တင္ျပ - ခ်ျပႏွင့္ ေျပာင္းလဲရမည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ား ... (ေဖျမင့္)

ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ၏ မိန္႔ခြန္း (၂၆ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၂) က ထုံးစံအတုိင္း ေကာင္းျမဲ ေကာင္းေနသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ႏွင့္ကုိးလ၊ ပထမမိန္႔ခြန္းတုန္းကေတာ့ ေကာင္းေတာ့လည္း ေကာင္းသည္။

သို႔ေသာ္ အဲဒါမ်ဳိး တစ္ခါမွ မၾကားဖူးသျဖင့္ ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လား။ ဘာသေဘာနဲ႔ ေျပာေနတာလဲ၊ ေစာင့္ၾကည့္စမ္းပါဦးကြာ၊ စသျဖင့္ အံ့ၾသတာႏွင့္ မယုံၾကည္တာေတြ ေရာေနခဲ့သည္။

ယခုေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြၾကားလာရတာ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိၿပီဆုိေတာ့ အထက္က နိဒါန္းခ်ီသလို ထုံးစံအတုိင္း ေကာင္းျမဲ ေကာင္းသည္ဟု ဆုိလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဘာေတြ ေကာင္းသလဲ။


ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေဝဖန္ေရးလုပ္တာ ေကာင္းသည္။ မိမိတို႔ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြ ေထာက္ျပေဝဖန္ၿပီးေနာက္ အဲဒါေတြကို ျပင္ဆင္ဖုိ႔ အစီအစဥ္ေတြ ခ်တာေကာင္းသည္။ အဲသည္ အစီအစဥ္ေတြ ေအာင္ျမင္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္လွ်င္ တကယ္ေကာင္းမည္။

တကယ္က အစိုးရအဆက္ဆက္၏ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြ၊ မေကာင္းတာေတြ၊ ဆုိးတာေတြ ကို ျပည္သူလူထု ေဝဖန္ ေထာက္ျပလာခဲ့တာေတာ့ တစ္သက္လုံးဟုပင္ ဆုိရလိမ့္မည္။

အဲဒါကုိ ဘယ္တုန္းကမွ နားမေထာင္ၾက၊ လက္မခံခဲ့ၾက။ ေဝဖန္သံေတြ ထြက္မလာေအာင္ ပိတ္ပင္ဟန္႔တားဖုိ႔သာ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ တစ္ႏွစ္ႏွင့္ ကိုးလက သမၼတမိန္႔ခြန္း မယုံၾကည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းသြားျခင္းသည္ ျပည္သူေတြ တစ္သက္လုံး ေဝဖန္လာသမွ်ကို တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးအေနႏွင့္ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ လက္ခံအတည္ျပဳလုိက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

အေျဖမွန္သည္ လူထုၾကားထဲမွာ အျမဲရွိသည္။

လူထု၏ သေဘာထားမ်ားကို ခံယူ-ကုိယ္စားျပဳ- ေျပာဆုိလုိက္သည့္ေန႔မွာ အစိုးရသည္ ယခင္ အစိုးရေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ကြဲျပားသြားသည္။

သမၼတကေတာ့ ေျပာင္းသြားၿပီ ဆုိပါေတာ့ ...

အဲသည္လုိပဲ လႊတ္ေတာ္မ်ားဆီကလည္း စကားအသစ္ေတြ ၾကားလာရသည္။ ျပည္သူ-ျပည္သူ-ျပည္သူ-

ထုိ႔ေနာက္

မိဘျပည္သူမ်ား

ဒီမုိကေရစီ ဘက္ေတာ္သားမ်ား။

အထက္ပိုင္းဆီက ေျပာင္းလဲသည့္ အသံဗလံမ်ား၊ ထုိ႔ေနာက္ ေျပာင္းလဲသည့္ အမူအရာမ်ား ၾကားရ ျမင္ရသည္။

