ျမင္းစီးေနရေသာ ေလွထုိးသား (သို႔မဟုတ္) ဝံပုေလြႀကီး၏ ဘဝႏွင့္စာေပ ( ၂ )

႐ုရွားမွ ‘ဘာကူနင္’ ၏ အနာကစ္ဝါဒသေဘာတရားႏွင့္ ၿဗိတိန္ရွိ ‘ေဖဘီယန္း’ ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒတို႔ကိုမူ ဂ်က္က သေဘာမတူ …။

ကားလ္မက္ႏွင့္ ပရဲဒရစ္အိန္ဂ်ယ္တုိ႔ ျပဳစုသည့္ ‘ကြန္ျမဴနစ္ေၾကညာစာတမ္း’ ကိုမူ ဂ်က္သည္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သေဘာက်၏။ စြဲစြဲႏွစ္ႏွစ္ ယံုၾကည္၏။

“ဆုိရွယ္လစ္ဝါဒီမ်ားအတြက္ ၎တုိ႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္သေဘာထားမ်ားကို ဖံုးကြယ္ထားရန္ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိေခ်။ တည္ရွိဆဲျဖစ္ေသာ လူမႈေရးစနစ္ အေဆာက္အအံုႀကီးတရပ္လံုးကို အၾကမ္းဖက္ေသာနည္းျဖင့္သာ ေမွာက္လွန္ပယ္ရွားႏုိင္ေသာ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာဝ့ံရမည္ျဖစ္၏။ ယင္းေၾကညာခ်က္ျဖင့္ အုပ္စုိးသူလူတန္းစားတရပ္လံုး ေသြးပ်က္ေခ်ာက္ခ်ားသြားပါေစ၊ ေႏွာင္တည္းထားေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႔မ်ားမွလြဲ၍ အရင္းမဲ့မ်ားတြင္ ဆံုး႐ႈံးစရာ အျခားဘာမွ်မရွိ၊ ကမၻာေျမတခုလံုးကို ေအာင္ႏုိင္စရာသာရွိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာမွ အလုပ္သမားမ်ားမ်ား စည္းလံုးညီၫြတ္ျခင္း ရွိၾကေလာ့ … …”

ဤအပိုဒ္အား ဖတ္တုိင္း ဂ်က္သည္ ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထသည္ဟု ဆိုသည္။ သေဘာတရားေရးအရ ေလ့လာသကဲ့သို႔ လက္ေတြ႔တြင္လည္း ဂ်က္သည္ လုပ္ေဆာင္သည္။

ပထမ ဥကၠလန္ အလုပ္သမားအသင္းအဖြဲ႔မ်ားတြင္ ပါဝင္၏။ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၊ တရားပြဲမ်ားတြင္ တတ္တတ္ႂကြႂကြ…။ ထုိမွတဆင့္… ဂ်က္သည္ ဥကၠလန္ ဆိုရွယ္လစ္အလုပ္သမားပါတီႏွင့္ နီးစပ္ယဥ္ပါးခဲ့၏။

အေမရိကန္ႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အလုပ္သမားပါတီ္ရပ္ ပီပီျပင္ျပင္… ခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့တည္ေဆာက္ႏုိင္ရန္ ဂ်က္သည္ လႈ႔ံေဆာ္ စည္း႐ုံး၏။ ပါတီအစည္းအေဝးမ်ားတြင္ အလုပ္သမားလူတန္းစားပါတီတရပ္တြင္ အယူဝါဒ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေစဖို႔ … ခိုင္ခန္႔ဖို႔အေရးႀကီးေၾကာင္း ရပ္ခံတင္ျပ၏။ ပစၥည္းမဲ့ေတာ္လွန္ေရးႀကီးတရပ္၏ သြားရာလမ္းသည္ မဲပံုးေထာင္ေသာ လမ္းမဟုတ္ … ဟု ဂ်က္က ခိုင္ခိုင္မာမာ ယံုၾကည္၏။

ယံုၾကည္သည့္အတုိင္းလည္း လႈ႔ံေဆာ္သည္။ လူထုတရားပြဲမ်ား၌ လူထုအား အရင္းအတုိင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်ျပ၏။ ေဟာေျပာ၏။ ရွင္းလင္းျပ၏။ ေဟာေျပာပြဲမ်ား၌ ဂ်က္သည္ … …

“… … ႀကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္ေနၾကသူမ်ားကို အျမန္ဆံုးရွင္းလင္းဖယ္ရွားရမည္။ ၿပီးေတာ့… အေမရိကန္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို အသစ္တဖန္ဖြဲ႔စည္းရမယ္… …” ဟူ၍ အျမဲနိဂံုးခ်ဳပ္ ေျပာတတ္၏။ သူ၏ ရဲရဲေတာက္ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဥကၠလန္ရွိ ပုဂိၢဳလ္မ်ားက ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးကို ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း လႈ႔ံေဆာ္မႈွႏွင့္ ဖမ္း၏။ ႐ုံးတင္ တရားစြဲ၏။

သတင္းစာမ်ားက ဂ်က္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ စာလံုးမည္းႀကီးမ်ားႏွင့္ သတင္းေဖာ္ျပၾကသည္။ ေခါင္းစီးထိုးၾက၏။

“အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေမွာက္လွန္ရန္ေဟာေျပာသည့္ ခ်ာတိတ္ဆိုရွယ္လစ္တဦး”

ဂ်က္လန္ဒန္

ထုိစဥ္က … ဂ်က္သည္ ဆန္ဖရန္စစၥကို ကမ္းလြန္ပင္လယ္ႏွင့္ ေတာင္တ႐ုတ္ပင္လယ္ျပင္မ်ားတြင္ သေဘာရွိ စီးခ်င္းထုိးၿပီး၍ ဥကၠလန္အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။

ပါးစပ္လႈပ္ဖို႔အတြက္ ဂ်က္သည္ ဥကၠလန္ရွိ ဂုန္ေလ်ာ္စက္႐ုံတ႐ုံတြင္ အလုပ္ၾကမ္းသမားတဦးအျဖစ္ လုပ္အားကို တေန႔ ၁၀ နာရီမွ်ထုတ္၍ ေရာင္းခ်ေနရ၏။ တေန႔ … ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမိဳ႕မွလစဥ္ထုတ္ေဝသည့္ ‘ေခၚသံ’ အမည္ရွိ မဂၢဇင္းဝတၳဳတုိ ဖိ္တ္ေခၚၿပိဳင္ပြဲတခု ျပဳလုပ္၏။ ထူးျခားေသာ ကိုယ္ေတြ႔အျဖစ္အပ်က္တခုအား ေရးသားရန္ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ႏွင့္ျဖစ္သည္။ စာမူခအတြက္ ဆုခ်ီးျမႇင့္မည္က ၂၅ ေဒၚလာ …။ ဂ်က္ ထုိမဂၢဇင္းသို႔ စာမူတပုဒ္ ေရး၍ပို႔သည္။

“တ႐ုတ္ကမ္းလြန္ပင္လယ္ျပင္မွ ေလျပင္းမုန္တုိင္း” ဟူသည့္ ဝတၳဳတိုျဖစ္သည္။ ‘ဆူသာလင္’ သေဘၤာတြင္ သေဘၤာသားဘဝ သူ႔၏အေတြ႔အၾကံဳအခ်ဳိ႕ …။ လူသားႏွင့္ သဘာဝအ႐ိုင္း၏ စီးခ်င္းထိုးပြဲ …။ ဂ်က္၏ဝတၳဳတုိအား ‘ေခၚသံ’မဂၢဇင္းက ေရြးခ်ယ္၍ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထိုစာမူက ဂ်က္၏ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရေသာ စာမူ …။ ပံုႏွိပ္စာလံုးႏွင့္ သူ၏စာမူအား ေတြ႔ျမင္ရၿပီးေနာက္ ဂ်က္သည္ ဝတၳဳတိုမ်ားအား တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္ ေရးေတာ့၏။ တဖက္က တေန႔ ၁၀ နာရီ အလုပ္လုပ္ရင္း … ရသမွ်အခ်ိန္အတြင္း လံု႔လထုတ္၍ ေရးသားခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။ တပုဒ္ၿပီး … တပုဒ္မဂၢဇင္းတုိက္သို႔ ပို႔၏။ တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္ မဂၢဇင္းတုိက္မွလည္း ပယ္၏။ ၅ ပုဒ္ခန္႔ ဆက္တုိက္ပယ္ခံရၿပီးေသာအခါ ဂ်က္သည္ ဆက္မပို႔ေတာ့ …။ စာေရးျခင္းကိုမူ မဖ်က္ … …။ ဆက္၍ ေရးသည္သာ …။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အေရွ႕ဖက္ကမ္းေျခအႏွံ႔ ေျခသလံုးအိမ္တုိင္ကူးခဲ့ၿပီးေနာက္ … ဂ်က္သည္ ဥကၠလန္သို႔ ျပန္လာျပန္၏။

