ကမၻာတလႊား လူ႔စြမ္းအား (လူထုစိန္ဝင္း)

"ခ်မ္းသာတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးေတြအားလံုးက ကူညီတယ္၊ ကယ္ဆယ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုး လွလွေလးေတြ တြင္တြင္သံုးၿပီး သူတုိ႔ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္သာ အထူးအေလးထား လုပ္ကိုင္ေနၾကလို႔ ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေလးေတြမႇာ စစ္ပြဲေတြ မ်ားမ်ားျဖစ္ေလ သူတို႔ရဲ႕လက္နက္ေတြ ေရာင္းရေလပဲ။ ကပ္ေရာဂါဆိုးႀကီးေတြ က်ေရာက္ေလ သူတုိ႔ေဆးကုမၸဏီႀကီးေတြ ေရာင္းရေလ ျဖစ္တယ္ ..."

ကမၻာပ်က္တဲ့ေန႔ (dooms day) ဆိုတာ တကယ္ ေရာက္လာေတာ့မွာလား။ ငလ်င္ႀကီးေတြ လႈပ္လိုက္၊ ဆူနာမီ ျဖစ္လိုက္၊ အခုေနာက္ဆံုး ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုႀကီးေတြ မီးေလာင္ေပါက္ကြဲလိုက္နဲ႔ ဒီအတိုင္း လက္ပိုက္ၾကည့္႐ံုကလြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ၾကဘူးလား။

ေခ်ာက္ခ်ားစရာေတြ

အခုတေလာ လာသမွ်လူတိုင္းက ဒီေမးခြန္းကိုခ်ည္း ေမးၾကတယ္။ လစ္ဗ်ားနဲ႔ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ကိစၥေတြကိုေတာင္ သိပ္စိတ္မဝင္စားႏိုင္ၾကဘူး။ ဂ်ပန္ငလ်င္ႀကီး ၿပီးတာနဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္းက ငလ်င္ႀကီးက ဆက္တိုက္ဆိုသလို ဝင္လာေတာ့ လူတိုင္း စိတ္ထိခိုက္ၾကရတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေခ်ာက္ခ်ားစရာ သတင္းေတြကလည္း တမ်ဳိးၿပီးတမ်ဳိး ထြက္လာေသးတယ္။ ၁၉၃၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္းက လႈပ္ခဲ့တဲ့ ပဂိုး (ပဲခူး) ငလ်င္ႀကီးမ်ဳိး ဒုတိယအႀကိမ္ လာႏိုင္ေသးတယ္ ဆိုတဲ့ ေဟာကိန္းေၾကာင့္ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ စစ္ကိုင္းျပတ္ေရြ႕ေၾကာႀကီးကလည္း အခ်ိန္မေရြး အႏၲရာယ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သတိေပးခ်က္ေတြ ၾကားရျပန္တယ္။

အသက္စြန္႔ တားဆီးကာကြယ္

ဂ်ပန္က ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုေတြ ေပါက္ကြဲမႈကလည္း ထိန္းခ်ဳပ္စရာ နည္းလမ္း မရွိေတာ့ဘူး ထင္ရတယ္။ ဓာတ္ေငြ႕ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈပမာဏ ႀကီးသထက္ႀကီးလာတာကို ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနရတယ္။ ဓာတ္ေပါင္းဖိုက စီးထြက္လာတဲ့ ေရေတြ ပင္လယ္ထဲ မေရာက္ေအာင္ေတာ့ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဂ်ပန္ အလုပ္သမားတခ်ဳိ႕က ဓာတ္ေရာင္ျခည္အႏၲရာယ္ကို ရင္ဆိုင္ၿပီး ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ သူတို႔အသက္ကိုစြန္႔ၿပီး အစြမ္းကုန္ တားဆီး ကာကြယ္သြားမယ္လို႔ သူတုိ႔အားလံုး သႏၷိ႒ာန္ အခိုင္အမာခ်ထားေၾကာင္း ၾကားသိရတယ္။ ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းလိုက္တာ။ တကယ့္ သူရဲေကာင္းေတြပါပဲ။ ဦးညႊတ္ အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္။

