"ဖိတ္စာမေရာက္ေပမယ့္ ဒီပြဲကုိေတာ့ျဖင့္ တက္ေရာက္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ထုိင္းဘက္က ဗဟုအဖြဲ႔က ေအာင္ႏိုင္ဦးတုိ႔ လာေရာက္ ေျပာမယ္ဆုိလုိ႔ပါ။ ဒီအဖြဲ႔ကုိေတာ့ စစ္တပ္နဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတယ္လုိ႔ သံသယ ရွိထားတာကုိး ..."
ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရးေဆြးေႏြးပြဲကုိ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနက ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ တကၠသုိလ္ေတြက ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ျမန္မာ့အတုိက္ခံ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ေတြ ေျပာၾကဆုိၾကတ့ဲပြဲပါ။
ဖိတ္ၾကားျခင္းခံရလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ အတည္ေပါက္နဲ႔ ဝင္တက္တာပဲ ဆုိပါေတာ့။ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေၾကာ္ျငာထားတ့ဲ ပုိစတာေလးတခုေတြ႔ရလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ပဲ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။ ကုိယ္လုိပဲ ဖိတ္စာမရတ့ဲ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြ မနည္းမေနာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဖိတ္စာ မေရာက္ေပမယ့္ သိတယ္ မတက္ဘူးေပါ့။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ သိကုိ မသိတာပါ။
အံ့ၾသစရာ တခုက ဒီဖိတ္စာက ႏိုင္ငံေရးဆုိတာ လူစုၿပီး ပါလီမန္နားက ပန္းျခံတခုမွာ ေအာ္ၾကဟစ္ၾကတာေလာက္သိၿပီး တတိယ ႏိုင္ငံကူးဖုိ႔လုပ္ေနတ့ဲ လူတခ်ဳိ႕စီမွာေတာ့ ေတြ႔ေနရျပန္ေရာ။
ဖိတ္စာမေရာက္ေပမယ့္ ဒီပြဲကုိေတာ့ျဖင့္ တက္ေရာက္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ထုိင္းဘက္က ဗဟုအဖြဲ႔က ေအာင္ႏိုင္ဦးတုိ႔ လာေရာက္ ေျပာမယ္ဆုိလုိ႔ပါ။ ဒီအဖြဲ႔ကုိေတာ့ စစ္တပ္နဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတယ္လုိ႔ သံသယ ရွိထားတာကုိး။
ျပည္တြင္းက သံဃာေတြကုိ တရားဝင္ ဗီဇာေတြနဲ႔ေခၚၿပီး သင္တန္းေတြေပးေနတာေတြ သိေနေတာ့ ဧရာမႏိုင္ငံေရး ေမွာင္ခုိဂုိဏ္းႀကီးလုိ႔ သေဘာထားတ့ဲ အဖြဲ႔ပါ။ ဒီလူေတြ ေျပာရင္ေတာ့ ျပည္သူ႔ဆႏၵေတာ့ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး၊ စစ္တပ္ဆႏၵပဲ ေျပာမွာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ သခင္ႀကီးေတြျဖစ္တ့ဲ အီးယူတုိ႔ အေမရိကန္တုိ႔ရဲ႕ ဆႏၵေတြ ေျပာၾကမွာပါ။
အစည္းေဝးခန္းမထဲ ေရာက္ေတာ့ ဂုိရွယ္ဆုိတ့ဲလူက ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြကုိ အထီးက်န္ မထားဖုိ႔၊ လက္တြဲေခၚဖုိ႔ေတြ၊ ဆန္ရွင္ျဖဳတ္ဖုိ႔ေတြ အေတာမသတ္ ေျပာေနေတာ့တာပါ။ အိႏၵိယက ပညာရွင္ေတြ အကုန္လံုး တီးလံုးတုိက္ ညႇိထားတ့ဲအတုိင္း ဆန္ရွင္ျဖဳတ္ဖုိ႔ လူတုိင္းေလာက္ ေျပာၾကတာပါ။
