ဦးဆံုးကေတာ့ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမားနဲ႔ ဗမာပေဒသရာဇ္ေတြ တိုက္ခဲ့ၾကတဲ့စစ္ပြဲေတြပါ။ ၁၉ ရာစုႏွစ္အတြင္းမွာ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမားက ဗမာျပည္ကိုစစ္သံုးႀကိမ္တိုက္ၿပီး က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္တာဟာ ဝါဒေၾကာင့္လား၊ လူမ်ဳိးေရးေၾကာင့္လား၊ ဘာသာေရးေၾကာင့္လား။ ဘယ္ဟာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါျဖင့္ အဲဒီအရင္ေလးကျဖစ္ခဲ့တဲ့ မင္းတုန္းနဲ႔ကေနာင္ မင္းသားညီေနာင္တို႔ ေ႐ႊဘိုကိုသြားေအာင္ေျမနင္းၿပီး သူတို႔ရဲ႕အကို ပုဂံမင္းကိုပုန္ကန္တာကေရာ- ဝါဒေၾကာင့္လား၊ လူမ်ဳိးေရးေၾကာင့္လား၊ ဘာသာေရးေၾကာင့္လား။ ဘယ္ဟာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗမာျပည္ျပည္သူေတြက အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ေတြကို လက္နက္ကိုင္ျခင္းအပါ နည္းမ်ဳိးေပါင္းစံုနဲ႔ ေတာ္လွန္တိုက္ပြဲဝင္ၾကတာဟာ အဲဒီလူမ်ဳိးေတြကို မုန္းလို႔လား၊ ဘာသာေရးေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ အယူဝါဒေတြကြဲေနလို႔လား။ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္တိုင္း ကိုယ့္ျပည္ကို ခ်စ္လို႔၊ လြတ္လပ္ခ်င္လို႔ဆိုတာ သိပ္႐ွင္းေနပါတယ္။
ဒါျဖင့္ ဒီေန႔ ဗမာျပည္မွာျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကေကာ။ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေနတာလဲ။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြနဲ႔ ဗမာလူမ်ဳိးေတြအၾကား စစ္ျဖစ္ေနတာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ ခရစ္ယံေတြနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာေတြအၾကားက စစ္ပြဲလား။ ဒါလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါျဖင့္ ဘာအယူဝါဒနဲ႔ ဘာအယူဝါဒအၾကားက တိုက္ပြဲလဲ။ သူတို႔ေျပာတဲ့အထက္က စံသံုးခ်က္ထဲက တခ်က္နဲ႔မွ မကိုက္ဘူးထင္ပါတယ္။ ဒီတိုင္းျပည္မွာ ရာစုႏွစ္တဝက္ေက်ာ္ျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ပြဲဟာ ဗမာလူမ်ဳိးထဲက လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒနဲ႔ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ကို က်င့္သံုးတဲ့ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြကတဘက္၊ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္နဲ႔ လူမ်ဳိးႀကီး ဝါဒကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဗမာအပါလူမ်ဳိးစံုျပည္သူေတြကတဘက္ ျဖစ္တဲ့စစ္ပြဲပါ။
