ပဒိုမန္းရွာလားဖန္း၏ အမွာစာ
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေသာင္း ဘဝအစိတ္အပိုင္းမ်ား” စာအုပ္ငယ္အတြက္ အမွာစာေရးရန္ စာမူကို အၾကမ္းေလ့လာၾကည့္ရာ အမွန္ပင္ သူ႔ဘဝ၏ ဟိုတစ ဒီတစ အစိတ္အပိုင္းငယ္ေလးမ်ားကို ေတြ႔ရပါသည္။ သို႔ရာတြင္ အေရးႀကီးေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ေပၚလြင္ေအာင္ ထည့္သြင္းထားႏိုင္ျခင္း မရွိဟု ျမင္ပါသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ သူ ကိုယ္တိုင္အခ်ိန္ယူ၍ မေျပာျပႏိုင္ျခင္း၊ ျပဳစုသူက အခ်ိန္ယူ မစုစည္းႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေသာင္းသည္ စင္စစ္သမိုင္းဝင္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးသမားႀကီးတဦး ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔တြင္ ခိုင္ခန္႔သည့္ သမိုင္းေနာက္ခံ ရွိပါသည္။ သူသည္ ေခတ္ပညာတတ္တေယာက္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အမ်ဳိးကိုခ်စ္၍၊ ျပည္သူကိုခ်စ္၍၊ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ တရားမွ်တမႈကိုခ်စ္၍ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ေရာက္ရွိလာသူ ျဖစ္ပါသည္။ သူ၏ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈ၊ သူ၏ သစၥာရွိမႈ၊ သူ၏ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈ၊ သူ၏ သူရသတၱိ၊ သူ၏ ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ပင္ တပ္စုမွဴးဘဝမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္သို႔ ေရာက္လာခဲ့သူျဖစ္သည္။
က်ေနာ္ႏွင့္ သူ ၿမိဳ႕နယ္တနယ္တည္းတြင္ေနၿပီး က်ေနာ့္ရြာကို အျမဲေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း က်ေနာ္ႏွင့္ ဆက္ဆံဖူးျခင္း မရွိခဲ့ေခ်။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ေရာက္မွ က်ေနာ္ႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖူးျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က သူသည္ တပ္မ ႏိုင္ငံေရးမွဴး၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေသာင္း ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေသာင္းသည္ အင္းစိန္တိုက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး အင္းစိန္မွဆုတ္ၿပီးေနာက္ တပ္မ်ားကို ျပန္လည္စုစည္း ထိန္းသိမ္းရာတြင္ အျခားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၎၏လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ားမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမေမာင္၊ ဗိုလ္က်င္ေဖ၊ ဗိုလ္ဝင္း၊ ဗိုလ္မွဴးစလြယ္၊ ဗိုလ္မွဴးစံလင္း၊ ဗိုလ္တင္ဦး စသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမေမာင္ ဦးစီးၿပီး ၎တို႔ပါဝင္ခဲ့သည့္ တပ္ရင္း (၁) ေနာက္ပိုင္း KPLA တပ္ရင္း (၁) သည္ မိခင္တပ္ရင္းျဖစ္၍ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပား၊ တပ္မွဴးေကာင္း အမ်ားအျပားကို ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ခဲ့သည့္ တပ္ရင္းျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေသာင္းအေနႏွင့္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚအတြင္း အထူးေက်ာ္ၾကားသည့္ တာတေပါ ထိုးစစ္ႀကီးကိုလည္းေကာင္း၊ ဆင္မင္း၊ ေအာင္စစ္သည္၊ မိုးဟိန္း၊ ေရႊလင္းယုန္ စစ္ဆင္ေရးႀကီးမ်ားကိုလည္း ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ တပ္မွဴးတဦး ျဖစ္သည္။ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ပဲခူး႐ိုးမမွ ျပန္ဆုတ္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္လည္း အလားတူ ထိုးစစ္ႀကီးမ်ားကို ေတာက္ေလွ်ာက္ရင္ဆိုင္ခဲ့သည္။
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ ပဲခူး႐ိုးမမွ အေရွ႕တိုင္း အေျခခံေဒသသို႔ ကူးရန္စီစဥ္စဥ္ တိုက္ပြဲအျပင္းအထန္ျဖစ္ပြားရာ ဒဏ္ရာရ တပ္ဖက္ေဆးမွဴးတဦးကို ေက်ာတြင္ပိုး၍ ေတာင္ထိပ္အထိတက္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္က သူ၏အသက္မွာ ၅၅ ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္သည္။ အေရွ႕တိုင္း ေတာ္လွန္ေရး အေျခခံေဒသသို႔ေရာက္ၿပီးေနာက္ ေရွ႕တန္း ခံကတုတ္တခုျဖစ္သည့္ ဝမ္းခစခန္းတြင္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္အထိ ရပ္တည္၍ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္အတူ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
ေခတ္ပညာ အေျခခံနည္းခဲ့ေသာ္လည္း ေတာ္လွန္ေရးကို တကၠသိုလ္အျဖစ္ထား၍ စိတ္ဓာတ္အရ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ၊ စစ္ေရးအရ၊ စည္း႐ံုးေရးအရ ပညာရွာခဲ့သူ၊ ႀကီးျပင္းရင့္က်က္လာခဲ့ၾကသူ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ အမ်ားအျပားအနက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေသာင္းလည္း တဦးအပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ အမ်ဳိးသားအက်ဳိး၊ ျပည္သူအက်ဳိး၊ ေတာ္လွန္ေရးအက်ဳိးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးကို အမွန္တကယ္စြန္႔ခဲ့သူျဖစ္သည္။
သူ႔စာအုပ္ကိုဖတ္လွ်င္ သူ႔ဘဝ အစြန္းအစေလးမ်ား တခ်ဳိ႕ေပၚႏိုင္စရာရွိပါသည္။ ဤသို႔ တစြန္းတစေလးမွ်ေသာ သူ႔ဘဝ၏ အစအနေလးမ်ားသည္ လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈကို ေလးစားျမတ္ႏိုးသူမ်ားအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအတြက္ အားအင္ျဖစ္ေစမည္ဟု ဆႏၵျပဳလိုက္ရပါသည္။
မန္းရွာလားဖန္း
မတ္လ ၁၆ ရက္၊ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။
No comments:
Post a Comment