ဆုိပါေတာ့ တုိတုိေျပာရလွ်င္ တစ္ခ်ိန္က ရန္ဘက္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ထဲက ထုတ္ၿပီး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾက၊ ႏုိင္ငံေရးနယ္မွာ ေနရာေပးၾကတာေတြ ျမင္လာရသည္။

သို႔ေသာ္ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ေနပါၿပီဟုဆုိေနၾကသည့္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာပင္ လူထုၾကားက အသံဗလံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ထြက္ေပၚေနခဲ့သည္။

အထက္ကေျပာင္းသည္ဆုိေသာ္လည္း ေအာက္က မေျပာင္းပါဘူး၊ ေအာက္မွာ ေျပာင္းတာ ဘာတစ္ခုမွ မေတြ႔ရေသးဘူး၊ အရင္အတုိင္းပဲ၊ စသျဖင့္။

ယခုေတာ့ တစ္ႏွစ္ႏွင့္ ကုိးလအၾကာမွာ သမၼတကုိယ္တုိင္က ေျပာျပန္ပါၿပီ။ ျပည္သူေတြ ေဝဖန္ေျပာဆုိေနၾကသည့္ စကားမ်ားကိုပဲ စနစ္တက် စုစည္းၿပီး ေျပာျခင္းပါပဲ။

* ျပည္သူ႔ဆႏၵ ျပည္သူ႔အသံကို နားမေထာင္ဘဲ မိမိတုိ႔ သေဘာအတုိင္းလုပ္ေနျခင္း၊

* လုပ္ကိုင္တာေတြ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ မရွိ၊ လူထုသိေအာင္ ခ်ျပ၊ ... အင္း “ခ်ျပ”၊ ခ်ျပ ကိစၥေနာက္မွ ေျပာမည္။ ယခု ေျပာတာက ခ်ျပမႈ မရွိျခင္း၊

* လူထု၏ လုိအပ္ခ်က္ ေတာင္းဆုိျခင္းအေပၚ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းေပးမႈ မရွိျခင္း၊

* ဥပေဒစည္းမ်ဥ္း လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားအတုိင္း မလုပ္ျခင္း၊

* အဂတိလုိက္စားမႈ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚျခင္း၊

* အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရား ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာျခင္း၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈစြမ္းရည္ နည္းပါးျခင္း၊

ခ်ဳပ္ၾကည့္လွ်င္ ေကာင္းတာတစ္ကြက္မွ မရွိ။

အေၾကာင္းရင္းက စိတ္ဓာတ္ေတြ အမူအက်င့္ေတြ ခ်ဳိ႕ယြင္းပ်က္စီးေနျခင္း ျဖစ္၏။

သမၼတႀကီးက ေရွးယခင္ အေတြးအျမင္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြအတုိင္း လုပ္ေနလို႔မရေတာ့ဘူးဟု ဆုိသည္။

သို႔ေသာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္း အဆင့္ဆင့္ပုဂၢိဳလ္ေတြက အမိန္႔ေပးစနစ္၊ အာဏာသုံးစနစ္၊ ဥပေဒက မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစကာမူ ငါက သည္လုိ စီရင္မည္ဟူေသာ စနစ္၊ စီးပြားေရးအရ တြက္ေခ်မကုိက္ေသာ္လည္း သည္စီမံကိန္းႀကီးကိုကား ငါ စိတ္ဝင္စားသျဖင့္ လုပ္ကုိင္လုိက္ဦးမည္ဟူေသာ စနစ္မ်ဳိးေတြထဲမွာ အေနၾကာခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုကုိ မထီမဲ့ျမင္ျပဳမႈ၊ အႏုိင္အထက္ျပဳမႈ၊ အာဏာအလြဲသုံးၿပီး ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားရွာမႈ စတာေတြမွာ သူတုိ႔ အက်င့္ပါေန အသားက်ေန ေက်နပ္ ၿငိတြယ္ေနခဲ့ၾကၿပီ။

