အဲဒါကေတာ့ ကာခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ ကုပ္ခ်ာခ်ာ ေခတ္သစ္ ပုဂံငကၽြဲ မင္းေအာင္လိႈင္ပါပဲ။ သူက မ်ဳိးဖ်က္ၿပိတၱာႀကီး သန္းေရႊလမ္းညြန္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ မူႀကီး ၄ ရပ္အတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္သြားမယ္လို႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔ကလုပ္တဲ့ စစ္အရာရွိေတြရဲ႕ သင္တန္းဆင္ပြဲမွာေျပာသြားတယ္လို႔ ျပည္တြင္းသတင္းဂ်ာနယ္ေတြက ဆိုတယ္။ အေျခေနေတြက ၁၉၈၈ အခ်ိန္ကာလက အေနအထားေတြနဲ႔ တူေနသလိုရွိလို႔ အျမင္တခ်ဳိ႕ကို ယွဥ္ျပပါမယ္။
၁၉၈၈ မတ္လက အာအိုင္တီ ဘုန္းေမာ္အေရးနဲ႔ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ တံတားနီအေရးေတြေၾကာင့္ ပိတ္ထားတဲ့ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ေတြ ဇြန္လဆန္းမွာျပန္ဖြင့္တာနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ တိုက္ပြဲျပန္ေဖာ္ၾကတယ္။ ဒီေန႔ ျပည္တြင္းဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြထဲမွာ လမ္းေပၚတိုက္ပြဲေတြ မလိုေတာ့ဘူး၊ လိုေသးတယ္ လုပ္ရမယ္လို႔ ဝိဝါဒကြဲေနၾကသလိုပဲ အဲဒီတုန္းက တိုက္ပြဲေတြထဲမွာလည္း ေက်ာင္းသားအေရးပဲ လုပ္မယ္၊ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ဘူးဆိုတဲ့ အယူအဆေတြဝင္လာၿပီး အျမင္ကြဲခဲ့ၾကေသးတယ္။ အဓိက ကေတာ့ အာအိုင္တီအေရးနဲ႔ တံတားနီအေရးေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ထိခိုက္နစ္နာဆံုး႐ံႈးခဲ့တာေတြကို ေက်နပ္ေအာင္ေျဖရွင္းဖို႔ေလာက္ပဲ တခ်ဳိ႕က လုပ္ခ်င္တယ္။
တဖက္မွာလည္း ဝဲစားႀကီး ဗိုလ္ေနဝင္းဆီကို ဒါေတြကို ဥကၠ႒ႀကီး မသိပါဘူးခင္ဗ်ား ဆိုတဲ့ ဖားလံုးေဖာ့လံုးေတြနဲ႔ မဆလ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုေဝဖန္တဲ့ စာတိုစာရွည္ေတြ ေရးျဖန္႔ေနတဲ့ ၆၂ စစ္အာဏာသိမ္း ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကို ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ဆိုၿပီး အလံ႐ွဴး ဝင္တင္လာတာေတြလဲ ရွိလာတယ္။ သူက သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ သူ႔ဆိုင္က ဒန္ေပါက္ထုပ္ေတြလည္းပို႔ထားေတာ့ လက္ခုပ္သံတေဖ်ာင္းေဖ်ာင္နဲ႔ေပါ့။ အဲလို အေျခေနေတြၾကားကပဲ ေက်ာင္းသားအေရးထက္ တတိုင္းတျပည္လံုးအေရးကို လုပ္မယ္ဆိုတဲ့လမ္းေၾကာင္းကို ခ်မွတ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးဟာ ငါတို႔တိုက္ပြဲေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ မဟာမိတ္သာျဖစ္တယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ေက်ာင္းသားအေရးမွသည္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုဆီသို႔ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေႂကြးေၾကာ္သံကို ခ်ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။
