ဆရာတင္မိုးဟာ စကားေျပေဆာင္းပါးေတြ အမ်ားအျပား ေရးသားခဲ့ေပမယ့္ ကဗ်ာေတြကိုေတာ့ မနားတမ္း ေရးဖြဲ႔ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ မကြယ္လြန္ခင္ ေနာက္ဆံုးညအထိ ကဗ်ာေရးဖြဲ႔ခဲ့သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆရာ့ကဗ်ာေတြ ေထာင္ခ်ီေအာင္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကဗ်ာေတြကလည္း အမ်ဳိးအစား စံုလင္လွပါတယ္။ ကေလးကဗ်ာ၊ အခ်စ္ကဗ်ာ၊ ဘဝသရုပ္ေဖာ္ကဗ်ာ၊ ႏိုင္ငံေရးကဗ်ာ စသျဖင့္ အမ်ားအျပားေရးခဲ့ၿပီး ေရာက္တဲ့ေနရာတိုင္းမွာ အမွတ္တရ ေရးသားခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဆရာ့လြယ္အိတ္ထဲမွာ သြားေလရာ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္း အျမဲတမ္းပါေလ့ရွိပါတယ္။ ခရီးသြားရင္း ေပ်ာက္သြားတဲ့ လက္ေရးစာမူ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြလည္း ရွိတယ္လို႔ ေျပာျပဖူးပါတယ္။
ျပည္တြင္းမွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခြင့္မရွိလို႔ မေတြ႔ရတဲ့ ဆရာ့ကဗ်ာေတြကို ျပည္ပက စာေစာင္အမ်ားအျပားမွာ အျမဲမျပတ္ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ျပည္ပမွာ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ဆရာ့ကဗ်ာစာအုပ္ ၅ အုပ္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲက တစ္အုပ္ျဖစ္တဲ့ ‘သစ္ရြက္ေႂကြေလးေပၚမွာ ေရးတဲ့မွတ္တမ္း’ စကားေျပကဗ်ာ စာအုပ္ကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ ထုတ္ေဝခြင့္မရခဲ့တဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းနဲ႔ ျပည္ပ ေပါင္းကူးလို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ ဆရာ့ကဗ်ာစာအုပ္ကေတာ့ ဆရာျပည္ပကို ေရာက္ၿပီး ပထမဆံုးထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ‘ဗုဒၶြႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား’ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီကဗ်ာစာအုပ္ကို သကၠရာဇ္ ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္အေျခစိုက္ ‘လမင္းတရာစာေပ’ က ထုတ္ေဝခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ကဗ်ာ ၁၂ ပုဒ္ ပါဝင္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေတြကို ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံု လႈိင္းဂယက္ႀကီး ႐ိုက္ခတ္တဲ့အခ်ိန္ကေန သကၠရာဇ္ ၂ဝဝဝ အတြင္း ေရးဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲဝင္ ကဗ်ာစုေတြထဲက လက္ေရြးစင္ေရြးခ်ယ္ ထုတ္ေဝျခင္း ျဖစ္တဲ့ေၾကာင္း ဆရာက သူ႔ရဲ႕ အမွာမွာ ေရးထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီကာလအတြင္း ေရးဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြအျပင္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွာ ေရးဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ ‘ကႏၲာရႏွစ္မ်ား’ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဆရာ ျပည္တြင္းမွာရွိစဥ္ ‘ကႏၲာရႏွစ္မ်ား’ ဆိုတဲ့အမည္နဲ႔ ကဗ်ာလံုးခ်င္းတစ္အုပ္ ထြက္ရွိခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ စာအုပ္အမည္ျဖစ္တဲ့ ဒီကဗ်ာေတာ့ မပါခဲ့ပါဘူး။
