“ကြမ္းနံ႔ ေဆးေပါ့လိပ္နံ႔နဲ႔ ေဆးရြက္ႀကီးနံ႔က မႀကိဳက္သူေတြအတြက္ေတာ့ ဆိုးဆိုးရြားရြားခံစားရမယ့္ အနံ႔အသက္ေတြ ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီအနံ႔အသက္ေတြၾကားကပဲ သနပ္ခါးနံ႔ ေမႊးေမႊးစူးစူးေလးကိုလည္း ႐ွဴ႐ႈိက္ရမိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ဖြား မိန္းကေလး အလုပ္သမတသိုက္ရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚမွာ ေနေလာင္ခံဖို႔ ပိန္းထူေနေအာင္ လိမ္းျခယ္ထားတဲ့ သနပ္ခါး ပါးကြက္္ၾကားက လြင့္ေမ်ာလာတဲ့ သနပ္ခါးန႔ံေလးေတြပါပဲ …”
အာအက္ဖ္ေအ ေသာတရွင္မ်ား ခင္ဗ်ား
ဘူဒိုဇာေျမထိုးစက္ေတြနဲ႔ ထိုးညႇိျပဳျပင္ထားတဲ့ ေျမသားကြင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ ကားေတြ၊ လူေတြ၊ ယႏၱယားေတြနဲ႔ ပ်ားပန္းခတ္ ေထြးယွွက္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၅ ဧကေက်ာ္ က်ယ္ဝန္းျပန္႔ျပဴးတဲ့ ဒီကြင္းႀကီးထဲကို ေက်ာက္တိုက္တဲ့ကားနဲ႔ ေရာက္လာသူက ေရာက္လာတယ္။ ကိုယ္ပိုင္စက္ဘီးေတြနဲ႔ လာသူ လာၾကတယ္။
အနီးအနားက လူေတြကေတာ့ ေျခလ်င္ ကုန္းေၾကာင္းလာၾကသူေတြေပါ့။ သူတို႔လက္နဲ႔ ပခံုးေတြ ေပၚမွာေတာ့ သံတူရြင္းေတြ၊ ေပါက္ျပားေတြ၊ ေဂၚျပားေတြ၊ ေျမႀကီးသယ္တဲ့ ပလတ္စတစ္ေရပံုးေတြကို ထမ္းပိုးသယ္လာၾကၿပီး ယာယီေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ အလုပ္ခြင္ ႀကီးၾကပ္ခန္႔ခဲြတဲ့႐ံုးေရွ႕မွာ စု႐ံုးေနၾကပါတယ္။
ျမန္မာစကားသံ၊ ကရင္စကားသံေတြ ႂကြက္စီႂကြက္စီၾကားရမယ္။ ကြမ္းနံ႔ ေဆးေပါ့လိပ္နံ႔နဲ႔ ေဆးရြက္ႀကီးနံ႔က မႀကိဳက္သူေတြအတြက္ေတာ့ ဆိုးဆိုးရြားရြားခံစားရမယ့္ အနံ႔အသက္ေတြ ဆိုပါေတာ့။
အဲဒီအနံ႔အသက္ေတြၾကားကပဲ သနပ္ခါးနံ႔ ေမႊးေမႊးစူးစူးေလးကိုလည္း ႐ွဴ႐ႈိက္ရမိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ဖြား မိန္းကေလး အလုပ္သမတသိုက္ရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚမွာ ေနေလာင္ခံဖို႔ ပိန္းထူေနေအာင္ လိမ္းျခယ္ထားတဲ့ သနပ္ခါး ပါးကြက္္ၾကားက လြင့္ေမ်ာလာတဲ့ သနပ္ခါးန႔ံေလးေတြပါပဲ။
နံနက္ ၇ နာရီထိုးေတာ့ တန္းစီေနရာယူၾကၿပီး ဒီလုပ္ငန္းကို ကံထ႐ိုက္ယူလုပ္ကိုင္တဲ့ ထိုင္း ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းရွင္ ခန္႔အပ္ထားတဲ့ အလုပ္ၾကပ္ ျမန္မာအမ်ဳိးသားတဦးက အမည္ေခၚေပးတာကို သူ႔အစုနဲ႔သူ၊ သူ႔အဖဲြ႔နဲ႔သူ ကိုယ္စီကိုယ္စီ အလုပ္ဆင္း လက္မွတ္ေလးေတြ ထုတ္ယူေနၾကတာပါ။ ညေန အလုပ္ခ်ိန္သိမ္းရင္ တာဝန္ရွိသူေတြထံ လက္မွတ္ထိုး ျပန္အပ္္ၾကတဲ့အခါ တံဆိပ္တံုးထုခတ္ မွတ္သား သိမ္းဆည္းၾကတာေပါ့။ ဒီလုပ္ငန္းခြင္မ်ဳိးမွာ သူတို႔ေတြ လာလုပ္တဲ့အလုပ္က ယာယီလုပ္ငန္းခြင္ သေဘာမ်ဳိးပါ။ ေျမက်င္းတူးတဲ့ လုပ္ငန္းေပါ့။ ေဆာက္လုပ္မယ့္ ဂိုေဒါင္ႀကီးေတြအတြက္ အုတ္ျမစ္ေတြခ်ဖို႔နဲ႔ သံေဘာင္ကြန္ကရစ္တိုင္ႀကီးေတြ ထူေဆာက္ဖို႔ ေျမက်င္းတူးလုပ္ငန္း စတင္လုပ္ကိုင္ၾကတာလို႔ ေျပာရမွာပါ။