သမိုင္းမွာ ဘာသာေရးစစ္ပြဲ၊ လူမ်ဳိးေရးစစ္ပြဲဆိုတာေတြ မ႐ွိခဲ့ဖူးဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ အားလံုးသိၾကတဲ့ ခ႐ူးဆိတ္စစ္ပြဲလိုဟာေတြ အမ်ားအျပားပဲ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြဟာ ပေဒသရာဇ္စနစ္ကုန္ဆံုးတာနဲ႔ အေျခခံအားျဖင့္ ေခတ္ကုန္ဆံုးသြားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ႁခြင္းခ်က္ေလာက္ပဲက်န္တတ္ပါတယ္။ တခ်ိန္က ကမၻာေပၚမွာ ပေဒသရာဇ္စနစ္ လႊမ္းမိုးေနတုန္းက ဝါဒေရးရာဆိုတာ မ႐ွိသေလာက္ပါ။ အဲဒီတုန္းက အဓိကအားျဖင့္ အယူဝါ ဘာသာေရးပဲဲ ႐ွိပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကမၻာႀကီးကိုအရင္း႐ွင္စနစ္က အဓိကလႊမ္းမိုးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ပြားတဲ့စစ္ပြဲေတြထဲက အမ်ားတကာ့အမ်ားစုဟာ အရင္း႐ွင္လကၡဏာေဆာင္တဲ့၊ နယ္ခ်ဲ႕ဖို႔ျဖစ္တဲ့၊ အရင္း႐ွင္နယ္ခ်ဲ႕ ေတြအတြက္ အရင္းျမႇဳပ္ႏွံစရာ၊ ေသြးစုပ္စရာနယ္ပယ္နဲ႔ သယံဇာတ လုယက္စရာနယ္ေတြလုဖို႔၊ အဲဒီအတြက္ ၾသဇာခံနယ္ေတြထူေထာင္ဖို႔ စတဲ့ႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား႐ွာတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ၾကတာေတြပါ။
ဝါဒေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ စစ္ပြဲ။
သမိုင္းမွာ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒနဲ႔ အရင္း႐ွင္ဝါဒတို႔အပါ၊ ဝါဒတခုနဲ႔တခုအၾကား ဝါဒအတြက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲလို႔ေျပာႏိုင္တာ ဘယ္တခုမ်ား ပီပီျပင္ျပင္႐ွိခဲ့လို႔လဲ။ ကိုရီးယားစစ္ပြဲ၊ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲစတာေတြဟာ ဝါဒႏွစ္ခုအၾကား စစ္ျဖစ္တာဆိုတာထက္ ၾသဇာခံေဒသလုယက္မႈကေန ေပၚေပါက္တယ္ဆိုမွသာ ပိုမွန္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ကမၻာမွာ စစ္ပြဲေတြအမ်ားဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ အေ႐ွ႕အလယ္ပိုင္းနဲ႔ အာဖရိကတိုက္ေျမာက္ပိုင္းတို႔မွာ ျဖစ္ေပၚေန (ခဲ့) တဲ့ စစ္ပြဲေတြဟာ ခုနကအေၾကာင္းရင္းသံုးခုေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚေန (ခဲ့) တာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေဒသေတြမွာ႐ွိတဲ့ သယံဇာတေတြအတြက္ မမွန္ကန္တဲ့ ဆင္ေျခေတြအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးၿပီး ဝင္တိုက္ေနၾကတာျဖစ္တယ္ဆိုတာ လူတိုင္း ၏သိပါတယ္။ ဘံုေဘဘားမား သစ္ကုမၸဏီအတြက္ အထက္ဗမာျပည္ကို ဆက္တိုက္သိမ္းတယ္ဆိုတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဘာမွမကြာပါဘူး။
ဒီေန႔အခါမွာ တ႐ုတ္နဲ႔အေမရိကန္ ႐ွားေစာင္းေစးနဲ႔မ်က္ေခ်းျဖစ္ေနၾကတာကေကာ၊ အယူဝါဒေၾကာင့္လား။ လံုးဝ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ခ်င္းအခုလို ဘာေၾကာင့္ေစာင္ေနၾကတယ္ဆိုတာ ဗမာျပည္သားေတြ အသိဆံုးပါ။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ လူအင္အား၊ ဓနအင္အားေတြ အေျမာက္အျမား အဆံုးအ႐ံႈးခံၿပီး အယူဝါဒအတြက္ စစ္ပြဲေတြဆင္ႏႊဲရေလာက္ေအာင္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဘယ္ သမၼတ၊ ဘယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္မွ မမိုက္ပါဘူး။ “အၾကမ္းဖက္ဝါဒ” ကို တိုက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အေမရိကန္အပါ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြဟာ သူတို႔ေျပာတဲ့ “အၾကမ္းဖက္” ဝါဒီေတြကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ထုတ္မေျပာပါဘူး။ ထိန္ထားၾကပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး “အၾကမ္းဖက္ဝါဒကိုႏွိမ္နင္းတဲ့” စစ္ပြဲဆိုတာေတြအားလံုးဟာလည္း သယံဇာတ (အထူးသျဖင့္ ေရနံ) ေပါႂကြယ္ဝတဲ့၊ ပထဝီအရ အခ်က္အျခာက်တဲ့ ေဒသေတြမွာခ်ည္း ျဖစ္ေနတာဟာလည္း တိုက္ဆိုင္လြန္းလွခ်ည့္လားလို႔ ေတာင္ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
တခါ ျပည္တြင္းစစ္ေတြဆိုရင္လည္း အာဏာသိမ္းမႈေတြနဲ႔၊ လက္နက္ကိုအမိန္႔ေပးႏိုင္တဲ့အုပ္စိုးသူေတြက သူတို႔ အာဏာလိုခ်င္လို႔၊ ဒါမွမဟုတ္အာဏာကုိလက္မလႊတ္ခ်င္လို႔ အၾကမ္းဖက္ရာကေနျဖစ္ေပၚခဲ့တာေတြက ဧရာမအမ်ားစု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစစ္ပြဲေတြဟာ အာဏာ႐ွင္စနစ္နဲ႔ အာဏာ႐ွင္မဟုတ္တဲ့စနစ္ စသျဖင့္ စနစ္ေတြအၾကားတိုက္ပြဲေပၚေပါက္ တာပါ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီစနစ္ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့လူတန္းစားေတြ ႐ွိတယ္ဆိုတာကို ဒီေန႔ဗမာျပည္ အေျခအေနေလာက္ သိသာထင္႐ွားတာမ႐ွိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။
သူတို႔ေျပာသလိုသာ စစ္ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းဟာ ဒီသံုးမ်ဳိးထဲ႐ွိတယ္လို႔ အေသသတ္မွတ္ထားရင္ ဒီေန႔ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ စစ္ပြဲေတြကိုသံုးသပ္တာေတြ အကုန္မွားကုန္ႏိုင္ပါတယ္။ တျခားမေျပာနဲ႔ ဗမာျပည္ကျပည္တြင္းစစ္ကို အဲဒီ စံသံုးခုနဲ႔တိုင္းလိုက္ရင္ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ (တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု) ျပည္သူလူထုအေပၚ စစ္ခင္းျခင္းဆိုတဲ့ တကဲ့သြင္ျပင္လကၡဏာေတြကို ဖံုးကြယ္ေပးၿပီးသားျဖစ္သြားမယ့္အျပင္ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ခ႐ိုနီေတြအတြက္ စစ္ခင္းေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ “ဗမာလူမ်ဳိး” ေတြကို ကိုယ္စားျပဳသလိုလို၊ “ဗမာလူမ်ဳိး” အားလံုးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾက သေယာင္ေယာင္၊ သူတို႔ကို “ဗမာလူမ်ဳိး” အားလံုးကပဲ တျခားတိုင္းရင္းသားေတြကိုတိုက္ဖို႔ တာဝန္ေပးထားတဲ့အလား တလြဲအဓိပၸာယ္ေတြ ေပါက္ကုန္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ေနာက္ပိုင္းက်မွ ေပၚေပါက္တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္အေျမာက္အျမားဟာ စစ္တပ္က (သူတို႔ေနာက္ကြယ္မွာ ျပည္ပအင္အား ပါခ်င္ပါမယ္၊ မပါခ်င္မပါဘူး) အာဏာသိမ္းလို႔ျဖစ္ပြားတဲ့ စစ္ပြဲေတြ အာ႐ွ၊ အာဖရိကနဲ႔ လက္တင္ အေမရိကတို႔မွာနည္းသမို႔လား။ သူတို႔ေျပာတဲ့စံသံုးခ်က္ဟာ ဒီအခ်က္ကိုတမင္ေ႐ွာင္သြားတာလား၊ ဖံုးေပးတာလား၊ စဥ္းစားစရာပါ။
