အဲဒီပဲြမွာ မေတြ႔ရတာ အတန္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးစိတ္ဝင္စားသူ စာေပမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို “ဘယ့္ႏွယ္လဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ ရၿပီလားဗ်” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ဗ်။ သူရဲ႕ ျပံဳးတံု႔တံု႔ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး သူ ေျပာခ်င္တဲ့စကား အသြားအလာကို ရိပ္မိလိုက္ေပမယ့္ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ ေလးနက္တဲ့အေၾကာင္းအရာမ်ဳိး ေဆြးေႏြးဖို႔ မသင့္ဘူးလို႔ ယူဆတာနဲ႔ “အိမ္ကို ေအးေအးေဆးေဆး လာခဲ့ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့မွ အားရပါးရ ေျပာျပတာေပါ့” လို႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့ အဲဒီမိတ္ေဆြ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ ေရာက္လာတယ္ဗ်။ သူနဲ႔အတူ သူ႔မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္လည္း ပါလာတယ္။ သူက မိတ္ဆက္ေပးလို႔ အဲဒီသူ႔မိတ္ေဆြဟာလည္း ႏိုင္ငံေကာင္းစားေရးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔အနစ္နာခံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူး ေဆာင္ရြက္ေနသူတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိရတယ္ဗ်။ ဘာသာစကားတူသူခ်င္းဆိုေတာ့ ေျပာၾကဆိုၾကရင္း မၾကာခင္ အဖဲြ႔က်သြားၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔စကားဝိုင္းဟာ ထက္သန္တက္ႂကြ အားရပါးရရွိလွတဲ့ စကားဝိုင္းတစ္ခုျဖစ္သြားခဲ့တယ္ဗ်။
ဆရာဒဂုန္တာရာရဲ႕ ေမြးေန႔အႀကိဳပဲြမွာ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးခဲ့တဲ့ “ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီရၿပီလားဗ်” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္ ဝိုင္းဝန္းေဆြးေႏြးအေျဖရွာခဲ့ၾကတဲ့ အဲဒီေန႔ကစကားဝိုင္းေလးရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ၿပီး ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္တယ္ဗ်။
႐ႈျမင္သုံးသပ္ခ်က္
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူလို႔ဆိုရမယ့္ အသိုင္းအဝိုင္းအၾကားမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ရာထူးလက္ခံမိန္႔ခြန္း ထြက္ေပၚလာျခင္းမရွိခင္အထိ အစိုးရနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အထင္ရွား အေပၚလြင္ဆံုး ႐ႈျမင္သံုးသပ္ခ်က္တစ္ခုပဲ ရွိခဲ့တယ္ဗ်။ အဲဒါကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြကတစ္ဆင့္ ေပၚထြက္လာမယ့္ အစိုးရဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ကတည္းက တည္ရွိလာခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရာသက္ပန္တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရးကို (ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ အစိုးရတုန္းကလိုပဲ) ခါေတာ္မီပံုသဏၭာန္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္သြားမယ့္ အစိုးရျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ခ်က္ ျဖစ္တယ္ဗ်။
၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြအၿပီး မၾကာမီေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ ၁/၉၀ ေၾကညာခ်က္အစ ၁၉၉၃ မွာ စတင္က်င္းပခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသား ညီလာခံအလယ္၊ ၂၀၁၀ မွာ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပခဲ့ပံုအဆံုး အမွန္တကယ္ တည္ရွိ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ ေပးထားခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး အဲသလို ႐ႈျမင္သံုးသပ္ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္ဗ်။ အဆိုးျမင္ဝါဒီေတြရဲ႕ ေလာကအျမင္လို႔ ဆိုခ်င္လည္း ဆိုေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အခုလို အတန္အသင့္ လင္းပြင့္လာေနတဲ့ကာလမွာ အစိုးရနဲ႔ သေဘာထားကဲြျပားခဲ့သူေတြရဲ႕ စဥ္းစားပံု စဥ္းစားနည္း ဘယ္လိုရွိတတ္တယ္ဆိုတာ လက္ရွိအစိုးရတာဝန္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အပါအဝင္ စိတ္ဝင္စားသူေတြ ေလ့လာအကဲခတ္ႏိုင္ေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မခၽြင္းမခ်န္ တင္ျပေနတာပဲ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။