ထူးထူးဆန္းဆန္း အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာတ့ဲ အဂတိတရားေလးပါး အေၾကာင္းနဲ႔ မစႏၵာရဲ႕ ေခါက္ထီးေလး မလံု႔တလံု ဝတၳဳထဲက ဇာတ္လမ္းတခုအေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ထုိင္းဘက္က မခင္ဥမၼာကေတာ့ သူျဖတ္သန္းခ့ဲတ့ဲ ေတာ္လွန္ေရးအေၾကာင္းေတြ သူ လက္ရွိ လုပ္ေနတာေတြ ေျပာပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္နားေထာင္လုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ အားလည္းတက္မိပါတယ္။
ခဏေနေတာ့ မဇၥ်ိမအယ္ဒီတာ ကုိစုိးျမင့္ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီမွာ တကယ့္ကုိ အက်ဳိးနဲေတြ ေျပာေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလူေတြဆုိတာက ျပည္သူ႔ ဆႏၵေတြ ေျပာရမွာေလ။ သူေျပာတာက ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ ညစ္ပတ္မႈ မတရားမႈေတြ ရွိတာ မွန္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္လည္း လက္ရွိအေျခေနမွာ ဗမာျပည္ ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ အခြင့္အလမ္း တံခါးေပါက္ျဖစ္ေၾကာင္း။
အေၾကာင္းကေတာ့ လူနည္းစုေဒသမ်ားတြင္ တုိင္းရင္းသားမ်ားလည္း ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ အႏိုင္ရခ့ဲေၾကာင္း၊ လက္ရွိ ျပည္တြင္းစီးပြားေရး အေျခေနမ်ား အလြန္ဆုိးဝါးေနၿပီး အလွ်င္အျမန္ အေရးယူ ေျဖရွင္းဖုိ႔ လုိအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း တ့ဲ။
ဒီစကားေတြ ေျပာခ်င္ရင္ အခု ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င္းပေနတ့ဲ လြတ္ေတာ္ထဲမွာ သြားေျပာေပါ့။
ဒီႏိုင္ငံကလူေတြ စစ္တပ္နဲ႔ေပါင္းဖုိ႔ ေျပာတာေတြကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စစ္တပ္လုပ္ေနတာေတြ နားမလည္လုိ႔ မွားမွားယြင္းယြင္းေတြ ေျပာေနတာဆုိတာကုိ အတုိက္ခံလုပ္ေနပါတယ္ဆုိတ့ဲ လူေတြက ေခ်ဖ်က္ ေျပာရမွာေပ့ါ။ မီဒီယာသမားျဖစ္ေနလို႔ ေဒါနဲ႔ ေမာနဲ႔ မေျပာခ်င္ေနေပ့ါ။ ေၾသာ္ … ခက္ပါေရာ။
ေမးခြန္းေတြေမးၾကတ့ဲ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္းကေတာ့ အာေဘာင္ အာရင္းသန္သန္နဲ႔ ကုလားပညာရွင္ေတြ ေျပာတာကုိ ေခ်ဖ်က္ေတာ့တာပဲ။ အခန္းနားမႉးလုပ္တ့ဲ အမ်ိဳးသမီးႀကီးဆုိ မ်က္ႏွာေတြ ပ်က္လုိ႔၊ ဂုိရွယ္ဆုိတ့ဲ လူေတာ့ နဖူးနဲ႔ ဆံစပ္ေတြမွာ ေခၽြးေတြမ်ားေတာင္ျပန္လုိ႔။ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ကပါ သူ႔တင္ျပခ်က္ေတြကုိ ေမးခြန္းထုတ္ေနတာကုိး ေခၽြးျပန္ေတာ့တာေပါ့။
ေျပာရရင္ေတာ့ ပြဲႀကီးက လုပ္ပြဲႀကီးပါ။ တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္က ဝင္ေထာက္လုိက္တာနဲ႔ အေျခမလွ ျဖစ္သြားတယ္။ ပညာတတ္ေတြဆုိေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သလုိ ခပ္တည္တည္ပဲေပါ့။ ပြဲကမလွေတာ့ ညေနပုိင္း သတင္းနားေထာင္ေတာ့ ဘယ္ေလဒီယုိ သတင္းဌာနမွ ပါမလာေတာ့ဘူး။
ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီေဖာ္ေဆာင္ေရးဆုိတ့ဲ ဧရာမ ေခါင္းစဥ္ႀကီးနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနက လူႀကီးေတြ၊ တကၠသုိလ္ အသီးသီးက ပညာရွင္ေတြနဲ႔ လုပ္တ့ဲပြဲ၊ ေငြေတြ အမ်ားႀကီး ကုန္က်တ့ဲပြဲ၊ တုိးတုိးတိတ္တိတ္နဲ႔ ၿပီီးသြားရတယ္။ ရြာလည္က ၾကက္ပြဲကမွ အသံထြက္လိမ့္အုန္းမယ္။ ေနာက္ရက္ေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔လည္း မသြားေတာ့ဘူး။ ၿပီးၿပီေလ ဘာဆုိဘာမွ မဟုတ္တာႀကီး။ ကုိယ္ကၿပီးေပမယ့္ မၿပီးႏိုင္တ့ဲ သူက ရွိလာျပန္တယ္။
ဒီမွာရွိတ့ဲလူေတြ အခမ္းအနားလုပ္တ့ဲ BCRC လုိ႔ေခၚတ့ဲ ဗမာ့ရိပ္သာခန္းမမွာ အစည္းေဝးပြဲ ထပ္လုပ္တာေပ့ါ။ ဒီပြဲလည္း ဖိတ္စာမေရာက္ပါဘူး။ သြားေတာ့ တက္ရတာေပါ့။ ဇခါဟူစိန္ေကာလိပ္ (Zakir Husain College) မွာ လုပ္တာေတြ ေျပာေနရင္ မခက္ေပဘူးလား။ ထင္တ့ဲအတုိင္းပဲ ေျပာတာပါပဲ။ ေဒါက္တာတင့္ေဆြကေန ဇခါဟူစိန္ေကာလိပ္ (Zakir Husain College) မွာလုပ္တ့ဲ ပြဲဟာ အိႏၵိယမွာရွိတ့ဲ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အျမင္ေတြကုိ ေျပာၾကတာပါ တ့ဲ။ ဒါဟာ ေကာင္းပါတယ္တ့ဲ က်ေနာ္တုိ႔ သူတုိ႔ရဲ႕အျမင္ေတြ သိရတာေပါ့ တ့ဲ။ ေနာင္လည္း ဒီလုိပြဲေတြ ဆက္လုပ္သြားမယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္းႀကီးကေတာ့ ဇခါဟူစိန္ေကာလိပ္ (Zakir Husain College) မွာ လုပ္တ့ဲပြဲမွာ သူတင္ျပခ်က္ေတြနဲ႔ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အလြဲအမွားေတြကုိ ပရိသတ္ကုိ ျပန္ေျပာျပပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ပညာရွင္ဆုိတာကုိ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ၃ မ်ိဳးေလာက္ ခြဲေျပာခ်င္ပါတယ္။ မိမိပညာရပ္ကုိ ေလးစားၿပီး အမွန္တုိင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားတ့ဲ ပညာရွင္၊ မိမိပညာကုိ အမွန္တုိင္း မေျပာမဆုိဘဲ လိမ္ညာၿပီး အမွားကုိေျပာၿပီး နာမည္ ေရာင္းစားတ့ဲ ပညာရွင္၊ သိေပမယ့္ ဘာမွမေျပာဘဲ ဆြံ႔အေနတ့ဲ ပညာရွင္ေတြပါပဲ။
ပထမအမ်ိဳးစားကေတာ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံက အမၾတာဆင္းတုိ႔လုိ လူမ်ိဳးေတြပါ။
ဒုတိယအမ်ိဳးစားကေတာ့ အစည္းေဝးေတြမွာ ကုိယ့္စကားနဲ႔ကုိေျပာၿပီး မဟုတ္မမွန္တာေတြဆုိတာ သိၿပီး ေမးခြန္းေတြတက္လာတ့ဲအခါ ေခြ်းျပန္တတ္တ့ဲ ဂုိရွယ္တုိ႔လုိ လူမ်ိဳးပါ။
ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ ေဖ့ဘုတ္ေတြမွာ ဘာမွမေျပာမဆုိ ေနႏိုင္ၾကတ့ဲ ျမန္မာျပည္က မဟာပညာရွင္ႀကီးေတြပါ။
အဲဒီမွာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ထဲက ေက်ာင္းသားတေယာက္က ခင္ဗ်ားတုိ႔ NGO ေတြလုပ္တ့ဲ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ လုိက္မွာလား၊ ေဒၚစု လုပ္တ့ဲ ႏိုင္ငံေရးေနာက္ လုိက္မွာလားဆုိၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္ ေဒၚစု ေနာက္ပဲ လုိက္မယ္လုိ႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ခပ္တင္းတင္းကုိ ေျပာေတာ့တာပါ။
ထုိင္းဘက္က မခင္ဥမၼာကေတာ့ သူတို႔က ျပည္တြင္းမွာ လုပ္ေနတ့ဲ အီးဂရက္က ေနဝင္းေမာင္တုိ႔၊ ေဒါက္တာခင္ေဇာ္ဝင္း တုိ႔နဲ႔ လုိင္းမတူပါဘူး လုိ႔ ေျပာလာေတာ့တယ္။
