တမာေတြ ေဝလုိ႔ အဖူးအညႊန္႔ေတြေတာင္ ဥေနပါေရာ့။ ထုိၿမိဳ႕ကေလးႏွင့္အတူ ... ဤအခ်ိန္ တမာစိမ္ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ခါးခါးကုိ ေမ့လုိက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း ..။ တမာနဲ႔တြဲလုိ႔ ကုိင္းထြက္ ... ေျမပုံသီး ငါးပိခ်က္ကုိ ပုိေမ့လုိက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း။ မွ်င္ငါးပိစိမ္းစားခပ္၊ မုိးေမွ်ာ္င႐ုတ္ ေရာယွက္ထားၿပီး ေျမအုိးႏွင့္ခ်က္သည့္ ငါးပိခ်က္ႏွင့္အတူ ထုိၿမိဳ႕ကေလးကုိ ေမ့မိလုိက္သည့္ ျဖစ္ျခင္း ...။
ေမ့ျခင္းတရားတုိ႔သည္ ...
ပုိ၍ ပုိ၍ ...
ပုိ၍ ပုိ၍ႏွင့္အတူ ထုိေမ့ျခင္းတရားတုိ႔သည္ ...
ထုိ႔ထက္ ပုိ၍ ပုိ၍ ...
ထုိၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ေႏြေနေအာက္မွာ ကုိင္းန႔ံသင္းသည့္ ေျမပုံသီးတုိ႔ ပြတ္ခဲေနေပလိမ့္မည္ကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။ ျမင့္ေခါင္ ျမင့္မား တမာပင္တုိ႔သည္ပင္ ... ေႏြေလ႐ူး႐ူးေအာက္မွာ ... က်ီစယ္သမႈေအာက္တြင္ ယိမ္းႏြဲ႔ေနဦးမည္ကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
ထုိၿမိဳ႕ကေလးသည္ အညာဟု မဆုိႏုိင္။ သုိ႔ေသာ္ အညာရနံ႔ေတာ့ မကင္းႏုိင္ ...။ ထေနာင္းဆူးတုိ႔ ယွက္သန္းေနရာ ထုုိအရပ္ ထုိေဒသသည္ ခုေနခါမ်ားတြင္ မည္မွ် ပူေလာင္ ေျခာက္ေသြ႔ေနမည္ကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
ထုုိၿမိဳ႕ကေလးႏွင့္ အနီးစပ္ဆုုံး ဘဝတေလွ်ာက္တြင္ အရင္းႏွီးဆုံး အားကစားျဖစ္သည့္ အေျပးသမားဘဝ ... ေလ့က်င့္ခဲ့ရာ ... ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြ မ်ားျပားလွသည့္ ေက်ာ႐ုိးရွည္လမ္းႀကီးႏွင့္ .. ဝဲယာ ေဘးတေလ်ာက္ ပင္ပ်ဳိကြၽန္းတုိ႔ မည္သုိ႔ မည္ပုံေပါက္ေနမည္ကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
မယ္ဇယ္တုိ႔သည္ မည္သုိ႔မည္ပုံ ေပါက္ေနမည္ကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
ကုကၠိဳတုိ႔သည္ မည္သုိ႔မည္ပုံ ေပါက္ေနမည္ကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
မန္က်ည္းတုိ႔သည္ မည္သုိ႔မည္ပုံ ေပါက္ေနမည္ကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ....။
ထုိၿမိဳ႕ေလး၏ လင္းၾကက္တြန္သံတုိ႔ကုိ ေမ့တတ္ေနခဲ့ၿပီ ...။
အ႐ုဏ္မက်င္းမီ နံနက္ခင္း၏ ... အုန္းေမာင္းသံႏွင့္ ပဲျပဳတ္သည္ ေအာ္သံတုိ႔ကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
ၿမိဳ႕ျပင္က ထုံးေစတီ ျဖဴျဖဴေလးကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
အေဝးကပင္ ျမဴမႈန္မႈန္တုိ႔ ခ်ယ္သထားသည့္ ထန္းေတာတန္းကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
ေက်ာက္စရစ္ထူထပ္သည့္ ထုိၿမိဳ႕ေလးကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
ဖုန္သဲ ထူထပ္သည့္ ထုိၿမိဳ႕ေလးကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
ၿမိဳ႕အဝင္ထြက္က သံေဘာင္က်င္း တံတားေလးကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
ၿမိဳ႕အစြန္ဘက္က သုႆာန္တစျပင္ သခ်ဳႋင္းေလးကုိ ေမ့ေနခဲ့ၿပီ ...။
ထီးထီးတည္ရွိသည့္ ထုိၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ... ေရာဂါမဟုတ္ပါဘဲႏွင့္ ေမ့ေလ်ာ့ေနသူ အမ်ားအျပားရွိၾကေလသည္ ...။ ထုိသူတုိ႔သည္ ... ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ လမ္းမေပၚတြင္ ဟုိဟုိဒီဒီ ဥဒဟုိ ေလွ်ာက္လွ်က္ရွိသည္ ...။
ကြၽႏု္ပ္သည္ ထုိသူမ်ားထဲမွ တဦးျဖစ္ေလသည္ ...။ လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီကာ ေဘာင္းဘီခြၾကားဝတ္လွ်က္ ခုထက္ထိ ေမ့တတ္ေနေသးသည္ ...။ ထုုိ႔အတူ ၿမိဳ႕ႏွင့္ ဆန္႔က်င့္ဘက္အရပ္ဆီမွေန၍ တရားမဝင္ လြမ္းျပေနတတ္ေသး၏ ...။
ေမွ်ာ္ျမင္ဉာဏ္နည္းမႈအေလ်ာက္ ေျပးခဲ့ရာကုိ မုန္းတီးခဲ့မိသည့္အေလ်ာက္ ... ထုိၿမိဳ႕ေလးသည္ ဓားစာခံျဖစ္ခဲ့ရေလသည္ ...။
တရားမဝင္ လြမ္းျပေနျခင္းတုိ႔သည္ပင္ ... ကြၽႏု္ပ္အား ... ေမ့ေတ့ေတ့ ..။ ထုိ႔အတူ ... ထုိၿမိဳ႕ေလးေပၚတြင္ ေမ့တတ္ေသာ ... အေျပးသမားတေယာက္ရွိခဲ့ဖူးျခင္း ျဖစ္သည္ ...။ ။
ေဆာင္းလူ
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၄၊ ၂၀၁၄
No comments:
Post a Comment