ခု သူတို႔ေတြ ေျမက်င္းတူးတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းႀကီးက အထိုက္အေလွ်ာက္ ႀကီးမားတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။ ေခတ္မီနည္းနဲ႔ သိုေလွာင္မယ့္ ၾကက္သြန္ ဂိုေဒါင္ႀကီးေတြေပါ့။ ၁၀ လံုးထက္မနည္း ေဆာက္လုပ္မွာပါ။ သတ္မွတ္တဲ့ က်င္းအေရအတြက္ေတြ တူးၿပီးရင္ လုပ္ငန္းအဆံုးသတ္သြားၿပီေလ။
ေနာက္ ေျမက်င္းတူးလုပ္ငန္း ဒါမွမဟုတ္လည္း ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္၊ အေသးစားပန္းရံ လုပ္ငန္းမ်ဳိး စတဲ့ အလုပ္သစ္ကို ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ၾကေပေတာ့ပဲ။ ဒီအလုပ္မ်ဳိးက တပ္ခ္ခ႐ိုင္ မဲေဆာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြမွာေတာ့ ေန႔စား သို႔မဟုတ္ ပုတ္ျပတ္ ငွားရမ္းလုပ္ကိုင္ေစတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးပါ။
လခစား ပါမင့္နစ္ အလုပ္သမားေတြ ခန္႔ထားလုပ္ကိုင္ေစတာလည္း မရွိပါဘူး။ သို႔ေပမယ့္ တပ္ခ္လို ခ႐ိုင္ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား မွာသာ လုပ္ခ မွန္မွန္ကန္ကန္ရၾကေပမယ့္ မဲေဆာက္နဲ႔ မဲေဆာက္ဝန္းက်င္ျဖစ္တဲ့ ဖုတ္ဖရတို႔၊ ေနာင္ဘြားတို႔၊ မဲဒမ တို႔လိုေနရာေတြမွာေတာ့ ေဒသဆိုင္ရာနဲ႔ ေဒသ ကံထ႐ိုက္အလုပ္ရွင္ေတြ ေပးေခ်တဲ့ လုပ္ခကိုပဲ ရၾကတာပါ။
ဒီ လုပ္ငန္းမွာေတာ့ အလုပ္လုပ္ခြင့္ပါမစ္တို႔၊ အလုပ္ရွာ ေနထိုင္ခြင့္လက္မွတ္တို႔က အေရးမႀကီးလွပါဘူး။ ၃ ရက္နဲ႔ ၇ ရက္တပတ္ၾကာရင္ လုပ္ငန္းၿပီးစီးတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တာကိုး။ လုပ္ငန္းၿပီးၿပီ ဆုိုမွပဲ လုပ္ခကို ေပးေခ်တာေလ။ လုပ္ခ နည္းခ်င္နည္းေပမယ့္ အႏိုင့္ထက္အလြန္ ေခါင္းပံုျဖတ္တာတို႔ လုပ္ခမရွင္းတာတို႔ေတာ့ မရွိသေလာက္ ရွားတယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့။
ကိုယ့္အစုအဖဲြ႔မွာ တာဝန္ခံထားတဲ့ လူႀကီးေတြ ရွိေနတာေၾကာင့္လို႔ ေျပာရင္ရသလို ဒီလုပ္ခနဲ႔ ဘယ္ထိုင္းလူမ်ဳိးမွလည္း မလုပ္ႏိုင္ၾကသလို မလုပ္ကိုင္ၾကေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ အစုအဖဲြ႔နဲ႔မဟုတ္ဘဲ တဦးစ ႏွစ္ဦးစ လာလုပ္ၾကသူေတြနည္း အနည္းအက်ဥ္း ရွိၾကတယ္။ ကံထ႐ိုက္သူေဌးက အလုပ္အလ်င္စလိုတာဆိုေတာ့ လူအင္အားမ်ားမ်ား သံုးႏိုင္ေလ ရက္တိုတိုနဲ႔ ေျမက်င္းတူးလုပ္ငန္းက ၿပီးႏိုင္တာေၾကာင့္ပါ။
