မင္းေက်ာ္ခိုင္ ၿငိသြားတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္

အခါလည္းေႏွာင္းခဲ့ၿပီ လြမ္း အဥၨလီ

ခ်မ္းၿငိမ္း

ဒီေဆာင္းပါးကိုဖတ္မိၿပီးေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ညီအကိုလို ရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့တဲ့ ကိုေမာင္ေမာင့္ကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။

၁၉၇၉- ၈ဝ ခုႏွစ္ေလာက္က ကိုေမာင္ေမာင္တို႔အုပ္စုဟာ ကိုတိုး (ကိုခင္ေမာင္တိုး) ရဲ႕ အဥၹလီအတြက္ ဂီတဥၹလီ သီခ်င္းစီးရီးကို သမိုင္းေက်ာင္းဝင္း (RC2 နားက) ထဲက အင္ၾကင္းေဆာင္ အေနာက္ဘက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သီခ်င္းတိုက္ခဲ့ၾကတာပါ။ 

အဲဒီတုန္းက ကိုေမာင္ေမာင့္ ညီမ ယဥ္ယဥ္ေထြး (ခ) ဂ်ီဂ်ီး က အင္ၾကင္းေဆာင္မွာေနၿပီး စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ကိုတိုး၊ ကိုရဲ (ကိုရဲလြင္)၊ ကိုေနဝင္းနဲ႔ ကိုေမာင္ေမာင္တို႔ဟာ တံတားျဖဴ (ခုေတာ့ တံတားနီ) ခရမ္းျပာအေဆာင္ကေန အင္ၾကင္းေဆာင္ေနာက္ကို ညစဥ္ညတိုင္း လာၿပီးသီခ်င္းဆိုခဲ့ၾကတာေတြ ျပန္ျမင္မိတယ္။

က်ေနာ္က RC2 မွာ ပထမႏွစ္တက္ေနဆဲ၊ အင္ၾကင္းေဆာင္ကလည္း က်ေနာ့္အိမ္နဲ႔လည္း နီး၊ Aces အဖြဲ႔မွာ ဂစ္တာတီးေနတဲ့ မိုးေက်ာ္ (ကြယ္လြန္) ကလည္း တတန္းတည္းသား သူငယ္ခ်င္း … ဆိုေတာ့ သူတို႔နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေပါင္းမိ၊ တြဲမိၾကတယ္။

ေနာက္ … တခ်ိန္မွာ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္ျဖစ္လာမယ့္ မြန္းေအာင္လည္း ေရာက္လာေတာ့ လူပိုစံုသြားခဲ့တယ္။

အဲဒီတုန္းက အဖြဲ႔နာမည္က လိစၦဝီ ပါ၊ ကိုေနဝင္း ေပးတဲ့နာမည္။ ေနာက္မွ မစ်ိၨမလိႈင္း (Medium Wave) လို႔ေျပာင္းခဲ့တာပါ။

အဥၹလီအတြက္ဂီတဥၹလီ စီးရီးထြက္ေတာ့ က်ေနာ္က ေၾကာ္ျငာပိုစတာေတြ ဟိုျခစ္-ဒီျခစ္နဲ႔ ေရးေပးခဲ့ရတာပါ။ ဖေယာင္းစကၠဴမွာ ကညစ္နဲ႔ေရးၿပီး စာကူးစက္နဲ႔ လွည့္ထုတ္ရတဲ့ေခတ္ေပါ့။

ေနာက္ပိုင္း ကိုေမာင္ေမာင္၊ ကိုတိုး၊ ကိုရဲတို႔နဲ႔ လွည္းတန္းက ညလံုးေပါက္ဖြင့္တဲ့ ၾကယ္ျပာ လၻက္ရည္ဆိုင္၊ ဦးခ်စ္ဆိုင္၊ ပန္းၿမိဳ႕ေတာ္ အေအးနဲ႔ လၻက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ သီခ်င္းအေၾကာင္း၊ ပန္းခ်ီအေၾကာင္း၊ ဘာသာေရးအေၾကာင္းေတြေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတယ္။

