အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးရာဇတ္
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈသမုိင္းကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရးလိုအပ္ခ်က္ ရွိတဲ့အခါ လူတန္းစား အလႊာေပါင္းစံုက တိုင္းျပည္ခ်စ္သူေတြမွန္သမွ် ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုလိုနီေခတ္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲဆိုရင္လည္း ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္သူေတြက ပညာေရးနယ္ပယ္၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္၊ စာေပအႏုပညာနယ္ပယ္ စတဲ့ နယ္ပယ္မ်ဳိးစံုက ပါဝင္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၃၆-၃၈ ေက်ာင္းသားသပိတ္ေနာက္ပုိင္း ေပၚေပါက္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားသူေတြကို ၁၉၂ဝ ေက်ာင္းသားသပိတ္မွာ ထြက္ေပၚလာတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢဳိလ္ေတြက ဝိုင္းရံခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ အတၴဳပၸတၱိစာေပ သိပ္ၿပီး မထြန္းကားေတာ့ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အမ်ားက အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအျဖစ္ေလာက္သာ သိထားၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာႀကီးက သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသား၊ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းဆရာ၊ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး၊ စာေရးဆရာ၊ ဖဆပလ ဥကၠ႒၊ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္းဌာနဝန္ႀကီး၊ ပညာေရးဝန္ႀကီး စသျဖင့္ ဂုဏ္ပုဒ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ အရည္အခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာ ျပည့္ဝသူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ကို ၁၈၉၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂ဝ ရက္ေန႔က မိတၳီလာၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တို႔မွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္စာ ထူးခြၽန္သူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ တင္းနစ္၊ ခရစ္ကက္၊ လက္ေဝွ႔၊ ေဘာလံုး စတဲ့ အားကစားဘက္မွာလည္း ထူးခြၽန္သူျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၂ဝ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေပၚေပါက္တဲ့အခါ ဆရာႀကီးက သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သပိတ္ေမွာက္ေကာင္စီက သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြ ပညာေရး မနစ္နာဖို႔အတြက္ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ ဖြင့္လွစ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့အခါ ဆရာႀကီးက မႏၱေလးၿမိဳ႕ ဗဟိုအမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးမွာ အဂၤလိပ္နဲ႔ ပါဠိဘာသာ အထက္တန္းျပဆရာအျဖစ္ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ကေန စတင္ၿပီး လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီႏွစ္မွာပဲ အမ်ဳိးသားပညာေရးေကာင္စီက ႀကီးမွဴးက်င္းပတဲ့ ဘီေအစာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဟာ ၁၉၂၃ ခုႏွစ္ကစၿပီး မႏၱေလး ဗဟိုအမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္းႀကီးမွာ ေက်ာင္းဆရာႀကီးအျဖစ္၊ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ့ဲတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီးအေနနဲ႔ ၁၉၂၁ ကေန ၁၉၄၆ ခုႏွစ္အထိ ၂၅ ႏွစ္လံုးလံုး သူ႔ဘဝကို အမ်ဳိးသား ပညာေရးအတြက္ ျမႇဳပ္ႏွံထားသူျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ကိုလုိနီလက္ေအာက္ကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အဂၤလိပ္စာတတ္ဖို႔ လုိအပ္တယ္လို႔ ဆရာႀကီးက ယူဆပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕လက္စြဲစကားကေတာ့ “သူ႔ကြၽန္မခံခ်င္ရင္ သူ႔စာေပနဲ႔ သူ႔စကားကို ထံုးလိုေခ် ေရလိုေႏွာက္ၿပီး တဖက္ကမ္းခတ္ေအာင္ တတ္ကြၽမ္းရမယ္။ သူ႔အ႐ိုးနဲ႔ သူ႔ျပန္ထုိးရမယ္” ဆိုတဲ့စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးက ပညာေရးဘက္မွာ ေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ေပၚေပါက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း လိုအပ္တဲ့ဘက္ကေန ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ေတြ ေပၚေပါက္တဲ့အခါတိုင္း သူ႔ရဲ႕အမ်ဳိးသားေက်ာင္းႀကီးကို သပိတ္စခန္းအျဖစ္ အသံုးျပဳေစၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္ေမွာက္တဲ့အထဲ မပါရင္ ႀကိမ္လံုးကိုင္ၿပီး သပိတ္ထဲ ဝင္ေစတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ေလာက္မွာေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးေခတ္မွာလည္း သူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းကို ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး အထက္ျမန္မာျပည္ ဌာနခ်ဳပ္အျဖစ္ အသံုးျပဳဖို႔ ခြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ စာေရးဆရာႀကီး လူထုဦးလွက အခုလို ေရးသားဖူးပါတယ္။
“ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ကို အမ်ဳိးသားေက်ာင္းဆရာႀကီးတစ္ဦးအျဖစ္နဲ႔ တိုင္းျပည္က ျမင္ၾကပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းဆရာႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္လာဖို႔က မလြယ္ပါဘူး။ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းဆရာ ျဖစ္လာသူမ်ားဟာ ပထမဆံုး နယ္ခ်ဲ႔ကို ဆန္႔က်င္တယ္။ နယ္ခ်ဲ႕တို႔က သူတို႔ ၾကာရွည္အုပ္စုိးႏိုင္ေအာင္ သင္ေပးမယ့္ ပညာေရးစနစ္ကို ဆန္႔က်င္တယ္။ ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ခ်စ္တယ္။ လြတ္လပ္ေရး ျပန္လည္ရရွိေရးအတြက္ စိတ္အားထက္သန္တယ္။ အဲဒီလို ပုဂၢဳိလ္ေတြပါ။
၁၉၂ဝ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲေၾကာင့္ ျပည္သူတရပ္လံုး ပိုၿပီး ႏိုးၾကားတက္ႂကြလာတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ဟာ အဲဒီေခတ္က ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား သပိတ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္တယ္။ ဗဟို အမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္းကို ေထာင္ကာ ပညာသင္ၾကားေရးအဆင့္အတန္း မနိမ့္ေအာင္ လံုးပမ္းရတာ၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ထက္သန္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ေမြးထုတ္ဖို႔ လံု႔လစိုက္တာေတြကလည္း အခုျပန္ၾကည့္ရင္ လြယ္မယ္လိုလိုရွိေပမယ့္ တကယ္ကေတာ့ အဲဒီေခတ္မွာ မလြယ္ဘူး၊ နည္းနည္းမွ မလြယ္ဘူး”
ဒါက ဆရာႀကီး လူထုဦးလွရဲ႕ ေရးသားခ်က္ပါ။
ဆရာႀကီးရဲ႕ တျခားေလးစားစရာ အခ်က္ကေတာ့ ဘာသာေရးအစြဲအလမ္းေၾကာင့္ ဘာကိုမွ မထိခိုက္ေစတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးက အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ဖခင္နဲ႔ ဗုဒၶြဘာသာဝင္ မိခင္တို႔က ေမြးဖြားခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္က အစၥလာမ္ဘာသာကို သက္ဝင္ယံုၾကည္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းႀကီးမွာ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တိုင္း ဗုဒၶြဘာသာဝင္ေတြ ဘုရားရွိခိုးေစၿပီး၊ တျခားဘာသာဝင္လို႔ လိမ္ေျပာတဲ့ ေက်ာင္္းသားေတြရွိလာလို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားအားလံုး ဘုရားရွိခိုးရမယ္လို႔ အမိန္႔ထုတ္ခဲ့ေၾကာင္း ဝမ္းအိုဝမ္း ေက်ာ္ဝင္းေမာင္ရဲ႕ ‘ျမန္မာ့အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္’ စာအုပ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ျမန္မာမြတ္ဆလင္ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းဟာ ဆရာႀကီး စတင္သံုးစြဲခဲ့တဲ့ စကားရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာႀကီးရဲ႕ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းက ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ နယ္ပယ္စံုမွာ ရွိခဲ့ၿပီး စာေရးဆရာ သတင္းစာဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာဟာလည္း ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းထြက္တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုေဒၚအမာရဲ႕ ပထမဆံုး စာအုပ္ျဖစ္တဲ့ ‘ျမန္မာျပည္တြင္ စစ္ေဆးခဲ့ေသာ အမႈအခင္းမ်ား’ စာအုပ္ဟာ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ရဲ႕ တိုက္တြန္းမႈကေန ေပၚထြက္လာတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာႀကီးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ လူထုေဒၚအမာက အခုလို ေရးဖူးပါတယ္။
“ကြၽန္မတို႔ မႏၱေလးက ျမန္မာဘုရင္ေတြလက္ထက္ကတည္းက ျမန္မာမြတ္ဆလင္ေတြကို ေနရာေပးခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕ျဖစ္ေလေတာ့ ဗုဒၶြဘာသာဝင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးနဲ႔ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြနဲ႔ ေထြးေရာယွက္တင္ တျခားအရပ္မွာထက္ ပိုၿပီးရွိတဲ့ၿမိဳ႕။ ေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနၾကထိုင္ၾကတဲ့ၿမိဳ႕ပါ။ အဲဒီလို ရွိရာမွာ ေပါင္းေတာ့ ေပါင္းတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဘာသာေရးခ်င္းက မတူေလေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈခ်င္းကလည္း ကြဲျပားတဲ့ေနရာမွာ ကြဲျပားတာမို႔ ခြဲျခားမႈေတာ့ ရွိေနပါတယ္။
အဲဒီလိုရွိရာမွာ ဆရာႀကီးမစၥတာရာဇတ္နဲ႔ ဆက္ဆံရတာကေတာ့ ျမန္မာေတြကလည္း သူ႔ကို ျမန္မာတစ္ေယာက္လို၊ ညီရင္းအစ္ကိုလို ဆက္ဆံၾကတာပါပဲ။ ဆရာႀကီးကေတာ့ ျမန္မာမြတ္စလင္ဟာ သူ႔အဖို႔ ေခါင္းနဲ႔ပန္းပါ။ ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာေတြ လူမ်ဳိးစုႀကီးက ဆရာႀကီးနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရလို႔ ဘာသာေရးအရ၊ လူမ်ဳိးေရးအရ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ရတာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိစဖူးပါဘူး” တဲ့။ ။
ထိန္လင္း
၁ ၊ ၇၊ ၂ဝဝ၉
No comments:
Post a Comment