လက္ေတြ႔အရ ေျပာရရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးဝန္ေဆာင္မႈကုိ ေဈးအသက္သာဆုံးနဲ႔ေပးႏုိင္တဲ့ ကုမၸဏီကုိ သုံးမွာပဲ...။ အစုိးရ၊ ပုဂၢလိက၊ ဖက္စပ္၊ ျပည္တြင္း/ပ ဘယ္သူပုိင္ပုိင္... ကုလားျဖစ္ျဖစ္၊ တ႐ုတ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ကျပားျဖစ္ျဖစ္ (တကမၻာလုံးမွာ) စားသုံးသူဘက္ကၾကည့္ရင္ အေရးမႀကီးပါဘူး။ (ဒီေနရာမွာ အရပ္သုံးလုိ႔ သေဘာထားၿပီး “လုံျခံဳေရး” ဖက္တာကုိ ကိန္းေသထားလုိက္ၾကပါစုိ႔ ...)
ထားပါေတာ့၊ အဲဒီအေၾကာင္းေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး...။
၂၀၀၇ တုန္းက အဖမ္းခံရတဲ့ ABMA ဦးေဆာင္သံဃာေတြ အပါအဝင္ အဲဒီအခ်ိန္က အဓိကက်တဲ့ လႈပ္ရွားသူအမ်ားစု အဖမ္းခံရတာ ဆက္သြယ္မႈလံုျခံဳေရး က်ဳိးေပါက္မႈက ၉၅% ေလာက္ရွိပါတယ္...။ (က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ ထိစပ္တဲ့သူေတြကုိ လက္လွမ္းမီသေလာက္ စာရင္းျပဳစုထားသေလာက္ပါ။ အတုိးအေလ်ာ့ ရွိႏိုင္ပါတယ္) ေ႐ႊဝါေရာင္လႈပ္ရွားမႈမွာ ဦးဂမၻီရ တပါးတည္းတင္ ၅ လုံး သုံးခဲ့ပါတယ္...။ ဆုိေတာ့ ဖုန္းခ်ည္းပဲ (SIM ကဒ္ခ်ည္းပဲ) ၁၂၅ သိန္း ဖုိးေပါ့...။ ဆက္ခေတြ မပါပါဘူး... အကုန္လုံး တခ်ိန္တည္းသုံးတာေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး...။ (စစ္ေၾကာေရးကသိၿပီးသား အခ်က္ေတြ Disclosed data/ Known facts ေတြ နည္းနည္းေလာက္ပဲ ေျပာပါ့မယ္...)
ေနာက္ဆုံး သူ႔ကုိမိေတာ့ ၂၀၀၇ ႏိုဝင္ဘာ ၄။ သူေရးတဲ့ ေဆာင္းပါး Washington Post သတင္းစာ ေခါင္းႀကီးပုိင္း (Op-ed) မွာ ပါတဲ့ေန႔ပါ...။ သူ႔ကုိမိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ဆီက ျပည္တြင္းဖုန္းတလုံး အရင္သိမ္းမိပါတယ္... အဲဒီဖုန္းေၾကာင့္ သူ႔ကုိ ေျခရာခံမိတာပါ။ အဲဒီဖုန္းကုိ ခ်က္ျခင္းသိမ္းၿပီး သူ႔ကုိ စဥ့္ကုိင္ ရဲစခန္းအခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ပါတယ္...။ အဲဒီအခ်ဳပ္ခန္းထဲကုိ ေနာက္ဖုန္းတလုံး ပါသြားပါတယ္... (ဒါေၾကာင့္လည္း ၂၉ ႏွစ္နဲ႔ မဟန ၄၇ ပါးကုိေက်ာ္ၿပီး ဂမၻီရ ျဖစ္တာေပါ့။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကုိ ဘာသာေရးအရ ေစာ္ကား ပစ္မွားၿပီးေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး... အဲဒီအခ်ိန္က Political Activism ႏုိင္ငံအေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားမႈ ႐ႈေဒါင့္ကေနၾကည့္ၿပီး ေျပာတာပါ)။
