ကဗ်ာေယာင္ေယာင္ စာေယာင္ေယာင္နဲ႔
ညေန ညဘက္ ဆင္နဲ႔က်ားသစ္
စီးခ်င္းထုိးပြဲၾကည့္ဖုိ႔ ထြက္တဲ့သူလည္း ထြက္ရဲ႕ ….။
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း
အေပါင္းအႏုတ္သခ်ၤာတြက္လုိ႔
ဘဝေရစီးထဲ ေယာင္နနနဲ႔
ၾကက္ဖႀကီးကုိ ပုိက္လုိ႔ …။
ဒါက ဒီလုိရွိပါတယ္ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ဆီမွာ စာသမား ေပသမား တယ္ေပါမ်ားပါတယ္ ..။ သတင္းစာတုိက္ျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း ပါမယ္ထင္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ဟုိးတုန္းကဆုိ လူတုိင္း ကဗ်ာတပုဒ္၊ ေရးအားေကာင္းတဲ့ ေမာင္ေတြကေတာ့ ႏွစ္ပုဒ္စ သုုံးပုဒ္စ ေရးၾကပါတယ္ ..။ ၿပီး လက္ေရြးစင္ ျပန္ထုတ္ေပါ့ ..။
တလမွာ တခါေလာက္ေတာ့ ထုတ္ၾကပါတယ္ …။ ဒါကလည္း သတင္းစာၿပီးတဲ့အခ်ိန္ လတ္လ်ား လတ္လ်ားျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေလး (တကယ္က သတင္းစာၿပီးလည္း အားရပါဘူးဗ်ာ) ေတြမွာပါ။ စီစဥ္သူေတြကေတာ့ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး …။ ကဗ်ာဆရာ ခင္လြန္း (ဦး) - တာဝန္ခံအယ္ဒီတာ (အဲ့အခ်ိန္ အေဝးေရာက္ေနၿပီလားလဲ မသိေတာ့ဘူး)၊ ကဗ်ာဆရာ ေနေန (အဲ့အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ေနေနပဲ .. ခုေတာ့ ေနသြင္၊ လက္ေထာက္အယ္ဒီတာေပါက္စ ထင္တယ္။ ခုေတာ့ စာေရးဆရာတျဖစ္လဲေပါ့ …)၊ ေနာက္ ကဗ်ာဆရာ ခင္ရင္ေမာင္ (ကုိေစာႀကီး …အေမရိကား)၊ အဲ့လူေတြပဲ ထင္ပါတယ္။
စစခ်င္းေတာ့ ေမာင္ဘညႊန္႔က ကဗ်ာေရးတာ စာေရးတာ သိပ္ဝါသနာပါေသးတာ မဟုုတ္ဘူး …။ တေန႔ ဂရပ္ဖစ္ဒီဇုိင္နာျဖစ္ရမယ္ဆုိၿပီး …(ခုုေတာ့ တလြဲစီပဲ) … ေတာင္ျခစ္ ေျမာက္ျခစ္ .. ေတာင္ပက္ ေျမာက္ပက္ စိတၱဇလုုိလုုိ ဘာလုိလို အ႐ုပ္ေတြ လက္တည့္စမ္းေနတဲ့ကာလေပ့ါ ..။ ေဆးေတြ .. ကဲန္းဗတ္စ္ေတြ၊ စကၠဴေတြကေတာ့ အဲ့အခ်ိန္က ပန္းခ်ီဆရာ ေမာင္ဉာဏ္စုုိးဆီက အလကား သြားသြားမေနတဲ့ကာလေပါ့။
ေနာက္ပုုိင္းေတာ့ ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း ကဗ်ာေရးပါတယ္ …။ အႏုအရစ္ ပုရစ္ဖူးေလးေတြကုုိ အားက်ၿပီး ပုရစ္ဖူးဆုိတဲ့ ကေလာင္နဲ႔ေပါ့ ..။ ပထမဆုံး ကဗ်ာက ေခတ္ၿပိဳင္ အင္တာနက္မဂၢဇင္းမွာ စပါတာပါပဲဗ်ာ …။ တပုဒ္ ၅၀၀ ရတဲ့အခ်ိန္ေပါ့ …။ ေနာက္ပိုင္း ပုရစ္ကေလာင္နဲ႔စာမူခ မွားေပးၿပီးကတည္းကကုိ အဲ့ကေလာင္ကုိ အေမြျပတ္စြန္႔လႊတ္လုုိက္တာပဲ …။ ၅၀၀ နည္းတာမွတ္လို႔ ..ဟဲဟဲ..။