မဆလ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ဖြင့္ၿပီးတာ တလေတာင္မၾကာေသးတဲ့ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ေတြကို ျပန္ပိတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးအတြက္ အပ်ဳိးပဏာမ အေစာပိုင္းကာလ တိုက္ပြဲေတြထဲက ေနာက္ဆံုးနင္းခံုလိုျဖစ္တဲ့ ဇြန္လတိုက္ပြဲေတြ ေခတၱရပ္တန္႔သြားသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆက္ဖြင့္ထားတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းသားေလးေတြက သူတို႔ ေက်ာင္းအသီးသီးမွာ အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး စာကဗ်ာေတြကို လက္ေရးေတြနဲ႔ကူးၿပီး လက္ဆင့္ကမ္းျဖန္႔ေဝၾကတာဟာ လူထုၾကားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေရာက္ရွိသြားတယ္။ ဒါဟာ ေပၚေပါက္လာမယ့္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးအတြက္ လူထုစည္း႐ံုးေရးမွာ အလြန္ထိေရာက္တဲ့ အေထာက္အကူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒီအေျခအေနေတြေၾကာင့္ မဆလ ပါတီ အေရးေပၚအစည္းအေဝးကို ေခၚလိုက္တယ္။ တဖက္မွာလည္း လူထုကိုအာ႐ံုလြဲဖို႔ ျပည္၊ ေတာင္ႀကီး စတဲ့ၿမိဳ႕ေတြမွာ မြတ္ဆလင္ဆန္႔က်င္ေရးေတြကို တဖက္လွည့္နဲ႔ ဖန္တီးေနတယ္။ အာဏာရွင္ဝဲစားႀကီး ဗိုလ္ေနဝင္းက ပါတီစံုစနစ္ကိုႀကိဳက္လား တပါတီစနစ္ကိုဆက္သြားမလား လူထုဆႏၵခံယူပြဲလုပ္မယ္လို႔ေျပာရင္း စစ္တပ္ဆိုတာ မိုးေပၚေထာင္မေဖာက္ဘူး ပစ္ရင္တဲ့တဲ့မွန္ေအာင္ပစ္တယ္၊ ေနာင္ကို ဆူဆူပူပူ လုပ္မယ့္သူေတြ စစ္တပ္ကိုသံုးတဲ့အခါ မလြယ္ဘူးလို႔သာ မွတ္ထားၾကေပေတာ့လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္သြားတယ္။ ခုလည္း စစ္တပ္ဦးစီး မင္းေအာင္လိႈင္က ဒီသေဘာ ဒီအခ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာလာျပန္တယ္။
၁၉၈၈ ကာလတုန္းက အထက္ကအေျခေနေတြနဲ႔ အလားတူအေျခအေနေတြ မ်က္ေမွာက္ ဗမာျပည္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ အသင္းအပင္း ခ႐ိုနီေတြရဲ႕ ေလာဘတႀကီးသိမ္းခဲ့တဲ့ လယ္ယာအိမ္ေျမေတြအတြက္ လက္ပန္ေတာင္း ျမစ္ဆံုကအစ ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းေၾကာင့္ ဆံုး႐ံႈးနစ္နာခဲ့ၾကတဲ့ ေက်းလက္ျပည္သူေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲေတြ၊ လုပ္ခလစာနဲ႔ အလုပ္ခ်ိန္ အခြင့္အေရးမမွ်တတာေၾကာင့္ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုတိုင္းမွာျဖစ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြရဲ႕တိုက္ပြဲေတြ၊ ခုတခါ လူတစုရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ လူတစုကပဲ စိတ္ႀကိဳက္ထင္ရာေရးထားတဲ့ ၂၀၀၈ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြထပ္တိုးလာခ်ိန္မွာ မင္းေအာင္လိႈင္ရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့ မိန္႔ခြန္းေပၚထြက္လာတာပါပဲ။ ေျပာခဲ့တာက ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလကျဖစ္ၿပီး ေပၚလာတာက ခုလတ္တေလာမွဆိုေတာ့ အေတာ္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအခ်က္ျပမႈတခု ျဖစ္တယ္။
