ျပည္သူ႔အသံ ဂ႐ုစိုက္နားေထာင္ပါ (လူထုစိန္ဝင္း)

ႏိုင္ငံေရးစနစ္ ေျပာင္းလဲျခင္းနဲ႔အတူ ပညာေရးစနစ္ပါ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ လႊတ္ေတာ္တြင္း လႊတ္ေတာ္ပ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးမႈေတြ အခုတေလာ အဆက္မျပတ္ ၾကားေနရတယ္။ ဝမ္းသာ အားတက္စရာပါပဲ။

သန္ရာသန္ရာ အၾကံေပးၾက

ျပည္သူလူထုထဲက စိတ္ဝင္စားသူေတြသာမက သားသမီး ပညာေရးအတြက္ စိတ္ဝင္စားတဲ့ မိဘမ်ားကလည္း ဂ်ာနယ္ေတြကတစ္ဆင့္ ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြး အၾကံေပးၾကတာေတြ ဖတ္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ တစ္ခုလံုးျခံဳၿပီး ေဝဖန္အၾကံျပဳတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္သန္ရာသန္ရာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ထည့္သြင္း သင္ၾကားေပးေစခ်င္ေၾကာင္း အၾကံျပဳၾကတယ္။


ဥပမာတခ်ဳိ႕က စိုက္ပ်ဳိးေရးပညာ သင္ေပးပါလို႔ အၾကံျပဳၿပီး တခ်ဳိ႕က စက္မႈနည္းပညာ အေျခခံနဲ႔ အိုင္တီပညာအေျခခံ သင္ေပးပါလို႔ အၾကံျပဳတယ္။ ဒီလိုပဲ AIDS တားဆီး ကာကြယ္ေရးကိစၥ၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကိစၥ၊ လူ႔အခြင့္အေရးတို႔ ျပည္သူ႔နီတိတို႔လို လူမႈေရး ပညာရပ္ကိစၥေတြလည္း မျဖစ္မေန ပါဝင္သင့္တယ္လို႔ အၾကံျပဳသူေတြလည္း ရွိၾကတယ္။ စည္းကမ္းတက် လမ္းျဖတ္ကူးေရးကို မူလတန္းအရြယ္ကတည္းက သင္ၾကားေပးသင့္တယ္လို႔ အၾကံျပဳသူလည္း ရွိတယ္။

ဂီတနဲ႔ပန္းခ်ီ သင္ေပးပါ

ကေလးေတြ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစဖို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဂီတနဲ႔ ပန္းခ်ီ သင္ေပးပါ၊ ႏုိင္ငံတကာက ေက်ာင္းေတြမွာလည္း သင္ေပးတယ္။ ေရွးေခတ္က ျမန္မာစာသင္ေက်ာင္းေတြမွာလည္း ပန္းခ်ီဆရာေတြခန္႔ၿပီး သင္ၾကားေပးပါတယ္လို႔ တုိက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္သူေတြလည္း ရွိတယ္။ အၾကံေပးခ်က္ေတြ အားလံုးဟာ အဖိုးတန္တဲ့ အၾကံေပးခ်က္ေတြခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းထဲမွာ အားလံုးပါေအာင္ ထည့္ဖို႔ဆိုတာေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ ျပဳစုေရးသားတဲ့အခါမွာ ပညာေပးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြခ်ည္း တန္းစီၿပီး ထည့္သြားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ စာသင္ရတာ ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေအာင္ ေပါ့ပါးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြလည္း ညႇပ္ၿပီး ထည့္ေပးရပါတယ္။

ကြၽမ္းက်င္သူနဲ႔ တိုင္ပင္

ဘယ္အရြယ္ ကေလးအတြက္ ဘယ္လိုေရးၿပီး ဘယ္လိုေပးရမယ္ဆိုတာကို သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းေရးဆြဲတဲ့ ပညာရွင္မ်ားသာ သိႏိုင္ပါတယ္။ လူတိုင္း ဝင္ေရးလို႔ မရပါဘူး။ မူလတန္း ကေလးေတြအတြက္ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ ျပဳစုေရးသားမယ္ဆိုရင္ သင္ၾကားေရး၊ စိတ္ပညာ ကြၽမ္းက်င္သူေတြ၊ ကေလး စိတ္ပညာပါရဂူေတြ၊ မူလတန္းဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းၿပီးမွ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္း ပညာရွင္ေတြက ေရးဆြဲၾကရမွာျဖစ္တယ္။ ဘယ္အရြယ္ကေလးရဲ႕ ဦးေႏွာက္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈက ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာကို ကေလးစိတ္ပညာ ပါရဂူေတြမွ သိပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ညႇိႏိႈင္းျခင္းမျပဳဘဲ လံုးဝ မေရးသင့္ပါဘူး။

