ေနာက္ၾကည့္မွန္ (မင္းကိုႏိုင္) - ၁၈

အလွဴခံဖို႔လာေနၾကတယ္ ဟူေသာ သတင္းေၾကာင့္ မခင္ေအး ေတြ႔သမွ် ပိုက္ဆံဆြဲကာ အေဆာင္ေပၚမွ ေျပးဆင္းလာၿပီး ေဝဖာတထုပ္ ဝယ္လုိက္သည္။ ေတာင္းတလုံးကို ဝါးလုံးလွ်ဳိထမ္း၍ စုိက္စုိက္လာေနေသာ ေဖေသာင္းႏွင့္ သူရကုိျမင္ေသာ္ သူမ လက္တြန္႔သြား၏။ 

ေတာင္းထဲတြင္ ငွက္ေပ်ာ္သီး ႏွင့္ မုန္႔ထုပ္မ်ား ေတြ႔ရသည္။ “ရွင္မစားနဲ႔” ဟု ဆူေအာင့္ေအာင့္ေျပာကာ မခင္ေအး ေတာင္းထဲထည့္လုိက္၏။ ေဖေသာင္းရယ္ကာ “ေဝဖာ က်ေနာ္ ႀကိဳက္တယ္ဗ် စားမွာပဲ” ဟု ျပန္ေနာက္၏။ 

“ဒီလိုမွန္းသိရင္ ရွင့္အတြက္ မွန္တခ်ပ္ လွဴလုိက္ခ်င္တာ …” 

မခင္ေအးစကားကို ေဖေသာင္းနားမလည္ … “ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲဗ် က်ေနာ္ ႐ုပ္ရည္လွပတာ က်ေနာ္ သိၿပီးသားပဲ ေက်ာင္းထဲလာေလဗ်ာ တရားပြဲရွိေနတာပဲ” ဟု ေခၚသည္။ 

သူမ တရားပြဲ မၾကာခဏ နားေထာင္ေသာ္လည္း ရွင္းမျပခ်င္။ ေဖေသာင္းအားစိတ္တုိ၍ “ရွင့္႐ုပ္ကိုျပန္ၾကည့္ဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး ေက်ာခုိင္းရာမွာ ဘာျဖစ္က်န္ခဲ့မွန္းမသိသူေတြအတြက္ ေနာက္ၾကည့္မွန္တခ်ပ္ လွဴခ်င္တာ” ဟု ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး ေျပာလုိက္သည္။ 

xxxxx xxxxxx xxxxxx 

တရႊီးရီႊးႏွင့္ ေလတုိးသံမ်ားၾကားမွစကားမ်ားကို ညိဳ အားစုိက္နားေထာင္ေနရသည္မွာ အားမလုိအားမရရွိလွသည္။ ေရဒီယိုလုိင္းမွာ ျပည္ပခရီးေဝးမွ လႊင့္ထုတ္ေန၍ တုိးတခါ က်ယ္တလွဲ႔။ ၾကားရသမွ်ႏွင့္ပင္ ညိဳ႕မ်က္ေစ့ထဲ ပုံေဖာ္ၾကည့္သည္။ အမ်ားနည္းတူ လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ေနေသာ ေက်ာင္းသားအုပ္ထဲ ဟုိေျပး ဒီေျပးလုပ္ေနမည့္ ေဖေသာင္းကုိ မွန္းဆၾကည့္ရင္း အသဲတထိတ္ထိတ္ျဖစ္လာ၏။ 

“ညိဳ ရန္ကုန္သြားၾကည့္ခ်င္တယ္” 

အေဖ့အား မပူစာစဘူး ပူဆာမိသည္။ အေဖသည္ အင္း ... ဟု သံရွည္ဆြဲၿပီး “ဘယ္သူ႔ဆီမွာေနမလဲ နင့္ေဒၚေလးေတြ အိမ္နဲ႔ ေက်ာင္းကလည္း အေဝးႀကီး ဘယ္သူ႔လုိက္ပုိ႔ခုိင္းမလဲ” ဟု ျပန္ေမး၏။ 

“မခင္ေအး ရွိတာပဲ သူ႔အေဆာင္ကုိ သြားရင္ မရဘူးလား” 

ဆႏၵျပင္းျပေနေသာ သမီးအတြက္ ဦးေရႊခင္ အၾကံထုတ္ေနစဥ္ ေဒၚတင္တင္ထ၍ 

“ဟဲ့ ... ေမ်ာက္က ဒုကၡအထုပ္သြားမျဖည္နဲ႔ဦး ေရာေယာင္ၿပီး အဆြဲခံရလုိ႔ ...” 