ေနာက္တခု ေမာင္ဘညႊန္႔တုိ႔ဆီမွာ အဲ့အခ်ိန္က သတင္းစာတုိက္ေရာ .. စတူဒီယိုေကာ ရွိတယ္ ..။ စတူဒီယုိက လူထုလက္႐ုုံးတဲ့ … (ခုုေတာ့ လက္ပ်ဥ္းေတာ္က်သြားပါၿပီ) .. စတူဒီယိုတာဝန္ခံေတြက ကုုိေဝယံ (အေပၚမွာေျပာခဲ့သလုုိပဲ ခုု အေမရိကားမွာ သားကေလးတေယာက္နဲ႔ ဆူရွီေရာင္းေနတဲ့သူ)၊ ေနာက္ ကုိသက္ႏိုင္ (ဦးေအာင္ေစာဦး တူ .. သူလည္း ခု အေမရိကားမွာ ဇိမ္က်ေနေလရဲ႕) …
အဲ့အခ်ိန္က ဆင္နဲ႔က်ားသစ္ စီးခ်င္းထုိးပြဲၾကည့္တဲ့အဖြဲ႔နဲ႔ ၾကက္ဖပုိက္တဲ့အဖြဲ႔ေပါ့ဗ်ာ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုိ႔ကေတာ့ စီးခ်င္းထုိးပြဲၾကည့္တဲ့အဖြဲ႔က ခ႐ိုနီေလးေတြေပါ့ …။ ၾကက္ဖပုိက္တဲ့အဖြဲ႔ကေတာ့ အ့ံေက်ာ္ႀကီးတုိ႔ လူမိုက္တသုိက္ေပါ့ …။
စီးခ်င္းထိုးပြဲၾကည့္တဲ့အဖြဲ႔က ညေနဘက္ လမ္းေလွ်ာက္အျပန္ဆို မ်က္ႏွာရဲေလးေတြနဲ႔ …။ ၾကက္ဖပုိက္တဲ့အဖြဲ႔ကေတာ့ ေပါက္ေပါက္ေတြေဖာက္ေပါ့ …။
ဒီလူေတြလည္း ခုေတာ့ .. အေမရိကားတုိ႔ .. ဥေရာပတုုိ႔မွာ တုတ္ေကာက္ကုိင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကၿပီ ထင္ပါတယ္။
…......
မွတ္မိေကာင္း မွတ္မိၾကမယ္ဗ်ာ …
ေန႔ဆုိေပ်ာက္ ညဆုိေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့
သေကာင့္သား
ေၾကာင္းဆုိး ေၾကာင္မုိက္ ေၾကာင္္တသုိက္နဲ႔
တုိက္ပြဲဆင္ ရန္ျဖစ္ရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ အိပ္ပ်က္ရ ညေတြေၾကာင့္
ဒီေကာင္ေတြ ဟုိတခါလုိ
ျမန္ျမန္သာ
ေတာဝင္ပါေစ ဆုေတာင္းမိတယ္…။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုိ႔ဆီမွာ ေၾကာင္ေတြ ေပါတယ္ ...။ ေၾကာင္သခင္ကေတာ့ ဦးေအာင္ဖုုန္းျမင့္ (သူက ပီဒီအက္ဖ္ - ဗုိလ္မွဴးႀကီး စိန္ျမ (မွန္လားေတာ့ မသိဘူး) သူ႔တပ္က ေျပာတာပဲ .. အထဲတုန္းကေတာ့ ေလတပ္ကေန ေတာခိုလာတဲ့သူလုိ႔ ဆုိတယ္ ...။ ခုေတာ့ အေမရိကန္မွာ ခိုေနေလရဲ႕) ...။
သူက လူတုိင္းနဲ႔ေတာ့ သိပ္မတည့္ဘူး .. လူေတြက မတည့္တာလား ..သူက မတည့္တာလားေတာ့ မသိဘူး..။ ေမာင္ဘညႊန္႔နဲ႔ကေတာ့ ေလေပးေျဖာင့္တယ္ ေျပာရမယ္ ..။ စိတ္ေကာင္းရွိၾကပါတယ္။ ေနာက္ ဟင္းခ်က္လည္း ေကာင္းတယ္။ သူဟင္းခ်က္တဲ့ေန႔ဆုိ စားေကာင္းတဲ့ေန႔ေပါ့ဗ်ာ ..။ ေမာင္ဘညႊန္႔နဲ႔ေလေပးေျဖာင့္တယ္ဆုုိတဲ့အတုိင္းပဲ .. ငါးဟင္းေတြ ဘာေတြခ်က္တယ္ဆုိရင္ ..ငါးဟင္း မစားတဲ့ (ဂ်ီးမ်ားခ်က္က) ေမာင္ဘညႊန္႔တုိ႔အတြက္ တခုသပ္သပ္ စီမံေပးသဗ် ...။