မဆလ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ဘယ္လိုပဲၿခိမ္းေျခာက္ေျခာက္၊ ဘယ္လိုပဲ အာ႐ံုလြဲဖန္တီးမႈေတြလုပ္လုပ္ ရွစ္ေလးလံုးလူထု အေရးေတာ္ပံုႀကီး မလြဲမေသြ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းက စစ္တပ္က မွန္ေအာင္ပစ္မယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ဇူလိုင္လကုန္ပိုင္းမွာက်ေရာက္တဲ့ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ ေက်ာင္းသားေတြက သပိတ္ကို ျပန္စခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာ တေန႔တျခား တိုးပြားမ်ားျပားလာတဲ့ လူအုပ္ကိုတြက္ဆၿပီး ဘုရားကုန္းေျမေအာက္ဆင္းၿပီး ၿမိဳ႕ထဲ၊ ရပ္ကြက္ေတြထဲ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ၾကတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အစဥ္အလာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ပူးေပါင္းပါဝင္ဦးေဆာင္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ အထင္ကရ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားလိုပဲ ဟိုတုန္းကပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားလည္း လမ္းေပၚခ်ီတက္ပြဲေတြမွာ ပါမလာပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အရွိန္ရလာတဲ့ လူထုခ်ီတက္ပြဲလမ္းတေလ်ာက္မွာ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ပိုစတာစာရြက္မွာေရးၿပီး ကပ္သြားၾကတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြက ဖမ္းဆီးခံေက်ာင္သားေတြ ျပန္လႊတ္ေရး၊ ေက်ာင္းထုတ္ခံရသူေတြ ျပန္လက္ခံေရး၊ ေသဆံုးဒဏ္ရာရသူေတြကို ေလ်ာ္ေၾကးေပးေရး၊ တာဝန္ရွိသူေတြကို အေရးယူအျပစ္ေပးေရး၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢ တရားဝင္ဖြဲ႔စည္းခြင့္နဲ႔ သမဂၢအေဆာက္အအံု ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရးတို႔ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကေတာ့ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရး၊ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ထူေထာင္ေရးနဲ႔ ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႔စည္းေရးတို႔ ျဖစ္တယ္။ ၾကားျဖတ္အစိုးရကို ဦးႏု၊ ဦးတင္ဦး၊ ဝိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္၊ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ ဦးေဆာင္ပါဝင္ရမယ္လို႔ အမည္တပ္ေတာင္းဆိုၾကတယ္။
ဆရာလိုျဖစ္တဲ့ ၅၀ ခုႏွစ္ေက်ာ္ကာလေတြက သမဂၢေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းတေယာက္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ဘီဘီစီက သူၾကားလိုက္တဲ့ အဲဒီ လူစာရင္းကို ေမးလာတယ္။ မကြယ္မဝွက္ဘဲ အဲဒီစာရင္း က်ေနာ္ေရးတာလို႔ ဝန္ခံေတာ့ မင္း အေတာ္အသံုးမက်တဲ့ေကာင္ပဲလို႔ အဆဲခံရတယ္။ သူေျပာတာက က်န္တဲ့သူေတြက ျပႆနာမရွိေပမယ့္ ေအာင္ႀကီးဆိုတာ ေနဝင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ တကယ္အာခံ ပုန္ကန္မလုပ္ရဲဘူး၊ ပုဂံငကၽြဲလိုေကာင္ကြ တဲ့။