စမ္းသပ္ခဲ့တဲ့ အႀကိမ္ေတြ

သင္႐ိုးညႊန္းတမ္း ေရးဆြဲျပဳစုရာမွာ ကေလး အသက္အရြယ္အလိုက္ ကြၽမ္းက်င္သူ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ညႇိႏိႈင္းတိုင္ပင္ၿပီး သင္႐ိုးညႊန္းတမ္း ေရးဆြဲေရး ပညာရွင္မ်ားကသာ ေရးဆြဲရမယ္ဆိုတဲ့မူကို အခိုင္အမာခ်မွတ္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဟိုကေျပာ၊ ဒီကေျပာနဲ႔ ေျပာသမွ်ေတြေနာက္လိုက္ေနရင္ ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ်သလို အခ်ိန္သာကုန္ၿပီး ငါးရဖြယ္မရွိ ျဖစ္တတ္တယ္။ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စနစ္သစ္ဆို စမ္းသပ္ခဲ့တဲ့ အႀကိမ္ေတြ မနည္းေတာ့ဘူး။ ၾကားထဲက ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြပဲ ဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္။

မပါမျဖစ္ ပါရမယ့္သူေတြ

ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ယူၿပီး ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ တတ္သိနားလည္တဲ့ ပညာရွင္မွန္သမွ်ဆီက အၾကံျပဳခ်က္ေတြရေအာင္ ယူသင့္တယ္။ လက္ေတြ႔ သင္ၾကားေနတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ေက်ာင္းသားမိဘေတြရဲ႕ အသံေတြကိုပါ နားေထာင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ ေဆြးေႏြး ေဝဖန္ခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားဘဲနဲ႔ မွန္ကန္တဲ့ စီမံကိန္းတစ္ရပ္ ေပၚထြက္မလာႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့အခ်က္ကို မေမ့သင့္ၾကဘူး။ ပညာေရးမွာ ကာယကံရွင္က ေက်ာင္းသားရယ္၊ ဆရာရယ္၊ မိဘရယ္ ျဖစ္တယ္။ ဒီသံုးဦးဟာ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းပြဲ မွန္သမွ်ကို မပါမျဖစ္ ပါဝင္ရမယ့္သူေတြျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တယ္။

ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ၾကလို႔

မွားမွားမွန္မွန္ ခိုင္းရင္ခိုင္းတဲ့ အတိုင္းလုပ္ဆိုတဲ့ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ဘာတစ္ခုမွ ထိေရာက္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ၾကတာဟာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတဲ့ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕အသံေတြကို လံုးဝ ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ၾကလို႔ ျဖစ္တယ္။ ေရွးေရွးက ဝန္ႀကီးတစ္ပါး ေနာက္ေတာ္ပါေတြနဲ႔ တိုင္းခန္းလွည့္လည္ရာမွာ အညာေဒသေရာက္ေတာ့ ဒီႏွစ္ မုိးေလမမွန္လို႔ ထန္းအထြက္နည္းတဲ့အတြက္ ထန္းသမားမ်ား ထန္းလ်က္ကုန္သည္မ်ား စားဝတ္ေနေရးခက္ခဲေၾကာင္း ေဒသခံေတြက တင္ျပၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဝန္ႀကီးက ထန္းသမားေတြကို မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ေတြ ထုတ္ေပးလုိက္၊ ျမစ္ေရတင္စီမံကိန္းကို ဒီေဒသအေရာက္ တိုးခ်ဲ႕လိုက္ဖို႔ အမိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္လိုက္သတဲ့။

လူမွန္ ေနရာမွန္

ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ထူေထာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထန္းမ်ဳိးေစ့ေကာင္း ထုတ္ေပးလုိက္ဆိုသူေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ဌာန ဘယ္စီမံကိန္းမ်ဳိးမွာမဆို တကယ္တတ္သိနားလည္တဲ့ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ လူမွန္ေနရာမွန္ျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္။ စီမံကိန္းေတြ ေရးဆြဲခ်မွတ္ရာမွာလည္း ဆိုင္ရာက႑အလိုက္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနၾကတဲ့ ကာယကံရွင္ ျပည္သူလူထုဆီက အၾကံေပးခ်က္၊ တင္ျပခ်က္ေတြကို ဂ႐ုစိုက္ နားေထာင္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။

၁၉၅၃ ခုႏွစ္က စာအုပ္

ေရွးေခတ္ ပထမတန္း ဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ ပါတာေလးေတြကို နမူနာအျဖစ္ ေရးျပလိုက္ပါတယ္။ ျမန္မာဖတ္စာသစ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ အဖံုးမွာ ေဒါင္းတံဆိပ္ႀကီးပါလို႔ ေဒါင္းဖတ္စာလို႔ ေခၚၾကတယ္။ စာမ်က္ႏွာ ၁၀၂ မ်က္ႏွာပါၿပီး တန္ဖိုး K 1-50 (တစ္က်ပ္ ငါးဆယ္ျပား) ျဖစ္တယ္။ Approved by Text Book Committe, Rangoon လို႔ေဖာ္ျပၿပီး British Burma Press. Rangoon Gazette Limited က ၁၉၅၃ ႐ိုက္ႏွိပ္ထားတာ ျဖစ္တယ္။ ပထမ ႏွစ္မ်က္ႏွာက ဗ်ည္းနဲ႔သရေတြကို သင္ထားတာျဖစ္ၿပီး သင္ခန္းစာ တစ္က ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ခုိင္းပါတယ္။ က ကာ ကား၊ ကိ ကီ ကီး ေျခာက္လံုးနဲ႔ ဝါက်ေတြ ေရးထားပါတယ္။

