ဆက္၍ခ်ီေခ်ာင္းတဖက္တြင္ ဇီးျဖဴေသာင္ ရွိသည္။ ေရတပ္စခန္းလည္း ရွိသည္။ အစင္ရြာတြင္ ျပည္သူ႔စစ္ ရွိသည္။ အဖိုးႏွင့္အဖြား၏သားမွာ မြန္ျပည္သစ္ပါတီတြင္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္သည္။ ယခု ကမ္းနားကေနဆက္သြားလွ်င္ ၃ နာရီခရီးေလာက္ တြင္ ဒူးယားဆိုေသာ မြန္ရြာႀကီး ရိွသည္။
ဒူးယားရြာသူႀကီးမွာ မြန္ျပည္သစ္ပါတီမွ ေရြးေကာက္တင္ ေျမႇာက္ထားေသာ သူႀကီးျဖစ္သည္။ ဒူးယားသူႀကီးကို ဆက္လိုက္လွ်င္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီသို႔ ေရာက္သြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ဦးေအာင္ေငြသည္ စည္း႐ံုးေရးမွဴးေကာင္း တေယာက္ျဖစ္သည္။ လူ႔သေဘာ၊ လူ႔သဘာဝႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္းကို ေလ့လာၿပီး လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ျပဳမူက်င့္ၾကံ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ အရည္အခ်င္းရွိေသာ စည္း႐ံုးေရးမွဴး ျဖစ္သည္။ ယခု သူယူေဆာင္ လာေသာသတင္းမ်ားမွာ အလြန္ေကာင္းမြန္သည့္ သတင္းေကာင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ေလ့လာသိရွိထားသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနႏွင့္အညီ လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံလုပ္ေဆာင္သြားရန္သာ ရွိပါေတာ့သည္။ က်ေနာ္က ဖထီးမန္းကို အၾကံေပးသည္။ က်ေနာ္တို႔ ညတြင္းခ်င္း ခရီးဆက္ထြက္လွ်င္ေကာင္းေၾကာင္း အၾကံေပးသည္။
ဖထီးမန္းကလည္း သေဘာက်ပါသည္။ အဖိုး၊ အဖြားႏွင့္ ကိုေအာင္သိန္း စီစဥ္ေပးမႈေၾကာင့္ ကၽြဲေက်ာင္းသည့္ တူအရီး ၂ ေယာက္ထဲမွ ဦးေလးကို လမ္းျပအျဖစ္ လုိက္ပို႔ေစပါသည္။ တဲေပၚတြင္ ဘုရားစင္ကေလးတခု ရွိသည္။ ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီး အဖိုးႏွင့္အဖြားကို ကန္ေတာ့ခဲ့ကာ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခဲ့ပါသည္။ အဖိုးအဖြားကေတာ့ ဆုေတြ တတြတ္တြတ္ရြတ္ရင္း က်ေနာ္တို႔လည္း ထြက္လာခဲ့ပါသည္။
လမ္းျပ မြန္ဦးႀကီးသာ ဓာတ္မီးပါသည္။ ညအေမွာင္တြင္ ေရွ႕မွသြားေနေသာ လမ္းျပ မြန္ဦးႀကီး၏ ဓာတ္မီးေရာင္ကို ေနာက္မွမွန္းလိုက္ရင္း က်ေနာ့္စိတ္မွာ အလြန္တက္ႂကြၿပီး ေပ်ာ္ေနပါသည္။ ေတြ႔ရေတာ့မည့္၊ ေရာက္ရေတာ့မည့္ မြန္ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြႏွင့္ ေတြ႔ရေတာ့မည္။ သူတုိ႔ဆီေရာက္ေတာ့မည္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီႏွင့္ အဆက္ရလွ်င္ ဘာမ်ားပူစရာလိုပါေသးသနည္း။ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကို ေရာက္တာနဲ႔ အတူတူ မဟုတ္ပါလား။