ဒါႀကီးႏွင့္ ခြဲမရ။

ဒါႀကီးကို မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္။

စိတ္ဓာတ္ေတြ ေျပာင္းၾကပါ၊ ေျပာင္းၾကပါႏွင့္ တဖြဖြေျပာဆုိသံေတြ ၾကားရသည္။

ေျပာသာ ေျပာၾကသည္။ ဘယ္ကစၿပီး ဘယ္လုိ ေျပာင္းၾကမည္လဲ။

ေအာက္ဘက္ ရပ္ကြက္ ေက်းရြာအဆင့္မွသည္ ဟိုးအထက္ ဘယ္အဆင့္ထိ ေရာက္ေနမွန္းမသိသည့္ စိတ္ဓာတ္ေဟာင္း အမူအက်င့္ေဟာင္း အမႈိက္ပုံ အညစ္အေၾကးပုံႀကီး။

ဒါႀကီးမ်ဳိးကုိရွင္းသည့္ နည္းလမ္း ရွိေတာ့ရွိသည္။

သို႔ေသာ္ ႀကိဳက္သလား မႀကိဳက္ဘူးလား စာဖတ္သူ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။

ဂရိဒ႑ာရီထဲမွာ ၾသဂ်ီယတ္(စ) (Augeas) ဆုိေသာ ဘုရင္မွာ ႏြားအေကာင္ ေထာင္ခ်ီေမြးထားသည္။ သည္ႏြားေတြထားသည့္ တင္းကုပ္မ်ားကုိ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေလာက္ မသန္႔ရွင္း မေဆးေၾကာဘဲထားရာ ႏြားေခ်း၊ ႏြားက်င္ငယ္ေရ၊ ျမက္ေျခာက္၊ ေကာက္႐ုိးစသည့္ ႏြားစာ အႂကြင္းအက်န္ေတြ အားလုံးေရာေထြးလ်က္ အညစ္အေၾကး အစိုင္အခဲပုံႀကီးေတြျဖစ္ကာ ႏြားလည္း မေနႏုိင္၊ လူလည္း မဝင္ႏုိင္ ျဖစ္ေနသည္။ အဲဒါကို ရွင္းလင္းေပးရန္ လူစြမ္းေကာင္း ဟာက်ဴလီကိုအပ္ေတာ့ ဟာက်ဴလီက ႏြားျခံ ဟိုဘက္ထိပ္ သည္ဘက္ထိပ္ အကာအရံေတြ ၿဖိဳဖ်က္ၿပီးေနာက္ မလွမ္းမကမ္းရွိ ျမစ္ႏွစ္စင္းကုိ ဆြဲေပါင္း ေျမာင္းသြယ္၍ ႏြားျခံထဲက ျဖတ္ဆင္းေစရာ ရွိသမွ်အားလုံး ရွင္းသြားသည္ဟု ဆုိသည္။

သည္ရွင္းနည္းမ်ဳိးက ႐ုပ္ရွင္ထဲၾကည့္လွ်င္ လက္ခုပ္ လက္ဝါးတီးၿပီး ၾသဘာေပးစရာ၊ အားရစရာ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္လိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္ ႏြားေခ်းရွင္းရင္းက ျခံစည္း႐ုိးေရာ တင္းကုပ္ေတြပါ ပါသြားႏုိင္သည္။

ယခု သမၼတႀကီး တင္ျပ-ဟုတ္ကဲ့၊ “တင္ျပ” လာသည့္ နည္းလမ္းကေတာ့ သိမ္ေမြ႔ေသာ စိတ္ရွည္ေသာ ဒီမိုကေရစီက်ေသာနည္းျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ျမင္သည္။

