သတင္းစာကေန သတင္းေပးတဲ့နည္းက ေနာက္တေန႔မွ လူထုထံကို ေရာက္တယ္ေလ။ အသံလႊင့္လုပ္ငန္းကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လူထုထံ ေရာက္႐ံုမက ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႔ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ၾကည့္လို႔ျမင္လို႔ ရတယ္။ စာမတတ္ျခင္းဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီးလည္း ၾကားက ဆီးတားထားတာ မရိွဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ စာမဖတ္တတ္သူဦးေရ ရာႏႈန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိွေနေသးတဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြအဖို႔ အသံလႊင့္လုပ္ငန္းဟာ အေရးပါဆံုး လူထုဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အသံလႊင့္လုပ္ငန္းအေၾကာင္း ေရးတဲ့ေနရာမွာ သတင္းစာပညာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ကိစၥေတြကိုသာ ေရးပါမယ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရးတို႔၊ ပညာေပးေရးတို႔ စတဲ့အေၾကာင္းေတြကို မထည့္ေတာ့ပါဘူး။ အသံလႊင့္လုပ္ငန္းရဲ႕ သတင္းျဖန္႔ခ်ိေရး သဘာဝဟာ သတင္းစာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ သတင္းေထာက္ျခင္း၊ သတင္းတည္းျဖတ္ျခင္းနဲ႔ သတင္းတင္ဆက္ျခင္း ဆိုတဲ့ အပိုင္းသံုးပိုင္း ရိွတာပါပဲ။ သတင္းစာက စာနဲ႔ေရးၿပီး တင္ဆက္တယ္။ အသံလႊင့္လုပ္ငန္းက အသံနဲ႔၊ ႐ုပ္နဲ႔ တင္ဆက္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ Newscaster ဆိုတဲ့ အသံလႊင့္ေၾကညာသူ ရွိရတယ္ဆိုတဲ့ တခ်က္ပဲ ပိုပါတယ္။
အသံလႊင့္လုပ္ငန္း အေရးပါပံုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ ယူနက္စကိုအဖဲြ႔နဲ႔ အာရွပစိဖိတ္ေဒသ အသံလႊင့္လုပ္ငန္း ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးဌာန (A.L.B.D) တို႔က ႀကီးမႉးတဲ့ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပဲြတခု က်င္းပခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပဲြ က ေလ့လာေတြ႔ရိွခ်က္ေတြဟာ အေလးအနက္ထားအပ္တဲ့ အခ်က္ေတြျဖစ္လို႔ မူရင္းအတိုင္း ဘာသာျပန္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
“အသံလႊင့္လုပ္ငန္းဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကို အျပည့္အဝရရိွပါမွ၊ သတင္းရရာ လမ္းေၾကာင္းတခုအျဖစ္ လူထုက အားထားပါမွ၊ လူမႈေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈေတြအတြက္ ေဖ်ာင္းဖ်ေပးႏိုင္စြမ္းရိွတဲ့ ဌာနတခု အျဖစ္ ယံုၾကည္ထားႏိုင္ပါမွ လူ႔အဖြ႔ဲအစည္းရဲ႕ အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းကို အမွန္တကယ္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။
အဲဒီ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို တင္ဆက္တဲ့ေနရာမွာ တိက်မႈ၊ မွန္ကန္မႈ စံခ်ိန္ အျမင့္မားဆံုးရိွဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြ၊ အျမင္ေတြကို တင္ဆက္တဲ့ ေနရာမွာလည္း မွ်တဖို႔၊ ဘက္မလိုက္ဖို႔၊ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညီမွ် ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ျပည္သူလူထုရဲ႕အက်ိဳးကို အမွန္တကယ္ ထမ္းေဆာင္တဲ့ ေနရာဌာနတခု ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္”
အာရွနဲ႔ပစိဖိတ္ေဒသ အမ်ားစုမွာ ျပည္တြင္းသတင္းေတြကို သတင္းေပးရာမွာ ‘အေျဖာင့္သား’ ‘အေခ်ာသား’ ေပးေလ့ရိွၾကတယ္။ ျပႆနာျဖစ္ရတာတို႔၊ အတိုက္အခံျပဳရတာတို႔ မရိွသလို သတင္းလႊင့္တတ္ၾကတယ္။ ဆန္႔က်င္ဖက္ အျမင္ကို ေဖာ္ျပမေပးေတာ့ လူထုက အသံလႊင့္လုပ္ငန္းအေပၚ ယံုၾကည္မႈ ေလ်ာ့ပါးတာေပါ့။
“အသံလႊင့္လုပ္ငန္းက ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေရရွည္အက်ဳိးစီးပြားကို ထမ္းေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ ထိေရာက္မႈရိွေစဖို႔အတြက္ အခိုက္အတန္႔ ႏိုင္ငံေရးအျမင္အေတြးကို ျဗဴ႐ိုကရက္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈတို႔က အတားအဆီး အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစ သင့္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈ ဆိတ္သုဥ္းမသြားေစသင့္ပါဘူး”
“ႏိုင္ငံတိုင္းဟာ အသံလႊင့္လုပ္ငန္းအတြက္ ေငြေၾကးအေျမာက္အျမားကို ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုလုပ္ေဆာင္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ အမ်ဳိးသားဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈလုပ္ငန္းေတြမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အစြမ္းကုန္ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈကို ရရိွဖို႔ျဖစ္တယ္ လို႔ ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာမွာ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကိုရေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေတြလည္း ေႏွာင့္ေႏွးရ၊ ျပည္သူ႔ေငြေၾကးေတြလည္း အေဟာသိကံျဖစ္ရ၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့သမွ်ေတြလည္း ဆံုး႐ံႈးရျဖစ္သြားမွာပါပဲ”
“ျပည္သူလူထုရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို ဆံုး႐ံႈးရတဲ့အျဖစ္မ်ဳိး တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြမွာျဖစ္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အသံလႊင့္အတတ္ပညာကို က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအျမင္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအျမင္ေတြရဲ႕ လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ အသံုးခ်ခဲ့ ၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ အသံလႊင့္လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနသူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္၊ ထိေရာက္မႈနဲ႔ ပညာ ပိုင္းဆိုင္္ရာ ဆံုးျဖတ္မႈ စတဲ့အရာေတြ ယိုယြင္းက်ဆင္းလာခဲ့ရပါတယ္။
ျပည္သူ႔ယံုၾကည္မႈ ဘယ္ေလာက္အထိ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ ေသာတရွင္ သုေတသနလုပ္ငန္းေတြ စနစ္တက်လုပ္ၾကည့္ရင္ အေသအခ်ာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ဳိးကို ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာမွာ လစ္လ်ဴ႐ႈထားၾကပါတယ္”
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။
No comments:
Post a Comment