ခါးပန္းႀကိဳးထဲမွာ လိပ္ၿပီးဖြက္ထားတာကုိ စဖမ္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ား မေတြ႔လုိက္ပါ။ ရွာေဖြေရးညံ့လုိ႔လား... သူကုိယ္တုိင္က ေတာ္လြန္းလုိ႔လား (ဒုတိယဟာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္) မေျပာတတ္ပါ။ ဆုိေတာ့ သူ စဥ့္ကုိင္ ရဲအခ်ဳပ္ထဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္ထိ အဲဒီဖုန္းကုိ အျပင္က သူ႔မိတ္ေဆြေတြက လွမ္းေခၚလုိ႔ ရပါေသးတယ္။
သူ႔ကုိမိတာ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၁၁း၃၅ ပါ...။ ရဲအခ်ဳပ္ခန္းထဲကေန သူ႔မိတ္ေဆြေတြကုိ သူ အဖမ္းခံရေၾကာင္း သူကုိယ္တုိင္ အဲဒီဖုန္းနဲ႔ လွမ္းေျပာခဲ့တာ ၁၃း၃၈ ပါ...။ အဲဒီအခ်ိန္က အဲဒီဖုန္းရဲ႕ တရားဝင္ နာမည္ေပါက္က မႏၱေလးတုိင္းက လုံျခံဳေရးမွာ ဒုတိယ အႀကီးဆုံးပုဂၢိဳလ္ႀကီးပါ။ ၾကားက ပြဲစား ၂ ဆင့္ခံၿပီး ငွားထားတာပါ...။ ေျပာရရင္ အဲဒီဖုန္းကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ လေလာက္ကတည္းက လႊင့္ပစ္လုိက္ဖုိ႔ ေျပာထားၿပီးသား ဖုန္းပါ...။ (ငုိအားထက္ ရီအားသန္ေျပာရရင္ အဲဒီပြဲစား ၂ ေယာက္လုုံး သူတို႔ငွားေပးတဲ့ဖုန္း ဦးဂမၻီရလက္ထဲ ေရာက္ေနမွန္းသိကတည္းက ေျခကုန္သုတ္တာ အေစာႀကီးကတည္းက တ႐ုတ္နယ္စပ္ေရာက္ေနပါၿပီ...)
ဆုိေတာ့ လုပ္စားတဲ့ ပုိင္ရွင္ အရာရွိႀကီးလည္း ဦးဂမၻီရလက္ထဲ သူ႔ဖုန္းေရာက္ေနတာ သိကတည္းက မီးခဲဖင္ညႇပ္ၿပီး ျပန္ေတာင္းဖုိ႔ ပြဲစားေတြနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားပါတယ္...။ အစားထုိး ၂ လုံးေပးပါမယ္လုိ႔ေတာင္ ကမ္းလွမ္းပါတယ္။ စ ငွားကတည္းက တမင္ ငွားပါတယ္ဆုိမွ (ပြဲစားခ ၅ သိန္းေတာင္ေပးရတာဆုိေတာ့ အမွန္ေတာ့ သိန္း ၃၀ ေတာင္ တန္ပါတယ္) ဘယ္ျပန္ေပးဖုိ႔ စဥ္းစားပါ့မလဲ ...။ ဆုိေတာ့ သူကလည္း ဦးဂမၻီရ ကုိ အေသရရ အရွင္ရရ လုိက္ေတာ့တာေပါ့...။ [သူ႔ အလုပ္ဆုိလည္း ဟုတ္ .. ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ဳိးစီးပြား (အမွန္က မိသြားရင္ စီးပြားပ်က္မွာ) ဆုိလည္း ဟုတ္ေပါ့ေလ]
ဒီေနရာမွာ အဓိကအေရးႀကီးတဲ့ မုိဘုိင္းဖုန္းနံပါတ္ေတြနဲ႔ ကြန္ယက္ (Relay Station) ေတြကုိ အာဏာပုိင္ေတြက လုိသလုိခ်ဳပ္ကုိင္ၿပီး လႈပ္ရွားသူေတြကုိ ဘယ္လုိေျခရာခံသလဲဆုိတာ ေျပာပါ့မယ္...။ အဲဒီကာလမွာ (လူထု) အမ်ားသုံး မုိဘုိင္းက ၂ လုိင္းပဲ ရွိပါတယ္...။ အားလုံးက အာဏာပုိင္ေတြ လက္ထဲမွာခ်ည္းပါပဲ...။ ဆုိေတာ့ အဲဒီ ၂ လုိင္းကုိ အခ်ိန္နဲ႔ တလုိင္းဖြင့္ တလုိင္းပိတ္ လုပ္ပါတယ္...။ Relay Station ေတြကုိလည္း အဖြင့္အပိတ္ လုပ္ပါတယ္...။ အဲဒီေခတ္က Relay Station ခုေလာက္ မမ်ားေသးပါ...။ ဒီနည္းနဲ႔ သူတုိ႔ စိတ္ဝင္စားတဲ့ ပစ္မွတ္ဖုန္းနံပါတ္ေတြကုိ လုိက္ၾကည့္ပါတယ္။ [အသုံးအမ်ားဆုံးဖုန္းေတြကုိ သူတုိ႔ အတန္းအစားခြဲထား (Classified) ၿပီးသားပါ... ဖုန္းအမ်ားစုကုိ ဘယ္နံပါတ္ ဘယ္သူ ကုိင္ထားတယ္ဆုိတာ သိၿပီးသားပါ... ပညာသိပ္မပါလုိ႔ အက်ယ္မေရးေတာ့ပါဘူး...]
ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ဂြင္ထဲမွာ သုံးေနသလဲ... ခန္႔မွန္းေျခ Relay Station နဲ႔ ဘယ္ေလာက္အကြာမွာ သုံးေနလဲ တြက္ပါတယ္။ (အခ်င္းဝက္ Radius နဲ႔ ဝိုင္းလုိက္ရင္ ထြက္လာပါတယ္... ေဟာလိဝုဒ္ ႐ုပ္ရွင္ခပ္ညံ့ည့ံေတြ ၾကည့္ဖူးရင္ေတာင္ ကေလးကအစ တြက္တတ္ပါတယ္...) လႈပ္ရွားသူအမ်ားစုက ၾကားျဖတ္နားေထာင္ေနတယ္ပဲ ထင္ၾကပါတယ္။ Mobile Phone ၾကားျဖတ္မရွိဘူး မဟုတ္ပါဘူး... ရွိပါတယ္။ [က်ေနာ္တုိ႔ (လူေတြ) ေတာင္ သူတုိ႔ဖုန္းတခ်ဳိ႕ကုိ ၾကားျဖတ္နားေထာင္ႏိုင္ေသးတာ သူတုိ႔က အာဏာလက္ရွိပဲ... လုပ္လုိ႔ရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔လည္း အကန္႔အသတ္ရွိတဲ့အေၾကာင္းေျပာတာပါ...]
သိန္းေသာင္းခ်ီၿပီး ေနရာတုိင္းမွာ အခ်ိန္ျပည့္ ၾကားျဖတ္ႏုိင္တဲ့ လုိအပ္တဲ့ အရင္းအျမစ္ (Resources) အဲဒီအခ်ိန္က အာဏာပုိင္ေတြမွာ မရွိပါဘူး...။ (အထူးသျဖင့္ လူအင္အားနဲ႔ နည္းပညာ အရင္းအျမစ္) ဒါလည္း သူတုိ႔ထဲက က်ေနာ္တုိ႔ လူ(လုိလားသူ)ေတြက အတိအက် သတင္းေပးလုိ႔ သိရတာပါ...။ ဒါေပမယ့္ အထက္ကလုိ ေရဒီးယပ္စ္ အဝိုင္းေလး ဝိုင္းၿပီးရင္ေတာ့ အဲဒီဂြင္ထဲမွာ ၾကားျဖတ္(ေဝဟင္)လုိက္လုိ႔၊ ေစာင့္ၾကည့္(ေျမျပင္) Surveillance လုပ္လုိ႔ လြယ္သြားပါၿပီ...။
လႈပ္ရွားသူအမ်ားစုက စိတ္ဓာတ္ေကာင္းၾကပါတယ္...။ အပင္ပန္း အဆင္းရဲ အငတ္အျပတ္ခံ၊ အဖမ္းခံ... အေသခံၿပီး လုပ္ၾကပါတယ္...။ ႏိုင္ငံေရးအျမင္လည္း အားေကာင္းၾကပါတယ္...။ သူတုိ႔အားနည္းတာ လုံျခံဳေရးအသိပါပဲ...။ ဒါနဲ႔ပဲ တေယာက္ၿပီးတေယာက္... တခ်ဳိ႕လည္း အတြဲလုိက္ႀကီး ရန္သူ႔လက္ထဲ ေရာက္သြားၾကရပါတယ္...။
