ရန္ငါမခြဲ ဒို႔အထဲေၾကာင့္ ဘီလူးသြားကို လျဖဲတည္း (ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း)

“ဒီေတာ့ ရန္ငါစည္းကြဲျပားၿပီး ေတာ္လွန္ေရးကို ေတာ္လွန္ေရး အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ လုပ္မယ့္အင္အားစုနဲ႔ လူထုအက်ဳိးကို ဦးထိပ္ထားတဲ့ အင္အားစုေတြ လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ညီညြတ္ေရးသာ အလိုရွိအပ္တယ္။ ျပည္သူကို အက်ဳိးျပဳႏိုင္တယ္။ လက္ရွိ အႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ ျပည္ပဦးေဆာင္မႈနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ညီညြတ္ေရးဆိုတာေတြကေတာ့ အလိုမရွိအပ္တဲ့ အရာေတြ ျဖစ္တယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ အဆိုးကိုသာ ျဖစ္ေစတဲ့ ေခ်မႈန္းရမဲ့အရာ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စကားအတိုင္းေျပာရရင္ “စားဖားေတြရဲ႕ ညီညြတ္ေရး အလိုမရွိဘူး …”

႐ုတ္တရက္ ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ၿပီး ယုတ္ရင္းသလိုေတာ့ ျဖစ္ေနမယ္။ ဒါေပမယ့္ တင္ျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ ဒီစကားလုံးေတြနဲ႔ေတာင္ စံမမွီေအာင္ ယုတ္မာေအာက္တန္းက် တာဝန္မဲ့လွပါတယ္။

ဂုဏ္ေတာ္အနႏၲနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားကို လူနတ္ျဗဟၼာေတြသာမက ဂုမာၻဏ္ယကၡ ဘီးလူး သဘက္ေတြကပါ သြားၿဖဲ ပူေဇာ္ၾကပုံကို “နတ္ဘီလူးတို႔၊ သုံးဦး ပရေမ၊ ဂုဏ္ျမဳေတကို၊ ဖူးေလတုံေျမာက္၊ လက္ပမ္းေပါက္ျဖင့္၊ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ၊ ေစတနာႏွင့္၊သဒၶါ႐ႊင္ျမဴး၊ၾကည္ ညြတ္ႏူးသည္။ ဘီလူးသြားကို လၿဖဲတည္း။” လို႔ ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ အင္းဝေခတ္ အေက်ာ္တပါးျဖစ္တဲ့ ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ရဲ႕ေတာလားထဲက စကားကို ယူသုံးလိုက္တာပါ။ အားေတာ့နာပါရဲ႕။


ဒီေနရာမွာေတာ့ ဘီလူးသြားၿဖဲတာက မေကာင္းတဲ့သေဘာ၊ သေရာ္တဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ ဘီလူးသဘက္လို စစ္အာဏာရွင္မ်ားနဲ႔ သူတုိ႔ေနာက္ဆြဲ အလိုေတာ္ရိေတြက ေလာကႀကီးကို အထူးသျဖင့္ ေတာ္လွန္ပါတယ္ဆိုတဲ့ က်ဳပ္တို႔အားလုံးကို “မင္းတို႔ ဘာတတ္ႏိုင္လို႔လဲ” ဆိုၿပီး သေရာ္ေမာ္ကား ၿပဳံးတဲ့ ဘီလူးသြားကို လၿဖဲတည္း ျဖစ္တယ္။

အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ တပ္ေပါင္းစုေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဆိုေတာ့ ေျပာစရာမလို သူတို႔အလုပ္ သူတို႔သိတယ္လို႔ ယုံၾကည္လို႔ မေျပာေတာ့ဘူးလို႔ ေနခဲ့တာ။ အေျခအေနက ေျပာမွကို ျဖစ္ေတာ့မယ္။ အေတာ္ၾကာ မဟုတ္မတရား ေဖာက္ျပားတာကို ႏႈတ္ဆိတ္မိတဲ့ သမိုင္းတာဝန္ ေႂကြးတင္ေတာ့မယ္။

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသားေကာင္စီဆိုတဲ့ နကပ္ (NCUB) အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ ေငြေၾကး စာရိတၱနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးအေပၚ ေဖာက္ျပားမႈေတြကို သူ႔ရဲ႕မိခင္အဖြဲ႔ (FTUB) အဖြဲ႔ဝင္ေတြက ဖြင့္ခ်ခဲ့တယ္။ တလေက်ာ္သြားေပမယ့္ ဟုတ္ဟုတ္ျငားျငား အေရးယူတာ မေတြ႔မိပါ။ သူဟာ (၂၀၀၈) တႏွစ္အတြင္းမွာ ဗမာျပည္ကို သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ သြားခဲ့တယ္ဆိုတာကို အေထာက္အထားနဲ႔ တင္ျပထားတယ္။ ျပည္ပ ထိပ္တန္းအတုိက္အခံအဖြဲ႔အစည္း ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ ရန္သူစစ္အုပ္စုရဲ႕ အာဏာစက္ထဲကို ဝင္ခ်ီထြက္ခ်ီလုပ္ေနႏိုင္တာဟာ အံ့ဖြယ္သူရဲ ထူးေပသည့္ ဆန္းၾကယ္ပါပဲ။ ႏွစ္ဖက္ပါဝင္ပတ္သက္ေနၾကတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားရဲ႕ အျပန္အလွန္ သီးခံေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကလည္း ေအာခ်ေလာက္ပါေပရဲ႕။ သူတို႔အတြက္ေတာ့ ရန္သူနဲ႔ ပလူးပလဲလုပ္တာဟာ ထမင္းစားေရေသာက္ကိစၥလို မွတ္ယူေနၾကဟန္တူပါရဲ႕။

