႐ိုင္းမိုက္ကယ္သေရာ္ လႊတ္ေတာ္ လႊတ္ေတာ္ ခုံဖိနပ္နဲ႔ေဆာ္

ဘီၾကားဆိုတဲ့ ဇာတ္စကားတခုရွိတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘာမွန္းမသိပဲ ဆိုင္းသံၾကားရင္ ကခ်င္ကခုန္ခ်င္တဲ့ ေတာင္မေရာက္ေျမာက္မေရာက္ နမူနထိုင္း အရွက္မရွိတဲ့သူကို ေခၚတဲ့ စကားတခုေပါ့။ ျဗဳပၸတ္ကို ေျပာရရင္ တခါက ဇာတ္ပြဲတခုမွာ ဇာတ္ပိုးရွိတာကလြဲလို႔ ဘာအရည္အခ်င္းမွ မရွိ၊ သုံးမရတဲ့ သူတေယာက္ရွိတယ္။

ဒီေတာ့ ဇာတ္ထဲမွာ ကားလိပ္ႀကိဳးဆြဲလိုက္၊ ထမင္းခ်က္လိုက္နဲ႔ ၾကာလာေတာ့ ဇာတ္ဆရာက သနားၿပီး အေရးမႀကီးတဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္း တခန္းႏွစ္ခန္းမွာ သုံးေပးတယ္။ တညမွာေတာ့ ဇာတ္ထုပ္တခုမွာ သူ႔ကို ဘီလူးခန္းကတခန္း ထည့္ထားတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလူလည္း ဘီလူႀကိမ္းဇာတ္စကားေလးေတြ အေျပးအလႊား က်က္ေနတာေပါ့။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီညမွာ အဲဒီဇာတ္ထုပ္ကို မကျဖစ္ေတာ့ဘဲ တျခားဇာတ္ထုပ္ကို အေျခအေနအရ ေျပာင္းကၾကတယ္။ အဲဒီဇာတ္ထုပ္မွာလည္း ဇာတ္ဆရာက သူ႔ကို သိၾကားမင္းအခန္းက တခန္းကေပးဖုိ႔ ထည့္ထားတယ္။ ဒီလူလည္း သူ႔အလွည့္ကိုေစာင့္ရင္း ခဏအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။

ဒီလိုကၾကရင္း သူ႔အလွည့္ေရာက္လို႔ ႏႈိးလႊတ္လိုက္ေတာ့ ေတြ႔ရာဇာတ္႐ုပ္တခု ေခါင္းစြပ္ၿပီး ဇာတ္ခုံေပၚ တက္သြားတယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ မနက္က က်က္ထားတဲ့ ဒႆဂီရိမည္ရတြင္ေက်ာ္ ဘုန္းေမာ္အံ့ထူး၊ ယကၡမႈးတဲ့ ငါဟဲ့ဘီလူး ဘာညာနဲ႔ က်က္ထားတာေတြ ရြတ္ရင္းတန္းလန္း ေခါင္းစမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘီးလူးေခါင္းစြပ္ မဟုတ္ သိၾကားေခါင္းစြပ္ျဖစ္ေနေရာ။ ဒါနဲ႔ အဆုံးသတ္အခ်ပိုဒ္ကို ဘီလူးလည္းမဟုတ္၊ သိၾကားလည္းမဟုတ္တဲ့ ငါဟဲ့ ဘီၾကားလို႔ လုပ္ခ်လိုက္တာ ပရိတ္သတ္လည္း ပတ္တုတ္မရ၊ ဇာတ္လည္းပ်က္ေရာ။