ကိုေမာင္ေမာင္က စာဆို အကုန္ဖတ္တယ္၊ ေနာက္ မွတ္ဉာဏ္ေကာင္းတယ္၊ သူက ျပည္သူခ်စ္တဲ့ လူထုေဒၚအမာရဲ႕ တူေတာ္ပါတယ္။

စာဖတ္အားေကာင္းေတာ့ စကားလံုးေရြးရာမွာ အားပိုေကာင္းတာေပါ့။

သူ က်ေနာ့္ကိုရွင္းျပတာေလး ရွိပါတယ္၊ အႏုပညာနဲ႔ အတတ္ပညာ ကြာျခားပံုကိုပါ။

အႏုပညာဆိုတာ ရင္ထဲက ခံစားမႈကိုပံုေဖာ္တဲ့အခါ (သီခ်င္း၊ ဂီတ၊ စာေပ၊ ပန္းခ်ီ ...) တခဏေလးနဲ႔ ၿပီးခ်င္ၿပီးမယ္၊ တလ ႏွစ္လ ၾကာခ်င္ၾကာမယ္၊ ႏွစ္ေပါက္ခ်င္ေပါက္သြားမယ္။

အဲဒီဖန္တီးမႈၿပီးသြားတဲ့အခါ အဲဒီအႏုပညာဟာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ မရဘူး၊ ဖန္တီးၿပီးသြားလို႔ရလာတဲ့ ၾကည္ႏူးမႈပီတိဟာလည္း ဘာနဲ႔မွ လဲလို႔မရဘူး၊ ဝယ္လို႔လည္း မရဘူး။

အတတ္ပညာက်ေတာ့ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ စကားလံုးႂကြယ္ဝမႈ၊ ေရးခ်ယ္တတ္မႈ အတတ္ပညာကို သူတပါး ဖန္တီးထားတဲ့ အႏုပညာနဲ႔ ေပါင္းစပ္ဖန္တီးယူတာလို႔ ရွင္းျပခဲ့တာ ခုထိ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။

သူ႔သီခ်င္းစာသားေတြမွာ ေတြးစရာေတြ အျမဲေပးတတ္တယ္၊ ေနပံုထိုင္ပံု ႐ိုးသားၿပီးမာန မရွိတဲ့ ကိုေမာင္ ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္က ျပည္ပကို ေရာက္ေနပါၿပီ။

အခု သူ႔သီခ်င္းေတြကို မႏၱေလးမွာေနတဲ့ သူ႔ညီမ မယဥ္ယဥ္ေထြး (ရီျမင့္႐ုပ္ရွင္ျဖန္႔ခ်ိေရးက ကိုေဇာ္ျမင့္ရဲ႕ ဇနီး) က တာဝန္ယူ မူပိုင္ျပဳထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ကိုေမာင္ေမာင္လို ႐ိုးရာသႀကၤန္သီခ်င္းေတြအျပင္ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ ေခတ္ေပၚသီခ်င္းေတြ ေရးႏိုင္တဲ့သူ တေခတ္မွာတခါေပၚဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။

သူ႔ကိုျပန္တမ္းတမိရင္း ေဆာင္ပါးေရးတဲ့ ကိုခ်မ္းၿငိမ္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

(မင္းေက်ာ္ခိုင္)

တစ္ခါတစ္ရံ လသာတဲ့ညမွာဆို အတူတူတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မွီၿပီး အရသာခံဖို႔ ခ်စ္သူကို ေအာက္ေမ့ၾကတယ္။ မိုးအံု႔တဲ့ညေနပိုင္းေတြက် အထူးသျဖင့္ အိမ္နဲ႔ အေဝးႀကီးမွာ ေရာက္ေနတဲ့အခါဆို အေမ့ရင္ခြင္မွာ ျပန္ခိုခ်င္တဲ့စိတ္ ျဖစ္မိတယ္။ ဆီးႏွင္းေတြ ပိန္းပိတ္ေမွာင္ၿပီး တကယ္ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းတဲ့ ေဆာင္းညေတြမွာက် ဘဝၾကင္ေဖာ္ရဲ႕ရင္ေငြ႔ကို လႈံခ်င္ၾကျပန္တယ္။ အားလံုး အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ ကခုန္ေလ့ရွိတဲ့ မီးပံုပြဲေတြက်ျပန္ေတာ့ အိမ္က ကေလးေတြ၊ ညီအစ္ကိုေဆြမ်ဳိးေတြကို သတိရျပန္တယ္။