သမၼတ ရာထူးလက္ခံမိန္႔ခြန္းနဲ႔ အဲဒီေနာက္ ဆက္တိုက္လိုလို လိုက္ပါလာတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြကိုေရာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကိုပါ အံ့ၾသမွင္တက္မိသြားေစခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေပၚထြက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြ အသိုင္းအဝိုင္းအၾကား အစိုးရနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံု ေနာက္ထပ္ ၃ မ်ဳိး ေပၚထြက္လာခဲ့ျပန္တယ္ဗ်။
မဟာေသနဂၤဗ်ဴဟာလား
ပထမတစ္မ်ဳိးက အစိုးရဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရာသက္ပန္ တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရးအတြက္ မွန္ကန္႐ိုးေျဖာင့္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ အေတာ္ကေလး ႀကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္ေတြေပးၿပီး ႀကိဳးပမ္းတဲ့ ‘မဟာေသနဂၤဗ်ဴဟာ’ (grand strategy) တစ္ခုကို ခ်မွတ္က်င့္သံုးေနတာလားဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုျဖစ္တယ္ဗ်။
ေႏြဦးကို ေရွာင္ဖို႔လား
ဒုတိယတစ္ခုက အစိုးရသစ္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ရပ္ေတြကို ‘အာရပ္ေႏြဦး’ နဲ႔ ဆက္စပ္စဥ္းစားတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အာရပ္ကမၻာမွာ တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီေလျပင္းကို စိုးရိမ္ပူပန္မႈအေပၚ အေျခခံၿပီး ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လက္ဦးေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္မလားဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုျဖစ္တယ္ဗ်။
ျမန္ျမန္လား ေႏွးေႏွးလား
တတိယ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ တက္လာတဲ့ အစိုးရရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အားလံုးလိုလိုဟာ သူ႔အရင္ကရွိခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြျဖစ္ၾကေပမယ့္ သူတို႔အားလံုး သို႔မဟုတ္ အားလံုးနီးပါး သို႔မဟုတ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အရွိဆံုးေနရာေတြမွာ ေရာက္ရွိေနၾကသူေတြဟာ ဒီႏိုင္ငံမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ကိုလုပ္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ နားလည္လက္ခံၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ ကမၻာႀကီး တူ႐ူျပဳေနတဲ့့လမ္းေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ဆဝါးမိၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု အဲဒီေခါင္းေဆာင္ေတြ ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြသာျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တြရဲ႕ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတာ ‘ဒီမိုကေရစီသို႔ ဦးတည္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္မလား၊ မလုပ္ဘူးလား’ ဆိုတဲ့ ျပႆနာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ‘ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ျမန္ျမန္လုပ္မလား၊ ေႏွးေႏွးလုပ္မလား’ ဆိုတဲ့ ျပႆနာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ႐ႈျမင္ သံုးသပ္ခ်က္ ျဖစ္တယ္ဗ်။
ေရွာ့သုံးခု နဲ႔ ဖ်ံေၾကာင္ငါး
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ သမၼတရာထူးလက္ခံမိန္႔ခြန္း ထြက္ေပၚလာခဲ့အၿပီး၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သမၼတႀကီးတို႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့အၿပီး၊
ယံုၾကည္ခ်က္ အက်ဥ္းသားတခ်ဳိ႕ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၾကအၿပီး၊
