ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဘီဘီစီ Radio 4 ရဲ႕ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ Reith Lectures အစီအစဥ္မွာ ေဟာေျပာခ်က္ ႏွစ္ရပ္ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အဂၤလိပ္လို ေဟာေျပာခ်က္ေတြကို ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္က ဘာသာျပန္ဆိုၿပီး အပိုင္းလိုက္ တင္ဆက္ေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခု အစီအစဥ္မွာေတာ့ အစိုးရဝါဒ သေဘာမတူျခင္းအေၾကာင္း ေဟာေျပာခ်က္ ပဥၥမပိုင္းကို နားဆင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။
Reith Lectures ေဟာေျပာခ်က္ကို ေဟာေျပာဖို႔ စိတ္ထဲ အေတာ္လႈပ္လႈပ္ရွားရွားနဲ႔ ကၽြန္မ သေဘာတူလိုက္တဲ့အခါမွာ အေျခခံဆႏၵက ႐ိုး႐ိုးကေလးပါ။
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ ဘာလဲဆိုတာကို ေဖာ္ထုတ္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဆိုရာမွာ NLD အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုလည္း ကၽြန္မ ဆိုလိုပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ စည္း႐ုံး လႈပ္ရွားမႈမွာ ပါဝင္ေနၾကတဲ့ တျခား အစုအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ လူပုဂၢိဳလ္ေတြကိုလည္း ကၽြန္မ ဆိုလိုပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမွာ ပါဝင္ေနတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အခန္းက႑ဟာ ဘာလဲဆိုတာကို ကၽြန္မတို႔ သိသင့္တယ္လို႔ မိတ္ေဆြတို႔က ထင္ႏိုင္ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အခန္းက႑ဟာဘာလဲဆိုတာကို ကၽြန္မတို႔ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိတန္သေလာက္မွ်သာ သိပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဟာလို တခုေသာ ပါတီ သို႔မဟုတ္ တခုေသာ အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ အဖြဲ႔ဝင္ေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္လို႔ ေျပာရတာက အလြယ္ကေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကို ေက်ာ္လြန္ၿပီးၾကည့္လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ နည္းနည္းေလး မႈန္မႈန္ဝါးဝါး ျဖစ္လာတက္ပါတယ္။
ယမန္ႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလအတြင္းက တတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကာလကေနၿပီး ကၽြန္မ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီအခ်က္ကို ကၽြန္မ အေသအခ်ာ သတိျပဳမိခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မ ရွင္းျပရရင္ ေကာင္းမွာပါ။
အေရးႀကီးဆုံး အျဖစ္အပ်က္ ႏွစ္ခုကေတာ့ (မျဖစ္သင့္ မျဖစ္ထိုက္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြလို႔ေတာင္ ကၽြန္မ ေခၚခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိပါတယ္။)
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ႏွစ္ခုက ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္မွာလုပ္တဲ့ ဆႏၵခံယူပြဲရယ္ သူ႔ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ ယမန္ႏွစ္က ႏိုဝင္ဘာလ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲရယ္ အဲဒီ ႏွစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဆႏၵခံယူပြဲဟာ အေျခခံဥပေဒသစ္ကို မဲဆႏၵရွင္ ၉ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံေၾကာင္း ျပသႏိုင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာပါ။ သို႔မဟုတ္ ယုတ္စြအဆုံး စစ္အစိုးရရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က အဲဒီလို ျပသလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါ။
အေျခခံ ဥပေဒကလည္း စစ္တပ္အေနနဲ႔ တိုင္းျပည္အက်ဳိးအတြက္ လိုအပ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆနဲ႔အခါ ဘယ္အခါမဆို အစိုးရအာဏာအားလုံးကို သိမ္းယူပိုင္ခြင့္ရွိေစမယ့္ အေျခခံဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ နီးပါးအတြင္း ပထမဆုံး အႀကိမ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ နည္းနည္း အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ အေခၚအားျဖင့္ (စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမိုကေရစီသို႔ လမ္းျပေျမပုံ) ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္အတိုင္း ေနာက္က လိုက္လာဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အေျခအေန ႐ႈတ္ေထြးလာတာဟာ အဲဒီအခ်ိန္မွာပါ။
ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္င္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီသစ္ေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္မွာ မွတ္ပုံတင္ ရပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက မွတ္ပုံတင္ၿပီးသားပါတီ အားလုံးလည္းပဲ မွတ္ပုံတင္ရပါတယ္။
ပါတီေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ ၂ ႏွစ္က ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ အေျခခံဥပေဒကို ေစာင့္ထိန္း ကာကြယ္ပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ဝန္ခံ ကတိကိုလည္း ျပဳၾကရပါတယ္။ အက်ဥ္းဒဏ္ခံေနရတဲ့ ပါတီဝင္ မွန္သမွ်ကို ထုတ္ပယ္ပစ္ပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ဝန္ခံကတိကိုလည္း ျပဳၾကရပါတယ္။ အက်ဥ္းဒဏ္စီရင္ခ်က္ကို အယူခံဝင္ေနသူေတြပါ အထုတ္ခံရမယ့္အထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။
NLD ဟာ မွတ္ပုံတင္ခ်င္ခဲ့လို႔ရွိရင္ ကၽြန္မကို ထုတ္ပယ္ပစ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မလည္းပဲ ပါဝင္ေနပါတယ္။ မွတ္ပုံတင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းအစား NLD ေရြးခ်ယ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရး စနစ္ကင္းမဲ့ပုံကို ကၽြန္မတို႔ အျပည့္အဝ သိရွိၾကပါေသာ္လည္းပဲ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုအျဖစ္နဲ႔ ဆက္လက္ၿပီး ရပ္တည္ပိုင္ခြင့္အတြက္ တရား႐ုံးမွာေလွ်ာက္ထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္း ယမန္ႏွစ္က ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေနၿပီး ကၽြန္မ လြတ္လာတဲ့အခါမွာ ေမးခြန္းေတြ တသီႀကီးကို ကၽြန္မ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။
အေမးဆုံး ေမးခြန္းႏွစ္ခုမွာ ပထမ ေမးခြန္းက အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ဥပေဒ အျပင္ဖက္က အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္သြားသလား၊ ျဖစ္မသြားဘူးလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒုတိယ ေမးခြန္းက ကၽြန္မတို႔ မပါဝင္တဲ့ တရားဝင္ အတိုက္အခံရယ္လို႔ရွိလာၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မတို႔ပါတီရဲ႕ အခန္းက႑ကို ကၽြန္မ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။ တရားဝင္ အတိုက္အခံေနရာကို အခု ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွာ ကိုယ္စားလွယ္ေနရာ ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္းပင္ မျပည့္ေအာင္ရထားတဲ့ ပါတီ အနည္းငယ္က ယူခဲ့ပါတယ္။
ပထမ ေမးခြန္းက ေျဖဖို႔လြယ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဟာ ဥပေဒအျပင္ဘက္က အဖြဲ႔အစည္းတခု မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တရားဥပေဒနဲ႔မညီတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္တခုကိုမွ ကၽြန္မတို႔ မခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါတီရဲ႕ အခန္းက႑နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒုတိယ ေမးခြန္းကေတာ့ ပိုခက္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ NLD ရဲ႕အေနအထားဟာ ၁၉၉ဝ ျပည္ႏွစ္မွာလုပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲအခ်ိန္ကစလို႔ မကြဲမျပား ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္က ကၽြန္မတို႔ဟာ လူထု ဆႏၵမဲရဲ႕ ငါးပုံ ေလးပုံေက်ာ္ကိုရခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီတုန္းက တရားဝင္ အမည္အားျဖင့္ (ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႔) လို႔ ေခၚတြင္တဲ့ (ျမန္မ) စစ္အစိုးရကို အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ Orwell ရဲ႕ အသုံးအႏႈန္းဆန္တဲ့ ေဝါဟာရေတြ တပုံတေခါင္းႀကီး ေပၚထြက္ခဲ့ပါတယ္ရွင္။
ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲလိမ္တဲ့ သို႔မဟုတ္ မဲခိုးတဲ့ သို႔မဟုတ္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းအခုန္ျဖစ္တဲ့ သို႔မဟုတ္ ရလဒ္ကိုျငင္းပယ္ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံေတြဆိုတာ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ႏိုင္ငံေတာ္ ျပန္တမ္းမွာ တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ေက်ညာၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘာမွမလုပ္ဘဲထားခဲ့တာကေတာ့ ျမန္မာတႏိုင္ငံတည္းရွိတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ အႏိုင္ရတဲ့ပါတီကို အစိုးရတာဝန္လႊဲအပ္မယ္ စစ္တပ္က စစ္တန္းလ်ားကို ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္သြားမယ္ဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္မွာ စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကတိကဝတ္ ျပဳခဲ့ၾကေသာ္လည္းပဲ အႏိုင္ရတဲ့ ပါတီအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တကယ့္လက္ေတြ႔ အခန္းက႑တခုကို ဖန္တီးေပးဖို႔ရာ ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။
၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကေနၿပီး ထြက္ေပၚလာတဲ့ အထူးျခားဆုံး အေျခအေနကေတာ့ နည္းလမ္းတက် ဖြဲ႔စည္းထားတာပဲ ျဖစ္ေစ၊ ဖြဲ႔စည္းမထားတာဘဲ ျဖစ္ေစ၊ ပါတီအားလုံးနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းအားလုံးကို အစီအစဥ္ခ်မွတ္ၿပီး ဖိႏွိပ္ျခင္း၊ ေနာက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို လိုခ်င္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အလိုဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္း ေပးရမယ္ရယ္လို႔ ဆက္လက္ၿပီး ေတာင္းဆိုေနၾကတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြကိုလည္း အစီအစဥ္ခ်မွတ္ၿပီး ဖိႏွိပ္ျခင္း ဆိုတဲ့ အေျခအေနႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရခဲ့ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ NLD အတြက္ အားအင္ခ်ည့္နဲ႔ခဲ့ရတဲ့ ႏွစ္ေတြရဲ႕အစ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ပါတီဟာ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ၿပီးေနႏိုင္ေအာင္ အခိုင္အမာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါတယ္။ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေနႏိုင္႐ုံမွ်ပါ။ တက္ႂကြလႈပ္ရွားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွတ္မထင္ ၾကည့္လိုက္သူတို႔အဖို႔ရာမွာ ပါတီဟာ ဇီဝိန္ေႂကြေတာ့မယ့္ပုံ ေပါက္စျပဳေနပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မတိုင္ခင္ တႏွစ္ကပဲ ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးတင္ဦးေရာ (Movement for Democracy) (ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈ) မွာ အေရးႀကီးတဲ့ တျခားအဖြဲ႔ဝင္ေတြေရာ ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခံခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မလည္းပဲ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းခံထားရပါၿပီ။
ေနာက္ ေျခာက္ႏွစ္အၾကာမွာ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လြတ္လာတဲ့အခ်ိန္ကိုေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ပါတီရဲ႕ အထက္ျမက္ဆုံး လႈပ္ရွားသူ အေျမာက္အျမားဟာ ေထာင္ထဲမွာရွိေနဆဲ ျဖစ္တာကိုေရာ၊ ျပည္ပကို ေရွာင္တိမ္းကုန္ၾကၿပီ ျဖစ္တာကိုေရာ၊ သို႔မဟုတ္ ကြယ္လြန္ကုန္ၾကၿပီျဖစ္တာကိုေရာ ကၽြန္မတို႔ေတြ႔ခဲ့ၾကရပါတယ္။
ကြယ္လြန္သူတခ်ဳိ႕ဆိုလို႔ရွိရင္ ထိန္းသိမ္းခံေနရစဥ္အတြင္း ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကတာပါ။ တခ်ဳိ႕လည္းပဲ ေအာက္ထစ္ဆုံး ေဆးဝါး ကုသမႈ ခံစားခြင့္ကိုပင္လွ်င္မေပးတဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ႏွစ္ေတြရဲ႕ ပင္ပန္းဒဏ္ ဆင္းရဲဒဏ္ေၾကာင့္ က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ပါတီ႐ုံး အမ်ားစုဟာ အတင္းအၾကပ္ ပိတ္ခိုင္းတာကို ခံထားရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ပါတီလုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြဟာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း တပုံတေခါင္းႀကီးနဲ႔ အျပင္းအထန္ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာကို ခံေနရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေျခလွမ္းတိုင္းကိုလည္း ေနရာတကာမွာအျမဲရွိေနတဲ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ေတြက အနီးကပ္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။
သ႐ုပ္ေဖာ္ ေကာက္ေၾကာင္းပန္းခ်ီ - မင္းေက်ာ္ခိုင္
No comments:
Post a Comment