ညိဳ မ်က္ႏွာစူ၍ ညိဳ ၾကည့္ခ်င္တယ္ ညိဳ ၾကည့္ခ်င္တယ္ ဟူ၍သာ တစာစာေအာ္ေနသည္။ 

xxxxx xxxxx xxxxx 

လက္ခုပ္သံတေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းသားပရိတ္သတ္ထဲ အရပ္ထဲမွ မိန္းမ လူႀကီးမ်ားႏွင့္အတူ ညိဳ ဝင္သာလာရသည္ ရင္က တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနဆဲ … မခင္ေအးလက္ကို မလႊတ္တမ္းကိုင္၍ အဓိပတိလမ္းေပၚ ညိဳ ေရာက္လာခ်ိန္ အပမ္းေျဖရိပ္သာေရွ႕တြင္ အသာခ်ဲ႕စက္တင္ထားသည့္ စင္ျမင့္ႏွင့္အတူ ေဖြးေနေသာ ေက်ာင္းသား ပရိတ္သတ္ကိုျမင္၍ အားတက္လာသည္။ 

“ဘာမွ မေၾကာက္နဲ႔ … ငါ ရွိတယ္” ဟု မခင္ေအးအားေပးရင္း ေဖေသာင္းဆုိသည့္ ေလလုိ အဖမ္းရခက္သူကို ဘယ္လုိ မိေအာင္ၾကံရပါ့ဟု ေတြးပူေနမိ၏။ စာၾကည့္တုိက္သစ္ေရွ႕တြင္ ညိဳအား ေနရာခ်ကာ “ဒီမွာထုိင္ေနေနာ္၊ ဘယ္မွမသြားနဲ႔ ငါ လုိက္ရွာလုိက္ဦးမယ္” ဟုမွာကာ ညိဳအား မခင္ေအး ထားရစ္ခဲ့သည္။ 

အခုေန ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ဝင္ဖမ္းရင္ ဒုကၡပဲ၊ ငါေတာ့ ဘယ္ေျပးရမွန္းမသိဘူး ဟု အားငယ္ရင္း တရားပြဲမွေဟာေျပာခ်က္ကုိ အာ႐ုံစိုက္မိသည္။ 

အဓိပတိလမ္းကစခဲ့တဲ့ ပထမအႀကိမ္ေက်ာင္းသားသပိတ္ကပဲ ကိုလုိနီစနစ္ထမ္းပုိးေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မီး႐ွဴးမီးပန္းျဖစ္ခဲ့တယ္ဟု အစခ်ီကာ ေဟာေျပာေနေသာ ေက်ာင္းသားတဦး၏ စကားဝယ္ေမ်ာပါရင္း ညိဳ အေၾကာက္ေျပလာသည္။ 

ေဝါခနဲ ပြဲလွန္႔လုိက္၍ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္သြားေသာ ပရိတ္သတ္ကုိ ေက်ာင္းသားမ်ား ျပာျပာသလဲ ထိန္းေနရ၏။ ညိဳမွာ ထုိင္ရာကထၿပီး အားကိုးရာမဲ့ ေျပးေပါက္ရွာေနရသည္။ မခင္ေအးမွာ စိတ္ပူၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ေရာက္လာ၏။ 

“မေျပးနဲ႔ညိဳ ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ေတြ႔ေအာင္ကိုရွာၿပီး ငါ သူ႔ကို ျပခ်င္တယ္” 

ပရိတ္သတ္ ျပန္ၿငိမ္ေသာ္ မခင္ေအး ျပန္ထြက္သြားသည္ ညိဳ ရင္တဖုိဖို က်န္ခဲ့ျပန္၏။ ဟုိဘက္က ဝိဇၨာေဆာင္ေတြဆုိေတာ့ ကိုေဖေသာင္းတုိ႔စာသင္ေဆာင္က ဒီဘက္ကေပါ့ဟု သူမ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္၊ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို တလန္႔လန္႔ႏွင့္ နားေထာင္လုိက္။ 

