ေသေသာသူ ၾကာလွ်င္ေမ့”
ဤကား ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔ေျပာေနက် ဆုိ႐ုိးစကားပင္ျဖစ္သည္။ ေယ်ဘူယ်အားျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆုိ႐ုိးစကားလည္းျဖစ္ပါ၏။ အထူးသျဖင့္ အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္လာေသာ္ ေသေသာသူအား တျဖည္းျဖည္းေမ့ေလ်ာ့ကာ ေနာက္ဆံုး လံုးလံုး သတိမရေတာ့ေသာ အေျခအေနမ်ဳိးျဖစ္လာတတ္သည္။ ဤသုိ႔လွ်င္ ေယ်ဘူယ်အားျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆုိ႐ုိးစကားႏွင့္ပတ္သက္၍ ခၽြင္းခ်က္ေတာ့ရွိေနပါသည္။
ယင္းခၽြင္းခ်က္ကား လြန္ခဲ့ေသာ ၄၈ ႏွစ္၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္ ၁၉ ရက္ စေနေန႔ကျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္ အလြန္အ႐ုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္ၿပီး မည္သုိ႔မွ ေဖ်ာက္ဖ်က္၍မရႏုိင္သည့္ အစြန္းအထင္း အမည္းကြက္ႀကီး (သုိ႔မဟုတ္) ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈႀကီးျဖစ္ရာမွ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အေပါင္းပါ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား အတံုးအ႐ံုးႏွင့္ ေရတိမ္နစ္က်ဆုံးခဲ့ရျခင္းသည္ အခ်ိန္ကာလာ မည္မွ်ပင္ၾကာျမင့္ေစကာမူ ေမ့ေပ်ာက္၍မရႏုိင္သည့္ ခၽြင္းခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသတည္း။
အထူးသျဖင့္ ၁၉- ၇- ၄၇ ေန႔ကျဖစ္ရပ္ႏွင့္တကြ ယင္းျဖစ္ရပ္မတုိင္မီ တစ္လအတြင္းကျဖစ္ရပ္မ်ားကုိ အနီးကပ္သိရွိခဲ့ရသူ ကၽြန္ေတာ့္အဖုိ႔ မေမ့ႏုိင္႐ံုမက ျပင္းစြာ နာက်ည္းေၾကကြဲျခင္း၊ ယူက်ဳံးမရျဖစ္ျခင္း၊ ေျဖမဆယ္ႏုိင္ေအာင္ ပူေဆြး ဝမ္းနည္းျခင္း စေသာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈဒဏ္ကုိ ႏွစ္စဥ္ဇူလုိင္လ နီးကပ္လာတုိင္း အလူးအလဲ ခံစားရတတ္ပါသည္။
ဘာေၾကာင့္ဤသုိ႔ဆုိရေၾကာင္းကုိလည္း ယခုဆက္လက္ေဖာ္ျပလတၱံ႔ေသာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားက အေျဖေပးႏုိင္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။
*********
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လဆန္းတြင္ ‘ဘီအုိဒီ’ ေခၚ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္ပင္မ လက္နက္ခဲယမ္းသုိေလွာင္ေရးတပ္မွ ဘရင္းဂန္း ၊ ေတာ္မီဂန္း ၊ စတင္းဂန္း စေသာ ေမာင္းျပန္လက္နက္မ်ားႏွင့္တကြ ခဲယမ္းက်ည္ဆန္ အေျမာက္အျမားကုိ ပစၥည္းထုတ္ပံုစံအတုမ်ားျဖင့္ မသမာသူတစ္စုက ထုတ္ယူသြားေၾကာင္းကုိ Special Branch ေခၚ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဌာနခ်ဳပ္၏ သတင္းတပ္ဖြဲ႔က သတင္းရသျဖင့္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးမွတစ္ဆင့္ အစုိးရအဖြဲ႔ထံ သတင္းပုိ႔ အစီရင္ခံခဲ့ပါသည္။
ထုိအခ်ိန္က ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ႏုိင္ငံျခားခရီးထြက္ေန၍ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးဝန္ႀကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမက ေခတၱ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ယူေနပါသည္။ ေဖာ္ျပပါ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား လိမ္လည္ ထုတ္ယူသြားျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အစုိးရအဖြဲ႔က လုိအပ္သလုိေဆာင္ရြက္ရန္ ေခတၱျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးအား တာဝန္ေပးလုိက္ပါသည္။