ေျပာခ်င္တာ ေရာက္ပါၿပီ...။ အူလဒူ ျဖစ္ျဖစ္... တယ္လေနာျဖစ္ျဖစ္... ကုလားျဖစ္ျဖစ္ ဗုိက္ကင္းျဖစ္ျဖစ္... တ႐ုတ္ျဖစ္ျဖစ္ ၂၀၀၇ တုန္းကသာ SIM ကဒ္ေတြ ၁,၅၀၀ နဲ႔ရ...၊ မွတ္ပုံတင္မျပရဘဲ ဝယ္လုိ႔ရ၊ ပုိ႔စ္ ေပး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ပရီပိတ္ဒ္ကဒ္ေတြနဲ႔ ေငြျဖည့္လုုိ႔ရရင္... တခါေျပာၿပီးတာနဲ႔ SIM ကဒ္ တကဒ္ကုိ လႊင့္ပစ္လုိက္လုိ႔ ရပါတယ္...။ က်ေနာ္တုိ႔လူေတြလည္း အစုလုိက္ အျပံဳလုိက္ ၾကက္ကေလး၊ ငွက္ကေလး ဖမ္းသလုိ အလြယ္တကူမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး...။ (တခ်ဳိ႕ အထဲမွာတင္ လြတ္ေအာင္ေရွာင္ခဲ့တဲ့သူေတြနဲ႔ အျပင္ကုိ လြတ္ေအာင္ေျပးခဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္...။)
က်ေနာ္တုိ႔လုိ လဒူေတြအတြက္ အူလဒူလုိပဲေျပာၿပီး ခဏရပ္ထားပါ့မယ္...။ “ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာေတြ” ဆုိတာက (ဘယ္သူ ထုတ္ထုတ္) ၁,၅၀၀ တန္ SIM ကဒ္ ေတြ (ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ထုိင္းမွာလုိ သၾကားလုံးေဝသလုိ အလကားေဝ) .. အဲဒီတုန္းကရွိခဲ့ရင္ ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာပါ...။ လက္ရွိ “ရင္တုန္ စိတ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ေတြ” ကေတာ့ ပိတ္သတ္ႀကီး သိတဲ့အတုိင္းေပါ့...။ (ဒီထက္ဆုိးတာေတြ မၾကာခင္ လာႏိုင္ပါေသးတယ္...)
မွတ္ခ်က္။ ။ (၁) တလုံး(SIM ကဒ္တကဒ္) ကုိ အဲဒီေခတ္က ႀကိတ္ႏႈန္း တလုံး ၂၅ သိန္း နဲ႔ (လက္လွမ္းမွီသမွ်) အားလုံးကုိ အေလ်ာ္ေပးရတာ ၂၀၁၀ က်မွ အေႂကြးေက်ပါတယ္...။ စာရင္းနဲ႔ အတိအက်ရွိပါတယ္...။ တခ်ိန္ လုိအပ္ရင္ (လုိအပ္မွပါ.. မလုိအပ္ရင္ ခ်ီးေျခာက္ ေရႏူး၊ မ႑ပ္တုိင္တက္ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး... လုပ္ဖုိ႔လည္း မသင့္ပါဘူး) သူပုန္လုပ္ေပမယ့္ Protocol နားလည္ပါတယ္... ေစာင့္ထိန္းပါတယ္။ Etiquette တုိ႔ Ethics တုိ႔ ရွိပါတယ္... က်င့္သုံးပါတယ္ဆုိတာ ေျပာခ်င္တာပါ။ [Satellite Phones ေတြအေၾကာင္း မပါေသးပါဘူး...]