၁၈၉၅ ခုႏွစ္ …။

ဥကၠလန္အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းကူလုပ္ရင္း အထက္တန္းပညာအား သင္၏။ ထုိစဥ္က … ဂ်က္ အသက္သည္ ၁၉ ႏွစ္ခန္႔ ရွိၿပီ။ ဥကၠလန္အထက္တန္းေက်ာင္းမွ ‘ေခတ္’ အမည္ႏွင့္ စာေပမဂၢဇင္းတေစာင္အား လစဥ္ထုတ္၏။

ဂ်က္သည္ ေခတ္မဂၢဇင္းတြင္ ေဆာင္းပါးႏွင့္ ဝတၳဳတုိမ်ား ေရး၏။ ေခတ္မွလည္း ေဖာ္ျပသည္။ ေခတ္တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည့္ ဝတၳဳတုိမ်ားက … ေျခသလံုးအိမ္တုိင္ ကေလကေခ်တို႔၏ ဘဝမ်ား …။ အေမာမ်ား …။ အားမာန္မ်ား … …။ ရင္ခုန္သံမ်ား …။

ေဆာင္းပါးတပုဒ္၌ ဂ်က္သည္ ဆုိရွယ္လစ္ဝါဒသေဘာတရား အေၾကာင္းေဖာ္ျပ၏။ ပညာေရးအား ေဝဖန္၏။ ဒီမိုကေရစီပညာေရးစနစ္လုိအပ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပ၏။ ထုိေဆာင္းပါးေၾကာင့္ ဥကၠလန္ရွိ ပညာေရး အာဏာပိုင္တုိ႔က မ်က္လံုးျပဴးကုန္ၾကရ၏။ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားၾကရ၏။ ၿပီးလွ်င္ … … မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ၾက၏။

ရလဒ္ကား … ဂ်က္၏စာမူမ်ားအား ေခတ္ တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိျခင္း မရွိေတာ့ …။ မၾကာ … ဂ်က္ကိုလည္း အေၾကာင္းရွာ၍ ဥကၠလန္အထက္တန္းေက်ာင္းမွ ထုတ္ပစ္လုိက္ေတာ့၏။

ေခတ္မဂၢဇင္းက ဂ်က္၏စာမူမ်ားကို မေဖာ္ျပေတာ့ေသာ္လည္း သူသည္ စာေရးမပ်က္ … ။ ေရး၏။ သူ႔တြင္ ေရးၿပီးသား ဝတၳဳတို ပုဒ္ေရ ၅၀ ခန္႔ ႏွင့္ ေဆာင္းပါးပုဒ္ေရ ၃၀ ခန္႔ရွိသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ စာမူမ်ားအား ဂ်က္သည္ တံဆိပ္ေခါင္းဖိုးရွာၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရွိ လစဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားသို႔ ပို႔၏။ ပို႔ေသာ္လည္း … ေဖာ္ျပခံရျခင္းကား မရွိ …။ သူ၏ ထုိထုိေသာ စာမူမ်ားက … အေမရိကန္ အလုပ္သမား လူတန္းစားႏွင့္ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူမ်ား၏ဘဝအားဖြဲ႔သည့္ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္ဝတၳဳတုိမ်ားႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္ သေဘာတရား၊ အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကို ေရးသားသည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားသာ ျဖစ္၏။