ဤပုဝါနီ၏။
မီးရထားစီးပါ။
မရီငါးမစားရ။
မနီသတိထားပါ။
အနာမထိရ။
ထီးပါသလား။

သူငယ္မ်ားႏွင့္ ဖားတို႔အေၾကာင္း

သင္ခန္းစာ ၂ က်ေတာ့ ကု ကူ ကူး၊ ေက ေက့ ေကးတို႔ သင္ပါတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းက -

ဘဦးေရကူးေနသည္။
ေဆးကု၍မရပါ။
မေန႔က ေလလာ၏။
အသီးႏုႏု မခူးရ။
ဥတုရာသီေအး၏။ တို႔ျဖစ္တယ္။

သင္ခန္းစာ ၇ ကစၿပီး ဝါက် တိုေလးေတြစသင္ပါတယ္။ ‘သူငယ္မ်ားႏွင့္ ဖားတို႔အေၾကာင္း’ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ -

၁။ သူငယ္မ်ားသည္ ေရကန္တစ္ကန္အနီး၌ ကစားကာေနၾက၏။
၂။ ထိုကန္ထဲက ဖားအမ်ားေနၾကသတည္း။
၃။ ထိုအခါ ဖားႀကီးက ေမာင္တို႔သည္ သူတစ္ပါးနာေအာင္၊ ေသေအာင္ မကစားရာ။ ဆင္က်ီစားရာ ဆိတ္မခံသာပါဟုဆို၍ ေရထဲသို႔ ငုပ္သြားေလ၏။

တန္ခူး ရက္မစံု ၂၉

သင္ခန္းစာ ၉ က်ေတာ့ ႀတိခ်ဳိး သျဖန္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ - ‘ေရႊလမွာ ယုန္ဝပ္လို႔၊ ဆန္ဖြပ္သည့္အဖိုးအို၊ ေဟာၾကည့္ပဆို၊ ဆိုသာဆို ပိုမိုသည့္ စကား၊ ကေလးအငိုတိတ္ေအာင္၊ အရိပ္အေယာင္ျပတယ္ ဖိုးလနတ္သား’ ကဗ်ာကို စ မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ သင္ခန္းစာ ၁၂ က ‘ပ်ဳိေလးတို႔အိမ္ ဦး၊ ဆပ္သြားဖူးတဲ့ တစ္႐ံုႏွစ္႐ံု၊ ေက်းေတြက အံု’ ဆိုတဲ့ကဗ်ာပါ။ သင္ခန္းစာ ၁၆ က ‘အတတ္ပညာ၊ ႀကိဳးစားကာ သင္ပါေမ့သားလွ’ အစခ်ီတဲ့ ပညာအေၾကာင္း သံေပါက္ပါ။ သင္ခန္းစာ ၂၀ က ယုန္ႏွင့္လိပ္တို႔အေၾကာင္း ပံုျပင္ပါ။ သင္ခန္းစာ ၂၆ က်ေတာ့ ‘သန္႔ရွင္းေသာ အဝတ္ကို ဝတ္ျခင္းအေၾကာင္း’ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဝါက်တိုေလး ရွစ္ခု ေရးထားတယ္။ ၃၇ မွာေတာ့ ‘ဥေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ က်ီးအေၾကာင္း’ ပံုျပင္ျဖစ္တယ္။ ၄၁ က ‘ဝံပုေလြႏွင့္ သိုးငယ္အေၾကာင္း’ ပံုျပင္ ပါ။ ၅၁ က ‘က်ီးႏွင့္ ေျမေခြးအေၾကာင္း’ ပံုျပင္ပါ။ ၅၆ က်ေတာ့ ‘တန္ခူးရက္ မစံု ၂၉၊ ကဆုန္ ရက္စံု ၃၀’ ဆိုတဲ့ ျမန္မာလမ်ားအေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အတုယူႏိုင္ၾကပါေစ

သင္ခန္းစာ ၆၀ ကေနအေၾကာင္း၊ ၆၂ က လႏွင့္ၾကယ္မ်ားအေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆံုး သင္ခန္းစာ ၆၄ ကေတာ့ ညီက အစ္ကိုထံ ေပးစာဆိုတဲ့ ေပးစာေရးနည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဆရာမ်ား သတိျပဳရန္ အမွာစာဆိုၿပီး သင္ခန္းစာမ်ား သင္ၾကားနည္းကို ရွင္းလင္းေျပာထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဖတ္စာေလး ၾကည့္လိုက္႐ံုနဲ႔တင္ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းတို႔ ဖတ္စာတို႔ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းရာမွာ သက္တမ္းအလိုက္ ဘယ္လိုအဆင့္ဆင့္ ေပးသြားရမယ္ဆိုတာ သိသာထင္ရွားပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြ အတုယူႏုိင္ၾကပါေစလို႔ သတိေပး ႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္။

 Eleven Media Group မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။