(၂) အာဏာပုိင္ေတြဘက္က လုံျခံဳေရးကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္လုိ႔ရတာ တခ်ဳိ႕(တခ်ဳိ႕)ကုိ သေဘာေလာက္ေျပာတာပါ...။ ကုိယ့္ဘက္က (လုိ႔ ထင္ရတဲ့) မီဒီယာေတြက လႈပ္ရွားသူေတြရဲ ႔ လုံျခံဳေရးကုုိ ဒုကၡေပးတာ မပါေသးပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က မီဒီယာေတြက Helpful 30% ဆုိရင္ Harmful 70% ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ သုံးသပ္ထားပါတယ္။ လုံးမတုတ္ပါဘူး၊ အခ်ိန္က်လုိ႔ လုုိအပ္ရင္ အခ်က္အလက္နဲ႔ ေျပာၾကတာေပါ့...။ ရက္စြဲနဲ႔ ျဖစ္စဥ္၊ ပါဝင္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ စာရင္းနဲ႔ ရွိပါတယ္...။ မွ်မွ်တတေျပာရရင္... သူတုိ႔ဘက္ကလည္း... ငါတုိ႔က ငါတုိ႔ အလုပ္ငါတုိ႔ လုပ္တာပါလုိ႔ ေခ်ပလုိ႔ရပါတယ္...။ လုိအပ္ရင္ ျဖစ္စဥ္တခုခ်င္းမွာ Personal/Professional ethics ဘယ္ေလာက္ လုိက္နာေစာင့္ထိန္းတယ္ဆုိတာ ေျပာၾကတာေပါ့...။ အခုေတာ့ အကုန္နီးပါး အထဲသြားေနၾကၿပီဆုိေတာ့ ၂၀၁၅ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အာဏာပုိင္ေတြ အမႈိက္ရွင္းတဲ့ထဲ ပါမသြားပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းရတာပဲ...။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သက္ရွိထင္ရွား ရွိၾကပါေသးတယ္)။ တခ်ဳိ႕ဆုိ မ်က္ႏွာဖုံးေတြ ကြာက်စျပဳေနပါၿပီ... အေရးလုပ္ေျပာစရာေတာင္ မလုိပါဘူး။
(၃) နမူနာေျပာရရင္ ၂၀၀၇ အခ်ိန္က အဓိက ရန္ကုန္တုိင္း လုံျခံဳေရးတာဝန္က အမ်ားထင္သလုိ ရန္ကုန္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ (ရတခ) မဟုတ္ပါဘူး...။ တပ္မ ၇၇ ပါ...။ ပဲခူးအေျခစုိက္ပါ...၊ ရန္ကုန္မွာေတာ့ ေရႊတိဂုံေျခရင္း ေသြးေဆးကန္မုဒ္မွာ အေျချပဳပါတယ္...။ အခုလည္း ဒီအတုိင္းပဲ ထင္ပါတယ္...။ အဲဒီတုန္းက တပ္မ ၇၇ တပ္မမွဴး အပါအဝင္ တပ္မွဴးေတြနဲ႔ အေရးႀကီးပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ဖုန္းေတြထဲက တခ်ဳိ႕ကုိ နမူနာထည့္ေပးလုုိက္ပါတယ္...။
အာဏာႏိုင္ငံေရး (Power Politics)မွာ လူထုေထာက္ခံမႈ၊ လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္(မ်ား)ရွိ႐ုံ၊ အမွန္တရားအတြက္ လုပ္ေနတယ္ဆုိတာေလာက္နဲ႔ မရဘူးဆုိတာ (လတ္တေလာ) ၂၆ ႏွစ္က သက္ေသျပၿပီးပါၿပီ...။ စိတ္ေဆာင္ၿပီး အိတ္ေပါက္နဲ႔ ဖားေကာက္ျဖစ္ေနမွာစုိးလုိ႔ ေစတနာနဲ႔ေျပာတာပါ...။ (၂၀၀၇ ဘုန္းဘုန္းေတြအတြက္ကေတာ့ ကႀကီး၊ ခေခြး သင္ခန္းစာျဖစ္ေနတဲ့) အာဏာေရေသာက္ျမစ္ ၆ ခုအေၾကာင္း ခုေခတ္ အာဏာႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ထဲမွာ ပါဝင္ကျပေနၾကရတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအတြက္ မိတ္ဆက္ေရးရရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတယ္...။ ဘုန္းႀကီး စာခ်၊ မယ္သီလ စာျပ ျဖစ္ေနရင္လည္း နဂုိကမွ အကုသုိလ္မ်ားတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ ႏိုင္ငံေရး ငရဲ ငအုံေတြ ႀကီးေနဦးမယ္...။ ။
No comments:
Post a Comment