ဦးဇင္းလည္း အခုလုိေျပာလာေတာ့ တခုေျပာခ်င္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းက ေနဝင္းေမာင္တုိ႔ အီးေမးေတြနဲ႔အတူ ျပည္ပမွာရွိတ့ဲ အဖြဲ႔စည္းေတြကုိ ေထာက္ပံ့ေနတ့ဲ NGO ေတြရဲ႕ အီးေမးေတြပါတ့ဲ ေဖာ္ဝါဒ့္ေမးေတြ ဦးဇင္းတုိ႔ဆီမွာ ေရာက္လာတယ္။
NGO ေတြရဲ႕ အေထာက္ပံ့ေတြနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္ေတာ့ ဒီက ေရွ႕ သတိႀကီးႀကီးထားၿပီး မ်က္စိႀကီး၊ နားႀကီးနဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကပါလုိ႔ သတိေပးခ့ဲပါတယ္။ အခုပဲ လမ္းခြဲဖို႔ ေျပာေနတာကုိ ေထာက္ဆၾကည့္ေပေတာ့လုိ႔ ေျပာျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ ေဆာင္႐ြက္ေပးတာပါ။ ျပည္သူေတြဟာ လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကုိ မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ လက္ရွိ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ၈၈ မွာ ေက်ာင္းသားေတြကို သတ္တယ္၊ ၂၀၀၇ မွာ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ သတ္တယ္။ နာဂစ္မွာ ျပည္သူေတြ ဒုကၡေရာက္ေနတာေတြကုိ အကူညီမေပးတ့ဲအျပင္ လာကူညီတ့ဲ လူေတြကုိ ျပႆနာရွာတယ္၊ ကူညီခြင့္မေပးဘူး၊ ႏိုင္ငံတကာက လႉတ့ဲ ေငြေတြကုိ ျဖတ္ယူတယ္။
ေျပာမကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ယုတ္မာတ့ဲ ဒီအုပ္ခ်ဳပ္သူူေတြကုိ ျပည္သူေတြ အလုိမရွိေတာ့ဘူး။ ဒီလူေတြကုိ နိဂံုးကမၸတ္ အဆံုးသတ္တ့ဲေန႔ကုိ ေရာက္ခ်င္ေနၿပီ။
အီးယူတုိ႔၊ အေမရိကားတုိ႔ကလည္း သူတို႔ ဒဏ္ခတ္အေရးယူထားတ့ဲ ဆန္ရွင္ကုိ ျပန္ျဖဳတ္ခ်င္ေနၿပီ။ စစ္တပ္ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဝင္ပလူးခ်င္ေနၿပီ။ လြတ္ေတာ္ထဲမွာ သူ႔လူေတြ (proxy) ေရာက္ေနၿပီဆုိေတာ့ ဒီနွစ္ထဲမွာ ပုိၿပီး သိသိသာသာ ေျပာလာတယ္၊ လုပ္လာတယ္။
ဇခါဟူစိန္ ေကာလိပ္ (Zakir Husain College) မွာ လုပ္တ့ဲပြဲဟာ အိႏၵိယနဲ႔ အေမရိကန္ ေပါင္းၿပီး ဆန္ရွင္ျဖဳတ္ဖုိ႔ ေျပာၾက ဆုိၾကတ့ဲ ပြဲပါ။ ျမန္မာအတုိက္ခံေတြကုိ ဒီပြဲမွာ စကားေျပာခုိင္းတာ အေမရိကန္ပဲ လုပ္ႏိုင္တာပါ။
ျမန္မာ့အေရးကုိ ေပါ့ေပါ့ေတြးၿပီး စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ပ်က္ျပားေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ ခပ္ညံ့ညံ့ ပညာရွင္ေတြနဲ႔ မလိမ့္တပတ္ ဝင္ကစားတ့ဲ အီးယူနဲ႔ အေမရိကန္ေတြဟာ ေပါေတာေတာ ေၾကာင္ေၾကာင္ေတြလုိ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြက ျမင္တတ္ပါတယ္။
ျမန္မာစကားပံုမွာ အေပြးျမင္ အပင္သိဆုိသလို လယ္ျပင္ ဆင္သြား အထင္အရွား ျမင္ပါတယ္၊ စကားတခြန္း ဟလုိက္တာနဲ႔ အူဘယ္နွစ္ေခြ ရွိတယ္ဆုိတာ သိတယ္။
ဗမာစကားပံုေတြကုိၾကည့္ရင္ ျမန္မာေတြဟာ ေရွးအစဥ္လာကတည္းက အသိဉာဏ္ကိစၥမွာ ငတံုး ငအေတြ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ လုပ္စား ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ႏိုင္ငံႀကီးသားေတြကုိ ေျပာလုိက္ခ်င္ပါတယ္။
၂၅၊ ၃၊ ၂၀၁၁
No comments:
Post a Comment