ေနာက္ ထမင္းေလး ဘာေလးစားၿပီးလုုိ႔ကေတာ့ သူ႔ဆီမွာ အခ်ဳိတည္းဖို႔ ထန္းလ်က္ကေလးကအစ ရတယ္။ ေနာက္ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လည္း ရတယ္ ..။ မနက္ဆုိလည္း ေကာ္ဖီမစ္ေလးကအစ သူ႔ဆီက ရတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလေပးေျဖာင့္ဖုိ႔ေတာ့ လိုတယ္ … ။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ...။
ေနာက္တခု သူေမြးထားတဲ့ ေၾကာင္ေတြ သြားထိမရဘူး ..။ ရန္သူျဖစ္ကုန္မယ္ ...။ ေမာင္ဘညႊန္႔ကေတာ့ ေၾကာင္ကေလးေတြကုုိ ခ်စ္ျပရတာေပါ့ ...။ (ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေမာင္ဘညႊန္႔နဲ႔ သူနဲ႔ သေဘာထား အႀကီးအက်ယ္ ကြဲလြဲခဲ့ဖူးတယ္ ..။ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တခု ေပါက္ၾကားသြားတာေၾကာင့္ေပါ့ဗ်ာ) ...။
ေၾကာင္ေတြက အားလုံး ၁၀ ေကာင္ေလာက္ရွိမယ္ ထင္တယ္ ..။ ဆုိးခ်က္ဗ်ာ ...။ ေန႔လည္ေန႔ခင္းဆုိ မအိပ္ၾကဘူး ...။ ညသန္းေခါင္မွ ထထကျမင္းၾကတာ ...။ ဒါေပမယ့္ တမ်ဳိးေတာ့ ေကာင္းတယ္ .. အယ္ခ်ဳပ္ႀကီးလည္း ေၾကာင္ေတြ ကျမင္းလို႔နဲ႔ တူတယ္ .. ဘိေျပာင္းသြားတယ္ ..။ ေမာင္ဘညႊန္႔တို႔အတြက္ေတာ့ အႀကိဳက္ေပါ့ ..။ သုုိ႔ေပမယ့္ ဒီေကာင္ေတြ ႏွိမ္နင္းဖုိ႔ ၾကံရတယ္ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ဝုိင္းနားလာရင္ ၂ ဖုုံးေလာက္ ေကာက္တုိက္လုိက္တယ္ ...။ ခြီးခြီးနဲ႔ သေကာင့္သား .. ၿငိမ္ၿပီး ဇိမ္ခံေနတယ္ ...။ ဦးေဆာင္သူ ဆရာႀကီးေတြကေတာ့ အေပၚကေျပာခဲ့တဲ့ ၾကက္ဖပုိက္တဲ့ အံ့ေက်ာ္တို႔တသုုိက္ေပါ့ ..။
ေနာက္ပုုိင္းေတာ့ဗ်ာ .... အေမာင္ေၾကာင္တုိ႔ကုိ တပတ္ျခား .. ဒါမွမဟုတ္ … သုုံးေလးရက္ျခားေလာက္ တခါ ေတာထြက္ခုိင္းလိုက္ရတယ္ ...။ သနားေတာ့ သနားပါတယ္ ...။ ဒါေပမယ့္ ဝါးလုိက္ၾကတာပါပဲ ...။ ေၾကာင္ဆုိတဲ့ေကာင္က ေတာ္ေတာ္အသက္ျပင္းတယ္ ...။ ေတာေတာင္ မထြက္ခ်င္ ထြက္ခ်င္နဲ႔ထြက္တယ္ ...။ ပုုိင္ရွင္သခင္ ဦးဖုန္းကေတာ့ သူ႔ေကာင္ႀကီးေတြ ေတာထြက္သြားၿပီေပါ့ ...