တနာရီေက်ာ္ေလာက္ ေလွ်ာက္လာရာ တဲတလံုးသို႔ ေရာက္လာပါသည္။ လိုက္ပို႔သည့္ မြန္အဖိုးႀကီးက ဤတဲတြင္ ညအိပ္မည္။ မနက္ ေဝလီေဝလင္း ထသြားမည္ဟု ေျပာပါသည္။ ဖထီးမန္းေအာင္ၾကည္က သေဘာက်လက္ခံလိုက္ၿပီး တဲတြင္ အိပ္ဖို႔နားၾကပါသည္။
က်ေနာ္ကေတာ့ ေမာေမာႏွင့္ ခဏကေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။ က်ေနာ့္ကို ဖထီးမန္းႏိႈးေတာ့ ေဝလီေဝလင္း ရွိေနပါၿပီ။ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ခရီးဆက္ထြက္သည္။ တနာရီေက်ာ္ေလာက္ ေလွ်ာက္လာၾကေသာအခါ ဒူးယားရြာစပ္သို႔ ေရာက္ပါသည္။
လိုက္ပို႔သည့္ မြန္ဦးႀကီးက သူ လိုက္မပို႔ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ သူလိုက္ပို႔ေပးတာကို လူသိ လူျမင္မွာ ေၾကာက္ေၾကာင္း၊ ဒီလမ္းအတိုင္းဝင္သြားလွ်င္ ရြာထဲကိုေရာက္ၿပီး သူႀကီးကိုေမးသြားလွ်င္ ေရာက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၿပီး လွည့္ျပန္သြားမည္ လုပ္ပါသည္။
ဦးေအာင္ေငြက အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပ ေတာင္းပန္ၿပီး သူႀကီးဆီအထိ လိုက္ပို႔ေပးရန္ေျပာေသာ္လည္း မရေတာ့ပါ။ သူ လွည့္ျပန္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ၃ ေယာက္လည္း ေရွ႕ဆက္နည္းနည္းေလွ်ာက္လိုက္ရာ ရြာစြန္ရွိ မြန္အိမ္ကေလး မ်ားကို ေတြ႔ပါသည္။ ဖထီးမန္းေအာင္ၾကည္က မြန္ရြာသား တဦးအား သူႀကီးဆီသြားလိုေၾကာင္း ေလွပ်က္လာေၾကာင္းေျပာျပၿပီး အကူအညီ ေတာင္းပါသည္။
ဖထီးမန္းေအာင္ၾကည္အား ၎ရြာသားက သူႀကီးအိမ္သို႔ လိုက္ပို႔ေပးပါသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ဦးေအာင္ေငြမွာ ၎ရြာသားႀကီး၏ ျခံကေလးထဲတြင္ ေစာင့္ေနပါသည္။ နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာမည္ထင္သည္။ ဖထီးမန္းေအာင္ၾကည္ႏွင့္ လူငယ္ေလးတေယာက္ ေရာက္လာပါသည္။ ၿပီးမွ အေျခအေနကို သူက ရွင္းျပသည္။
“ဒီေန႔ဟာ ေတာ္သလင္းလကြယ္ေန႔၊ သူႀကီးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုသြားတယ္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုလိုက္သြားၿပီး သူႀကီးနဲ႔ေတြ႔တယ္၊ အေၾကာင္းစံုေျပာျပေတာ့ သူႀကီးက ေျပာတယ္။ က်ေနာ့္အိမ္ကို လိုက္သြားၿပီးေစာင့္ေနပါ၊ ဒီေန႔ဥပုဒ္ေန႔ ျဖစ္လို႔ ဥပုဒ္သည္ေတြရဲ႕ ေဝယာဝစေတြလုပ္ေပးၿပီးလွ်င္ လာခဲ့မယ္ဆိုၿပီး ေကာင္ေလးတေယာက္ ထည့္ေပးလိုက္တယ္”
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
No comments:
Post a Comment