‘ဗုဒၶြႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား’ စာအုပ္မွာပါဝင္တဲ့ တျခားကဗ်ာေတြကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး လူႀကီးမင္းမ်ား၊ ဗုဒၶြႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္း၊ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာက ဒဏ္ရာမ်ား၊ အိမ္လည္ၾကဴးတဲ့သား၊ တုႏႈိင္းမရတဲ့ တို႔သမိုင္းအလွ၊ တို႔ဗမာရဲ႕ ကံၾကမၼာ၊ စိတ္က်ေရာဂါရေနတဲ့ အထီးက်န္ကဗ်ာဆရာ၊ ေဟာလီးဝုဒ္က အျပန္၊ ဒီတခါ မင္းအလွည့္၊ သမိုင္းမွာ မင္းတရားခံျဖစ္မယ္၊ ခြပ္ေဒါင္းသို႔ ျပန္ၾကားခ်က္ တို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအထဲက တခ်ဳိ႕ကဗ်ာေတြကို ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပဖူးသလို ျပည္ပအသံလႊင့္ဌာနေတြနဲ႔ ေဟာေျပာပြဲေတြမွာ ရြတ္ဆိုခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္း ဆရာ့အမွာစာမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့
“ဒီကဗ်ာေတြအတြက္လည္း စစ္အစိုးရက ၁၉၉၁ မွ ၁၉၉၅ ခုထိ အင္းစိန္ေထာင္မွာ အက်ဥ္းခ်ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲအတြင္းမွာ ျမန္မာျပည္သူတို႔ဘက္က ကေလာင္နဲ႔ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခြင့္ရတဲ့အတြက္ မိမိကိုယ္ကို ဂုဏ္ယူမိပါေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။”
လို႔ ဆရာက သူ႔ရဲ႕ သေဘာထားကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သကၠရာဇ္ ၂ဝဝဝ၊ ဇြန္လ ၃ဝ ရက္စြဲနဲ႔ ေရးထားတဲ့ အမွာစကားရဲ႕အဆံုး ဆရာ့ရဲ႕ ဆုေတာင္းစကားက “ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ေအာင္ျမင္ပါေစ”တဲ့။
အဲဒီအမွာစာ ေရးတဲ့အခ်ိန္ ဆရာက တခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္အေျပာင္းအလဲျဖစ္ၿပီး သူလည္း ဌာေနကို ျပန္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပံုရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အမွာစာရဲ႕ေအာက္ ေန႔စြဲနဲ႔ ေနရာ ေရးတဲ့အခါ သူေနာက္ဆံုး ေခါင္းခ်သြားရၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္ၿမိဳ႕ကို ထည့္သြင္းေရးထားေပမယ့္ ‘ေခတၱ-ေလာ့အိန္ဂ်ယ္လိစ္’လို႔ သံုးႏႈန္းခဲ့ပါတယ္။
‘ဗုဒၶြႏွင့္ေတြ႔ဆံုျခင္းႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား’ စာအုပ္ထဲမွာပါဝင္တဲ့ ကဗ်ာေတြမွာ ျမန္မာျပည္ အေျခအေနဆိုးလို႔ ျပည္သူေတြ ဒုကၡေရာက္ရတဲ့အေၾကာင္း၊ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြကို ႏွိပ္ကြပ္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြအေၾကာင္း၊ အမွန္တရားဘက္ လူထုဘက္က မုခ် ေအာင္ပြဲရမယ့္အေၾကာင္းေတြ ပါဝင္ပါတယ္။
