ထိန္လင္း
တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဆိုးဝါးတဲ့အေျခအေနတစ္ခုကို ျဖတ္သန္းရတဲ့အခါ လူေတြရဲ႕ဝါသနာေတြ၊ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ပညာရပ္ေတြကို ခဏေဘးဖယ္ထားၿပီး လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အရာေတြကို လုပ္ေဆာင္ရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီအခါ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာရပ္ေတြက ေပ်ာက္ပ်က္မသြားေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက် မလုပ္ႏိုင္တဲ့သေဘာေတာ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့အရာေၾကာင့္ ဆံုး႐ႈံးတဲ့အရာေတြရွိသလို အဲဒီလိုဆံုး႐ႈံးေအာင္ တမင္လုပ္တာကိုလည္း ခံရတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ စာေပအႏုပညာသမားေတြ ဘယ္လို အရင္းအႏွီး ေပးရတတ္တယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားမိပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ကိုဇာဂနာရဲ႕ ဖခင္ ဆရာ နန္းညြန္႔ေဆြ၊ ကဗ်ာဆရာ ၾကည္ေအာင္၊ ကဗ်ာဆရာ ကိုေလး (အင္းဝဂုဏ္ရည္) စတဲ့ စာေပနယ္က ပုဂၢဳိလ္ေတြဆိုရင္လည္း ဒီကေန႔အထိ စာနယ္ဇင္းေတြမွာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပခြင့္ ပိတ္ပင္ခံထားရဆဲပါ။ သတင္းစာဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္ဆိုရင္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ နီးပါး ၾကာေအာင္ ဖမ္းဆီးၿပီးမွ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့တာပါ။ အဲဒီလို စစ္အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ အႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရသူတစ္ဦးကေတာ့ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္က ၁၉ဝ၉ ခုႏွစ္မွာ ေမြးတယ္ဆိုေတာ့ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ဆိုရင္ ႏွစ္ ၁ဝဝ ျပည့္ပါၿပီ။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ရာျပည့္ပြဲ က်င္းပခဲ့သလို ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ရာျပည့္ပြဲလည္း ျပည္တြင္းမွာ က်င္းပခြင့္ ရမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ဟာ ေခတ္စမ္းစာေပကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္သလို စာေပပညာရွင္တစ္ဦးအျဖစ္ စစ္ႀကိဳေခတ္ကေန ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ ရပ္တည္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ စာေပဗိမာန္ တည္ေထာင္ခဲ့သူေတြထဲမွာလည္း ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
“ဝါဆိုဝါေခါင္ ေရေတြႀကီးလို႔၊ သေျပသီးမွည့္ ေကာက္စို႔ကြယ္” လို႔အစခ်ီထားတဲ့ ‘သေျပသီးေကာက္’၊ “ဆြမ္းအုပ္နီနီ အေမရြက္လို႔၊ နက္ျဖန္မနက္ ေက်ာင္းထြက္မယ္” လို႔ အစခ်ီထားတဲ့ ‘ဥပုသ္ေစာင့္’ စတဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ကေလးကဗ်ာေတြကို လူတိုင္းလိုလို သိေနၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုပဲ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ ၁ဝ ႏွစ္တိတိက ေရးသားခဲ့တဲ့ ‘သေျပညိဳ’ ကဗ်ာကိုလည္း သိၾကမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အဲဒီလို အရွိန္အဝါရွိတဲ့စာေပေတြကို ေရးသားခဲ့သလို တျခားမွတ္တမ္းတင္ေလာက္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ မဆလ ေခတ္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ စာတတ္ေျမာက္ေရးလႈပ္ရွားမႈမွာ အေရးအဖတ္ အျမန္သင္ၾကားတဲ့ ဝထကလသ နည္းကို တည္ထြင္ခဲ့သလို၊ မ်က္မျမင္စာ နည္းသစ္ကို ဦးေဆာင္တီထြင္သူ ျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္တမ္းတစ္ခုမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဆရာဟာ ျမန္မာစာေပဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ဝတၳဳတိုေတြ၊ ဘာသာျပန္စာေပေတြ ေရးသားခဲ့သလို တကၠသိုလ္ ျမန္မာအဘိဓာန္ ၅ အုပ္တြဲကိုလည္း ျပဳစုခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ အိုဆာကာ ႏိုင္ငံျခားဘာသာတကၠသိုလ္မွာ ၁၉၇၅ ကေန ၁၉၇၉ ခုႏွစ္အထိ ဧည့္ပါေမာကၡအျဖစ္ သြားေရာက္ၿပီး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ခ်ိန္မွာေတာင္ ျမန္မာ-ဂ်ပန္ အဘိဓာန္၊ ျမန္မာဖတ္စာ၊ ျမန္မာစကား ေျပာပံုနည္းမ်ဳိးစံု၊ ျမန္မာေက်းလက္ကဗ်ာ အစရွိသျဖင့္ ျပဳစုခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာမင္းသုဝဏ္ဟာ ဘယ္လိုလူမ်ဳိးျဖစ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္စြမ္းရည္က စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ခုမွာ အခုလို ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။
“ဆရာမင္းသုဝဏ္ဟာ ေက်ာင္းသား ေဒါင္းကဗ်ာကို ပထမဆံုး ေရးတဲ့ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္တဲ့အျပင္ မႈိင္းရာျပည့္ကဗ်ာကို ေရးတဲ့ ကဗ်ာဆရာအေနနဲ႔လည္း ဒီတစ္ဦးတည္းပဲ ရွိပါတယ္။ ၁၉၆၃ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပြဲႀကီး ပ်က္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ လူေတြအားလံုး လိုက္ဖမ္းေနတာ၊ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး လုိက္ဖမ္းေနတာ။ အဲဒီေနရာမွာ ၆၄ က်ေတာ့ ဆရာႀကီးကြယ္လြန္သြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ စဖတ္ဖို႔ ဆရာမင္းသုဝဏ္ စီစဥ္ေပးတဲ့ကဗ်ာက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကိုပဲ တိုင္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ အားထားရမွာပါ ဆိုတဲ့ကဗ်ာကို ရြတ္ခိုင္းတာ ဆရာက။ ရြတ္ခိုင္းၿပီးေတာ့ မႈိင္းရာျပည့္ကဗ်ာကို ဆရာမင္းသုဝဏ္က ေရးတာ”
ဒီလို မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိတဲ့ ဆရာႀကီးဟာ ၁၉၈၈ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ ျပည္သူဘက္က ရပ္တည္ခဲ့သလို စစ္အစိုးရက ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အေရြးခံခဲ့ရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ မေရွးမေႏွာင္းျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အသက္ ၅ဝ ျပည့္ ေမြးေန႔အတြက္ ဆရာႀကီးက ‘ေမြးေန႔ဆုေတာင္း’ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အခုလို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
ေမြးေန႔ဆုေတာင္း
ျပည္သူေတြေအာင္ပန္း၊ ၿမဲဆင္ျမန္းသည့္
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ရဲဇာနည္ကို
ျမန္ျပည္တလႊား၊ ခ်စ္သူမ်ားခဲ့။
တို႔အားတို႔အင္၊ တို႔အရွင္ကို
ၾကည္ရႊင္ေစေသာ၊ မာေစေသာဟု
ေမြးေသာေန႔မွာ၊ တို႔သူငါသည္
ေမတၱာၾကည္လင္ ရႊင္ရႊင္ပို႔။
ေဒါင္းပ်ဳိအိုးေဝ၊ တြန္ေစဖို႔
ျမတ္ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းၾကစို႔။ ။
မၾကာပါဘူး၊ ျမန္မာျပည္မွာ ထုတ္ေဝတဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြမွာ ဆရာႀကီးရဲ႕ စာေတြ ေဖာ္ျပခြင့္ မရေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ေဖာ္ျပခြင့္ရျပန္ေတာ့လည္း အကန္႔အသတ္ေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးကေတာ့ သူျမတ္ႏိုးတဲ့ စာေပတာဝန္ကို ေက်ပြန္သလို လုပ္ေဆာင္သင့္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးတာဝန္ေတြကိုလည္း ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္လို မ်ဳိးခ်စ္စာဆိုေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔ေတြက သူတို႔ရဲ႕ အသက္ေမြးေက်ာင္းပညာရပ္ကို အသံုးခ်ခြင့္မရၾကပါဘူး။ တခ်ဳိ႔ဆိုရင္ အဖမ္းအဆီး ခံထားရပါတယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့အေနအထား မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွိအေနအထားကို လြတ္လပ္ပါတယ္လို႔ ယူဆေနသူေတြအေနနဲ႔ အဲဒီလို မလြတ္လပ္သူေတြအေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အလားအလာက အေကာင္းဘက္ကို ျမန္ျမန္ဦးတည္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ။
၂၃၊ ၉၊ ၂ဝဝ၈
No comments:
Post a Comment