ဘာအတြက္နဲ႔ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ၊ ဘာေတြလုပ္ေနေန လူ႔သဘာဝအရ အရင္ ပတ္သက္ဆက္ဆံခဲ့ဖူးတဲ့ အျခားသူေတြကို အမွတ္တရရွိၾကတာခ်ည္းပဲ။ ။ 

(ေတးေရး စိုင္းခမ္းလိတ္၏ ကိုေမာင္ေမာင္ (မဇၥ်ိမလိႈင္း)သို႔ ဂုဏ္ျပဳျခင္း စာစုမွ ...)

(၁)

ယခုႏွစ္ပိုင္းအတြင္း တစ္ခါတစ္ေလ ေပၚထြက္လာေသာ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ သီခ်င္းေကာင္းအခ်ဳိ႕ ၾကားရသည့္အခါ တစ္စံုတစ္ခုလိုအပ္ေနသလို ခံစားရပါသည္။ ထိုတစ္စံုတစ္ခုကို ေတြးေတာၾကည့္ေသာအခါ သီခ်င္းတြင္ပါဝင္ေသာ (Music) ဂီတအသံပိုင္းကို စဥ္းစားမိပါသည္။ ရံဖန္ရံခါ ေပၚထြက္လာေသာ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္သီခ်င္းေကာင္းေလးေတြမွာ (Vocal) အဆိုပိုင္း အားေကာင္းေသာ္လည္း (Instrument) တူရိယာပိုင္း အားနည္းေနသည္ဟု ခံစားမိပါသည္။ ဆိုရလွ်င္ ဂီတတူရိယာေပါင္းစံု အသံစုစည္းမႈအားနည္းျခင္း (ဥပမာ - ေလမႈတ္တူရိယာ မပါဝင္ျခင္း) ႏွင့္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လံုးအား စီမံေပါင္းစပ္မႈ (Agreement) အားနည္းျခင္းတို႔ကို ၾကားသိခံစားရပါသည္။ ထိုအခါမ်ဳိးမွာ သူ႔ကို အထူးသတိရမိေလသည္။ သူဆိုသည္မွာ အမ်ားကေခၚၾကေသာ အဥၨလီေမာင္ေမာင္ ...။ 

(၂)

၁၉၈၀ ဝန္းက်င္ႏွစ္မ်ားမွာ ခိုင္ထူးသီခ်င္းမ်ား အလြန္ေအာင္ျမင္ေနပါ၏။ မင္းသိပါ၏၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ပန္းတစ္ဆုပ္၊ ေလးျမားတစ္လက္နဲ႔ သီခ်င္းသည္၊ အဥၨလီ၊ ေနညိဳခ်ိန္အေတြး၊ အိမ္အလြမ္း ... ခိုင္ထူး၏ အားပါေသာ ဆိုဟန္မွာ လူငယ္ထုကို လႊမ္းမိုးသြား၏။ ထို႔ေနာက္ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ အဆိုေတာ္ ခင္ေမာင္တိုး၏သီခ်င္းမ်ား ဆက္တိုက္ပ်ံ႕လြင့္လာျပန္သည္။ အဥၨလီအတြက္ ဂီတဥၨလီ၊ ေစာင္းႀကိဳး႐ႈိက္သံ၊ ႀကိဳးမဲ့ခ်ည္တိုင္ ... သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္း ေတးေရးသူ ေမာင္ေမာင္ဆိုသူကို ဦးညႊတ္ေလးစားေနမိသည္။

ဒီလိုနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ ေရးေသာ သီခ်င္းေတြကို ဂ႐ုတစိုက္နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သိပ္မၾကာပါ။ သႀကၤန္မိုး ဇာတ္ကား႐ံုတင္သည္။ ဇာတ္လမ္းစျပေတာ့ စာတမ္းထိုးသည့္အခါ မင္းသမီး၊ မင္းသားအမည္ကို အရင္မထိုး။ ဇာတ္ကားကို ဖန္တီးေသာ ဂီတမႈးမ်ား၏အမည္ကို အရင္ထိုး၏။ သည္မွာ ကိုေမာင္ေမာင့္ နာမည္ကို ျမင္ရသည္။ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈကို ေဖာ္က်ဴးေသာ ေတးသံစံုဇာတ္ကားမို႔ ဂီတမႈးေတြအမည္ ဦးစားေပးေရးထိုးပံုရသည္ဟု နားလည္ခဲ့သည္။ သႀကၤန္မိုးဇာတ္ကားႏွင့္အတူ ကိုေမာင္ေမာင္ ေရးေသာ သႀကၤန္မိုးသီခ်င္းမွာ ျမန္မာျပည္တစ္၀န္း ပ်ံ႕လြင့္သြားပါေတာ့သည္။ လူတိုင္းပါးစပ္ဖ်ားမွာ “မိုးေျပးေလးေရ သႀကၤန္မိုးေျပးေရ စို႐ံုဖ်န္းပက္ဦး” ျဖစ္ကုန္ပါသည္။ သည့္ေနာက္ ခင္သန္းႏုႏွင့္ ဇင္ဝိုင္း ပါဝင္ေသာ မမစိမ္း ဇာတ္ကား၊ ေမသန္းႏု ႏွင့္ ဇင္ဝိုင္း ပါဝင္ေသာ ဒ႑ာရီ ဇာတ္ကား ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ လူငယ္တို႔၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဖြဲ႔ကို ႐ိုက္ကူးထားေသာ ဤဇာတ္ကားမ်ားက ရင္ကို တစ္ခါတည္းစြဲသြားေစပါသည္။ ထိုဇာတ္ကားမ်ားႏွင့္အတူ ကိုေမာင္ေမာင္ ေရးဖြဲ႔ေသာ ႐ိုး႐ိုးေလး၊ ႏွင္းဆီပန္သူ၊ ပန္းခ်စ္သူ၊ မေျဖသာပါဘူး၊ ရြာမယ္ဆိုရင္ေလ၊ ဒ႑ာရီ၊ သစၥာေတာ္ဦး သီခ်င္းေတြက ရင္ကို လႈပ္ခတ္ေစခဲ့သည္။

ေၾသာ္ ... ဂီတအႏုပညာရွင္ ကိုေမာင္ေမာင္၊ ဂီတအသံသစ္ေတြ ဖန္တီးဖို႔၊ သီခ်င္းေကာင္းေတြ ေရးသားဖို႔ ဤေျမကမာၻမွာ လူျဖစ္လာသည္ဟု ဆိုထိုက္ေသာ ကိုေမာင္ေမာင္၊ သူ၏ အႏုလက္ရာေတြထဲမွာ လူငယ္ဘဝမ်ား ယစ္မူးခဲ့ရသည္။ ၿငိမ့္ၿငိမ့္မူးမူး ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္သံစဥ္မ်ား ...

၈၈ မတိုင္ခင္ကာလေတြမွာ ကိုေမာင္ေမာင္ အပါအဝင္ မဇၥ်ိမလိႈင္းအဖြဲ႔သားေတြကို အင္းလ်ား တံတားျဖဴဘက္မွာ ေတြ႔ရတတ္သည္။ ခရမ္းျပာအေဆာင္မွာေနၾကမွန္း သိရသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ တဲပုတ္ႀကီးပမာ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ျမေမတၱာျခံထဲက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ စုဖြဲ႔ထိုင္ေနၾကတာ ျမင္ေတြ႔ရပါသည္။

