ႏိုင္ငံေရးအၾကားမွ စာေပအႏုပညာ
ထိန္လင္း
စာေပအႏုပညာသမားေတြဟာ သူတို႔ျဖတ္သန္းၾကတဲ့ေခတ္ေတြကို ထင္ဟပ္ေစတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္သလို အဲဒီေခတ္ေတြရဲ႕ အေျခအေန အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖတ္သန္းရတဲ့အခါ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အထူးသျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့အေနအထားေတြကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ရင္ဆိုင္ခဲ့သူေတြရွိသလို အလိုက္သင့္ေမ်ာပါသူေတြ၊ ေနသာသလို ေနသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဘယ္သူဟာ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးလဲ ဆိုတဲ့အေျဖကိုေတာ့ ဆိုးဝါးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြေအာက္မွာ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေပၚလြင္ေစပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ဟာ အဂၤလိပ္ရဲ႕လက္ေအာက္၊ ဂ်ပန္လက္ေအာက္၊ ျမန္မာအမ်ဳိးသား အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ေအာက္ကို အဆင့္ဆင့္က်ေရာက္ခဲ့တာ အားလံုးသိၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခါ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ဆိုတာေတြ၊ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာေတြလည္း သမိုင္းရဲ႕လိုအပ္ခ်က္နဲ႔အညီ ထြက္ေပၚလာတာပါပဲ။ စာေပအႏုပညာဘက္က ဆိုရင္လည္း တျခားနယ္ပယ္ေတြထက္ ေနာက္မက်ဘဲ အျမဲတမ္း ေခတ္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္ရင္ လြတ္လပ္သေလာက္၊ အခြင့္အလမ္းရရင္ ရသေလာက္ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ျပည္သူအတြက္ တာဝန္ေက်တဲ့ စာေပအႏုပညာသမားေတြရွိသလို ေခတ္ဆိုးရင္ ဆိုးသေလာက္ ျပည္သူဘက္က ရပ္တည္ဖို႔ မဝံ့ရဲသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သမိုင္းဆိုတာက ျမစ္ေရလိုပဲ အျမဲတမ္းစီးဆင္းျဖစ္ေပၚေနတာမို႔ ေခတ္ကိုျဖတ္သန္းၾကသူေတြအေနနဲ႔ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ျဖတ္သန္းၾကတယ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကမွတ္တမ္းတင္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးလို႔ ကိုယ့္အမ်ဳိးသားအစိုးရ တက္လာေပမယ့္ စာေပအႏုပညာရွင္ေတြအေပၚ ဖိႏွိပ္မႈေတြေတာ့ ရွိတာပါပဲ။ ဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ လူထုဦးလွ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး တို႔ဟာ ဖဆပလေခတ္မွာ အဖမ္းခံခဲ့ရသူေတြျဖစ္ၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ လြတ္လပ္ခြင့္ရွိခဲ့တ့ဲအတြက္ ေထာင္ထဲမွာ စာအုပ္ေတြ ေရးသားခဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ စာေပပညာရွင္ဆိုတာ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ရဲ႕ကေလာင္ကို ရွင္သန္ေနေစရမယ္ဆိုတဲ့သေဘာ ျပသခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
အိမ္ေစာင့္အစိုးရကေန၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ အဲဒီကေန မဆလေခတ္ အားလံုး တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းလာသလိုပဲ ႏိုင္ငံေရးစာေပ၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္တဲ့ အႏုပညာေတြအားလံုးက အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္မႈေအာက္မွာ တြန္းထိုးရွင္သန္လာခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုကာလေတြအတြင္းမွာပဲ စာေပစိစစ္ေရး၊ ႐ုပ္ရွင္ ဆင္ဆာအဖြဲ႔၊ ဗီဒီယိုဆင္ဆာအဖြဲ႔ေတြ ေပၚေပါက္လာၿပီး စာတစ္လံုး၊ စကားတစ္ခြန္းက အစ လိုက္လံအျပစ္ရွာတာေတြ၊ ျပင္တာ ျဖဳတ္တာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ခုရဲ႕ ဇာတ္ညႊန္းခြင့္ျပဳဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ တင္ျပခဲ့ရတာေတြရွိတဲ့အျပင္၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တဲ့အရာေတြကိုလည္း ျဖဳတ္ပစ္တာေတြရွိခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ဒါ႐ိုက္တာ ဝင္းေဖက ေျပာျပဖူးပါတယ္။
ဂီတ ဆိုရင္လည္း ဒီလိုပါပဲ။ သီခ်င္းစာသားေတြကို ခြင့္ျပဳခ်က္တင္ရၿပီး သီခ်င္းထဲမွာပါတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြကို ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပတဲ့အခါ တျခားစကားလံုးနဲ႔ အစားထိုးၿပီး ႐ိုက္ႏွိပ္ေစတာမ်ဳိးေတာင္ ရွိပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေက်ာ္ဟိန္းရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ ‘ဒိုးရေတာ့မယ္ အခ်စ္ရယ္’ လို႔ ‘ဒိုးတယ္’ဆိုတဲ့ ဘန္းစကားကို ထည့္ၿပီးဆိုထားေပမယ့္ သီခ်င္းစာသားမွာေတာ့ ‘ဒိုးရေတာ့မယ္’ အစား ‘သြားရေတာ့မယ္ အခ်စ္ရယ္’ လို႔ ေဖာ္ျပရပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ကိုင္ဇာရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ ‘အသည္းကြဲ တိုးရစ္စ္ႀကီး’ လို႔ ထည့္ၿပီးဆိုထားေပမယ့္ စာသားထဲမွာ ‘အသည္းကြဲ ခရီးသည္ႀကီး’လို႔ ပံုႏွိပ္ရပါတယ္။