အစုိးရအဖြဲ႔အစည္း ယႏၲရားဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပုံက အစေျပာင္းလဲမည္၊ ရပ္ေက်းမွသည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္အထိ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ အေတြးအျမင္ အမူအက်င့္ လုပ္ပုံလုပ္နည္းမ်ားကို ေျပာင္းလဲမည္တဲ့။ ေထာင့္အသီးသီးမွာ တစ္စုံလုံးေရာ တစ္စခ်င္းပါ ဖ်င္သြားျပင္သြားမည့္သေဘာ၊ လူေရာမူပါ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ ေျပာင္းလဲမည့္သေဘာျဖစ္သည္။

အေသးစိတ္ေတြ မေျပာေတာ့ပါ။

အထက္မွ ေအာက္သို႔ အာဏာခြဲေဝေသာစနစ္ႏွင့္ အဆင့္သီးသီးတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းပုဂၢိဳလ္ေတြခ်ည္း ေဆာင္ရြက္ရာမွ ျပည္သူျပည္သား ကုိယ္စားလွယ္မ်ား ပါဝင္လာမည့္စနစ္သို႔ ကူးေျပာင္းမည့္ကိစၥသည္ ႀကီးက်ယ္သည္။ သီးျခား အက်ယ္တဝင့္ ေဆြးေႏြး ေျပာဆုိၾကရမည့္ အေရးႀကီးေသာ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္သည္။

ယခုေတာ့ သည္စာပုဒ္ လက္စမသတ္မီ အေတြးအျမင္ အမူအက်င့္ ေျပာင္းလဲေရးကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္အရာတစ္ခုသာ ေျပာလုိသည္။

တင္ျပ၊ ခ်ျပဆုိသည့္ စကားလုံး အသုံးအႏႈန္းကိစၥ။

အာဏာပိုင္စနစ္ ဗဟိုဦးစီးစနစ္မွ ဒီမုိကေရစီစနစ္ (လူထုအုပ္စုိးေသာစနစ္) သို႔လည္းေကာင္း၊ လုပ္သားျပည္သူ ဟူေသာ စကားမွ မိဘျပည္သူမ်ား ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားဟူေသာ အသုံးအႏႈန္းမ်ားသို႔လည္းေကာင္း၊ ကူးေျပာင္းလာသည့္ကာလတြင္ အုပ္စုိးသူစိတ္ဓာတ္၊ စီမံ ဖန္တီးသူစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ယခင္ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းခဲ့သည့္ “ခ်ျပ” ဆုိေသာ စကားလုံးကုိ စြန္႔ပယ္ဖို႔လိုၿပီဟု တင္ျပခ်င္သည္။

စင္စစ္၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာတြင္ “ခ်ျပ” မရွိ၊ “တင္ျပ” သာရွိသည္ဟု ေျပာခ်င္သည္။

ျမန္မာစာအဖြဲ႔က ထုတ္ခဲ့သည့္ ျမန္မာအဘိဓာန္ ငါးတြဲမွာ ရွာၾကည့္သည့္အခါလည္း၊

“ခ်ျပ” ကုိ မေတြ႔ရ၊ “တင္ျပ” သာ ေတြ႔ရသည္။

၎တုိ႔ပင္ထုတ္သည့္ ျမန္မာအဂၤလိပ္ အဘိဓာန္မွာလည္း ထုိနည္း၎။ အဘိဓာန္ဆရာေတြ အဲသည္ေခတ္က အစိုးရပုိင္း ပုဂၢိဳလ္မ်ား ခံတြင္းေတြ႔ၾကသည့္ “ခ်ျပ” ကို မၾကားဖူးဘဲေနမည္မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ မထည့္သြင္းခဲ့။

