ ဘယ္လို ေရေမႊးအေကာင္းစားမ်ဳိးနဲ႔ မက္ခ်င္ပါသလဲ
စိတ္ကူးစိတ္သန္းကို ဘယ္လို ရတနာ ေျခနင္းမ်ဳိးနဲ႔ ျဖတ္သန္းခ်င္ပါသလဲ
ဆူဆူညံညံအသံေတြ မၾကားခ်င္ဘူး … ဟုတ္စ … ။
မင့္ အလိုမက်တဲ့ အရပ္မွာ ေႏြဦးကို ဝွက္ထားေပးပါမယ္
မင့္ထက္လွမယ့္ ပန္းပြင့္ကေလးေတြ အသက္ရွင္မလာေစဖို႔ …
ကမၻာႀကီးဟာ မင့္စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ဖို႔ … သူ အသက္ရွင္ေနတာပဲ
ဒီအတိုင္းပဲ ျဖစ္သင့္တယ္ …။
ငွက္ကေလးတေကာင္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းမွာ ေကာင္းကင္ကို ဝွက္မထားဘူး
လိပ္ျပာကေလးရဲ႕ ေတာင္ပံမွာ ေတာေခ်ာက္သံေတြ မရွိေစရဘူး
ျမင္းက်ားေတြရဲ႕ လည္ဆံေမႊးမွာ ျမဘယက္ေတြ ဆင္ယင္မထားဘူး
ဝံပုေလြေတြရဲ႕ ညေတြမွာ နာက်င္မႈေတြအတြက္ ခုိနားရာ မရွိခဲ့ပါဘူး
ငါ့ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမွာေတာ့ မင့္မာနေတြရဲ႕ ျပဌာန္းခ်က္ေတြသာ ေနသားက်ခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္ …။
မင္းက ျမစ္တစင္းလို စီးဆင္းသြားခဲ့တယ္
ငါကေတာ့ တံတားအုိကေလး တစင္းလို ယိုင္နဲ႔ က်န္ရစ္တယ္
ကမ္းကပ္လာတဲ့ အမႈိက္စကေလးေတြဟာ ငါ့ျမတ္ႏုိးမႈ ဆႏၵအေသေတြ
လမ္းမွာ ေတာေမွာက္ေနတဲ့ ကူးတို႔ဆရာကို ေတြ႔ရင္ေျပာလိုက္ပါ …
သူ႔ေလွ … နစ္ခဲ့ၿပီလို႔ …။
က်ေနာ္ ေႏြးမယ္ထင္ၿပီး ဒီဝတ္႐ံုရဲ႕အေငြ႔ကို လႈံခဲ့ပါတယ္
ပုလဲလို … ႏို႔ႏွစ္လို … ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ့ အေရာင္
စြန္းထင္းလြယ္မွန္း က်ေနာ္ မသိခဲ့
ထာဝရလို႔ မွားယြင္းျမတ္ႏုိးမိခဲ့
ခု … သူ … အိမ္ဦးခန္းထဲ အက်အနထိုင္
အနမ္းတခု … ေနာက္အနမ္းတခု … ေနာက္လာဦးမယ့္ အနမ္းမ်ား
မာတာဟာရီရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းက ေသျခင္းတရားတို႔ ရွင္သန္ေနဆဲ အနမ္းမ်ား
တေျဖာက္ ေျဖာက္ နဲ႔
‘မေလး လက္ခတ္သံ’ မ်ားလား
အေႏြးအက်ႌစစ္စစ္တထည္ ရက္လို႔ေနတာမ်ားလား
သူ႔ အမည္နာမက ‘မရဏ’ ျဖစ္တယ္
က်ေနာ့္ ဆံႏြယ္မွာ တြဲခိုေနတာ သူ႔မ်က္ရည္စမ်ား
တကယ္က … ဒီဇာတ္လမ္းဟာ တင္ဆက္ေနက် အလြမ္းမ်ဳိးပဲ ျဖစ္သင့္တယ္။ ။
ကမာပုလဲ
၂၀၊ ၁၁၊ ၂၀၁၂။
No comments:
Post a Comment