သူေျပာတဲ့ ပုဂံငကၽြဲဆိုတာ မင္းတုန္းမင္းရဲ႕ အခ်ီေတာ္အထမ္းေတာ္ ပုဂံၿမိဳ႕ကိုစားရတဲ့ ငကၽြဲကို ေျပာတာ။ ျမင္းကြန္း ျမင္းခုန္တိုင္ မင္းသားေတြ ပုန္ကန္ထီးနန္းလုပ္ၾကံေတာ့ ပိုႀကီးတဲ့ ရာထူးေပးမယ္ ၿမိဳ႕ရြာႀကီးေတြကို စားေစမယ္လို႔ကတိေပးၿပီး ငကၽြဲကိုစည္း႐ံုးေတာ့ပါလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းသားေတြက သူ႔ကို နန္ေတာ္တံခါး ဘယ္ေနရာက ေစာင့္၊ တကယ္လို႔ ခမည္းေတာ္သူတို႔လက္က လြတ္လို႔ထြက္လာရင္ ဆီးခုတ္လို႔ ေနရာခ် တာဝန္ေပးထားတယ္။ အခ်ိန္းအခ်က္အတိုင္း ပုန္ကန္လို႔ နန္းေတာ္ဝင္စီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕မင္း ကေနာင္ကိုယ္ေတာ္ကိုပဲ လက္ရသုတ္သင္ႏိုင္တယ္၊ မင္းတုန္းမင္းကလြတ္ၿပီး ငကၽြဲေစာင့္ေနတဲ့ အေပါက္ဆီကို ေျပးထြက္လာတယ္။ ဝဝဖိုင့္ဖိုင့္ မင္းတုန္းမင္းက မေျပးႏိုင္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အေပါက္ဝမွာ ခုတ္မလို႔ ဓားကိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ ငကၽြဲကိုေတြ႔တာနဲ႔ ငကၽြဲ ငါ့ ထမ္းေျပးစမ္းလို႔ ၏ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ငကၽြဲလည္း ငယ္ကၽြန္ျဖစ္ေလေတာ့ ခုတ္ဖို႔ေမ့ၿပီး ဓားပစ္ခ် ထမ္းေျပးတာနဲ႔ မင္းတုန္းမင္းလည္း သားေတာ္ သူပုန္မင္းသားေတြလက္က လြတ္သြားတယ္။ အဆံုးမွာေတာ့ မင္းသားေတြလည္း အေရးမေအာင္လို႔ ေျပးၾကရတယ္။
အထက္မွာေျပာခဲ့သလို စစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္ အၾကပ္ဆိုက္ေနတဲ့အေျခေနမွာ ပုဂံငကၽြဲလို ငယ္ကၽြန္ ကုပ္ခ်ာခ်ာ ကာခ်ဳပ္က တပ္မေတာ္ဟာ သူက မ်ဳိးဖ်က္ၿပိတၱာႀကီးသန္းေရႊ လမ္းညြန္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ မူႀကီး ၄ ရပ္အတိုင္း လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္သြားမယ္လို႔ သစၥာခံျပလိုက္သလို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ လံုျခံဳေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သည္းခံလို႔ မရဘူး၊ တပ္မေတာ္က လက္ပိုက္ၾကည့္ေနလို႔ မရဘူး၊ တပ္မေတာ္ရဲ႕တာဝန္က ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကို လံုျခံဳေရးေပးရမယ္ (ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာ သန္းေရႊ၊ ေတဇ၊ ဦးပိုင္တို႔ ဆိုလိုဟန္တူပါတယ္)။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ အတိအလင္းျပ႒ာန္းထားၿပီးသားျဖစ္တယ္လို႔ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔စည္းပံုပါ တရားဝင္ အာဏာသိမ္းခြင့္ကို ရည္ညြန္း ၿခိမ္းေျခာက္သြားတယ္။ ျပည့္တန္ဆာဦးေႏွာက္နဲ႔ ကမာၻနံျပားေက်ာ္ဝင္းကလည္း ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္သြားမယ္လို႔ အလံ႐ွဴး ေတာေျခာက္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ ပံုသဏၭာန္ကြဲေပမယ့္ ၈၈ က ေမ်ာက္ေျခာက္ ေျခာက္သြားတဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ေျခာက္လံုးနဲ႔ အတူတူပါပဲ။
ဒီေျခာက္လံုးေတြဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္ဖို႔ လူထုစည္း႐ံုးလံႈ႕ေဆာ္မႈေတြ အရွိန္ျမႇင့္တက္လာခ်ိန္မွာ ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က ရွင္းရွင္းေလး၊ ႐ုပ္ျပအရပ္သား စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျပ႒ာန္းေပးထားတဲ့ မ်ဳိးဖ်က္ၿပိတၱာႀကီး သန္းေရႊရဲ႕အေမြ ၂၀၀၈ စစ္ကၽြန္ဖြဲ႔စည္းပံုကို အထိမခံ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သြားမယ္ဆိုတာပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္က စစ္တပ္မပါဘဲ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္တာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာထားသလို အဲဒီ ဖြဲ႔စည္းပံုျပ႒ာန္းထားခ်က္အရလည္း အဆံုအျဖတ္ေနရာေရာက္ေနတဲ့ စစ္တပ္ဦးစီး ကုပ္ခ်ာခ်ာ လူတေယာက္ရဲ႕ ပုဂံငကၽြဲလိုအခ်ဳိးက အမ်ားတကာေျပာေနတဲ့ ဥပေဒနည္းလမ္းတက် ဖြဲ႔စည္းပံုျပဳျပင္ေရးဟာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အေျဖပဲ ထြက္ပါတယ္။