ေလးဘီးကားတစီးေပၚလွမ္းတက္လုိက္သည့္ ေဖေသာင္းကိုျမင္၍ “ကိုေဖေသာင္း” ဟု မခင္ေအး က်ယ္ေလာင္စြာ ဟစ္ေခၚလုိက္သည္။ ေဖေသာင္း လွည့္ၾကည့္ၿပီး “ဟာ ... လုိက္မလား အာစီသရီးက အဖြဲ႔ေတြကို သြားႀကိဳမလုိ႔” ဟု ဖိတ္ေခၚသည္။ 

“ညိဳ ေရာက္ေနတယ္ ... စာၾကည့္တုိက္ေရွ႕မွာ ေစာင့္ေနတယ္ လုိက္ခဲ့” 

သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွ အံ့ၾသသြားျခင္း လကၡဏာကုိ မခင္ေအး ျမင္လုိက္ရ၍ ေက်နပ္မိသည္။ 

သူ ကားေပၚမွ ျပန္ဆင္းရမလုိလို ျဖစ္ေန၏။ “ေဟ့ေကာင္ လုိက္ခဲ့ဦးေလကြာ … ဟုိမွာခ်ိန္းထားၿပီးေတာ့” ဟု ထြန္းသက္က သတိေပး၏။ သူ ဆင္းမည္ျပဳၿပီး တန္႔ေနသည္။ မခင္ေအး ထြန္းသက္ကုိ မ်က္ေစာင္းထုိး၍ “ရွင္တုိ႔ဖာသာ သြားေခၚၾကပါလား ဟုိမွာ လုိက္လာရတာ ေတာက သနားပါတယ္” ဟု ေငါက္ဆတ္ဆတ္ ေျပာလိုက္၏။ 

ေတြေဝေနေသာ ေဖေသာင္းအား ထြန္းသက္က “ေဟ့ေကာင္ ျပန္လာမွေတြ႔ေတာ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ဦးစားမေပးနဲ႔ ဟုိမွာ ခ်ိန္းထားတာ မင္းပါမွ ျဖစ္မယ္” ဟု သတိေပးသည္။ 

“ဘာလုပ္ေနတာလဲ … ဆင္းခဲ့ေလ ... ဟုိမွာေနပူႀကီးထဲ တေယာက္ထဲ” 

စိတ္မရွည္ဘဲ ေဟာက္လုိက္ေသာ မခင္ေအးအား သူ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြး၍ “အခုခ်က္ခ်င္း ျပန္ခဲ့မယ္ဗ်ာ ... ေရာ့ ... ေနပူရင္ ဦးထုပ္ကေလး ေဆာင္းေပးထားလုိက္” ဟုဆုိကာ ေခါင္းေပၚေဆာင္းထားေသာ ဦးထုပ္ကိုခြၽတ္၍ ကမ္းေပးၿပီး ကားေပၚ ပါသြားေတာ့၏။ 

မခင္ေအးမွာ အငိုက္မိၿပီးယူမိေသာ ဦးထုပ္ျဖဴကိုသာ ေဒါမာန္ပါပါျဖင့္လုံးေခ်လွ်က္ … ေတာက္ခနဲ တက္ေခါက္ကာ “ေအးပါ ရွင့္ထုိက္နဲ႔ရွင့္ကံ ေနာက္မွ အဆုိးမဆုိနဲ႔ ... အခုေတာ့ ညိဳ႕ထုိက္နဲ႔ညိဳ႕ကံပါ” ဟု ေအာ္ဟစ္က်န္ခဲ့သည္။ 

ကား၏ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲ က်န္ခဲ့ေသာ မခင္ေအးအား ေဖေသာင္း မၾကည့္ရဲ ၾကည့္ရဲ ၾကည့္ရင္းပင္ ေဝး၍ ကြယ္ေပ်ာက္သြားရ၏။ 

xxxxx xxxxx xxxxxx 

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။