သည္အခ်ိန္မွာ မဇၥ်ိမလိႈင္းသည္ အထင္ကရ တီးဝိုင္းႀကီးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကိုခင္ေမာင္တိုး၏အသံ ၾသရွရွနဲ႔ ကိုရဲလြင္၊ ကိုေနဝင္း၊ ကိုေမာင္ေမာင္တို႔၏ ေတးသီခ်င္းမ်ား လူငယ္တို႔၏ရင္ထဲ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာ စီးဆင္းေနရာယူထားခဲ့ပါၿပီ။ မဟာဆန္သူ၊ ႀကိဳးၾကာသံ၊ မ်က္သြယ္၊ ေရာင္စဥ္ခုနစ္သြယ္ စီးရီးေတြက ခ်ည္ေႏွာင္တုတ္ဖြဲ႔ထားၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ သံစဥ္ဖန္တီးမႈ ဆန္းသစ္ေသာ၊ လွပထူးျခားေသာ ကိုေမာင္ေမာင့္သီခ်င္းေတြကို စြဲလမ္းခဲ့ရပါ၏။ ကိုေမာင္ေမာင့္ သီခ်င္းမ်ားသည္ ျမန္မာရနံ႔ စကားလံုးတို႔ျဖင့္ ထံုသင္းကာ သံစဥ္ပိုင္းက ၿငိမ့္ေညာင္းေျပျပစ္ၿပီး တီးကြက္မ်ားက ဆန္းသစ္ျမဴးႂကြေနေပသည္။ သံစဥ္ႏွင့္စာသား တစ္ထပ္တည္းက်သလို တီးကြက္တီးလံုး အရ စာတစ္လံုးခ်င္း ခြင္က်လြန္း၍ အံ့ၾသခဲ့ရသည္။ ကိုေမာင္ေမာင္ ေရးခဲ့ေသာသီခ်င္းမ်ားတြင္ အေၾကာင္းအရာကို ေဘာင္ခတ္မထား၊ အခ်စ္သီခ်င္းမ်ားသာမက ဘဝဒသန ပါဝင္ေသာ၊ တရားဓမၼႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ လူ႔ဘဝေမးခြန္းမ်ားကို သီခ်င္းထဲ ထည့္သြင္းေရးဖြဲ႔ထားပါသည္။ ကိုေမာင္ေမာင္ ေရးခဲ့ေသာ အခ်စ္သီခ်င္းမ်ားတြင္ စာသားႏုရြမႈအပိုင္းကို ေအာက္ပါသီခ်င္းမ်ား၌ ျမင္ေတြ႔ရပါမည္။

မႈန္နံ႔သာျခယ္ မို႔မို႔ပါးျပင္ထက္မွာ ခိုတြယ္ႏိုင္စြမ္းမယ့္ မ်က္ရည္စမ္းရယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေန႔ရက္ေလးကို ႏြမ္းေအာင္ ငိုသံနဲ႔ အဆံုးမသတ္လိုက္ပါနဲ႔ ... (ဂ်က္ျမေသာင္း ဆို - မၾကားရက္လို႔ပါေလ)

တကယ္ပဲ ဝမ္းနည္းမိတယ္ တို႕ရင္ထဲကခ်စ္သူရယ္ ခရမ္းျပာပန္းေလးတစ္ပြင့္မို႔ ပန္းလို႔ သူ မျမင္ဘူးကြယ္ ... (မီမီဝင္းေဖ ဆို - မေျဖသာပါဘူး)

ႏွစ္ဦးသားေတြ႔ရင္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို တိုးေဝွ႔ခၽြဲတတ္သူရယ္ ခ်စ္တဲ့ရင္ခြင္ ေခါင္းေလးဝွက္လို႔ ပန္းေမြ႔ရာမွာ နားခ်င္ေသးတယ္ဆိုသူရယ္၊ ခ်စ္သူ႔မ်က္ႏွာ အိပ္စက္တဲ့အခါ တေရးေရး စိုက္လို႔ၾကည့္ရင္း သူ႔ရဲ႕ရင္ခြင္ ခ်မ္းေျမ့သြားလို႔ ပန္းသမွ်ေျခရာ အႏြမ္းေတြ လြင့္ျပယ္ပါေစကြယ္ ... (မီမီဝင္းေဖ ဆို - တစိမ့္စိမ့္ ရင္ထဲမယ္)

ဇာတိမ္ကန္႔လႊာ ပိတ္ဆီးကာေစ မွိန္ေပမယ့္ ထြင္းလို႔ထိုးေဖာက္ႏိုင္႐ံုေလး ကိုယ္ေယာင္ျပသလို မထည္ဝါလည္းေလ အာ႐ံုဝယ္ရွင္းရွင္း တို႔ကျမင္ေနရင္း ခ်စ္ေသာသူရယ္ ေမာင့္အနားမွာကြယ္ ရင္ခြင္မွာ လႊဲခို ယီးေလးယိုႏြဲ႔လို႔ ထိုစဥ္က ရႊန္းစိုလျပည့္ညဝန္းမို ့ အခါခါျပန္တမ္းတ လြမ္းညမွတ္တမ္းအို ... (ဒင္းနစ္ ဆို - လမင္းသာခ်ိန္)