ေနာက္ၿပီး ဗမာျပည္သားတိုင္း အသဲထဲမွာစြဲနစ္ေနတဲ့ ဆရာစံလယ္သမားအံုႂကြမႈ။ ဒီသူပုန္ထမႈႀကီးဟာ အဲဒီ စံသံုးခ်က္အထဲက ဘယ္အခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တာလဲ၊ လယ္သမားေတြဆီက လယ္ေတြကိုလုယူ၊ ဆႏၵျပေတာ့အၾကမ္း ဖက္ႏွိမ္နင္း၊ အဲဒီလို လူတန္းစားပဋိပကၡေတြကေန ေပၚေပါက္လာတာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သမိုင္းမသင္ဖူးတဲ့လူေတာင္ သိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၁၉၄၆ ခုႏွစ္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ လယ္ေဝးသူပုန္။ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီအစိုးရ တာဝန္ေပးခ်က္နဲ႔ ဗိုလ္ေနဝင္းကိုယ္တိုင္သြားၿပီး ႏွိမ္နင္းခဲ့တဲ့ လယ္သမားသူပုန္ထမႈႀကီး။ အားလံုးဟာ လူတန္းစားတိုက္ပြဲက ေပၚထြက္လာတာေတြခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီစံသံုးခ်က္ထဲမွာေတာ့ ဒီေန႔ ေျမယာလုယက္မႈေတြရဲ႕ဆိုးဝါးမႈကို ေလွ်ာ့ေပါ့ထားခ်င္လို႔လားမသိဘူး လူတန္းစားတိုက္ပြဲေတြကေန စစ္ပြဲေတြျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို တမင္ခ်န္ထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ တပါတည္းေထာက္ျပသင့္တာတခုက “စစ္ရဲ႕အေၾကာင္းရင္းမွာ ဘာသာေရးနဲ႔ လူမ်ဳိးေရးတို႔ ပါဝင္တယ္” ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ဳိးအရဆိုရင္ ဒီေန႔ ဗမာျပည္မွာ တမင္ဖန္တီးထားတဲ့ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး တင္းမာမႈေတြကေန စစ္ပြဲေတြ ေပၚေပါက္လာႏိုင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္ရဲ႕အခန္းကို အသိအမွတ္ျပဳရမယ္၊ “အာဏာသိမ္းသင့္လို႔သိမ္း” တာကို အသိအမွတ္ျပဳရမယ္ဆိုတဲ့ ေလာဂ်စ္ေတြဆက္ေပၚလာႏို္င္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က “တိုင္းရင္းသားေတြ အစည္းအေဝးလုပ္လို႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့လက္တလံုးျခားသာလိုေတာ့တဲ့” အေျခအေနမ်ဳိးေတြကလည္း ေပၚၿပီးရင္ေပၚေနပါလိမ့္မယ္။
ဒီကေန႔ ကမၻာမွာျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ပြဲေတြဟာ အဓိကအားျဖင့္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ၾသဇာခံနယ္ေျမတိုးခ်ဲ႕မႈ၊ သယံဇာတလု ယက္မႈ၊ ေနာက္ၿပီး ေဒသခံအာဏာ႐ွင္ေတြရဲ႕ ကိုယ့္အာဏာနဲ႔ ဓနခိုင္ၿမဲေရးတို႔ကေန ျဖစ္ေပၚတာသာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အတိအလင္းေဖာ္ထုတ္ဖို႔ လိုေနပါၿပီ။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲမွာ အာဏာသိမ္းခြင့္ကို ျပ႒ာန္းထားတာကိုကပဲ အခ်ိန္ မေ႐ြးစစ္ျဖစ္ဖို႔ အေျခအေနေတြ ဖန္တီးထားတာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေထာက္ျပၾကရပါေတာ့မယ္။
ရဲေဘာ္ ဖိုးသံေခ်ာင္း
No comments:
Post a Comment