သာမန္လူသားတဦးရဲ႕ ဆႏၵ (တင္မိုး)

အာဂတံ ပါဂတံ
ဗာလာနံေတြနဲ႔
ဝါစာကမာဆန္ဆန္ ၿမိဳင္ေတာလယ္မွာ
လိႈင္ေဘာလယ္ေနသူ မဟုတ္။

သူ႔ေနရာနဲ႔ သူ႔ေနရာ
ဗဟုသုတ ပေဒသာၿဖိဳင္ၿဖိဳင္သီးေနတဲ့
ဂႏိုင္ႀကီး ၿမိဳင္ႀကီးမွာ
ခိုမွီးေနထိုင္သူ ျဖစ္ပါတယ္။

က်မ္းဂန္အသီးသီးက
လမ္းမွန္နည္းေတြကို
ရွာမွီး ေဝဖန္ရင္း
အေနကန္ မေရမရာကို ခြာ
ဧကန္ အေျဖကို ရွာေနသူသာ ျဖစ္တယ္။

ဘဝရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို
တခဏနဲ႔ ခ်ိန္စက္
အိပ္မက္လို ဝိုးတိုးဝါးတားနဲ႔
ကိုးယို႔ကားယားကို အဟုတ္မွတ္
႐ုပ္ဓာတ္ နာမ္ဓာတ္ မကြဲမျပားနဲ႔
အသည္းတယားယား ဖဲကစားသလို
အလြဲအမွားေတြ လြန္က်ဴးေနတဲ့
စာတမူးတန္နဲ႔
ခ်ာတူးလန္လည္း မဟုတ္ပါေခ်။

အခြင့္အေရး ျမက္တဆုပ္နဲ႔
မဟုတ္သည္ကုိ အဟုတ္ေျပာ
ဗုေဒၶါ တရတဲ့ လူအညံ့စား
ခန္႔ညား႐ိုေသဖြယ္ မရွိ
အဂတိလိုက္စားတဲ့ ငမိုက္သားသတၱဝါ
ပကာသနကို ငတ္ႀကီးက်တဲ့
ႏွပ္ေခ်းတမွ် ရြံစရာ
လူ႔ဗလခ်ာ မဟုတ္ပါ။

ဘဝမွာ အေန႐ိုးေပမယ့္
သေဝထိုးျခင္းလည္း မရွိ။
အသိပညာ အတတ္ကိုရွာၿပီး
ျမတ္ရာကို ကိုးကြယ္
အမ်ဳိးအႏြယ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုး
႐ိုးသားမႈကို စံနမူနာယူ
ျမန္မာဇမၺဴမွာ လူေကာင္းတေယာက္
ေက်ာက္ေကာင္းတေစ့ ျဖစ္ခြင့္ရရင္
ဘဝမွာ ေက်နပ္
အေနျမတ္တယ္လို႔ ယံုမွတ္သူျဖစ္ပါတယ္။

ကိုယ္ ႀကီးက်ယ္ဖို႔ထက္
ႏိုင္ငံ ႀကီးက်ယ္ဖို႔ အေရးႀကီး
ရီးတီးယားတားနဲ႔
ဆီးသီးႏြားစားေန႔ မပါးလိုဘူး
တရားမွ်တ၊ လြတ္လပ္မွ ခ်မ္းသာ
သူ ငါ အားလံုး၊ ညီညာညာ ႐ုန္းၾကမွ
လူလံုးလွလတၱံ႔ ဟု
စိတ္ေနသန္႔သန္႔နဲ႔
မထိတ္မလန္႔ ေနခ်င္သူပါ။

ေရမႈတ္ထဲ မိေက်ာင္းေပၚသလို
တကိုယ္ေတာ္ ေက်ာ္ၾကားမႈ မလို
ကိုယ္က အစ၊ သူက အားလံုး
ရႊင္ျပံဳးခ်မ္းေျမ႕၊ ေပ်ာ္တဲ့ေန႔ကို
ျမင္ေတြ႔လိုစိတ္နဲ႔
အတိတ္က အမွားေတြကို ေက်ာ္
ဒို႔တရားကို ေမွ်ာ္ရင္း
ဘုရားေပၚသို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္တက္
ဒိုးပတ္ဝိုင္းနဲ႔ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ခ်င္ပါေၾကာင္း။ ။

တင္မိုး
၂၁၊ ၁၊ ၂ဝဝ၇
တနဂၤေႏြ ညဦးအိပ္ရာဝင္

(ဤကဗ်ာသည္ မကြယ္လြန္မီညက ဆရာ ေနာက္ဆံုးေရးဖြဲ႕ခဲ့ေသာ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္)