ဒါ့ထက္မက ရဟန္းမ်ား သိကၡာထပ္သလို အေမရိကန္ ဖို႔ဒ္ဝိန္းညီလာခံႀကီးက အႏွီေခါင္းေဆာင္ႀကီးကို ႏိုင္ငံေရးအေရာင္ေတြ ထပ္တင္ေပးလိုက္ၾကေသးတယ္။ အဲဒီ ညီလာခံထဲမွာ ႏုိင္ငံတကာေရာက္ ေတာ္လွန္သည္ဆိုေသာ အမတ္မင္းမ်ား၊ အထူးေတာ္လွန္ေသာ (၈၈) မ်ဳိးဆက္မ်ားနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာေရာက္ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီထဲမွာ “ရန္ငါမျပတ္လို႔ သံဃာအသတ္ခံရတယ္”လို႔ ျမည္ေႂကြးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေက်ာ္ႀကီးလည္း ေတြ႔လိုက္တယ္။

အႏွီသို႔ေသာ ေတာ္လွန္ေရးသမားႀကီးေတြအၾကား အႏွီေသာေခါင္းေဆာင္ႀကီးက “သာဒင္ကို ဘာထင္သလဲ” ဆိုတဲ့ ဂိုက္နဲ႔မိန္႔မိန္႔ႀကီးၿပဳံး မိန္းခြန္းေတာ္ေတြေႁခြလို႔။ တကယ့္ကို ဘီလူးသြားကို လၿဖဲတည္းပဲ။ ရန္သူနဲ႔ ပလူးပလဲလုပ္တယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ေခါင္းေဆာင္းႀကီး သိပ္ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ အစိုးရဖြဲ႔ၿပီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လုပ္ေရး ပထမအဆင့္ ေရာေက်ာ္ လႊတ္ေတာ္ဖြဲ႔ေရးကို ဝိုင္းဝန္းေထာက္ခံေပးလိုက္ၾကတယ္။

ဘီးလူးသြားကို လၿဖဲတည္းက ဒီတင္ မရပ္ေသးဘူး။ ဘက္မလိုက္ သတင္းဌာနႀကီးမ်ားက ေကာ္ပတ္စား ပူတင္းဖုိ႔ အေရာင္တင္ေပးလိုက္တာနဲ႔ အာကာသတခြင္ ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ ခရီးဆန္႔လိုက္ေသးတယ္။ အဖိႏွိပ္ခံလူထုႀကီးရဲ႕နားကို လွည့္စားၾကတယ္။ အႏွီသတင္းဌာနႀကီးမ်ားက ေခါင္းေဆာင္ႀကီးရဲ႕ ဗမာျပည္ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေတြ၊ ဩဝါဒေတြကို ေဝေဝဆာဆာ ထုတ္လႊင့္ခဲ့တယ္။

ၿပီးမွ ရန္သူ စစ္အုပ္စုနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ကို အေရးမႀကီးသလို ခရီးသြားဟန္လႊဲ ေမးေျဖ ေခ်ဖ်က္သြားၾကတယ္။ သက္ဆိုင္သူ ဘီလူးသဘက္အေပါင္းတို႔ကေတာ့ ၾကားၾကားသမွ် အေဟာဝတ ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြလို႔ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ဘီလူးသြားကို လၿဖဲတည္းေနၾကမွာပဲ။ ေျဖရွင္းခ်က္ကလည္း ႐ိုးလိုက္ပါ့ ႐ြာစားရယ္ ဆိုသလို ပုဂၢဳိလ္ေရး အပုပ္ခ်တာဆိုပဲ။ စဥ္းေတာ့ စဥ္းစားစရာပဲ။ အပုပ္ခ်တယ္ဆိုတဲ့ လူေတြကလည္း သူ႔အဖြဲ႔ ဝင္ေတြ၊ တေယာက္ကဆို သူ႔ညီလို႔ေတာင္ ဆိုတယ္။

မထူးေပမဲ့ဆန္းတာက ႏွစ္ဘက္အျမင္ပါမွ သတင္းအဂၤါရပ္နဲ႔ျပည့္စုံတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းသမားႀကီးေတြက ဒီတခါေတာ့ တဖက္ထဲအျမင္နဲ႔ သတင္းျဖစ္ေစ လုပ္လိုက္ၾကတယ္။ တဖက္က စြဲဆိုသူရဲ႕အျမင္ကို ဘာေၾကာင့္ထည့္သြင္း မတင္ျပ ၾကသလဲ။ စြဲခ်က္တင္သူ ကိုေဇာ္ထြန္းက အင္တာဗ်ဴးဖို႔ ျငင္းဆန္လို႔ ထည့္မေပးတာေတာ့ မဟုတ္ႏုိင္ဘူး။ သူက ႀကိဳက္တဲ့ တရား႐ုံးေရွ႕မွာေတာင္ ထြက္ဆို စစ္ေဆးခံဖို႔ အာမခံထားတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဆက္သြယ္ရမည့္ နံပါတ္ေတြကိုလည္း ေပးထားတယ္။