စိတ္ပ်က္တာ ၾကာၿပီ

ကမၻာေပၚမွာ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္လို၊ ကဒါဖီလို လူေတြခ်ည္း မဟုတ္ဘဲ အမ်ားအတြက္ အသက္စြန္႔ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ဂ်ပန္ ႏ်ဴကလီးယား စက္႐ံုက အလုပ္သမားေတြလို လူေကာင္းသူေကာင္းေတြလည္း ရွိၾကပါေသးလား ဆိုၿပီး အားတက္ရတယ္။ မွန္တဲ့အတိုင္း ဝန္ခံရရင္ လူေတြကို စိတ္ပ်က္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ကမၻာႀကီးကိုလည္း ေနခ်င္စရာ မေကာင္းေတာ့တဲ့ ပစၥႏၲရစ္ အရပ္ႀကီးအျဖစ္ ႐ႈျမင္ထားခဲ့တယ္။ ဆုတ္ကပ္ႀကီးထဲ ေရာက္ေနၿပီလို႔ မၾကာခဏ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။ တခါတေလမ်ားဆိုရင္ စိတ္ကုန္လြန္းလို႔ အားလံုးပ်က္သြားလည္း ေကာင္းတာပဲ။ အသစ္က ျပန္စႏိုင္တာေပါ့လို႔ေတာင္ အရြဲ႕တိုက္ ေျပာမိတယ္။

စစ္ပြဲေတြ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ

ၾကည့္ေလ။ ကမၻာႀကီးရဲ႕ ဘယ္ေထာင့္ ဘယ္ေနရာွႇာမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းတာ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အားတက္ရႊင္ျမဴးစရာ ေကာင္းတာ ေတြ႔ရျမင္ရၾကားရလို႔လဲ။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ အာဖဂန္နစၥတန္နဲ႔ အီရတ္က စစ္ပြဲသတင္းေတြ၊ ဆူဒန္က လူမ်ဳိးျပဳတ္ေအာင္ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ စစ္ပြဲေတြ၊ ကမၻာအႏွံ႔က အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခိုက္မႈေတြ၊ အေသခံ ဗံုးခြဲတုိက္ခိုက္တာေတြ၊ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေတြ၊ ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြး၊ ဝက္တုပ္ေကြးနဲ႔ ႏြား႐ူးေရာဂါ ဆိုတာေတြခ်ည္းပဲ။ အခု လာျပန္ၿပီ ဝက္နားရြက္ျပာ ေရာဂါတဲ့။ ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားဖူးခဲ့တဲ့ ေရာဂါ အသစ္အဆန္းေတြက မ်ားလိုက္တာ။ ဘယ္မွာလဲ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးနဲ႔ လူေတြကိုပါ စိတ္ပ်က္ေနတာ ျဖစ္တယ္။

ေလာကကို ျပန္လည္တြယ္တာ

ဓာတ္ေရာင္ျခည္သင့္႐ံုမကလို႔ ခ်က္ခ်င္းေသသြားလည္း ကိစၥမရွိဘူး။ လူသားေတြ အႏၲရာယ္ မက်ေရာက္ေစဖို႔အတြက္ အစြမ္းကုန္ တားဆီးကာကြယ္သြားမယ္ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္ အလုပ္သမားေတြအေၾကာင္း ၾကားလိုက္ရေတာ့ စိတ္ပ်က္ေနတာေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ေလးစားၾကည္ညိဳစရာ လူေကာင္းသူေကာင္းေတြ ရွိေနေသးတာပဲဆိုၿပီး အားတက္လာတယ္။ လူ႔ေဘာင္ေလာကကို တြယ္တာစိတ္ေတြ ျပန္ဝင္လာတယ္။
လူေတြနဲ႔ကမၻာႀကီးကို အေကာင္းျမင္စိတ္ေတြ ျပန္ဝင္လာတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ကမၻာႀကီးကို မပ်က္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္လာတယ္။ ဒီအတိုင္း လက္ပိုက္ၾကည့္႐ံုကလြဲၿပီး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ၾကဘူးလားလို႔ ေမးလာတဲ့ လူေတြကိုလည္း ျပန္ေျပာစရာ အေျဖ ရွိလာတယ္။