ဝန္ႀကီးဦးျမလည္း ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနက တုိက္႐ုိက္ကြပ္ကဲေသာ (ေနာက္ပုိင္း ျပည္ေထာင္စု စစ္ရဲတပ္ UMP ျဖစ္လာသည္) ေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္ႏွင္းေရးတပ္မွ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ကုိ လက္နက္ခဲယမ္း အျပည့္အစံု (ေမာင္းျပန္ေသနတ္မ်ား အပါအဝင္) ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ႐ံုးခန္းျပင္ဘက္တြင္ လံုျခံဳေရးတာဝန္ခ်ထားလုိက္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သေဘာထားကုိသိထားသူ ဝန္ႀကီးဦးျမသည္ လက္နက္ကုိင္တပ္စိတ္ လံုျခံဳေရး အေစာင့္ခ်ထားျခင္းကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား လံုးဝ အသိမေပးခဲ့ေခ်။ ထုိ႔ျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိလည္း ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းေတြ႔၍ ႐ံုးခန္းအျပင္ဘက္၌ လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္ခ်ထားေၾကာင္းကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အားမေျပာရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလုိက္သိစြာႏွင့္ပင္ ဦးျမအား ကတိေပးၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား မေျပာဘဲ ေနလုိက္ပါသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ တစ္ေန႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႐ံုးဘက္လာၿပီး ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းဘက္ တံခါးေပါက္မွ ႐ံုးခန္းသုိ႔အဝင္တြင္ မလွမ္းမကမ္းရွိ ဘဏၰာေရးဝန္ႀကီးဌာနဘက္သုိ႔ ခ်ဳိးေကြ႔သည့္ေထာင့္နား၌ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ကုိင္ ရဲေဘာ္သံုးေလးဦးကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က လွမ္းျမင္သြားပါသည္။
ခ်က္ခ်င္း ဘာမွမေျပာဘဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ႐ံုးခန္းအတြင္းသုိ႔ေရာက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္အား ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေခၚေမးပါသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ငါ့႐ုံးခန္းေရွ႕က လက္နက္ကုိင္ ရဲေဘာ္ေတြက ဘာလုပ္တာလဲ”
“ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးက လုိအပ္တယ္ထင္လုိ႔ လံုျခံဳေရးအေစာင့္ခ်ထားတာပါ”
ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းျပသည္ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ သေဘာက်ဟန္မတူပါ။
“မလုိပါဘူးကြာ။ ငါ့ကုိ ဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ၾကံမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ငါကလည္း မစုိးရိမ္ပါဘူး။ ငါ့႐ံုးခန္းေရွ႕မွာ လက္နက္ကုိင္ ရဲေဘာ္ေတြခ်ထားတာကုိ ငါ မျမင္ခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ မင္းကုိယ္တုိင္ ခုခ်က္ခ်င္း ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဦးျမဆီသြားၿပီး ငါက ညႊန္ၾကားတယ္လုိ႔ ေျပာ။ ငါ့႐ံုးခန္းေရွ႕က လက္နက္ကုိင္ ရဲေဘာ္ေတြကုိ ခ်က္ခ်င္းျပန္႐ုပ္ခုိင္းလုိက္။ ကဲ … မင္းအခုပဲ သြားေျပာေပေတာ့”
ဗုိလ္ခ်ဳပ္က တိက်ျပတ္သားစြာေျပာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနသုိ႔ အျမန္သြားေရာက္၍ ဝန္ႀကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမအား ဗုိလ္ခ်ဳပ္က အမိန္႔ေပးလုိက္ပံုကုိ ေျပာျပလုိက္ပါသည္။
ဝန္ႀကီး ဦးျမသည္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပံုရတယ္။
“ခက္ေတာ့တာပဲကြာ။ ငါတုိ႔က လံုျခံဳေရးအတြက္ လုိအပ္တယ္ထင္လုိ႔ လက္နက္ကုိင္တပ္စိတ္ခ်ထားတာကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ျမင္သြားတာ ဆုိးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ သူ႔အမိန္႔ကုိလည္း တုိ႔က မနာခံလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ငါေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ”
ဤသုိ႔ ၿငီးျငဴးရင္းႏွင့္ပင္ ဝန္ႀကီးဦးျမသည္ သက္ဆုိင္ရာသုိ႔ တယ္လီဖုန္းဆက္၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္႐ံုးခန္းေရွ႕မွ လက္နက္ကုိင္ လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္ကုိ ခ်က္ခ်င္း႐ုပ္သိမ္းရန္ အမိန္႔ေပးလုိက္ရပါေတာ့သည္။