ေျပာရရင္ေတာ့ ဗမာလူထုရဲ႕ဘဝက ရင္နာစရာပါ။ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြားကို ဦးထိပ္ထားၿပီး ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေက်းဇူးသစၥာကို ေစာင့္သိ႐ိုေသတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာက ခပ္ရွားရွား။ ႏုိင္ငံေတာ္၊ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ လက္ေတြ႔ ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြကို အျမဳပ္ထြက္မတတ္ေျပာၿပီး လူထုကိုလက္ညႇိဳးထိုး လုပ္စားေနသူေတြက ပိုမ်ားေနတယ္။ ဆိုးလိုက္ပုံက ဒီလိုလုပ္စားသမားေတြကပဲ ရွိစုမဲ့စု လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေခါင္းမာသေလး၊ လက္ေတြ႔မက်သေလးနဲ႔ တျပန္စီး ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်ျပန္ေသးတယ္။ ေကာက္ညႇင္းက မစီးရဘဲ ဆန္းၾကမ္းကစီးၿပီး ငျပဴးက ၿပဲျပေနၾကတာေပါ့။

တကယ္ေတာ့ ျပည္တြင္းအင္းအားစုေတြက အဓိကအခန္းက႑မွာ ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ နယ္ျခားနဲ႔ ျပည္ပအင္အားစုေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကလည္း ဗမာျပည္လူထုလႈပ္ရွားမႈအတြက္ အေရးပါပါတယ္။ ဒီလို အေရးပါတဲ့ အင္အားစုေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေတြ ေဖာက္လႊဲေဖာက္ျပန္ျဖစ္ေနတာက “အာကာကို လႊာပုံျပဳလို႔ ေမ႐ုကို စုတ္တံခ်ီ” လည္း ကုန္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအထဲက အခု ဦးေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ရန္သူနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ကေတာ့ အဆိုးဝါးဆုံးပဲ။ မရွိတဲ့ႏုိင္ငံေရးသိကၡာ၊ ကုန္းေကာက္စရာ မက်န္ေအာင္ က်ဆင္းသြားတယ္။ ဒီေလာက္ ဆိုးဝါးတဲ့ အေျခအေနဆိုးမွာေတာင္ ကာယကံရွင္ကေတာ့ ဟန္မပ်က္ သြားၿမဲလာၿမဲ ေက်ာ္ဟိန္းက ေက်ာ္ဟိန္း ဂိုက္ဖမ္းထားတုန္းပဲ။

ဒီအေျခအေနေတြကိုၾကည့္ရင္ ျပည္ပအင္အားစုေတြၾကားမွာ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္၊ ေတာ္လွန္ေရးဝိဉာဥ္ ေပ်ာက္ဆုံးေနၿပီလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးဝိဉာဥ္ျဖစ္တဲ့ ရန္ငါစည္း မျပတ္တဲ့ လကၡဏာျဖစ္တယ္။ ရန္စည္း ငါစည္း ျပတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဥပေဒသကို ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္လို႔ တလြဲထင္ အင္ဂ်ီအိုေတြ အလိုက် ပုတ္ခတ္ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကတဲ့ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ အက်ဳိးဆက္ျဖစ္တယ္။ ရန္ငါစည္းျခား ျပတ္သားရမယ္ဆိုတာ ကြန္ျမဴနစ္မွမဟုတ္ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကို ဆင္ႏႊဲတဲ့ ဘယ္အင္အားစုမဆို လိုက္နာရမယ့္ ဥပေဒသ ျဖစ္တယ္။

ဗမာေတြရဲ႕ လူမႈပုံစံမွာ တိက်ျပတ္သားတဲ့ ခြဲျခားသတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ေနထိုင္က်င့္ႀကံၾကတယ္။ အ႐ြယ္၊ တာဝန္ဝတၱရားအရ ဂုဏဝုတၱိ၊ ဝယဝုတၱိ ပိုင္းျခားထားသလို တိုက္ပြဲဆန္တဲ့ကိစၥေတြမွာလဲ လူ႔စည္း ဘီလူးစည္းခြဲျခားၿပီး တိတိက်က် လိုက္နာက်င့္ႀကံၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ဗမာ ဒုတိယစစ္ပြဲအၿပီး ေအာက္ဗမာျပည္ အသိမ္းခံခဲ့ရတယ္။ ဒါကို ေအာက္ဗမာျပည္က မ်ဳိးခ်စ္ေတြက ေတာ္လွန္ၾကတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ငျမတ္ထြန္းလို႔ ခ်ဳိးဖဲ့ေခၚေပမယ့္ အဂၤလိပ္ေတြကိုယ္တုိင္က ေၾကာက္႐ြံ႕ခန္႔ျငားရတဲ့ ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းလည္း တဦးအပါအဝင္ ျဖစ္တယ္။

ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းဟာ ေထာင္ခ်ီတဲ့ ေနာက္လိုက္အင္အားနဲ႔ အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ သိမ္းပိုက္ေရးတပ္ေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ ရန္စည္း ငါစည္း ျပတ္ျပတ္သားသား ခြဲျခားၿပီး ရဲရဲဝံ့ဝ့ံ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ေတြက ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းတို႔ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံျပဳတဲ့ ေက်း႐ြာနယ္ပယ္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ဖ်က္ဆီးေခ်မႈန္းတယ္။ ဆုေတာ္ေငြ ထုတ္တယ္။

ၾကာေတာ့ ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းတို႔ ရပ္တည္လႈပ္ရွားေရး ခက္ခဲလာတယ္။ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈနဲ႔ အက်အဆုံးေတြ မ်ားလာတယ္။ တဖက္မွာလည္း အဂၤလိပ္ေတြက ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းနဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတြကို လက္နက္ခ်ဖို႔ ေငြေၾကး၊ အာဏာ၊ ၿမိဳ႕စား၊ ဝန္ေထာက္ ရာထူးေတြနဲ႔ ေခ်ာ့ျမဴေနတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းရဲ႕သားတဦးက ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြကို ညီးတြားၿပီး ရန္သူ အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ ကမ္းလွမ္းခ်က္ေတြကို လက္ခံၿပီးေစ့စပ္ဖို႔ တပ္ထဲမွာ ေျပာမိတယ္။

ဒါကို ဖခင္လုပ္တဲ့ ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းက ဗိုလ္ပုံအလယ္မွာတင္ ကြပ္မ်က္သုတ္သင္ခဲ့တယ္။ သားကိုေတာင္ မေထာက္ညႇာပဲ ရန္ငါစည္းျပတ္တဲ့ ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းရဲ႕ ဒီလိုလုပ္ရပ္ကို ေဒၚစုနဲ႔ ဦးဝင္းတင္တို႔ကို ေခါင္းမာဂိုဏ္းလို႔ အပုပ္ခ်ေနၾကတဲ့ အညံ့ခံ ေ႐ႊျပည္ေအးသမားေတြက ဘယ္လို သြားပုပ္ေလလြင့္ ေျပာၾကအုံးမလဲ မသိႏုိင္ဘူး။

ဒီေန႔ေခတ္ က်ဳပ္တို႔ထဲက ရန္သူနဲ႔ ပလူးပလဲလုပ္တာ၊ အေရးေတာ္ပုံကို သစၥာေဖာက္တာ၊ ရန္သူရဲ႕ မတရားတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို မသိမသာတမ်ဳိး၊ သိသိသာသာတမ်ဳိး အားေပးေထာက္ကူေနတာ။ အခု ဦးေမာင္ေမာင္လုိ ရန္သူနဲ႔ မရွင္း မရွင္း ကိစၥမ်ဳိးေတြကို ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းသာရွိရင္ ဘယ္လိုေျပာလို႔ ဘယ္လို အေရးယူမလဲ။ သိပ္မ်ားမ်ား စဥ္းစားစရာ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား ဆိုသူမ်ားအတြက္ေတာ့ ဒါဟာ သူ႔အျမင္သူတင္ျပတာလို႔ ဆိုၾကအုံးမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းရဲ႕ သားနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ေခတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ရဲ႕ အျပဳအမူေတြဟာ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ အားျဖင့္ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရး အေရးေတာ္ပုံတပ္သားေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကိုေတြ ေဝယိမ္းယိုင္ေစတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းက သားျဖစ္သူကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေတာ္လွန္ေရးဆန္ဆန္ အေရးယူလိုက္တာပဲ။ ကဲ က်ဳပ္တို႔အထဲမွာေကာ ဒီလို ေတာ္လွန္ေရးဆန္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈ ဘယ္မွာလဲ။ အဖြဲ႔ေပါင္းစုံစုထားတဲ့ နကပ္ အဖြဲ႔ႀကီးမွာ မရွိတာကေတာ့ ဦးေမာင္ေမာင္ကိစၥက သက္ေသပဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဟိုလိုမလုပ္ဘူး၊ ဒီဟာမလုပ္ဘူး၊ ဒါလုပ္တာ အလကားလို႔ ေဝဖန္ ကဲ့ရဲ႕ေနၾကတဲ့ အမည္ခံ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား ေမာင္ေမာင့္ အ႐ႈပ္ေတာ္ပုံၾကမွ ႏႈတ္ဆိတ္ေနတာကလည္း အေတာ္ဆန္းတယ္။ ဘာကိုမ်ားေၾကာက္ေနၾကရလို႔လဲ။ ဘာကိုမ်ား ေထာက္ထားေနၾကရလို႔လဲ။