က်ဳပ္တို႔ဗမာျပည္သူေတြအတြက္လည္း အႏွီသို႔ေသာ ဘီၾကားအမတ္မင္းမ်ားနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ႀကီးေတြ ေပၚေပါက္လာပါၿပီ။ မိုက္တဲ့သူေတြ အားကိုးေလာက္စရာ လႊတ္ေတာ္ႀကီးေတြေပါ့။ လႊတ္ေတာ္ဆိုလို႔ အျခားတပါး လႊတ္ေတာ္ေတြလို လူထုအက်ဳိးေဆာင္မယ့္၊ တိုင္းေရးျပည္ရာေတြကို စီမံခန္႔ခြဲမယ့္ လႊတ္ေတာ္လို႔ မထင္လိုက္ေလနဲ႔။ လႊတ္ေတာ္လႊတ္ေတာ္နဲ႔ တစာစာေအာ္ရင္း အမ်ဳိးေကာင္းသမီးေတြ၊ အမ်ဳိးေကာင္းသားေတြ ေဝးရာကရွားရမယ့္ လႊတ္ေတာ္ေတြပဲျဖစ္တယ္။

စစ္အာဏာရွင္ေတြ ႀကိဳဆြဲရာကရမယ့္ လူရမ္းကား အမတ္ေတြနဲ႔ ႐ုပ္ေသး လႊတ္ေတာ္ေတြပဲျဖစ္တယ္။ ခုံဖိနပ္စုပ္နဲ႔သာ ေဆာ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ အဓမၼဝါဒီ မုဒိမ္းတတၱေတြရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ေတြေလ။ မိစၦာသန္းေရႊ အမွဴးရွိတဲ့ နအဖ ဖက္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ နဖားႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ႀကီးေပါ့။ ဘီၾကား အမတ္မ်ားဆိုတာကလည္း မိစၦာသန္းေရႊခိုင္းသမွ်ကို လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ေလာက္သာ လုပ္တတ္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ လူထြက္ေတြ လူထုအေရး တေရြးသားေတာင္ ထည့္မစဥ္းစားတဲ့သူေတြ၊ ရထားတဲ့မဲဆိုလည္း သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း တခုမွ မပါဘူး။

ကလိန္မဲ၊ ညစ္မဲ၊ ညာမဲ၊ ေကာက္မဲ၊ ေျခာက္မဲ၊ လွန္႔မဲ၊ လုမဲ၊ အတုမဲ၊ ခိုးမဲ၊ ဝွက္မဲစတဲ့ မေတာ္မတရား အလိမ္အညာနည္းေပါင္းစုံနဲ႔ရထားတဲ့ မဲေတြနဲ႔ အမတ္ျဖစ္လာၾကသူေတြေပါ့။ အရွက္မဲ့လိုက္တာကေတာ့ ကမ္းကို ကုန္ေရာ။ နယ္အသီးသီးမွာ စစ္ဗိုလ္လူထြက္ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြ ႐ႈံးေျခလည္းျမင္ေရာ ႀကိဳတင္မဲဆိုတာေတြနဲ႔ အႏိုင္ယူသြားတယ္။ ေတာင္ငူနယ္မွာဆို ႀကိဳတင္မဲအတုေတြ မ်ားသြားလို႔ မဲေပးတဲ့သူ တရာ့သုံးရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ ရွိတယ္ဆိုပါလား။

အတုအေယာင္ ေရြးေကာက္ပြဲပဲ ဆိုခ်င္ဆို မဟာသူရဲေဘာေၾကာင္သူ ဗမာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကေတာ့ ကမၻာမွာ ႀကိဳတင္မဲ အမ်ားဆုံး စံခ်ိန္ခ်ဳိးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ သူ႔တို႔ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ႀကိဳတင္မဲ ငါးရာခိုင္ႏႈန္း ထက္မပိုရဆိုတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ခ်ဳိးေဖာက္တာ အေသအခ်ာေပါ့။

အရွက္ကင္းမဲ့လိုက္ပုံက ဇမၺဴမွာတလူဆိုရမေလာက္ပါပဲ။ ႀကိဳတင္မဲဆိုတာက မဲေပးတဲ့ေန႔မွာ ကိုယ့္သက္ဆိုင္ရာမဲ႐ုံကို တကယ္ခိုင္မာတဲ့အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ မလာႏိုင္တဲ့ မဲဆႏၵရွင္ေတြအတြက္ ဖြင့္ေပးထားတဲ့ ခၽြင္းခ်က္ အခြင့္အေရး ျဖစ္တယ္။ နအဖတို႔ရဲ႕ ႀကိဳတင္မဲ ဆိုတာေတြကေတာ့ အဲဒီ့ခၽြင္းခ်က္ပါ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကင္းလြတ္ၿပီး သူတို႔ႏုိင္ရာ ဗိုလ္က်ခံ ဝန္ထမ္းေတြ၊ စစ္သည္စစ္သား မိသားစုေတြ၊ မသိနားမလည္တဲ့ ဆင္းရဲသား ျပည္သူေတြကို အဓမၼအၾကပ္ကိုင္ နားလွည့္ပါး႐ိုက္ ယူထားတဲ့ မဲေတြပဲ။