ထုိေန႔ညေနဘက္ ႐ံုးမွအိမ္သုိ႔အျပန္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ စကားမ်ားမ်ားမေျပာဘဲ တစ္စံုတစ္ခုကုိ စဥ္းစားေနဟန္ျဖင့္ ၿငိမ္ေနရင္းမွ ႐ုတ္တရက္ ေကာက္ခါငင္ခါ ကၽြန္ေတာ့္အား ေမးခြန္းထုတ္ပါသည္။
“ေဟ့ တုိ႔အိမ္မွာေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြမွာ လက္နက္ရွိသလား”
“မရွိပါဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သူတုိ႔က ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေတြဆုိေတာ့ တရားဝင္ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္တဲ့အတြက္ လက္နက္ မရွိၾကပါဘူး”
ကၽြန္ေတာ္က အမွန္အတုိင္း ေျပာလုိက္ပါသည္။ သည္ေတာ့မွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏စိတ္ထဲ ျဖစ္ေပၚခံစားမိပံုကုိ ေျပာပါသည္။
“ငါကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေသရမွာလည္း မေၾကာက္ဘူး။ ဘယ္သူကမွလည္း ငါ့ကုိလုပ္ၾကံမယ္ မထင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ကြာ အိမ္မွာရွိတဲ့ကေလးေတြအတြက္ေတာ့ ငါ စုိးရိမ္သလုိျဖစ္မိတယ္။ ဒီေတာ့ လုိလုိမယ္မယ္ေပါ့ကြာ၊ သက္ဆုိင္ရာကုိ ဒီေန႔ပဲ မင္းကုိယ္တုိင္သြားၿပီး ငါကခုိင္းတယ္လုိ႔ေျပာ။ သင့္ေတာ္မယ့္ လက္နက္ နည္းနည္းပါးပါး ထုတ္ယူၿပီး အိမ္ကရဲေဘာ္ေတြကုိ ေပးထားလုိက္ ဒါပဲ”
ဤသုိ႔ အမိန္႔ေပးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သက္ဆုိင္ရာႏွင့္ ဆက္သြယ္အစီအစဥ္လုပ္ၿပီး ေတာ္မီဂန္း တစ္လက္၊ စတင္းဂန္း တစ္လက္၊ ေျခာက္လံုးျပဴး ႏွစ္လက္တုိ႔ကုိ က်ည္ဆံမ်ားႏွင့္တကြ ထုတ္ယူကာ တာဝါလိန္းလမ္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိမ္တြင္ေနေသာ ရဲေဘာ္မ်ားအား ေပးထားလုိက္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈႀကီးျဖစ္ပြားခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ၊ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ စေနေန႔ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစုိးရအဖြဲ႔ဝင္ ဝန္ႀကီးမ်ား (ကတ္ဘိနက္) အစည္းအေဝးက်င္းပေနခုိက္ မသမာသူ လူသတ္သမားအဖြဲ႔က ဝင္ေရာက္လုပ္ၾကံ ပစ္ခတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္ေတာ့ ယင္းဝန္ႀကီးအစည္းအေဝးသည္ ဇူလုိင္ ၁၉ ရက္ စေနေန႔တြင္ က်င္းပရန္မဟုတ္ဘဲ ဇူလုိင္ ၁၆ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ လုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ အစုိးရအဖြဲ႔ဝင္ဝန္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝးအေၾကာင္းကုိ အနည္းငယ္ရွင္းျပရန္ လုိေပလိမ့္မည္။
*********
၁၉၄၆ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစုိးရအဖြဲ႔အာဏာကုိ လက္ခံရယူၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔အစည္းအေဝးကုိ အပတ္စဥ္ စေနေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီ က်င္းပေနက်ျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္က ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ဘုရင္ခံက တုိက္႐ုိက္ခန္႔အပ္ထားေသာ ဝန္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ရာ သူသည္လည္း အပတ္စဥ္ စေနေန႔တုိင္းက်င္းပေသာ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးသုိ႔ တက္ရသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ၿဗိတိသွ်အစုိးရတုိ႔ သေဘာတူခ်ဳပ္ဆုိေသာ ‘ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္’ ကုိ ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တုိ႔ သေဘာမတူဘဲ ကန္႔ကြက္ၾကသျဖင့္ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တုိ႔သည္ အစုိးရအဖြဲ႔ဝင္ ဝန္ႀကီးအျဖစ္မွ ႏႈတ္ထြက္သြားၾကရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးသည္ ေနာက္ပုိင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဦးေဆာင္ေသာ အစုိးရအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးမ်ားသုိ႔ မတက္ၾကရေတာ့ေခ်။
ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံမွ ျပန္လာၿပီးေနာက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အပတ္စဥ္ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ (ကတ္ဘိနက္) အစည္းအေဝးကုိ စေနေန႔မလုပ္ေတာဘပဲ ဗုဒၶဟူးေန႔က်င္းပရန္ ေျပာင္းေရြ႕သတ္မွတ္လုိက္သည္။ ယင္းအေၾကာင္းကုိ ဂဠဳန္ဦးေစာ မသိ။ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔အစည္းအေဝးသည္ စေနေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီ က်င္းပျမဲ က်င္းပေနသည္ဟု ထင္မွတ္ေနသည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ၏ တတိယေျမာက္ အစည္းအေဝးကုိ ဇူလုိင္ ၁၆ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္က်င္းပရန္ သတ္မွတ္ထားၿပီးျဖစ္႐ံုမက အစည္းအေဝးဖိတ္စာမ်ားကုိ ဝန္ႀကီးအသီးသီးထံသုိ႔ ျဖန္႔ေဝထားၿပီးျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဇူလုိင္ ၁၆ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္၏ ဆပ္ေကာ္မတီတစ္ခုျဖစ္ေသာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးေကာ္မတီ အစည္းအေဝးက်င္းပရန္ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ထားၿပီးျဖစ္ေနသည္။ အစည္းအေဝး ၂ ခု တုိက္ေနေၾကာင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ထံသုိ႔ သတင္းပုိ႔ တင္ျပေသာအခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က -
“လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးက အေရးႀကီးတယ္။ လူႀကီးေတြလည္း ပါေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအစည္းအေဝးကုိ ဒီတုိင္းပဲထား၊ ကတ္ဘိနက္ အစည္းအေဝးကုိေတာ့ စေနေန႔ ေျပာင္းလုပ္လုိက္။ ဝန္ႀကီးေတြဆီလည္း ဖိတ္စာအသစ္႐ုိက္ၿပီး ေပးလုိက္” ဟု အမိန္႔ေပးလုိက္ရာ “မေမ့ႏုိင္ေသာ ဇူလုိင္ ၁၉ ရက္” ေန႔တြင္ အစုိးရအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးက်င္းပျဖစ္သြားကာ ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈႀကီးလည္း ျဖစ္ပြားခဲ့ရပါေတာ့သည္။
*********
ဤသည္တုိ႔ကား ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လဆန္းက အမွန္တစ္ကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္ရာ ေန႔လယ္ပုိင္း ျပန္လည္ သံုးသပ္ၾကည့္ေသာအခါ အလြန္ဝမ္းနည္းယူက်ဳံးမရ ျဖစ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကံၾကမၼာ၏ လွည့္စားမႈ သုိ႔မဟုတ္ အလွည့္အေျပာင္းမ်ားကုိ ေတြ႔ရပါသည္။
ပထမအခ်က္အေနျဖင့္ အကယ္၍သာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ၏႐ုံးခန္းေရွ႕မွ လက္နက္ကုိင္ လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္ကုိ ႐ုပ္သိမ္းရန္ အမိန္႔မေပးခဲ့လွ်င္။
ဇူလုိင္ ၁၉ ရက္ေန႔က်ေတာ့ လူသတ္သမားအဖြဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔အား လုပ္ၾကံရန္လာေသာအခါ လုံျခံဳေရးတပ္စိတ္ႏွင့္ တုိက္ပြဲျဖစ္႐ံုသာရွိမည္။ လုပ္ၾကံမႈႀကီးေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္။ တုိက္ပြဲျဖစ္လွ်င္လည္း လံုျခံဳေရးတပ္စိတ္က လူအင္အား လက္နက္အင္အား ပုိေကာင္းသျဖင့္ လူသတ္သမားအဖြဲ႔အား တစ္ေယာက္မက်န္ သုတ္သင္ေျခမႈန္းပစ္ႏုိင္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။