အင္ဂ်ီအိုေတြကို သိပ္ပိုင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အႏွီေခါင္းေဆာင္ႀကီးေနာက္ကြယ္က ေထာက္ထားစရာ၊ အေၾကာက္ပြားစရာ ဘာေတြမ်ားရွိေနသလဲ။ စိတ္ဝင္စားစရာ အခ်က္ေတြထဲက စိတ္ဝင္စားစရာ အေကာင္းဆုံးက ဗမာျပည္မွာ မလုံၿခဳံလို႔ဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔ ခိုလႈံခြင့္ေပးထားတဲ့ အေမရိကန္ အာဏာပိုင္ေတြကလည္း ခိုလႈံသူ ဗမာျပည္ကိုသြားတဲ့ကိစၥကို တစုံတရာ အေရးယူစစ္ေဆးတာ မေတြ႔ရတာပဲ ျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္ေရာက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုသူမ်ားကေကာ ဒီကိစၥကို သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြဆီ ေထာက္ျပအေရးမဆိုၾကတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒီကိစၥကို ႐ႈတ္ခ်ၾကတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္ခ်င္းၾကားမွာပဲ လက္မခံဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္စည္းငါ စည္းျခားဖို႔ အေရးယူေဆာင္႐ြက္မႈေတြ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ၾကဘို႔ ႏႈိးေဆာ္ရင္ေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေရွာင္ၾကတယ္။

“ဒီေကာင့္ကို အစကတည္းက မယုံလို႔ စိတ္ကိုမဝင္စားဘူး” “ဘာမွ လုပ္စရာမလိုဘူး၊ သူ႔အလိုလို က်ဆုံးသြားလိမ့္မယ္” “အဖက္လုပ္စရာ မလိုဘူး” စတဲ့ ဆင္ေျခအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေပးၾကတယ္။ ခက္တာက အႏွီပုဂၢိဳလ္ဟာ အသိအမွတ္ျပဳသည္ ျဖစ္ေစ၊ မျပဳသည္ျဖစ္ေစ ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီဆိုတဲ့ NCUB နကပ္ရဲ႕ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ျဖစ္တယ္။

သူ႔လုပ္ရပ္အားလုံးဟာ ျပည္ပလႈပ္ရွားတင္မက ျပည္သူတရပ္လုံးကိုပါ ကိုယ္စားျပဳသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားေကာင္စီလို႔ ဆိုထားတာကိုး။ ဒီလိုေနရာ ဒီလိုပုဂၢဳိလ္ရဲ႕ ဒီလိုလုပ္ရပ္ကို တစုံတရာ ဝိုင္းဝန္းအေရးယူေဆာင္႐ြက္တာ မလုပ္ဘူး၊ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာဟာ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတရပ္လုံးကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအတိုင္းသာဆို က်ဳပ္တို႔အားလုံး ေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ရာသက္ပန္ စြန္႔လႊတ္ဖို႔ လိုၿပီထင္ပါတယ္။

ရန္ငါစည္းမျပတ္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ ေအာင္ပြဲဆင္စရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ အယုတ္မ်ဳိးစုံ၊ အေကာက္အက်စ္ အနႏၲနဲ႔ ရက္စက္မႈ သရဖူေဆာင္းေနတဲ့ စစ္မိစၦာေတြကို ဆန္႔က်င္တုိက္ပြဲဝင္ရာမွာ ပိုေတာင္ခက္ခဲပါေသးတယ္။ ရန္စည္း ငါးစည္း မခြဲျခားႏိုင္ျခင္းဟာ ရန္သူကို အခြင့္အလမ္းေပးျခင္း ျဖစ္တယ္။ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ဖို႔ လမ္းဖြင့္ေပးျခင္း ျဖစ္တယ္။

က်ဳပ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရး တပ္ေပါင္းစုေတြထဲမွာ ထ႐ိုဂ်င္ျမင္း( Trogen Horse of Troy ) က တေကာင္မက အုပ္ဖြဲ႔ ေနရာယူထားၾကသလားေတာင္ ထင္မိတယ္။ ပိုဆိုးတာက အင္အားစုေတြၾကားမွာ ယုံၾကည္မႈပ်က္ျပားၿပီး တိုက္ပြဲဝင္သတၱိ ေပ်ာက္ဆုံးေစတာ ျဖစ္တယ္။ အေရးေတာ္ပုံ တပ္သားေတြၾကားမွာ “ငါလုပ္လည္း ဘာမွထူးမွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဆိုတဲ့ အျမင္ဟာ ေတာ္လွန္ေရးကို ႐ႈံးနိမ့္ေစတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းတရား ျဖစ္တယ္။

ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ လူစု ဟိုဘက္ဒီဘက္ အသင္းခြဲၿပီး ေဘာလုံးကန္သလို မ႐ိုးစင္းပါဘူး။ သူ႔လူ ကိုယ့္ဘက္သားရွိႏိုင္သလို၊ သူ႔ဘက္ေရာက္ေနတဲ့ ကိုယ့္လူေတြလဲ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ေတာ္လွန္ေရး သတိနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ကာကြယ္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို ရန္ငါစည္းျပတ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ရန္ငါသေဘာဆိုတာကလည္း လူပုဂၢိဳလ္ အသင္းအဖြဲ႔နဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကိုဘဲၾကည့္ၿပီး ဆုံးျဖတ္လို႔ မရပါဘူး။ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသူေတြရဲ႕ အေတြးအျမင္ အက်င့္အႀကံစတဲ့ စိတ္သေဘာ နာမ္သေဘာေတြကိုပါ ခ်င့္တြက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာက စနစ္ေဟာင္း ပုံစံေဟာင္းေတြကို ၿဖိဳဖ်က္ၿပီး စနစ္သစ္၊ စနစ္ေကာင္းနဲ႔ အစားထိုးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဖာက္ျပန္တဲ့ စစ္အုပ္စုေနရာမွာ ေနာက္ထပ္ ထူးမျခားနားတဲ့ အစိုးရတခုနဲ႔အစားထိုးဖို႔ (Regime Change) မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသူ အားလုံးက မိမိကိုယ္တိုင္ထဲမွာ စြဲကပ္ေနတဲ့ စနစ္ေဟာင္း စနစ္ဆိုးထဲက အက်င့္ပ်က္ စ႐ိုက္ဆိုးေတြကို ဖယ္ခြာထားႏုိင္ဖို႔ လိုပါတယ္။

အမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ကိစၥေတြမွာ လုပ္ေဖာက္ကိုင္ဖက္ တဦးနဲ႔တဦးအၾကား ပြင့္လင္းပြင့္လင္း ေဆြးေႏြးအေျဖရွာရမယ့္အစား အုပ္စုဖြဲ႔ဂိုဏ္းဖြဲ႔ လႈပ္ရွားမႈ၊ ကိုယ္က်ဳိးေမွ်ာ္ကိုးခ်က္နဲ႔ ကိုယ္တြက္ခ်န္ ႏုိင္ငံေရး သို႔မဟုတ္ အမ်ားစုအက်ဳိးထက္ အတၱအက်ဳိးကို ေရွ႕တန္းတင္မႈ၊ တာဝန္မဲ့ ေနထုိင္က်င့္ႀကံမႈ၊ စြန္႔လႊတ္ျခင္း အနစ္နာခံျခင္းစတဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈနဲ႔ အျပန္အလွန္ အသိအမွတ္ျပဳမႈထက္ အျပန္အလွန္ နင္းေခ်အသုံးခ်တဲ့ ဆက္ဆံေရး၊ မင္းသားႀကီး မလုပ္ရရင္ ပတ္မႀကီးထိုးေဖာက္တတ္တဲ့ အက်င့္၊ စုေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈထက္ တဦးေကာင္း တေယာက္ေကာင္းဝါဒကို သိရက္နဲ႔ ျဖစ္ေစ၊ မသိဘဲနဲ႔ ျဖစ္ေစ လက္ခံက်င့္ႀကံမႈ စတဲ့ စနစ္ေဟာင္းရဲ႕ အက်င့္ဆိုးေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ ကာလတခုလုံး က်ဳပ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးကို ႀကီးစိုးေနခဲ့တယ္။

ဒါေတြက က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တြင္းက ရန္သူေတြပါပဲ။ ဒီအတြင္း ရန္သူေတြက က်ေနာ္တို႔ကို ေအာင္ပြဲႏွင့္ ကင္းေဝးေအာင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္္။ ဦးေမာင္ေမာင္ရဲ႕ အ႐ႈပ္ေတာ္ပုံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခုထိ ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးမယူႏိုင္တာဟာ ဒီအက်င့္ဆိုးေတြ ရွိေနတာကို သက္ေသခံေနတယ္။

ဒီလို ေတာ္လွန္ေရးထဲက ေဖာက္ျပန္မႈ အေထြေထြကို အေရးယူဖယ္ရွား မလုပ္ႏိုင္တာဟာ လူထုရဲ႕ ယုံၾကည္မႈကို ပ်က္ျပားေစတယ္။ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစတယ္။ လူထုယုံၾကည္မႈ ပ်က္ျပားၿပီး ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈမရွိတဲ့ ဘယ္ေတာ္လွန္ေရးဟာ ေအာင္ပြဲခံစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

မျဖစ္မေန လူထုဆီသြားရမယ့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြက ကိုယ့္အနားေရာက္လာတဲ့ လူထုေတြကိုေတာင္ မစည္း႐ုံးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ လူတန္းစားတရပ္လို က်င့္ႀကံေနထိုင္ၾကတယ္။ မင္းစိတ္ေပါက္ၿပီး လူထုနဲ႔ထိေတြ႔ဖို႔ ဝန္ေလးလာၾကတယ္။ လူထုကလည္း “သူတို႔က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ” ဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႔ မဆိုင္သလို ႐ႈျမင္လာၾကတယ္။

ဒါေတြကို ျပဳျပင္ရေကာင္းမွန္း မသိတဲ့အျပင္ ဘဝင္ျမင့္သလိုေတာင္ က်င့္ႀကံလိုက္ၾကေသးတယ္။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားလုပ္ရင္ အဖြဲ႔အစည္းကလူျဖစ္ရင္ ေငြေဖာေဖာသုံးၿပီး လတ္ယားလတ္ယား ေနႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ လူထုရဲ႕ အျမင္ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ငတ္မယ္၊ ျပတ္မယ္၊ ဆင္းရဲမယ္ဆိုတာေတာင္ ယုံတမ္းစကား ျဖစ္သြားၿပီ။