တခ်ဳိ႕ႀကိဳတင္မဲေတြဆိုတာကေတာ့ ရပ္ကြက္ လူဦးေရ စာရင္းၾကည့္ၿပီး ၾကံ႕ဖြတ္ေတြကိုယ္တိုင္ အတုလုပ္ထားတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕နယ္ေတြမွာ ရွိတဲ့လူဦးေရထက္ မဲေတြပိုေနတာေပါ့။ သူတို႔က ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးတဲ့သူ ေျခာက္ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းရွိတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ တကယ္ကေတာ့ သူတို႔မေတာ္မတရားလုပ္ထားတဲ့ ႀကိဳတင္မဲေတြ ထည့္တြက္ရင္ေတာင္ ေလးဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္း ျပည့္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ တခ်ဳိ႕မဲ႐ုံေတြဆို မဲေပးတဲ့သူ ဆယ္ေယာက္ေတာင္ မျပည့္ဘူး။

ဒီေလာက္ ကန္းကုန္ေအာင္ လိမ္ညာညစ္ပတ္ ယုတ္မာထားတာေတာင္ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္ကို အခုထိ တရားဝင္ မေၾကျငာႏိုင္ေသးဘူး။ အလိမ္အေကာက္ စာရင္းေတြ ညႇိရခက္ေနလို႔ ျဖစ္မယ္။ ဒီေန႔ေခတ္သူတပါး ေရြးေကာက္ပြဲေတြဆို ဒီေန႔ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ ေနာက္တရက္ရလာဒ္ကို တရားဝင္ေၾကျငာၿပီး တပတ္အတြင္း အစိုးရ ဖြဲ႔ႏုိင္ၾကတယ္။

အေျဖက ရွင္းတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲက အတု ျဖစ္တယ္။ လႊတ္ေတာ္ေတြဆိုတာကလည္း အတု ျဖစ္တယ္။ နဖားႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေတြ။ မိစၦာသန္းေရႊနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြက ဘယ္ေတာ့မွ အာဏာကို လက္မလႊတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ျမဲေရးကို အခိုင္အမာ သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားတယ္။

ဒီလိုအေျခအေနဆိုးကိုေတာင္ ႏိုင္ငံေရးအေရျခံဳ ေရေပၚဆီလူလယ္လူတတ္ ငို႔ဘသမားေတြက ခ်ီးမြမ္းၾက၊ အေကာင္းေမွ်ာ္လင့္ၾကနဲ႔ လိမ္ညာယုတ္ပတ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အယုတ္တမာ စစ္အုပ္စုကို ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်ဘုိ႔ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကတုန္းပဲ။ သူတို႔ေဖာက္သည္ သတင္း မီဒီယာေတြကတဆင့္ လူထုကို သီတင္းမွားေပး အလံ႐ႈးလုပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္း။

အေခ်ာင္သမား ဟန္ေညာင္ေရႊက VOA ကတဆင့္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ မတရားတာမွန္ေပမယ့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်င္းပႏိုင္တာ၊ ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တက္လာတဲ့ အစိုးရတခု ေပၚေပါက္လာတာဟာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းအေပၚ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ အျပင္ကေန အူသလို နအဖ အလံ႐ႈး ေနဝင္းေမာင္တို႔ ေအာင္ထြဋ္တို႔ အီးဂရက္ အုပ္စုကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲကို ေခ်ာတိုင္တက္တာနဲ႔ႏႈိင္းၿပီး ေခ်ာတုိင္တက္တာ မမွားဘူး။ ေခ်ာတိုင္တက္သလို သေဘာထားၿပီး တႀကိမ္မရ တႀကိမ္ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ႀကိဳးစားဦးမယ္လို႔ အတြင္းကေန ေဟာင္ေနၾကတယ္။