၈၈ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုၿပီးလို႔ စစ္တပ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ စာေပအႏုပညာသမားေတြရဲ႕ အဖိႏွိပ္ခံရမႈဟာ ပိုၿပီးႀကီးထြားခဲ့ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္မ်ားျဖစ္တဲ့ မင္းသားႀကီး ထြန္းေဝ၊ အကယ္ဒမီ ေအးေအးသင္း၊ ဟာသမယ္ မသန္းေရႊ တို႔ကို အႏုပညာဖန္တီးခြင့္ ပိတ္ပင္ခဲ့သလို စာေပ၊ ဂီတနယ္ပယ္ကသူေတြကိုလည္း မထင္ရင္မထင္သလို နာမည္ေဖာ္ျပခြင့္ေတာင္ ပိတ္ပင္ပစ္တတ္ပါတယ္။ မင္းသားႀကီး ဦးထြန္းေဝဟာ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္မွာထုတ္ေဝတဲ့ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းႏွစ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ‘ကြယ္လြန္သူ ထင္ရွားေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား’ က႑မွာ ၁ ႏွစ္အတြင္း နာမည္ႀကီး ကြယ္လြန္သူေတြရဲ႕စာရင္း ထည့္ေပးထားၿပီး အဲဒီထဲမွာ ဦးထြန္းေဝ နာမည္ကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိကို ေဖာ္ျပတဲ့ေနရာမွာေတာ့ တျခားသူေတြရဲ႕အေၾကာင္းသာ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔တကြ ျပည့္ျပည့္စံုစံုေဖာ္ျပထားၿပီး ဦးထြန္းေဝအေၾကာင္းကိုေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ လူထုဘက္က ရပ္တည္ခဲ့သူေတြအတြက္ စစ္အစိုးရရဲ႕ ဒါမွမဟုတ္ စစ္အစိုးရဘက္ေတာ္သားေတြရဲ႕ ကလဲ့စားေခ်မႈေတြပါပဲ။
၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက စစ္အစိုးရရဲ႕ ျပန္ၾကားေရး ဒုဝန္ႀကီးဆိုတဲ့ စစ္အရာရွိႀကီးတစ္ေယာက္က စာနယ္ဇင္းသမားေတြ၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝသူေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုပါတယ္။ သူက စာေပသမားေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီး ေဆြးေႏြးခ်င္လို႔ ဒီလို စီစဥ္တဲ့အေၾကာင္းကိုေျပာၿပီး လိုအပ္ခ်က္ေတြ အခက္အခဲေတြကို ေျပာပါလို႔ ဆိုလာပါတယ္။ အဲဒီအခါ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ေျပာၾကတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီအထဲမွာ စာအုပ္တိုက္တစ္ခုက ပိတ္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ထုတ္ေဝခြင့္ကို ျပန္ခ်ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုၿပီး၊ အတၳဳပၸတၱိ စာေရးဆရာႀကီး တစ္ေယာက္ကေတာ့ ထုတ္ေဝခဲ့ဖူးတဲ့ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သူ႔စာအုပ္ကို ျပန္လည္ထုတ္ေဝခြင့္ေပးဖို႔ တင္ျပပါတယ္။ ဒီအခါ စာေပသမားေတြကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဆက္ဆံခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အဲဒီလူႀကီးမင္းက အားလံုး မၾကာခင္ အဆင္ေျပမယ့္အေၾကာင္း ေျဖၾကားပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ၈ ႏွစ္နီးပါး ရွိသြားပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေတာင္းဆိုခ်က္ ၂ ခုလံုး ဘာမွျဖစ္မလာပါဘူး။
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္ဒီ) က ထုတ္ေဝတဲ့ စာဆိုေတာ္ေန႔အမွတ္တရ ကဗ်ာစာအုပ္မွာ စာမူပါခဲ့လို႔ ကေလာင္အပိတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ကေလာင္ရွင္ေတြ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ျခံထဲမွာ အႏုပညာ တင္ဆက္ခဲ့လို႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ၿပီး အျပင္မွာ အႏုပညာလုပ္ကိုင္ခြင့္ ပိတ္ပင္ခံခဲ့ရတဲ့ လူရႊင္ေတာ္ပါပါေလး တို႔လို အႏုပညာသည္ေတြ၊ အန္အယ္ဒီ ႐ံုးမွာ စာေပေဟာေျပာခဲ့လို႔ ကေလာင္အပိတ္ခံရတဲ့ ဆရာ နန္းညြန္႔ေဆြ၊ ဆရာ ၾကည္ေအာင္၊ ဆရာ ကိုေလး (အင္းဝဂုဏ္ရည္) တို႔လို စာေပပညာရွင္ေတြဟာ လက္ရွိစစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာ မ်ားျပားလွပါတယ္။ ဒီအခ်က္က ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန အေကာင္းအဆိုးေတြေအာက္မွာ စာေပနဲ႔ အႏုပညာသမားေတြ ဘယ္လိုရွင္သန္ေနရတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားေစတဲ့အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလို ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ ဆိုးဝါးတဲ့အေျခအေနေတြကို အံတုရင္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သမိုင္းမွတ္တိုင္ စိုက္ထူေနသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ။
၁၇၊ ၁၂၊ ၂ဝဝ၈
No comments:
Post a Comment