ဧရာဝတီ စီမံကိန္း ရပ္ဆိုင္းခဲ့အၿပီးမွာေတာင္မွ အစိုးရရဲ႕ ေျပာဆိုျပဳမူပံုတခ်ဳိ႕က အဲဒီ႐ႈျမင္စဥ္းစားပံု ၃ မ်ဳိးစလံုးကို ဆက္ၿပီး ေလာင္စာျဖည့္ေပးေနခဲ့ေသးတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဲဒီအေျခအေနေတြေၾကာင့္လည္း ကြၽန္ေတာ္ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး ေဝဖန္သူအမ်ားအျပားကေရာ လႊတ္ေတာ္တြင္း လႊြတ္ေတာ္ပက ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားအျပားကပါ အစိုးရနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ‘ေရွာ့ခ္သံုးခုနဲ႔ ဖ်ံေၾကာင္ငါး’ အေတြးေတြဝင္ေနမိခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္ဗ်။
(ေရွာ့သုံးခုနဲ႕ ဖ်ံေၾကာင္ငါး - Messenger ဂ်ာနယ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ပါ။ ေရထဲက ဖ်ံတစ္ေကာင္ ပိုက္ထဲပါလာေတာ့ ဖ်ံကို မျမင္ဖူးတဲ့ တံငါသည္က ေၾကာင္လည္း မဟုတ္၊ ငါးလည္း မဟုတ္၊ နင္ဘာေကာင္လဲေဝ့လို႔ ေမးတာနဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး အစိုးရကို ေဝခြဲမရ အကဲျဖတ္လို႔မရျဖစ္ေနပုံ ေရးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။)
အားလုံး အံ့ၾသဝမ္းသာ
ဒါေပမယ့္ တိတိက်က် ေျပာရရင္ စတုတၳအႀကိမ္အျဖစ္ ယံုၾကည္ခ်က္ အက်ဥ္းသားေတြ လြတ္လာတဲ့ျဖစ္ရပ္အၿပီးမွာေတာ့ အစိုးရနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပထမနဲ႔ဒုတိယ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုေတြဟာ အေတာ္ႀကီးကို ေမွးမွိန္အားနည္းသြားခဲ့ၿပီး တတိယ ႐ႈျမင္သံုးသပ္ပံုက ခိုင္မာပီျပင္ အားေကာင္းလာခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ‘အိုင္းအနာ’ လိုျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းၿငိိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာကိစၥကို ၾကည့္ရင္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ကာလအတြင္း မျမင္ေတြ႔ခဲ့ရဖူးတဲ့ အားတက္စရာျမင္ကြင္းေတြကို အားလံုးျမင္ေတြ႔ေနၾကရတာ အထင္အရွားျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ယံုၾကည္ခ်က္အက်ဥ္းသားနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ေသာ့ခ်က္က်ကိစၥႏွစ္ခုမွာ ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ သိသာထင္ရွားတဲ့ တိုးတက္မႈေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူအားလံုး အံ့ၾသဝမ္းသာျဖစ္ေနၾကတယ္ဗ်ာ။ ဒီအခ်က္က ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ တံု႔ျပန္မႈနဲ႔ ျပည္တြင္း နယ္ပယ္ေပါင္းစံုက ဦးစီးဦးေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ေျပာစကားေတြမွာ ထင္ဟပ္ေနတယ္ဗ်ာ။
လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ေရာက္ေနၿပီ
ဒီေတာ့ ဒီမိုကေရစီတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ၿပီးဆံုးသြားမယ့္လုပ္ငန္းမ်ဳိး မဟုတ္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီလားလို႔ေမးရင္ မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ ေျဖရမွာျဖစ္ေပမယ့္ “ဒီမိုကေရစီ ရၿပီလား” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိုေတာ့ “ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚမွာေတာ့ ေရာက္ေနပါၿပီ” လို႔ ေျဖႏိုင္လိမ့္မယ္ ထင္တယ္ဗ်။
ဒီမိုကေရစီလိုလားသူမ်ားအေနနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚေရာက္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ ေနာက္ျပန္ လိမ့္မသြားေရးအတြက္သာမက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေရွ႕ကို ျမန္ျမန္တိုးသြားႏိုင္ေရးအတြက္ပါ အားသြန္ႀကိဳးပမ္းၾကဖို႔ တာဝန္ရွိေၾကာင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်က္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔စကားဝိုင္း အဆံုးသတ္ခဲ့ေၾကာင္းပါဗ်ာ။
၂၄၊ ၀၁၊ ၂၀၁၂
maungwuntha@gmail.com
Messenger ဂ်ာနယ္ ယခုအပတ္ထုတ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားနဲ႕ အေတြးခ်င္းဖလွယ္ႏိုင္ဖို႔ ဦးေႏွာက္ကို ဆြၾကည့္တာပါ။
No comments:
Post a Comment