“အဥၨလီေမာင္ေမာင္ဟာ စႏၵယားဆရာမို႔လား မသိဘူး။ သူ႔သီခ်င္းေတြကိုတီးရင္ တစ္လံုးက်န္ရင္ က်န္သလို သိပ္သိသာတယ္။ တီးကြက္တစ္လံုးခ်င္းကို စာသားတစ္လံုးခ်င္းနဲ ့ ခ်ိတ္ဆက္ထားတာေၾကာင့္ တစ္လံုးဆိုတစ္လံုး က်န္ခဲ့ရင္ သိသာပါတယ္” ဟု ဂီတႏွင့္ အကၽြမ္းတဝင္ရွိသည့္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ေျပာဖူးပါသည္။ ကိုေမာင္ေမာင္သည္ ယင္းသို႔ စကားလံုးတစ္လံုးခ်င္း တြဲသီထားေသာ အခ်စ္သီခ်င္းမ်ား သာမက ... ေရစီးရဲ႕သေဘာလည္း ေစာေၾကာေသခ်ာစြာ ငါမသိ လိႈင္းဝဲဂယက္အထာကိုလည္း မကၽြမ္း သက္လံုကလည္းမေစ့နဲ႔ သို႔ေသာ္လည္းေလ ျမစ္ထဲကို ငါခုန္ခ်ခဲ့၏ ... (ေႏြအိပ္မက္)

လူမႈေရးဘဝရဲ႕ေပ်ာ့ကြက္ေတြကို နင္းေခ်ေနရင္း ဟန္ေဆာင္ျခင္းညရဲ ့ ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္းဝကို ေငြနဲ႔ဖံုးကြယ္လို႔ ကြယ္ကာရယ္ ေလာကငရဲကို ကြန္းခိုစခန္းေယာင္ေယာင္၊ ထင္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ဖန္ဆင္းထားတယ္ ... (ရာျပည့္ ဆို - ျပဌာန္းခ်က္)

စိန္ေခၚေနတဲ့လမ္း နကၡတ္နဲ႔ စီးခ်င္းထိုးကာ ျပန္လွန္ပစ္ၿပီးေတာ့ အေမအို ေမွ်ာ္မယ္မွန္းလည္း သိလ်က္နဲ႔ ခရီးၾကမ္းဖ်က္ကာ ျပန္မလာႏိုင္ေသးခင္ ... (ခိုင္ထူး ဆို - အိမ္အလြမ္း)

မ်ဳိးဆက္ရဲ ့အားမာန္တစ္ခုပါ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေရြးခ်ယ္ျခင္း အမ်ားနည္းတူ သက္လံုမေကာင္းရင္ ေမြးဖြားရာအရပ္ဆီ မိုင္ေထာင္ခ်ီပ်ံေနရင္း ႀကိဳးၾကာငွက္တခ်ဳိ႕ေလ ခ်ီလာစဥ္က်န္ရစ္ၿပီ... (ခင္ေမာင္တိုး ဆို - ႀကိဳးၾကာသံ)

အစရွိသည့္ အေတြးအေခၚပါသည့္ ဒႆနဆန္ေသာ သီခ်င္းမ်ားကို ေရးခဲ့႐ံုမက ပို၍နက္႐ိႈင္းေသာ တရားဓမၼဆန္သည့္ သီခ်င္းမ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ေရးဖြဲ ့ခဲ့ပါသည္။

ဆည္းလည္းေလးမ်ားျပတဲ့ တရားသံကို စမ္းေခ်ာင္းေလးတို႔ ဇြဲနဲ႔အားမာန္နဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီးက်င့္ခဲ့ရင္ ေအးၿငိမ္းတဲ့ သစ္ရိပ္မွာ စြန္႔လႊတ္မႈနဲ႔ ခြင့္လႊတ္စဥ္ ၿငိမ္းသြားလိမ့္မယ္တဲ့... (ခင္ေမာင္တိုး ဆို - ဆည္းလည္းလိႈက္သံ)