အဆိုးထဲက အေကာင္း

ကမၻာႀကီး ပ်က္မသြားေအာင္ ကာကြယ္ခ်င္တဲ့စိတ္ အမွန္တကယ္ရွိရင္ ကာကြယ္ႏိုင္ပါတယ္။ လက္ပိုက္ၾကည့္႐ံု ၾကည့္ေနရမယ့္ အေျခအေန မေရာက္ေသးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ကယ္တင္ႏုိင္တဲ့ စြမ္းအားေတြ ရွိတယ္။ တကယ္ထုတ္သံုးရင္ တကယ္ကို ကယ္တင္ႏိုင္တယ္။ ဂ်ပန္ငလ်င္ႀကီးနဲ႔ ဆူနာမီႀကီးဟာ အဆုိးထဲက အေကာင္းရ (blessing in disguise)ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ ဒါကို သင္ခန္းစာထုတ္ယူၿပီး ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်ႏိုင္ရင္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္အားလံုး ဖ်က္သိမ္းေရးအထိ ဦးတည္ေရာက္ရွိသြားႏိုင္တယ္။

မိုးေရထဲ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ပါ

ဆူနာမီေၾကာင့္ ဂ်ပန္ ႏ်ဴကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖို မီးေလာင္ေပါက္ကြဲေတာ့ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြသာမက၊ ကမၻာတခုလံုးက လူသားအားလံုး ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္သြားၾကတယ္။ အာရွႏိုင္ငံေတြသာမက ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားကပါ ဂ်ပန္က စားေသာက္ကုန္ေတြထဲမွာ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ေတြ ပါဝင္လာမႇာကို စိုးရိမ္ၿပီး ဝင္မလာေအာင္ ပိတ္ပင္တားဆီးမႈေတြ ျပဳလုပ္ၾကတယ္။ အေမရိကန္ ေဒသတခ်ဳိ႕မႇာ ရြာတဲ့မိုးေရထဲ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ ပါလာတာ ေတြ႔ရတယ္လို႔ ေၾကညာတာလည္း ၾကားလုိက္ရတယ္။ ႏိုင္ငံတခ်ဳိ႕က ျပည္သူမ်ားကေတာ့ သူတို႔ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုေတြ ပိတ္ပစ္ဖို႔ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုလာၾကတယ္။

ျပည္သူကို လႈံ႔ေဆာ္စည္း႐ံုး

ဂ်ာမနီႏိုင္ငံက ေဒသေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ ဆန္႔က်င္တဲ့ ဂရင္းပါတီက ေနရာအမ်ားအျပား အႏိုင္ရခဲ့တယ္လို႔ သတင္းေတြအရ သိရပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အင္ဂ်လာမာကဲလ္ရဲ႕ အာဏာရပါတီ မ်က္ႏွာပန္း မလွခဲ့ဘူး။ ဒီလို အခ်ိန္မွာ ဒီလို အေျခအေနကို အခြင့္အလမ္းတခုအျဖစ္ မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရင္ အထက္မွာေျပာခဲ့သလို ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား လံုးဝ ဖ်က္သိမ္းေရးအထိ ဦးတည္ ေရာက္ရွိသြားႏိုင္တယ္။ လုပ္ရမွာက ကမၻာတခုလံုးရွိ ျပည္သူမ်ားကို လံႈ႔ေဆာ္စည္း႐ံုးရမွာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူ႔စြမ္းအားနဲ႔ ကမၻာႀကီးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္။

ဘာတခုမွ မေအာင္ျမင္ခဲ့

ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဖို႔၊ စစ္ပြဲေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔၊ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ အပါအဝင္ လူသတ္လက္နက္ေတြ အားလံုး ဖ်က္သိမ္းဖို႔၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ပေပ်ာက္ဖို႔၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေရာဂါဆိုးႀကီးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ တိုက္ဖ်က္ဖို႔ စတဲ့ လုပ္ငန္းမ်ဳိးစံုကို ကမၻာ့ကုလသမဂၢႀကီးက ေဆာင္ရြက္လာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ဘာတခုမွ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ မရွိခဲ့ဘူး။ အေမရိကန္၊ ဥေရာပနဲ႔ ကမၻာ့ ခ်မ္းသာႏိုင္ငံႀကီးေတြ အားလံုးကလည္း တႏိုင္ငံခ်င္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသလို ဂ်ီအိတ္တို႔ ဂ်ီတြမ္တီး ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ၿပီးလည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာတခုမွ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ခ်မ္းသာတဲ့ ႏုိင္ငံေတြပဲ ပိုပိုၿပီး ခ်မ္းသာသြားၾကၿပီး ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ ဒံုရင္း ဒံုရင္းပါပဲ။