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာက ဒဏ္ရာမ်ား
(၁)
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမွာ
ရွက္စရာ အထုပ္အပိုးေတြနဲ႔
ဂုပ္က်ဳိးေအာင္ ထမ္းခဲ့ရ
ဘယ္လမ္းက ေလွ်ာက္
ဘယ္တံခါးေပါက္ကို ဝင္ၿပီး
ဘယ္ပလႅင္ ဘယ္လိုေဆာက္ရပါ့
စိတ္ေခ်ာက္ခ်ား ေနခဲ့ၿပီ။
(၂)
အမွန္တရား အမွန္တရားနဲ႔
အသံသာၾကားရ
ဘယ္နားကမွန္း ငါမသိ
တံုးပိတဲ့ဖား ၿမွံဳးမိတဲ့ငါးပမာ
ရုန္းၾကည့္တဲ့ အားလည္း
ႏံုးခ်ိလို႔ သြားေရာထင့္။
တရားေတြ ေပ်ာက္
အမွားေတြ ေဖာက္သနဲ႔
က်ားေက်ာက္လို႔ ရွင္ႀကီးကိုး
ရွင္ႀကီးက်ားထက္ဆိုးသည့္ႏွယ္
အမ်ဳိးမ်ဳိးၾကံဳ
အဆိုးမ်ဳိး စံုခဲ့ၿပီ။
မႏုႆ ဘံုေပမို႔
ဒုကၡေတြ စံုေရာ့သလားကြယ္႐ို႕။
(၃)
တေယာက္နဲ႔အမ်ား
တေယာက္က ဓားနဲ႔မို႔
အမ်ားက အရာမဝင္တာ
အာဏာရွင္စနစ္ပဲ။
ဒီ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို
ငါ မရွိခိုးႏိုင္။
လက္နက္တကားကား
ရက္စက္သလား မေမးနဲ႔
တို႔ေသြးမ်ား ေခ်ာင္းစီးလို႔
ေျမာင္းႀကီး ေျမာင္းငယ္ ေဖာက္ၾကတယ္။
ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ ႏွလံုးယုတ္ကို
ထံုးသုတ္လို႔ ျဖဴမတဲ့လား။
လိမ္လံုးညာလံုးေတြကို ငါ အင္မတန္မုန္းတယ္
ငါ အ႐ႈံး မေပးႏိုင္။
စစ္အာဏာရွင္ေသနတ္ကို ေၾကာက္လို႔
ငါတို႔ လက္ေျမႇာက္ရရင္
ေဖာက္ျပန္သူေတြ ရာသက္ရွည္ၿပီး
တို႔ႏိုင္ငံ အသက္ေသလိမ့္မယ္။
ကမာၻေျမေပၚက ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး
တို႔တေတြ ငရဲေရာက္လိမ့္မယ္။
အ႐ူးငေပါက္ေတြကို
ဒူးမေထာက္ၾကနဲ႔ေဟ့။
ခြပ္ေဒါင္းအလံကို ကိုင္စြဲၿပီး
ရဲရဲႀကီး ေရွ႕တက္ရင္
သင္းတို႔တေတြ ေသြးပ်က္မယ္။
ေရွ႕တက္ၾကေဟ့
တလက္မမွ် ေနာက္မဆုတ္ၾကနဲ႔
အဓမၼသမား လူရမ္းကားေတြကို
လားလားမွ် လက္မေျမႇာက္နဲ႔။
(၄)
လက္နက္နဲ႔လူသား
လူသားက လက္နက္ကို အ႐ႈံးပြဲနဲ႔
ဘံုးဘံုးလဲရရင္
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမွာ
အရိုင္း ဒဏ္ရာေတြ ပါေရာ့မယ္
အမွန္ဟာ အင္အား
အခ်ဳိဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မခါး
အမွန္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မမွား
တရားသည္သာ ဓား
ကိုယ့္အားကို ယံုၾကည္
ဒီမိုကေရစီ တံခါးဖြင့္ရင္း
တရားႏွင့္ ေစာင့္မယ္။ ။
ဒီဇင္ဘာလ ၂၆ ရက္ ၁၉၈၈
ဒီကဗ်ာကုိ ၾကည့္ရင္ ဆရာတင္မိုးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္၊ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ အားမာန္ေတြကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေၾကာင့္ ျပည္ပမွာ ဆရာကြယ္လြန္ခဲ့ေပမယ့္ ဆရာ့ရဲ႕စာ၊ ဆရာ့ရဲ႕ ကဗ်ာေတြက တိုင္းျပည္ရဲ႕သမိုင္းနဲ႔အတူ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူမ်ား ေအးခ်မ္းတဲ့အရိပ္ေအာက္မွာ ေနထိုင္ခြင့္ရရွိပါေစ။ ။
ထိန္လင္း
၂၃၊ ၁၊ ၂ဝဝ၉
၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၃ ရက္ ေနာ္ေဝအေျခစိုက္ ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ၏ ထုတ္လႊင့္ခ်က္အား ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment