သံတိုင္ၾကားက မိန္းမသားမ်ား (ထိန္လင္း)

A woman is like a tea bag - you can't tell how strong she is until you put her in hot water.

အမ်ဳိးသမီးဆိုတာ လက္ဖက္ေျခာက္ထုပ္ကေလးနဲ႔ တူပါတယ္။ ေရေႏြးပူထဲကို ထည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္က်မွ သူ႔ရဲ႕ ခြန္အား ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာ သိရမွာပါ။

အထက္ပါ အဆိုအမိန္႔ကေလးက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု သမၼတေဟာင္း ရုစ္ဗဲ့ရဲ႕ဇနီး အီလန္ႏို ႐ုစ္ဗဲ့ (Eleanor Roosevelt) ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ စကားရပ္ကေလးပါ။ တစ္ခြက္စာ လက္ဖက္ရည္ထုပ္ကေလးေတြကို ဘယ္ေလာက္ပူတဲ့ ေရေႏြးထဲပဲထည့္ထည့္ အပူဒဏ္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္သလိုပဲ မိန္းမသားေတြဟာလည္း တကယ့္အေရးၾကံဳလာတဲ့အခါ ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ေတြ ရွိေနတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပံုရပါတယ္။ ဒါဟာ မလြဲမေသြ သေဘာတူရမယ့္အယူအဆျဖစ္ပါတယ္။

ပင္ကိုသဘာဝအားျဖင့္ မိန္းမသားမ်ားဟာ ေယာက်္ားမ်ားထက္ ခြန္အားနည္းတယ္ဆိုေပမယ့္ အဲဒီလို အားႏြဲ႔တယ္လို႔ ယူဆထားသူ မိန္းမသားမ်ား စိတ္ဓာတ္ခြန္အားႀကီးမားမႈေတြကို ေတာ္႐ံုေယာက်္ားသားမ်ား လိုက္မမီႏိုင္တာေတြကို ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ဒီလို မိန္းမသားမ်ဳိးေတြကို မိသားစုမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူမႈေရး စီးပြားေရးနယ္ပယ္ေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႔ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုအတြက္ ဘဝေတြ၊ အသက္ေတြစြန္႔ၿပီး ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္သြားသူမ်ားကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ နာမည္ကို ေနာင္္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိ ကမၸည္းတင္သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို ကမၸည္းတင္ႏိုင္သူေတြ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ရွိေနပါတယ္။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာဏာရွင္စနစ္ကို ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လွည့္ဖ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ခံခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အုပ္စိုးသူအဆက္ဆက္ရဲ႕ အႏိုင္က်င့္ႏွိပ္စက္မႈေတြကိုလည္း ခံရတာပါပဲ။ ဒီလိုခံစားရတဲ့အခါ အားႏြဲ႔ပါတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းမသားမ်ားက ခြန္အားႀကီးလွတဲ့ အာဏာရွင္ေတြကို စိတ္ဓာတ္အင္အားနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုလိုနီေခတ္ကေန ယေန႔အခ်ိန္ထိပါပဲ။

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဥကၠ႒ သခင္ဇင္ရဲ႕ ဇနီး ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္က စလုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာ အက်ဥ္းက်ခံရတဲ့ကာလ အားလံုးေပါင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ ၁၈ ႏွစ္ေက်ာ္ေတာင္ရွိတယ္လို႔ မွတ္တမ္းတင္သူတစ္ဦးက ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ေထာင္ကျပန္လြတ္တာဟာ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္အတြင္းမွာျဖစ္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ မွတ္တမ္းကို ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီး ေရးသြားတာပါပဲ။

ဗိုလ္စက္ေရာင္ ေခၚ ဦးခင္ေမာင္ဟာ အသက္ ၈ဝ မွာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈနဲ႔ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။ သူကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕အေလာင္းကို သူ႔ဇနီး ေဒၚခင္ရီက ၾကည့္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇနီးျဖစ္သူဟာလည္း အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာပဲ သမီးျဖစ္သူနဲ႔အတူ အက်ဥ္းက်ေနရတာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္တိုင္က အက်ဥ္းက်ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ခင္ပြန္းက အက်ဥ္းက်ရင္း ေသဆံုးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အျဖစ္ဟာ တကယ္ေၾကကြဲစရာ အျဖစ္ဆိုးတစ္ခုပါ။ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုရင္လည္း ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ တားျမစ္မႈေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ေတာ့မယ့္ ခင္ပြန္းသည္ကို ေတြ႔ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။

ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးအမ်ားအျပား အက်ဥ္းက်ရတာဟာ လက္ရွိအာဏာပိုင္ေတြရဲ႕လက္ထက္မွာ အဆိုးရြားဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာမႈနယ္ပယ္မွာ ဖိုနဲ႔မ ကို အႀကီးမားဆံုး စည္းတားသလို ပိုင္းျခားေနတဲ့ အရွက္တရားကိုလည္း အက်ဥ္းေထာင္ေတြက ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူေတြအေနနဲ႔ သာမန္ရာဇဝတ္မႈနဲ႔ အက်ဥ္းက်သူေတြထက္ အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြကို ခံစားၾကရပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေတြထက္ ဗာဟီရမ်ားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူေတြအေနနဲ႔ တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းေရးအတြက္ေတာင္ ေကာင္းမြန္သန္႔ရွင္းတဲ့ေရကို လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရခဲ့ပါဘူး။

လူလြတ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာင္ ရပ္တည္ေနထိုင္ဖို႔ ခက္ခဲလွတဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ဘဝနဲ႔ အဖမ္းခံခဲ့ရသူေတြလည္း ေနထိုင္ခဲ့ၾကရတာပါပဲ။ သူတို႔အေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ဆိုးရြားတဲ့အေျခအေနေတြကို ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာကိုလည္း ေတြးဆၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူေဟာင္းျဖစ္တဲ့ ေဒၚခင္စန္းႏြယ္ဆိုရင္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ျဖစ္သလို မီးဖြားခဲ့ရတဲ့အတြက္ အူကြၽံတဲ့ေဝဒနာကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္လက္ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လူမမယ္ ကေလးကိုေတာင္ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ ထားခြင့္မရွိေၾကာင္း ခုလို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

“ကေလးကို ေရခ်ဳိးေပးဖို႔လည္း ေရမရွိဘူး။ အႏွီးေလွ်ာ္ဖို႔လည္း ေရမရွိဘူး။ ေရကို သပ္သပ္သံုးခြင့္မရဘူး။ လူေတြအားလံုး ခ်ဳိးလိုက္လို႔ က်တဲ့ေရကိုပဲ သံုးရပါတယ္။ ေရအသန္႔တစ္ခြက္ကို ခပ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ က်မ ေက်ာကုန္းကို တုတ္နဲ႔႐ိုက္တာ ခံခဲ့ရပါတယ္”

ရန္ကုန္ အလံုၿမိဳ႕နယ္က အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဝင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚစန္းစန္းဝင္းဆိုရင္လည္း ကင္ဆာေရာဂါကို ခံစားေနရၿပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားရဲ႕ အမ်ဳိးမ်ဳိးၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြၾကားက သူ႔ရပ္တည္ခ်က္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ေသသည္အထိ ကိုင္စြဲသြားတယ္လို႔ သူ႔မိတ္ေဆြ ေဒၚခင္စန္းႏြယ္က ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

ဒဂံုတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ မႏွင္းေမေအာင္ဟာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္ဒဏ္ ၄၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကို ခ်မွတ္လိုက္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္ဟာ အမ်ဳိးသမီး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူေတြထဲမွာ အျမင့္မားဆံုး ျပစ္ဒဏ္ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူ႔မိခင္ ေဒၚေအးျမင့္သန္းဟာ ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္ အျပစ္ေပးျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ မႏွင္းေမေအာင္ဟာ အင္းစိန္ေထာင္ကေန သရက္ေထာင္၊ အဲဒီကေန အင္းစိန္ေထာင္၊ ၿပီးေတာ့ ေျမာင္းျမေထာင္ကို အပို႔ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေဒၚေအးျမင့္သန္းကိုလည္း ေျမာင္းျမေထာင္ကေန ပုသိမ္ေထာင္၊ အဲဒီကမွ ေျမာင္းျမေထာင္ကို ျပန္ပို႔ခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေနထိုင္တဲ့ အျပင္က မိသားစုေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ကို ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ႏိုင္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ခက္ခဲမယ္၊ သူတို႔အေနနဲ႔လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေထာင္ေျပာင္းခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ဒုကၡေရာက္ရမယ္ဆိုတာ မွန္းဆၾကည့္႐ံုနဲ႔ သိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ အဲဒီလို အျဖစ္ဆိုးေတြကို ရင္ဆိုင္ေနၾကရတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူ အမ်ားအျပား ရွိေနပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေသာ အမ်ဳိးသမီးေတြဆိုရင္ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းမွာ က်န္းမာေရးဆိုးဝါးမႈေတြကို ခံစားေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အက်ဥ္းေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ထိေရာက္တဲ့ ပံ့ပိုးမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ျခင္း မရွိပါဘူး။ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတစ္ဦးကို ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံတယ္၊ လိုအပ္တဲ့ က်န္းမာေရး လူမႈေရးေဆာင္ရြက္မႈေတြ လုပ္ေပးတယ္ဆိုတာက ဒ႑ာရီပံုျပင္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အက်ဥ္းက်ေတြက ေတာင္းဆိုလြန္းလို႔ မျဖစ္မေန လိုက္ေလ်ာရရင္ေတာင္ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းနဲ႔ လုပ္ေပးတယ္ လို႔ ကိုယ္ရည္ေသြးခ်င္တဲ့အေနအထားမ်ဳိးေတြ ရွိေနတယ္ မဟုတ္ပါလား။

မိခင္ေလာင္းလ်ာေတြ၊ မိခင္ေတြ၊ လူသားမ်ဳိးဆက္ကို ဖန္တီးႏိုင္သူေတြစတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔အတူ အားႏြဲ႔ပါတယ္လို႔ ကာလရွည္လ်ားစြာ သတ္မွတ္ျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ မိန္းမသားမ်ားဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအက်ဥ္းေထာင္အတြင္းက သံတိုင္ေတြၾကားမွာ သူတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္၊ သူတို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ အနာဂတ္ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘဝေတြ၊ အခ်ိန္ေတြကို ရင္းႏွီးေနၾကပါတယ္။ ဒါကို ကမာၻကေရာ ျမန္မာျပည္သူေတြကပါ မေမ့ေလ်ာ့ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သံတိုင္ၾကားက မိန္းမသားမ်ားဟာ မလြဲမေသြ ဂုဏ္ျပဳအပ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္မ်ားျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ။

ထိန္လင္း

၁၉၊ ၅၊ ၂ဝဝ၃

ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ေခတ္ၿပဳိင္ဂ်ာနယ္တြင္ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္အတြင္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ဳိအေျခစိုက္ Burma office - Japan မွ ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္ထုတ္ေဝေသာ Burma Journal တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။