။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ဉာဏ္ (ကုုိဉာဏ္လင္းထြန္း - ဦးပီတာလင္းပင္နဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္စပ္သလုုိ မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္ဆုုိေတာ့ မိန္းမ သိပ္ႀကိဳက္ ...။ ခုေတာ့ အေမရိကားမွာ ထမင္းဆုိင္လား ..ဟင္းဆုိင္လားဖြင့္ၿပီး … ညညဆုုိ ေဖ့ဘုတ္ခ္ေပၚတက္ၿပီး တ,ေနေလရဲ႕) လက္ေပၚက ေၾကာင္ကုတ္ရာႀကီးၾကည့္ၿပီး … သက္ျပင္းေတြခ်ေနတာ ေတြ႔မိေသးတယ္ ...။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အေမရိကားမွာဆုံၿပီး မရွင္းေလာက္ဘူး ထင္တယ္ပါတယ္။ ဟုိမွာက လက္နက္ေတြ သိပ္ေပါေတာ့ ေျပာလို႔ေတာ့မရဘူး ...။
…......
ေဟာ ၾကည့္
အုိင္တီေခတ္မွာ ေနာက္မက်ေစဖုိ႔
အေမွာင္တေနရာထုိင္ၿပီး ကမၻာအႏွံ႔ေျခဆန္႔ဖုိ႔
အြန္လုိင္းေပၚဝင္မိျပန္ေတာ့
ညသန္းေခါင္ တစ္ခ်က္တစ္လြဲမွာ
လြမ္းေရးက ကဲေနၾကျပန္ေသးတယ္ ….။
အဲ့အခ်ိန္ ေက်ာ႐ိုးက ၿပီးခ်င္ၿပီးမယ္ ….။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ကြန္ပ်ဴတာစသုုံးခ်ိန္က ဝင္းဒုိး အိတ္ခ်္ပီဆုိတာ အျမင့္ဆုံး .. မီတုိ႔ .. ၂၀၀၀ တု႔ိေတာင္ မီလုိက္ေသး ...။ သင္ရင္း လုပ္ .. လုပ္ရင္း သင္ေပါ့ ..။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါက ထင္သေလာက္ မတုိးတက္ဘူး ...။ တုိးတက္ေအာင္ ၾကံရတာေပါ့ ...။
အဲ့အခ်ိန္က ရာဟူးတို႔ .. အမ္အက္စ္အမ္တို႔ေခတ္ထေနခ်ိန္ .. ဘားဂလိစ္ဆုိတာ လူေတာ္ေတာ္မ်ား နားမလည္တဲ့ အေျခအေန အခ်ိန္အခါေပါ့ ...။ တျခားေနရာေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ..ေမာင္ဘညြန္႔တို႔ဆီ ေျပာပါတယ္ ...။
အြန္လုုိင္းမွာ အေပါင္းအသင္းရွာၿပီး ခ်က္တင္ ခ်က္တင္ေပါ့ ...။ ညဆုိ မအိပ္ၾကပါဘူး .. ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ အစီအရီ .. ။ ဒါေတာင္ … အခ်ိန္နဲ႔အိပ္ရတာ ..သုံးမဝေသးတဲ့သူမ်ားၾကေတာ့လည္း အလုပ္ဆုိၿပီး ..ခုိးသုံးေပါ့ ..။ အယ္ခ်ဳပ္ကလည္း မရွိေလေတာ့ .. စိတ္ႀကိဳက္ ...။