ေျမတက်င္းကို အက်ယ္ (၂ ေပ ၆ လက္မ)၊ နဲ႔ အနက္ (၅ ေပ ၁၀ လက္မ) သတ္မွတ္ထားတယ္ ေလ။ ေျမက်င္းတူးလုပ္ငန္းကို တက်င္း ဘတ္ ၁၀၀ ႏႈန္းနဲ႔ ပုတ္ျပတ္လုပ္ၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္ရင္ ကၽြမ္းက်င္သလို၊ လုပ္ႏိုင္ရင္ လုပ္ႏိုင္သလို ျမန္ျမန္ၿပီးစီးႏိုင္ေစတဲ့ အလုပ္ၾကမ္းမ်ဳိးကိုး။ ၁၀ ေယာက္ တဖဲြ႔ဟာ တေန႔ကို က်င္း ၂၀ က်ေအာင္ တူးႏိုင္ၾကပါတယ္။ လုပ္ငန္းႀကီးရင္ႀကီးသလို အဖဲြ႔ေတြလည္း မ်ားပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ က်င္း ၁၀၀၀ ေလာက္တူးရမယ့္ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ႀကီးမ်ဳိးမွာဆိုရင္ ၁၀ ေယာက္ပါ အလုပ္ၾကမ္းအဖဲြ႔ေတြ ၁၅ ဖဲြ႔ အဖဲြ႔ ၂၀ ထိ လုပ္ၾကတာပါ။
ကိုယ့္အစုအဖဲြ႔ဆိုတာမွာလည္း ကိုယ္ေသြးကိုယ့္သားေတြ၊ ေဆြရိပ္မ်ဳိးရိပ္မကင္းသူေတြ၊ ရင္းႏွီး နီးစပ္သူေတြ စုဖဲြ႔လုပ္ကိုင္ၾကတာမ်ဳိးဆိုပါေတာ့။ အစုအဖဲြ႔မွာ ဦးေလး ဘႀကီးတို႔၊ လည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိတဲ့ ကိုယ့္ရြာသားေတြက ေခါင္းေဆာင္လုပ္ တာဝန္ခံ လုပ္ကိုင္ၾကတာေလ။ ေနာက္အလုပ္သစ္ရွာခ်င္ရင္လည္း သူတို႔ကိုပဲ အားကိုးၾကရတာပါပဲ။ မိန္းကေလးေတြက ေနာက္လိုက္အဆင့္နဲ႔ လုပ္ကိုင္ေနၾကရသလို လုပ္ခကလည္း ေယာက်္ားေလးေတြ ရတာရဲ႕ ၃ ပံု ၂ ပံုပဲ ရၾကသူေတြ မဟုတ္လား။ ဒီအလုပ္က တြက္ေခ် ကိုက္တဲ့အလုပ္ဆိုေပမယ့္ ျပႆနာက ဒီအလုပ္မ်ဳိးက တခုၿပီးလို႔ ေနာက္တခု အဆင္သင့္ရွိေနတဲ့ လုပ္ငန္းမ်ဳိး မဟုတ္တာာပါပဲ။
သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကား ျပယ္ေနၿပီေနတဲ့ မိန္းကေလးတသိုက္နဲ႔ စကားစျမည္ ေျပာၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ေတြက ေျမသယ္၊ အုတ္ရြက္၊ ဘိလပ္ေျမ မဆလာခ်ဳိင့္ဆဲြအလုပ္ပဲ ရင္းပါးေနၿပီဆိုေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ ပန္းရံအလုပ္ပဲ ရွာလုပ္ရမွာေပါ့လို႔ ေရသန္႔ဗူးကို တက်ဳိက္က်ဳိက္ ေမာ့ေသာက္ရင္း ႐ိုးစင္းတဲ့အေျဖကို ေပးၾကၿပီး က်မတို႔က ပညာေကာင္းေကာင္း မသင္ရဘဲ ဒီႏိုင္ငံကို ေစာေစာစီးစီး ေရာက္လာၾကတာ ဆရာရဲ႕ လို႔လည္း ျဖည့္ေျပာၾကပါတယ္။ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ နဖူးကစီးက်လာတဲ့ ေခၽြးစီးေၾကာင္းေလးေတြထဲမွာေရာ ပ်ားရည္ျမစ္က စီးဝင္ေနေရာ့သလား။
နားဆင္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေမာင္လြမ္းဏီ
၁၅ - ၁၂ - ၂၀၁၀
မူရင္း - လြတ္လပ္သည့္ အာရွအသံ www.rfa.org/burmese
သ႐ုပ္ေဖာ္ - ေမာင္ေမာင္တင္
No comments:
Post a Comment