ေရွးလူႀကီးမ်ားရဲ႕ အဆုံးအမတခု ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္အမွားကိုသိမွ လူေကာင္း လူမွန္၊ အဲဒီအမွားကို ျပင္ႏုိင္မွ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္အမွားကို မသိျမင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အတၱလြန္ကဲရင္ လူမိုက္၊ လူယုတ္မာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနမ်ဳိးေဝလို ႏိုင္ငံေရးလူပ်က္ကေတာင္ မွားပါတယ္လို႔ ဝန္ခံထားၿပီးသားပါ။ ဒီလို ႏိုင္ငံတခု၊ ျပည္သူတရပ္လုံးရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးရာဇဝတ္မႈကို မွားပါတယ္လို႔ မျမင္ႏိုင္၊ ဝန္မခံခ်င္သူေတြကို ဘယ္လိုေျပာၾကမလဲ စကားလုံးေတာင္ ရွာမရေတာ့ပါဘူး။

ဒီေရြးေကာက္ပြဲဆိုတဲ့ လုပ္ပြဲႀကီးကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ စစ္အုပ္စုဟာ အရံအတားအဆင့္ဆင့္နဲ႔ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ဖန္းတီးသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ ႀကိဳတင္ဂ်ိဳကာမဲေတြနဲ႔ သူႀကိဳက္သူ မႀကိဳက္သူေတြကို ႏုိင္ေစတယ္၊ ႐ႈံးေစတယ္။ ေဒသအလိုက္ အင္အားေကာင္းပါတယ္ဆိုတဲ့ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြေတာင္ သူတို႔ျပည္နယ္ေတြမွာ ျပည္နယ္အစိုးရ ဖြဲ႔ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏိုင္တဲ့ပါတီ မရွိဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ မိခင္ပါတီကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲလိုလားတဲ့ အတြင္းအျပင္က အင္ဂ်ီအိုေတြ၊ သတင္းမီဒီယာေတြက ဝိုင္းေလွာ္ေပးေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသား ဒီမိုုကေရစီအင္အားစု NDF ထဲမွာေတာင္ မူလ NLD က လူေတြကို အႏိုင္မေပးဘူး။ အီးဂရက္က လူေတြကိုပဲ အႏုိင္ေပးထားတာဟာ စိတ္ဝင္စားစရာပါ။

ဒီမွာ အတြင္းအျပင္က အေခ်ာင္သမားေတြ၊ တိုင္းျခားနဲ႔ ဗမာအင္ဂ်ီအိုလိုလို လူတတ္လိုလို ဆိုသူေတြ၊ သတင္းမီဒီယာေတြနဲ႔ အဲဒီေနာက္ကြယ္က အရိပ္ပြဲ ကစားသမားေတြ (Shadow Player) ေတြၾကားက အခ်ိတ္အဆက္ အေပးအယူေတြကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကလည္း ျမင္ၾကပါတယ္။
ေလာကႀကီးမွာ အလိမ္ခံရတယ္ဆိုတာ အတဲ့သူနဲ႔ ေလာဘဖိစီးေဖာက္ျပန္ သူေတြပဲျဖစ္တယ္။ တႀကိမ္ထက္ ပိုအလိမ္ခံရသူဟာ အ န ထုံထိုင္း ထိနမိဒၶမ်ားသူ ျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မဟုတ္ရင္ အတၱေလာဘႀကီးသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုးဆယ္ခု ရလာဒ္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားတာ၊ ၂၀၀၈ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔စည္းပုံနဲ႔ သိကၡာကင္းမဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မတရားဥပေဒေတြ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြက စစ္အုပ္စုဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အာဏာမလႊဲဘူးဆိုတဲ့ သူတို႔သေဘာထားကို အထင္အရွား ျပသၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ႐ုပ္ေသးပါတီ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြကလည္း ႐ႈံးလည္းႏိုင္၊ ႏိုင္လည္းႏိုင္လို႔ ေျဗာင္ေျပာထားၿပီးသားပဲ။ ဒီလို ေရြးေကာက္ပြဲကို အေကာင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားေနတာ၊ ဝင္ၿပိဳင္တယ္ ဆိုတာဟာ လူ႔အႏၶေတြနဲ႔ အတၱေလာဘ သားေတြပဲျဖစ္တယ္။

ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ရင္ (၁) ကိုးဆယ္ခုေရြးေကာက္ပြဲမွာ အ႐ႈံးႀကီး ႐ႈံးခဲ့လို႔ အခုတခါေတာ့ ေဒၚစုမပါတာ တို႔အခြင့္အေရး၊ ရတုန္းယူထားလုိက္မယ္ဆိုတဲ့ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ပါတီေဟာင္းေတြ။ (၂) တိုင္းျပည္အတြက္ မျဖစ္စေလာက္ေလး ေပးဆပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့တာကို အဟုတ္ႀကီးထင္ၿပီး အခြင့္သာတုန္း အျမတ္ထုတ္လိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ (၈၈) ပ်က္ေတြ။ (၃) သူ႔ဆန္စားထားလို႔ က်ရာတီးလုံးအတိုင္း ကေနၾကရတဲ့ ပေယာဂပူးေနသူေတြ။ (၄) ႐ႈံးလည္းခံသာ ႏိုင္ရင္အျမတ္ဆိုတဲ့ ဖဲသမားဉာဥ္နဲ႔ ဝိသမေလာဘသား စီးပြားေရးသမားေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္ပါတီပဲ ၾကည့္လိုက္ ၾကည့္လိုက္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မယ့္ ပါတီလို႔သာဆိုတယ္ ဘာႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ လမ္းစဥ္မွ တိတိက်က် ျပ႒ာန္းေၾကျငာထားတာ မေတြ႔ရဘူး။ အနိမ့္ဆုံးအဆင့္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ေလသံတခ်က္ ဟတဲ့ ပါတီတခု ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း တေယာက္မရွိခဲ့ဘူး။

ဒီလိုေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ရာလဒ္ ဘယ္သူ႐ႈံးလို႔ ဘယ္သူႏုိင္သည္ျဖစ္ေစ ဘာႏိုင္ငံေရးအဓိပၸာယ္မွ မရွိပါဘူး။ ဒီအတုအေယာင္ ေရြးေကာက္ပြဲက ထြက္ေပၚလာမည့္ လႊတ္ေတာ္မ်ားဆိုတာကလည္း ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ဒီမိုကေရစီကို ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။

လူထုေတြ ကိုယ္တိုင္ အက်ဳံးဝင္ပတ္သက္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေတာင္ ဒီေလာက္ေျဗာင္က်က် လိမ္ညာ ယုတ္ပတ္ အႏိုင္က်င့္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ လူထုအခန္းက႑မပါတဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ေဖာက္ျပန္ရမ္းကား ဗိုလ္က်ၾကေလမလဲဆိုတာ သိပ္စဥ္းစားၾကည့္စရာမလိုပါဘူး။

စစ္အုပ္စုက အႏုိင္ေပးလို႔ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္လာၾကတဲ့ အမတ္ေတြ ဘာေတြ ေျပာခြင့္ရၿပီး ဘာေတြလုပ္ႏုိင္ၾကမလဲ။ ႀကိမ္တခ်က္ဝင့္ျပ႐ုံနဲ႔ ၿငိမ္ဝပ္ကုပ္ခ်ိ သြားမယ့္သူ ကိုယ့္ဟာကို ခ်ိန္ခြင္ေပၚတက္ထိုင္မယ့္သူ ဘယ္ေလာက္ပါမလဲ ေစာင့္သာၾကည့္ၾကပါေတာ့။

ဒါေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ထဲကေန ဖြဲ႕စည္းပုံကို ျပင္ဆင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီေဖာ္ေဆာင္မယ္ ဆိုတာဟာ အဓိပၸာယ္အကင္းမဲ့ဆုံး ဆင္ေျခလုပ္ရပ္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေရြးေကာက္ပြဲေတြ နဖားႀကိဳးတန္းလန္း လႊတ္ေတာ္ေတြ ရွိလာတာဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ လမ္းစပဲလို႔ ေျပာေနတာဟာ အမွန္တရားကို သစၥာေဖာက္တဲ့ ကိုယ္ဖို႔သာသိတဲ့ ငို႔ဘသမားေတြသာျဖစ္တယ္။