ေရဟာ တကယ္ဆို အေရာင္အဆင္းမဲ့ ဆိုးတဲ့အေရာင္အတိုင္း လိုက္လို႔သာ စြန္းရစ္ထင္သလိုပဲ တြယ္တာၿငိတဲ့အာ႐ံုေနာက္လိုက္က လူရဲ႕သေဘာလည္း ေရအတိုင္းပဲ ေရာင္စံုစြန္းထင္းခဲ့တဲ့စိတ္ကို ျဖဴစင္ေအာင္ ျပန္ဖြပ္ဦးမယ္... (ဒင္းနစ္ ဆို - ၿငိမ္သက္ျခင္း)

၁၉၈၈ မုန္တိုင္းထန္ကာလ ေနာက္ပိုင္း ၉၀ ဝန္းက်င္ႏွစ္ေတြမွာ ဗိုလ္တေထာင္ Y.M.C.A အနီး ၄၇ လမ္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ နံနက္တိုင္းလိုလို ကိုေမာင္ေမာင့္ကို ေတြ႔ရတတ္သည္။ ကိုခင္ေမာင္တိုးႏွင့္ အတူျမင္ေတြ႔ရေသာ ကိုေမာင္ေမာင္မွာ က်န္းမာေရးေကာင္းပံု မရ။ သို႔ပါေသာ္လည္း လက္ထဲမွာ ေဆးေပါ့လိပ္ႏွင့္ ပါဝါမ်က္မွန္ထူထူေအာက္မွ အၿမဲတေစ ေတြးေတြးဆဆ ၾကည့္တတ္ေသာ ကိုေမာင္ေမာင့္ မ်က္လံုးေတြမွာ ရီေဝမႈန္မိႈင္းယွက္သန္းေနပါသည္။ စကားဝိုင္း၌ ကိုေမာင္ေမာင္သည္ စကားသိပ္ မေျပာ၊ တစ္စံုတစ္ရာကို အေလးအနက္ထား စဥ္းစားေနဟန္သာ ျမင္ေတြ႔ရေလ့ရွိသည္။ ေနာက္ေတာ့ မႏၱေလးျပန္သြားတာ ၾကားသိရ၏။

သီခ်င္းအသစ္ေတြလည္း မေတြ႔ရ။

၁၉၉၅ မတ္လ ေနပူပူေလာင္ကၽြမ္းေသာတစ္ေန႔တြင္ သတင္းစာမွာ နာေရးေၾကာ္ျငာ ေတြ႔ရ၏။

ဦးေမာင္ေမာင္ (အဥၨလီ)

အသက္ ၄၇ ႏွစ္

ႏွေျမာတသစိတ္ျဖင့္ ေၾကကြဲရေလသည္။

(၄) 

တစ္စြန္းတစ္စ ျပန္လည္ၾကားသိရေသာ သတင္းေတြအရ ကိုေမာင္ေမာင္ မကြယ္လြန္မီ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေတြအေၾကာင္း ရံဖန္ရံခါ စဥ္းစားေနမိပါသည္။ ေနာက္ဆံုး သံုး ေလး ႏွစ္ေတြမွာ ကိုေမာင္ေမာင္ ဘယ္လိုေနထိုင္ခဲ့ပါသလဲ။ လူသူအေပါင္းအသင္းနဲ႔ ေဝးရာမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ သူ ေနခ်င္ခဲ့တာလဲ။ သူ႔ဂီတအႏုပညာကို သူ ယံုၾကည္ျမတ္ႏိုးသေလာက္ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရေသာ ဝန္းက်င္ကို နာၾကည္းခဲ့ေလသလား။ ရန္ကုန္မွ မႏၱေလးျပန္သြားတိုင္း ျပန္သြားတိုင္း ခါးသီးနာက်င္မႈမ်ားနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရပါသလား။ အဥၨလီ သီခ်င္းကို က်ပ္သံုးရာ့ငါးဆယ္ျဖင့္သာ ေရာင္းခဲ့ရၿပီး သီခ်င္းေရးခ ေထာင္ဂဏန္းမွ်သာရေသာ သူ႔ဘဝအေျခအေနႏွင့္ ဘဝရပ္တည္မႈကို ဂီတစာဆိုႀကီး ၿမိဳ႕မၿငိမ္း မကြယ္လြန္မီ ေနာက္ဆံုးခံစားမႈေတြႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ေနခဲ့ပါသလား။ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းဆံုးေတာ့ ၄၆ ႏွစ္၊ ကိုေမာင္ေမာင္ ဆံုးေတာ့ ၄၇ ႏွစ္။ သမီးေလးေတြကို ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းႀကိဳပို႔လုပ္ကာ မိသားစုတာဝန္ ဘာ့ေၾကာင့္ သူ ေက်ပြန္ခဲ့ခ်င္တာပါလဲ။ ပဲေလွာ္ေခ်ာင္ထဲက တေယာ ကိုထြန္းရဲ႕အိမ္ေလးမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း သြားေနခဲ့ပါသလဲ။ အေျဖကေတာ့ ကာယကံရွင္ ကိုေမာင္ေမာင့္ထံမွာသာ ရွိပါလိမ့္မည္။

