ေဟာသည္ ကမၻာေပၚမွာဖက္တြယ္စရာေတြ သိပ္မရွိေတာ့တဲ့အခါ
ငါတို႔ဟာ …
အခ်င္းခ်င္းကိုသာ ဖက္တြယ္ထားရေလေတာ့တယ္ …
ရင္ဘတ္ကို ရင္ဘတ္ခ်င္း
လက္ကို လက္ခ်င္း …
ႏွလံုးသားကို ႏွလံုးသားခ်င္း …
ယံုၾကည္ခ်က္ကို ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း …
ေသနတ္ေမာင္းကို ျဖဳတ္တတ္ေသာလက္မ်ား အခ်င္းခ်င္း …
သူငယ္ခ်င္း …
မင္းကို … ညီေလး လို႔ … ငါက ေခၚ …
င့ါကို … အကိုႀကီး လို႔ … မင္းက ေခၚ …
တကယ္ေတာ့
ညီအကိုဆိုတာထက္ေတာင္ ပိုေနေသးတယ္ …
မင္းအသက္ကို ငါ့ ေပးထားတာ …
ငါ့အသက္ကို မင့္ ေပးထားတာ …
ငါ့တို႔ဟာ ေက်ာခ်င္းကပ္လ်က္ …
ႏွလံုးသားခ်င္းကေတာ့ …
ရင္ခ်င္းအပ္လ်က္ …
ခ်စ္တတ္သူေတြလိုမ်ဳိး …
ေဆးအိတ္ကေလး လြယ္ၿပီး ျပံဳးျပံဳးေနတတ္တဲ့ မင္း …
ရဲေဘာ္ သန္းလြင္ …
သင္ ယံုၾကည္ခဲ့ေသာ မနက္ခင္းမ်ား …
ငါတို႔အားလံုး ယံုၾကည္ခဲ့ …
တပ္မဟာ ၆ ရဲ႕ေန႔ရက္မ်ား
သင့္အား သတိရေနၾကလိမ့္ …
င့ါစာမ်က္ႏွာ တခုမွာ
သင့္အမည္အား ေရးထိုးထားပါမည္ …
ထာဝရ ဘုရား …
သင့္အား ေကာင္းခ်ီးေပးပါ့ …
အာမင္ …
No comments:
Post a Comment