က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာ ည ၁၀ ေက်ာ္မွ သုုံးတဲ့သူစာရင္း သပ္သပ္ရွိတယ္ ...။ ခုနက ေၾကာင္သခင္ ဦးဖုန္းတုိ႔ … ေနာက္ ကုုိေစာႀကီး (ကဗ်ဆရာ ခင္ရင္ေမာင္) တုိ႔... တျခားသူေတြလည္း ရွိပါတယ္ ...။ အဲ့မွာ ဇာတ္လမ္းက စတာပဲ … အြန္လုုိင္းမွာ က်ဴသူတုိ႔ရဲ႕ထုံးစံအတုုိင္းေပါ့ဗ်ာ ...။ ကုိေစာႀကီး ညီတေယာက္ရွိတယ္ .. ဂလက္ဆစ္ မင္းမင္း .. (မွန္ႀကီးေပါ့ ..ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ေတြ ..ေနာက္ပုိင္း သူနဲ႔ပဲ တြဲေသာက္ခဲ့တာ … ခုေတာ့ .. အမတ္မင္းေတြရဲ႕ ကုိယ္ရံေတာ္လုပ္ေနတယ္ ၾကားတယ္ ...သူ႔အေဖက အမတ္မင္းျဖစ္ေနတာကုုိး) … ။ ကုိေစာႀကီးက ဦးစြာေရာက္လာတာ … လာတုန္းက စက္မႈေက်ာင္းသားတုိ႔ရဲ႕ထုံးစံအတုိင္းေပါ့ဗ်ာ .. ဖ႐ုုိဖရဲ ...။
အဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင္ဘညႊန္႔က ႐ံုးမွာ မန္မုုိရီ ၅၁၂ ရွိတဲ့ တလုုံးတည္းေသာ အေကာင္းဆုံးစက္မွာ ထုိင္ရတာ ..။ ဒီဇုိင္းဆရာ ကေမ်ာက္ကေျခာက္ဆုုိေတာ့ .. ဂလုိပဲေပါ့ ...။ ကုုိေစာႀကီးက သူလည္း ကြန္ပ်ဴတာအေၾကာင္းေလး သိခ်င္ေတာ့ ဟုိေမး ဒီစမ္းေပါ့ ..။ အဲ့မွာ ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း … အကြက္ပဲဆုိၿပီး … ဗမာျပည္ ဝန္ႀကီးဌာနတခုုမွာ ပီအိတ္ခ်္ဒီယူေနတဲ့ မမႀကီးတေယာက္နဲ႔ ခ်ိတ္ေပးလုိက္တယ္ ...။ မမႀကီး ေမာင္ဘညႊန္႔ဆီ သူ ႐ုရွားသြားခဲ့ဖူးတဲ့ အ႐ုပ္ခ်ပ္ေလးေတြ ပုိ႔ေတာ့ … ႐ုပ္ကေတာ့ အေတာ္ဆုိးတာဗ်ာ ...။ ဒါနဲ႔ ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း အသာပဲဆုုိၿပီး .. ကုိေစာႀကီးဆီ ထုိးထည့္ေပးလုုိက္တယ္ ...။ အားလားလား ..ေျပာင္ခ်က္ ေျမာက္ခ်က္ကေတာ့ … ညဘက္ဆုုိ ကုုိေစာႀကီး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ခ်က္ေဘာက္ေလးဖြင့္ ေမာ္နီတာစကရင္ႀကီးပိတ္ၿပီး ေဘာလုံးလုိပဲဗ်ာ ..လုုံးၿပီး … ညည္းေနလုိက္တာမ်ား (အမွန္က စကားေျပာေနတာ) ...။ ဒါေတာင္ ေမာင္ဘညႊန္႔ တရက္ အေပါ့အေလးသြားမလုိ႔ဆင္းေတာ့မွ သိတာ ...။
ေနာက္ပုိင္း မမႀကီးက ဇာနည္ရွိလား ..ဇာနည္ရွိလားတဲ့ ...။ ဒါေတာ့ ကုိေစာႀကီးပဲ သိလိမ့္မယ္ထင္တယ္ ...။
ေက်ာ႐ုိးဆုိတာကေတာ့ဗ်ာ .. ခုခ်ိန္ထိကုုိ ပေဟဌိလုိပါပဲ ...။ မ,တေထာင္သားေတြ ေနတဲ့အရပ္ေလ ...။ အဲ့အခ်ိန္က လူအစုံဆံုးအခ်ိန္ … ။ တခ်ဳိ႕လည္း သိခ်င္ၾကတယ္ ..ဘာလဲေပါ့ … အင္း အဲနဲ႔ပဲ … ျငင္းခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ ...။ တခ်ဳိ႕မ်ား သိၾကမွာပါ ...။ ေမာင္ဘညႊန္႔ေတာ့ မေျပာရဲဘူး ...။
ဆက္လက္ေရးပါဦးမည္ ...။
No comments:
Post a Comment