ေျပာရရင္ ဒါေတြအားလုံးဟာ အင္ဂ်ီအို ရင္ေငြ႔လႈံေခါင္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုတာ ရေပါက္ရလမ္းျဖစ္တဲ့ အင္ဂ်ီအိုနဲ႔ ေျပလည္ေအာင္လုပ္ေငြရွာ၊ ေငြနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ ထူေထာင္ၿပီးေတာ့ တခါ ဒီ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ အင္ဂ်ီအိုနဲ႔ေပါင္း ေငြရွာနဲ႔ သံသရာလည္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ပေရာဂ်က္၊ ပ႐ိုပိုဆယ္၊ ရပို႔ဆိုတာေတြထဲက မထြက္ႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈပဲ ျဖစ္တယ္။

သူတို႔အတြက္ေတာ့ တိုင္းျပည္အက်ဳိး လူထုအက်ဳိးဆိုတာ ေလဒီယိုထဲမွာ ေလႀကီးေလက်ယ္ေျပာ၊ စာ႐ြက္ေပၚမွာ စာလုံးႀကီးႀကီးနဲ႔ အမဲတင္လိုက္ရင္ ၿပီးတယ္။ ဒီေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မႈရဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းတရားျဖစ္တဲ့ လူထုအေျခခံ၊ လူထု ယုံၾကည္ကိုးစားမႈ ဆိုတာ ေပ်ာက္ဆုံးသြားရေတာ့တယ္။

ဝမ္းနည္းစရာတင္မက စိုးရိမ္စရာေကာင္းတာက ဒီေဖာက္ျပန္တဲ့ အက်င့္ဆိုးေတြဟာ ပလိပ္ေရာဂါလို ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားၿပီး ျပည္တြင္းက အင္အားစုေတြကိုပါ ကူးစက္သြားတာပဲ ျဖစ္တယ္။ NLD ပါတီထဲက တခ်ဳိ႕လြင့္စင္ ခြဲထြက္သြားတာ ဒါေၾကာင့္ပဲ။ ရန္သူစစ္အုပ္စုကလည္း ဒါေတြကိုသိရဲ႕နဲ႔ တမင္လမ္းဖြင့္ေပးထားတယ္။ NGO ေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ျပည္တြင္းက အုပ္စုတခ်ဳိ႕ရဲ႕ သင္တန္းေတြ၊ ေဟာေျပာပြဲေတြကို အေႏွာက္အယွက္မရွိ လႈပ္ရွားေနႏိုင္တာက ျပယုဂ္တခု ျဖစ္တယ္။

ဒီေဖာက္ျပန္မႈေတြကို ဖယ္ရွားျပဳျပင္ဖို႔ က်ဳိးစားသူေတြ၊ ေဝဖန္မႈေတြကို ညီညြတ္ေရးတို႔ ရန္သူအားေပး လုပ္တယ္တို႔ ဆိုတာေတြနဲ႔ အပုပ္ခ်ေရွာင္လြဲခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီေျပာၿပီး ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အေျခခံျဖစ္တဲ့ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္ေရးကို ေၾကာက္ေနၾကတာ အံ့ၾသစရာပဲ။ အခုေတာ့ ငါးပါးတင္မက သံဃာစင္ပါ ေမွာက္ခဲ့ၿပီ။

အင္ဂ်ီအို သတင္းမီဒီယာနဲ႔ သင့္တင့္ (Think Tank) ဆိုတဲ့ လူတတ္မ်ားက ဒီေဖာက္ျပန္မႈ အေဆာက္အဦယႏၲရားကို ဝိုင္းဝန္းကာကြယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါမွလည္း သူတို႔အိတ္ေဖာင္းၿပီး ဘဝကူးေကာင္းၾကမွာကိုး။ အခုေတာင္ တခ်ဳိ႕ ကူးဖို႔ေျပာင္းဖို႔ ေခ်ာင္းေနၾကၿပီ။ သူ႔ေဖာက္သယ္နဲ႔သူ၊ ကိုယ့္စားခြက္နဲ႔ကိုယ္ အားလုံး သဟဇာတျဖစ္ၿပီးညီၿပီး ညြတ္ေနၾကတာပဲ။

ဒီညီညြတ္မႈနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးထဲက မတူကြဲျပားတဲ့ အျမင္ေတြ၊ ျပဳျပင္းေျပာင္းလဲလိုတဲ့ အင္အားစုေတြကို ဝိုင္းပတ္ေခ် မႈန္းထားႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအင္အားစုေတြရဲ႕ ညီညြတ္မႈက တိုင္းျပည္၊ လူမ်ဳိးနဲ႔ အေရးေတာ္ပုံအတြက္ ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးျပဳခဲ့တယ္ဆိုတာ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ကာလက သက္ေသပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တကမၻာလုံးက ေအာ့ႏွလုံးနာ၊ ျပည္သူတရပ္လုံးက ခါးသည္းစက္ဆုပ္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ အခုထိ ဘီလူးသြားကို လၿဖဲတည္း လုပ္ေနႏိုင္တာ ျဖစ္တယ္။