တိုင္းျပည္နဲ႔ လူထုအေျခေနက ေငြစကၠဴဖ်က္သိမ္းတာနဲ႔ ကမာၻ႔လူဆင္းရဲႏိုင္ငံစာရင္းဝင္သြားလို႔ တအံုေႏြးေႏြးျဖစ္ေနၾကတဲ့ ၁၉၈၈ အေျခေနလိုပဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ခ႐ိုနီေတြ ဘိုးဘြာပိုင္ေျမယာပါမခ်န္ လက္ညိႇဳးထိုးေရာင္းစား သိမ္းပိုက္ခံၾကရတဲ့ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီးရဲ႕ အေထြေထြ မေၾကနပ္ခ်က္ျဖစ္ေနတယ္။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို မဆုိစေလာက္ အခြင့္အေရးေလးေတြနဲ႔ အခ်ဳိသတ္ထား ထိန္းထားႏိုင္ေပမယ့္ ဗမာျပည္အႏ႔ွံ လူထုရဲ႕ တိုက္ပြဲမီးပြားေတြ ပ်ံ႕ႏွ႔ံျဖစ္ေပၚေနတယ္။ ၈၈ တုန္းကလိုပဲ အထင္ကရပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ အင္အားစုဆိုတာေတြက လူထုတိုက္ပြဲေတြမွာ လက္ေတြ႔က်က်ပါဝင္ဖို႔ တြန္႔ဆုတ္ေနတယ္။ အာဏာရွစ္စစ္အုပ္စုကေတာ့ အေျခအေနကို တြက္ဆမိေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းလို ေျဗာင္မက်ေပမယ့္ သြယ္ဝိုက္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္။ ၿပိတၱာသန္းေရႊရဲ႕ ငယ္ကၽြန္ မင္းေအာင္လိႈင္က ပုဂံငကၽြဲလို ထြက္လာတယ္။ ဘယ္လိုေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ၈၈ ကလိုပဲ လူထုကေတာ့ သူ႔သေဘာသူေဆာင္ သမိုင္းဘီးလည္တဲ့အတိုင္ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ကိုေရာက္ေအာင္ ခ်ီတက္သြားမွာမလြဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြဲဆိုတာကေတာ့ ႏြားထက္ေတာင္ထူထံု ၾကမ္းတမ္းေတာ့ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေမတၱာပို႔နည္းနဲ႔ပဲ ရပါလိမ့္မယ္။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္နဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ဆြမ္းစားႂကြေတာ့ လမ္းမွာ ကၽြဲဆိုးတေကာင္က ရန္မူတာခံရတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက ေမတၱာပို႔ၾက ေမတၱာပို႔ၾကဆိုၿပီး အၿပိဳင္ေမတၱာပို႔ၾကတယ္။ ထူးမလာဘူး။ ခတ္မလို႔ေျပးလာတဲ့ ကၽြဲက နီးသထက္နီးလာေတာ့ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က အနီးကေတြရာ ေက်ာက္ခဲႀကီးႀကီးတလံုးနဲ႔ ေကာက္ပစ္လိုက္ေတာ့မွ ကၽြဲက ေဝးရာ ေျပးသြားတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက ဒို႔ေမတၱာထက္ ဗန္းေမာ့္ေမတၱာကမွ ထိေရာက္ေသးတယ္လို႔ မိန္႔ၾကသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြဲျပဲစီးလိုသူမ်ား စီးမယ္ဆိုသူမ်ား ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ရဲ႕ေမတၱာပို႔မ်ဳိး ေလ့က်က္ပြားစီးႏိုင္ၾကပါေစေသာ္။ ။
ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း
၁၉၊ ၁၊ ၂၀၁၄
No comments:
Post a Comment