“ခ်” ဆုိတာကိုေတာ့ အဓိပၸာယ္ အမ်ဳိးအစား စုံလင္ေအာင္ ေဖာ္ျပသည္။

နံပါတ္ (၁) အဓိပၸာယ္က၊

အျမင့္မွ အနိမ့္သို႔လည္းေကာင္း၊ အျမတ္မွ အယုတ္သို႔ လည္းေကာင္း၊ အညာမွ အေၾကသုိ႔ လည္းေကာင္း သက္ဆင္း၊ ဆုိက္ေရာက္ေစသည္။ တက္ရာမွ ဆင္းေစသည္။ တင္ရာမွ က်ေစသည္။ နိမ့္က်ေစသည္။ ေအာက္သုိ႔ ေရာက္ေစသည္။ -ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

“ခ်ျပ” ကို အဲသည္ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ သုံးႏႈန္းၾကတာ ျဖစ္သည္။

တစ္ဖက္သားကို အားနာစရာ ေကာင္းေသာ အသုံးအႏႈန္းမ်ဳိး။

အမ်ားသိေအာင္ ေျပာဆုိသည့္ကိစၥမွာ “တင္ျပ” သည္ဟု သုံးႏႈန္းလွ်င္လည္း ရပါသည္။ စင္စစ္၊ အဲသည္လုိပဲ သုံးႏႈန္းသင့္ပါသည္။

ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ “တင္ျပ” ကုိ ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ဖြင့္သည္ဆုိတာလည္း တင္ျပပါဦးမည္။

အဘိဓာန္က အဓိပၸာယ္ သုံးမ်ဳိးေပးထားပါသည္။

(၁) အထက္လူႀကီးထံ သိသာရန္ ေပးပို႔အေၾကာင္းၾကားသည္။

(၂) ေရွ႕ေမွာက္သုိ႔ ေခၚေဆာင္ယူငင္၍ ထင္ရွားစြာျပသည္။

(၃) ရွင္းလင္း ေျပာျပသည္။ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

“ခ်ျပ” သမားတုိ႔က နံပါတ္ (၁) အဓိပၸာယ္ႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ယူကာ၊ မိမိတုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးသည့္ကိစၥတစ္ခု ေအာက္လူတုိ႔အား အသိေပးျခင္းမ်ဳိးကို “ခ်ျပ” သည္ဟု သုံးႏႈန္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဲဒါ လူထုႏွင့္ အစိုးရ ခြဲျခားေသာေခတ္၊ လူထုကေအာက္ အစိုးရက အထက္ဟု မွတ္ယူက်င့္သုံးၾကေသာေခတ္က အသုံးအႏႈန္း ျဖစ္သည္။

၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ စာမ်က္ႏွာ ၈ မွာ “ျပည္သူလူထု က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔သိေအာင္ ခ်ျပမႈ မရွိျခင္း” ဟူ၍ လည္းေကာင္း စာမ်က္ႏွာ ၆ မွာ “... ဌာနဆုိင္ရာမ်ား၊ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ား၊ ျပည္သူမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ လူထုလူတန္းစား အသင္းအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ အားလုံးသိေအာင္ ခ်ျပၿပီး အၾကံဉာဏ္ေပးႏုိင္ေအာင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ခ်ျပေဆြးေႏြး ထုတ္ျပန္ အၾကံဉာဏ္ယူရန္ ...။ စသျဖင့္လည္းေကာင္း သုံးႏႈန္းထားတာ ေတြ႔ရသည့္အခါ အသုံးမွားေနတာလား၊ အက်င့္ပါ၍ ဆက္သုံးမိေနတာလား ေတြးေတာမိသည္။

တကယ္ဆုိလွ်င္ အဲသည္ ခ်ျပေတြ ေနရာမွာ “တင္ျပ” ဟု သုံးလုိက္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမည္လဲ။

မိဘျပည္သူမ်ားကို ဂါရဝတရားေရွ႕ထား၍ ရွင္းလင္းတင္ျပၾကေသာ အေလ့အထ ထြန္းကားဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေလးစားစြာ တင္ျပလုိပါသည္။ ။

၂၈- ၁၂- ၁၂

ျပည္သူ႔ေခတ္ အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၁၂၇ မွ …