တကယ္ေတာ့ ဂႏၳဝင္ သႀကၤန္မိုး သီခ်င္းကိုေရးခဲ့ေသာ ကိုေမာင္ေမာင္သည္ မူလတန္း ေက်ာင္းသားဘဝတည္းက စႏၵယားပညာကို ႏိုင္ငံတကာသံုး ဂီတသေကၤတျဖင့္ စနစ္တက် သင္ၾကားခဲ့သူ၊ ျမန္မာမႈအႏုပညာအေပါင္း ခေညာင္းေသာ မႏၱေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ ဂီတပညာရွင္မ်ားျဖစ္ေသာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္း၊ ဓားတန္းဦးသန္႔၊ စႏၵယားဦးသိန္းေမာင္တို႔၏ အႏုပညာအေမြဆက္ခံသူ အႏုပညာမ်ဳိးဆက္၊ ၿမိဳ႕မ တူရိယာတီးဝိုင္းႀကီးမွာ စႏၵယားတီးခဲ့သူ၊ ဂႏၳဝင္ (Classical) ဂီတကို စႏၵယားႏွင့္ ဂီတာ ႏွစ္မ်ဳိးလံုး ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္စြာ တီးခတ္ႏိုင္သူ၊ ျမန္မာသီခ်င္းႀကီး သီခ်င္းခန္႔မ်ားကို ေခတ္ေပၚဂီတာႏွင့္ တီးခတ္ႏိုင္စြမ္းရွိသူ၊ သတင္းစာဆရာ စာေရးဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာ၏ တူသားျဖစ္႐ံုမက သစ္လြင္ ဆန္းသစ္ေသာ သီခ်င္းႏွင့္ ဂီတသံစဥ္မ်ဳိးေစ့မ်ားကို ကမာၻေျမေပၚ ႀကဲပက္ထြန္ယက္ခဲ့သူ ပါရမီရွင္ အႏုပညာသည္ျဖစ္ပါသည္။ 

(၅)

လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္ေကာင္းကင္ ကိုယ္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ရမွန္း မသိ၊ ၾကည့္ႏိုင္စြမ္းမရွိခ်ိန္မွာ ကိုေမာင္ေမာင္ကေတာ့ သူ႔ေကာင္းကင္ သူ ျပန္ျမင္ခဲ့႐ံုမက ကိုယ္တိုင္ပင္ စိတ္တိုင္းက် ေရာင္စံုျခယ္တတ္ ေရးဆြဲခဲ့သူျဖစ္သည္ကို သူ႔ဂီတအႏုပညာက သက္ေသခံေနပါသည္။

(၆)

ကိုေမာင္ေမာင္ဆံုးၿပီးေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ရယ္ မသိ၊ ကိုေမာင္ေမာင့္ဇနီးက ကိုေမာင္ေမာင့္အဆုတ္အား ႐ိုက္ထားေသာဓာတ္ပံုကို ေတးေရး ကိုေနဝင္းထံ ေပးအပ္ခဲ့ပါသည္။ ။ 

(7 DAY NEWS ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၁၀၊ အမွတ္ ၁၈၊ ဇူလိုင္ ၂၁၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ထုတ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)