မိစၦာသန္းေရႊကို အားက်မခံ က်ဳပ္တုိ႔ ျပင္ပမွာလည္း အလားတူေတြ တခ်ိန္တည္း ျဖစ္ထြန္းေနတယ္။ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားကလည္း ဖယ္ဒရယ္ပါလီမန္ဆိုတဲ့ ဘီၾကား လႊတ္ေတာ္ႀကီးတခု ဖြဲ႔လိုက္ၾကျပန္ပါၿပီ။ ကိုးဆယ္ခု အမတ္ေတြ၊ လက္သင့္ရာအဖြဲ႔အစည္း ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုညာဝါး စည္း႐ုံးထားလဲ မသိဘူး ထုံးစံအတိုင္း အစဥ္အလာရွိတဲ့ မြန္၊ ကရင္ အဖြဲ႔အစည္းက ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ စုေပါင္းစပ္ဖာ အူေၾကာင္ၾကားလႊတ္ေတာ္မဟာႀကီးေပါ့။

ၿပီးရင္ ဖယ္ဒရယ္အစိုးရနဲ႔ ဖယ္ဒရယ္ အာမီဆိုတာႀကီးေတြပါ ထူေထာင္ၾကဦးမယ္ဆိုပဲ။ ေလသံသာ ပစ္ေနတယ္ အဆံကေတာ့ ဗလာ။ ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမြးတို႔ ရန္သူကို တကယ္ထတိုက္ေနတာကိုေတာ့ က်ည္တေတာင့္၊ ငါးပိတေကာ္ ေထာက္ပံ့တယ္ မၾကားမိဘူး။

ဖြဲ႔လိုက္ရင္လည္း အမ်ဳိးသားနဲ႔ခ်ည္း ခ်ီၿပီးဖြဲ႔တယ္။ အဖြဲ႔အမည္ ပေရာဂ်က္ေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္။ လူေတြကေတာ့ စားေနက် ေၾကာင္ပါး ဒီလူဒီမ်က္ခြက္ခ်ည္းပဲ။ အထဲက တိုက္ပြဲကို ပံ့ပိုးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြလုပ္ဖုိ႔၊ အျပင္ကစစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစုေတြ စုစည္းဖုိ႔ေတာ့ မစဥ္းစားဘူး။ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ့္အခန္းက႑မသိ၊ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္မထမ္း၊ ဖဲသမားလို ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ ကုလားဖန္ေျပာင္းထိုးၿပီး အႏွစ္ ၂၀ လမ္ေၾကာင္းအတိုင္း အဖြဲ႔ေထာင္ ပေရာဂ်က္ တင္ လုပ္စားဖုိ႔ပဲ ေခ်ာင္းေနတယ္။

က်ဳပ္တို႔ ဗမာမွာ လႊတ္ေတာ္ဆိုတာက မဂၤလာတရားေတြနဲ႔ အညီေပၚလာတာ၊ သီးခံျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊ စာနာျခင္းႏွင့္ တိုင္းသူျပည္သားအက်ဳိးကို ေရွး႐ႈျခင္း စတဲ့တရားေတြနဲ႔ ေပၚလာတာျဖစ္တယ္။ ပုဂံေခတ္က ထီးလိုမင္းလို လို႔လည္းေခၚ နန္းေတာင္းမ်ားမင္း (သို႔) နားေဋာင္းမ်ားမင္းလို႔လည္းေခၚတဲ့ မင္းရဲ႕လက္ထက္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ နန္းေတာင္းမ်ားမင္းဟာ ညီအစ္ကိုအမ်ားထဲက ေနာင္ေတာ္ေတြကို ေက်ာ္ၿပီး မင္းျဖစ္လာတယ္။ သူ႔မယ္ေတာ္ မိဖုရားငယ္က လင္မင္းႀကီးရဲ႕ လိုရာဆုေတာင္းေစဆိုတဲ့ ကတိစကားကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သားအတြက္ ထီးနန္းေတာင္းေပးလို႔ ရခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ႔ထက္ပိုၿပီး ထီးနန္းရထိုက္တဲ့ ေနာင္ေတာ္ေတြလည္း ရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နန္းေတာင္းမ်ားမင္းဟာ နန္းေတာ္ထဲမွာ တရားဇရပ္တေဆာင္ေဆာက္ၿပီး ေနာင္ေတာ္ေတြကို လႊတ္တက္ေစကာ သူ႔ကိုယ္စား တိုင္းျပည္အေရးအရာေတြကို စီရင္ေစတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ အာဏာခြဲေပးတာေပါ့။