အကယ္၍သာ တုိင္းျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရးေကာ္မတီက ဇူလုိင္ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ အစည္းအေဝးက်င္းပရန္ ခ်ိန္းမထားခဲ့လွ်င္ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ (ကတ္ဘိနက္) အစည္းအေဝးကုိ ခါတုိင္း အပတ္စဥ္ က်င္းပေနက် ဗုဒၶဟူးေန႔ ဇူလုိင္ ၁၆ ရက္တြင္ က်င္းပမည္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဟူးေန႔တုိင္း က်င္းပေသာ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးအေၾကာင္းမသိသူ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ သူ၏ လူသတ္သမားအဖြဲ႔အား ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔၊ စေနေန႔တြင္ လႊတ္မည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ဝန္ႀကီးအစည္းအေဝးမရွိ၍ လုပ္ၾကံမႈႀကီးလည္း ျဖစ္ပြားမည္မဟုတ္ေခ်။
အကယ္၍သာ လူသတ္သမားအဖြဲ႔သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား အတြင္းဝန္႐ံုးတြင္ မလုပ္ၾကံဘဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ေနအိမ္ (ဗဟန္း တာဝါလိန္းလမ္း ယခု ဗုိလ္ခ်ဳပ္တည္ရွိရာ) တြင္ လာေရာက္လုပ္ၾကံပါက သူတုိ႔သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရွိရာ အိမ္ေပၚထပ္သုိ႔ပင္ တက္ႏုိင္မည္ မဟုတ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏အမိန္႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ လက္နက္တပ္ဆင္ထားေသာ အိမ္ရွိ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္တုိက္ပြဲျဖစ္မည္။ ယင္းသုိ႔ တုိက္ပြဲျဖစ္လွ်င္ အိမ္မွ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ဘီဒီေအ တပ္မေတာ္ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး တပ္သားရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္၍ လက္နက္ကုိင္တြယ္မႈ ကၽြမ္းက်င္သည့္အျပင္ တုိက္ပြဲအေတြ႔အၾကံဳလည္းရွိေသာေၾကာင့္ လူသတ္သမားအဖြဲ႔အား အလြယ္တကူပင္ တြန္းလွန္တုိက္ခုိက္ပစ္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။
သုိ႔ရာတြင္ လူသတ္အဖြဲ႔အစည္းသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိမ္သုိ႔မလာဘဲ လက္နက္ကုိင္အေစာင့္မရွိေသာ အတြင္းဝန္႐ံုးသုိ႔ သြားေရာက္လုပ္ၾကံခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း လုပ္ၾကံမႈႀကီးျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ ဖခင္တုိ႔၏ႀကီးမားေသာ ေမတၱာအဟုန္ေၾကာင့္ လူမမယ္ရင္ေသြးငယ္မ်ားအတြက္ စုိးရိမ္မကင္းျဖစ္ကာ “လုိလုိမယ္မယ္ေပါ့ကြာ” ဟုဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အား အိမ္မွရဲေဘာ္မ်ားအား လက္နက္တပ္ဆင္ခုိင္းခဲ့သည္။ သူ႔ကုိယ္သူအတြက္ေတာ့ လံုးဝ မစုိးရိမ္ဘဲ “ငါက ေသရမွာလည္း မေၾကာက္ဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း ငါ့ကုိလုပ္ၾကံမွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု ေျပာခဲ့ရွာသည္။ သုိ႔ေသာ္ တကယ္က်ေတာ့ သူထင္သလုိျဖစ္မလာခ့ဲ။ သူ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးေသာ ရင္ေသြးငယ္မ်ား ဘာမွမျဖစ္ဘဲ သူကုိယ္တုိင္ကသာ ၁၉- ၇- ၁၉၄၇ ေန႔က မ႐ႈမလွ ေရတိမ္နစ္က်ဆံုးခဲ့ရရွာသည္။
ကံတရားက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံသားအားလံုးကုိ ဒဏ္ခတ္သလုိ ပ်က္ရယ္ျပဳ လွည့္စားလုိက္ျခင္းေပလား။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရား၏ အဆံုးအမ အရ ကံ၊ ကံ၏အက်ဳိးကုိ ယံုၾကည္ရမည္ကုိ ညႊန္ျပထားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သုိ႔မွ မေမ့ႏုိင္ေသာ ဇူလုိင္ ၁၉ ရက္၊ စေနေန႔က ျဖစ္ရပ္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းသတိရမိတုိင္း “သတၱဝါမွန္သမွ် ကံစီမံ ဖန္တီးရာသာ လုိက္နာ နာခံေနၾကသည္ပါတကား” ဟူေသာ အဂၤုတၱရနိကာယ္ အဘိဏွသုတ္ေတာ္လာ တရားသေဘာအတုိင္း ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္း၍ သံေဝဂဉာဏ္ပြားမ်ားၾကရန္သာ ရွိပါေတာ့သတည္း။
စတုိင္သစ္ မဂၢဇင္း
ဇူလုိင္လ၊ ၁၉၉၅
No comments:
Post a Comment