အေျခအေနကား … ထုတ္ေဝသူ၊ အယ္ဒီတာတုိ႔က ဂ်က္၏စာမူပါ အေၾကာင္းအရာေနာက္ လိုက္၍မမွီ …။ ကြာဟေနသကဲ့သို႔ …။ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ သူ၏စာမူမ်ားအား ေဖာ္ျပျခင္းမရွိသည့္အေရးအေပၚ … ဤသို႔ ဂ်က္ ဆင္ျခင္မိ၏။ ဤတြင္ … လူတန္းစားအဖြဲ႔အစည္းအတြင္း လူတန္းစားတုိက္ပြဲအေၾကာင္းအရာမွ … လူသားႏွင့္ သဘာဝအ႐ိုင္း တုိက္ပြဲမ်ားဆီသို႔ ဦးလွည့္၍ ‘ခ်’ ေရးရေတာ့၏။

‘ခရီးလမ္းၾကမ္း’ ဝတၳဳတုိအား ေရး၏။ ခရီးလမ္းၾကမ္းက ေရခဲျပင္၊ ဆီးႏွင္း၊ မုန္တုိင္း၊ အေမွာင္ထု၊ စြပ္ဖားဆြဲသည့္ ေခြးမ်ားႏွင့္ ေရႊတူးသမား၏ တုိက္ပြဲ …။ သက္ရွိႏွင့္ သက္မဲ့၏ ပဋိပကၡ … …။ ခရီးလမ္းၾကမ္းအား အေမရိကန္ႏုိင္ငံထုတ္ မဂၢဇင္းတေစာင္က ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပ၏။ စာမူခအျဖစ္ ၅ ေဒၚလာ ခ်ီးျမႇင့္မည့္အေၾကာင္း သူထံသို႔ အေၾကာင္းၾကား၏။

မဂၢဇင္းတြင္ ခရီးလမ္းၾကမ္းအား ေဖာ္ျပပါရွိခဲ့ၿပီး ၂ လၾကာသည့္တုိင္ စာမူခ ၅ ေဒၚလာက ဂ်က္ထံသို႔ ေရာက္မလာ …။ သည္းညည္းမခံႏုိင္ေတာ့ …။ မီးရထားခိုးစီးၿပီး မဂၢဇင္းတုိက္ရွိရာၿမိဳ႕သို႔ သြားသည္။ ၿပီးလွ်င္ … အယ္ဒီတာမ်ားအား ႐ိုက္ပုတ္ၿပီး သူ၏စာမူခ ၅ ေဒၚလာအား ထုတ္ယူခဲ့သည္ဟု ဆုိ၏။ ဂ်က္လန္ဒန္က အေမရိကန္စာေရးဆရာမ်ားအနက္ အယ္ဒီတာမ်ားအား ႐ိုက္ပုတ္၍ စာမူခေတာင္းသူဟူ၍ ဆုိစမတ္ျပဳရ၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း … ႐ုိက္ပုတ္ခံရသည့္ အယ္ဒီတာမ်ားႏွင့္ ႐ုိက္ပုတ္ခဲ့သည့္ စာေရးဆရာတုိ႔က နားလည္သင့္ျမတ္ၿပီး ‘ႏွင္းကမၻာ’၊ ‘မုိင္ေလးဆယ္ခရီး’၊ ‘ဝံပုေလြ႔သားေတာ္’ စသည့္တုိ႔ တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္ ေဖာ္ျပခဲ့၏။

အေမရိကန္မဂၢဇင္း သံုးေလးေစာင္မွလည္း ဂ်က္၏စာမူမ်ားအား ထည့္သြင္းေဖာ္ျပလာၾကရာ … ဂ်က္၏ စာေပအေရးအသားအေပၚ အေမရိကန္ စာေပအသုိင္းအဝိုင္းသည္ တစတစႏွင့္ ဂ႐ုစိုက္လာၾကေတာ့သည္။ ‘ခ်ာတိတ္ဆိုရွယ္လစ္’ ဟု ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့သည့္ ဥကၠလန္သတင္းစာမ်ားမွလည္း … ‘အလာအလားရွိေသာ လူငယ္စာေရးဆရာ ဂ်က္လန္ဒန္’ ဟူ၍ ေျပာင္းလဲၫႊန္းလာၾက၏။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။