တိုင္းျပည္အေရးအရာေတြကို ခ်မွတ္တဲ့ အမိန္႔အာဏာေတြ ပို႔လႊတ္တဲ့ေနရာ တိုင္းသူျပည္သားေတြၾကားက အမႈအခင္းေတြကိုစီရင္ၿပီး ပလပ္ေစ၊ လႊတ္ေစ ဆုံးျဖတ္စီရင္တဲ့အတြက္ လႊတ္ေတာ္လို႔ ေခၚတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေခတ္ေတြမွာ မင္းညီမင္းသားေတြသာမက ဝန္၊ အမတ္စတဲ့ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္ေတြပါ လႊတ္တက္စီရင္လာၾကတယ္။

ဒီအျဖစ္ေတြကိုၾကည့္ရင္ မိဖုရားငယ္အေပၚမွာ ကတိတည္တဲ့ မင္းႀကီး၊ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ ကိုယ့္အခြင့္အေရး ဆုံး႐ႈံးမႈကို သီးခံခဲ့တဲ့ ေနာင္ေတာ္မ်ား၊ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္ျဖစ္ပါလွ်က္ ေနာင္ေတာ္ေတြအေပၚ စာနာစိတ္နဲ႔ အာဏာခြဲေဝေပးခဲ့တဲ့ ဘုရင္နဲ႔ ခ်ဳံၾကည့္ရင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္တည္ၿငိမ္မႈကို ေရွး႐ႈၿပီး နန္းလုပြဲ ပဋိပကၡေတြကို ေရွာင္ရွားခဲ့ၾကတဲ့ သက္ဆိုင္ရာပုဂၢဳိလ္မ်ားရဲ႕ အေျမာ္အျမင္နဲ႔ ေစတနာတရားေတြဟာ အင္မတန္ ေလးစား ဂုဏ္ယူထုိက္ပါတယ္။

မတရားလုယူထားတဲ့ အာဏာအခြင့္အေရးကို ဆက္ၿပီး ခိုးဆိုးလုယက္ဖုိ႔ ကတိမတည္ သစၥာဖ်က္ၿပီး အာဏာျမဲဖို႔ လုပ္ေနသူမ်ားနဲ႔ေတာ့ နံ႔သာဆီနဲ႔ အီးလို ကြာျခားလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူအက်ဳိးအတြက္ မဂၤလာတရားမ်ားနဲ႔အညီ ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ မူလ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ဒီေန႔က်ဳပ္တုိ႔ ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ ဘီၾကားလႊတ္ေတာ္မ်ားနဲ႔ ကေတာ့ မႏႈိင္းသာေအာင္ ျခားနားလွပါတယ္။

ဒီေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးကို အက်ဳိးမျပဳတဲ့အျပင္ အဆီးအတားေတာင္ ျဖစ္ေနတဲ့၊ စစ္အာဏာရွင္ တည္တ့ံဖုိ႔ အေထာက္အပံ့ျပဳေနတဲ့၊ ဗမာျပည္ဒီမိုကေရစီ ထူေထာင္ေရး အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစမယ့္ ဒီလို ဘီၾကားအမတ္မ်ားနဲ႔ ဘီၾကားလႊတ္ေတာ္ေတြကို ခုံဖိနပ္နဲ႔ ဝိုင္းေဆာ္ၾကဖုိ႔ဟာ မ်ဳိးခ်စ္တိုင္းရဲ႕ တာဝန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း
18.11.2010 (kyaw_than@yahoo.com)