ဒီေတာ့ ရန္ငါစည္းကြဲျပားၿပီး ေတာ္လွန္ေရးကို ေတာ္လွန္ေရး အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ လုပ္မယ့္အင္အားစုနဲ႔ လူထုအက်ဳိးကို ဦးထိပ္ထားတဲ့ အင္အားစုေတြ လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ညီညြတ္ေရးသာ အလိုရွိအပ္တယ္။ ျပည္သူကို အက်ဳိးျပဳႏိုင္တယ္။ လက္ရွိ အႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ ျပည္ပဦးေဆာင္မႈနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ညီညြတ္ေရးဆိုတာေတြကေတာ့ အလိုမရွိအပ္တဲ့ အရာေတြ ျဖစ္တယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ အဆိုးကိုသာ ျဖစ္ေစတဲ့ ေခ်မႈန္းရမဲ့အရာ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စကားအတိုင္းေျပာရရင္ “စားဖားေတြရဲ႕ ညီညြတ္ေရး အလိုမရွိဘူး”။

တေလာကေတာ့ အင္စီယူဘီ စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္တခုဖြဲ႔လိုက္တယ္။ လယ္ျပင္ဆင္သြား အထင္းအရွားကိစၥကို စုံစမ္းေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ၿပီး စုံစမ္းဦးမယ္ဆိုပဲ။ ေယာက္မခါထိုး ရွာတာပါ။ ေကာ္မရွင္နာႀကီးေတြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေကာ္မရွင္ဆိုတာ “ငါ့မယုံ ငါ့မယား ေမးၾကည့္” ဆိုတဲ့ ေကာ္မရွင္မ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္။

ဒီလို ေကာ္မရွင္က ထြက္လာမယ့္အေျဖကလည္း ကာယကံရွင္ အလိုက်ပဲ ထြက္လာမွာပါ။ ရွစ္ေလးလုံး မတိုင္ခင္ RIT အေရးအခင္းကို စုံစမ္းတဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ ေကာ္မရွင္လို ရီမင္တန္ (Remington) လက္နက္ဆန္းနဲ႔ ေျမရွပ္ၿပီးပစ္လိုက္တာ ကိုဖုန္းေမာ္တို႔ ကိုစိုးႏိုင္တို႔ ရင္ဘတ္တက္ မွန္သြားတယ္ဆိုတဲ့ အေျဖမ်ဳိးပဲ ထြက္လာမွာပါ။

တကယ္လုပ္သင့္တာက ဦးေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ခရီးသြားစာအုပ္ကို ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးရမွာ ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုေထာက္ခံခဲ့တဲ့ တပ္ေပါင္းစုဝင္ေတြက ေထာက္ခံမႈ႐ုတ္သိမ္း ရာထူးခ်ၿပီး သူ႔မိခင္ အဖြဲ႔အစည္းကို ျပန္အပ္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ လိုအပ္တဲ့ စစ္ေဆးအေရးယူ အျပစ္ေပးတာေတြ လုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္မရွိရင္လည္း မရွိတဲ့အေလွ်ာက္ ကင္းရွင္းေၾကာင္း ေၾကျငာေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သိပ္ေသခ်ာရင္ ထိုင္းေလေၾကာင္းလိုင္းနဲ႔ေပါင္းၿပီး စာ႐ြက္အတုလုပ္ သူ႔ကို ေဇာ္ထြန္းတို႔ကို တရားစြဲရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြမလုပ္ဘဲ ယုန္ေတာင္ေျပး ေခြးေျမာက္လိုက္လုပ္ေနတာဟာ တပ္ေပါင္းစုရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသိကၡာကို ဖ်က္ဆီးေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ လူထုကို ေစာ္ကားေနတာျဖစ္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးကို ခ် ေရာင္းေနတာ ျဖစ္တယ္။

အိႏၵိယဘက္ေရာက္လာတဲ့ မႏၲေလးက ေက်ာင္းဆရာ ဆရာထူးက က်ေနာ္တို႔အတြက္ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ေပးခဲ့တယ္။ ၈၉ – ၉၀ ေလာက္က ေမးခြန္းေလးတခုပါ။ ဒီေန႔ေခတ္ ေတာ္လွန္ေရးသမား ဆိုသူေတြ ေျဖႏိုင္ရင္ ေျဖၾကည့္ပါ၊ ေျဖရဲရင္ ေျဖၾကည့္ပါ။

ဘယ္ေလာက္ေစ်းလဲ ေတာ္လွန္ေရး

ဟိန္းေဟာက္သံပ
ႀကဳံးဝါးၾကလည္း
ေတာၾကား ၿမိဳင္ေခ်ာက္
ေျပးကြယ္ေပ်ာက္သည္
ဘယ္ေလာက္ေစ်းလဲ ေတာ္လွန္ေရး။

ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း
(kyaw_than2004@yahoo.com)

ေန႔သစ္ဝက္ဘ္ဆိုဒ္ မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။