ဝါရင္းဘတ္ဖက္ရဲ႕ စကား

ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ၿပီး ကမၻာႀကီးတခုလံုး ဒီအေျခအေနထိ ဘာေၾကာင့္ ေရာက္ရသလဲဆိုေတာ့ ခ်မ္းသာတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးေတြအားလံုးက ကူညီတယ္၊ ကယ္ဆယ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုး လွလွေလးေတြ တြင္တြင္သံုးၿပီး သူတုိ႔ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္သာ အထူးအေလးထား လုပ္ကိုင္ေနၾကလို႔ ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေလးေတြမႇာ စစ္ပြဲေတြ မ်ားမ်ားျဖစ္ေလ သူတို႔ရဲ႕လက္နက္ေတြ ေရာင္းရေလပဲ။ ကပ္ေရာဂါဆိုးႀကီးေတြ က်ေရာက္ေလ သူတုိ႔ေဆးကုမၸဏီႀကီးေတြ ေရာင္းရေလ ျဖစ္တယ္။ ဂ်ပန္ငလ်င္ႀကီး လႈပ္ၿပီး သံုးရက္အၾကာမွာ အေမရိကန္သူေဌးႀကီး 'ဝါရင္းဘတ္ဖက္' (Warren Buffet) ေတာင္ကိုရီးယားႏုိင္ငံကို ေရာက္လာၿပီး ဂ်ပန္ငလ်င္ႀကီးေၾကာင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံဟာ အႀကီးဆံုး ေစ်းကြက္ႀကီး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ လို႔ ေဟာကိန္းထုတ္လုိက္တယ္။ သူမ်ားေတြ ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ ေရာက္ေနခ်ိန္မႇာ ကူညီဖို႔၊ ကယ္ဆယ္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ ကုန္ပစၥည္းေတြ ေရာင္းရဖို႔နဲ႔ ေငြလံုးေငြရင္း ရင္းႏႇီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ပဲ စဥ္းစား႐ံုမက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ထုတ္ေတာင္ ေျပာလုိက္ေသးတယ္။ ရက္စက္လိုက္တာ။

မီးေလာင္အိမ္ ဝင္လု

ရက္စက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါ စီးပြားေရးသမားမ်ားရဲ႕ သဘာဝပဲ။ Fishing in the troubled water ဆိုတဲ့ သူတို႔ အေနာက္ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ စကား ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ျမန္မာေတြကေတာ့ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာဝင္ခင္းတယ္။ မီးေလာင္ေနတဲ့ အိမ္ဝင္လုတယ္ စသျဖင့္ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ မီးလန္႔တုန္း ဖ်ာဝင္ခင္းတာထက္ ဆိုးတာ ရွိေသးတယ္။ တမင္တကာ မီးလွန္႔ၿပီး ဖ်ာဝင္ခင္းတာ ျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ေနရာ အႏွံ႔အျပားမွာ စစ္ပြဲႀကီး၊ စစ္ပြဲငယ္ေတြ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ စီးပြားေရးသမားေတြက ပြဲလွန္႔ၿပီး ဖ်ာဝင္ခင္းေနၾကလို႔ ျဖစ္တယ္။ ကမၻာသူ ကမၻာသားအားလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ လက္ခ်င္းတြဲၿပီး ဒီလို လုပ္ရပ္အားလံုးကို တားဆီးကာကြယ္ရပါလိမ့္မယ္။

ဥစၥာလို ဥစၥာရင္ခဲ

ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြအားလံုး လက္တြဲၿပီး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ 'ကမၻာတလႊား လူ႔စြမ္းအား'(People Power World Wide PPWW) ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ႀကီးမ်ဳိး ေပၚေပါက္လာေစခ်င္တယ္။ ဒီလို လူထုအဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးကသာ စစ္ရပ္စဲေရးနဲ႔ ကမၻာၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔၊ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ ဖ်က္သိမ္းေရးတို႔၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ပေပ်ာက္ေရးတို႔ အမွန္တကယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့ ကမၻာႀကီးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ လုပ္မွပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာပါ။ ဥစၥာရင္လို ဥစၥာရင္ခဲ ဆိုတဲ့ စကား အရွိသား မဟုတ္လား။

http://www.news-eleven.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။