“ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပုဂံျပတုိက္က ဝန္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးေတြကေတာ့ VIP ေတြလာရင္ ရွင္းျပဖုိ႔ အတြက္ခန္႔ထားတာ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ … လူႀကီးေတြလာမွ ‘ပဲမ်ားၿပီး’ ပ်ာယာခတ္ေနၾကတာ၊ ႐ုပ္သံလႊင့္တဲ့ မင္းသမီးေတြလုိ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ဟန္လုပ္ ရွင္းျပတတ္တာ။ သာမန္ျပည္သူေတြ လာရင္ေတာ့ မဂၢဇင္း အဖတ္မပ်က္၊ အတင္းတုတ္တာ မပ်က္ … နည္းနည္းေလးမွ အေရးမလုပ္ဘူး၊ ျပည္သူေတြ အ႐ုပ္ေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္႐ုံကလြဲၿပီး ဘာအသိအျမင္မွ မရပါဘူးဗ်ာ”ဟု ဝင္ေျပာလုိက္ေသာအခါ သူလည္း ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္ျဖစ္သျဖင့္ ၿငိမ္သြားသည္။
ပုပၸားသုိ႔လာေသာလမ္းတြင္ ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္ႏွင့္ သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းစုိစုိတုိ႔ကုိ ျမင္ေတြ႔ရသျဖင့္ ရင္ထဲမွာ ေအးျမ လန္းဆန္းသြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ေက်းလက္ေန ေတာသူေတာင္သားေတြ၏ ဘဝအေျခအေနေတြကုိ ျမင္ေတြ႔ၾကား သိရေသာအခါတြင္မူ စိတ္မေကာင္း။
x x x
ပုပၸားေတာင္ကလပ္ ေျခရင္းသုိ႔ ဘုရားဖူးကားႏွစ္စီး ထုိးရပ္လုိက္သည္ႏွင့္ ဘုရားပန္း၊ နတ္ပန္းေရာင္းသည့္ ပန္းသည္ေတြႏွင့္ ေမ်ာက္စာေရာင္းသည့္ ေစ်းသည္ေတြ အေျပးအလႊား အလုအယက္ ေရာက္လာၾကသည္။
ဘုရားဖူးကားႏွစ္စီးေပၚမွ ငယ္ရြယ္သူေတြက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ ဘုရားပန္းေတြဝယ္၊ ေမ်ာက္စာေတြကုိဝယ္ကာ ေတာင္ကလပ္သုိ႔ ခပ္သြက္သြက္ တက္သြားၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ဦးျဖဴမင္းတုိ႔ ဇရာအုိႏွစ္ဦးသာ အထုိင္အထ ေႏွးသျဖင့္ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့ၾကသည္။
“ကုသုိလ္ယူဖုိ႔ ဘုရားပန္းေတြ နတ္ပန္းေတြ ဝယ္သြားၾကပါဦးအဘတုိ႔ရယ္ … ဘုရားပန္းေလးေတြ လတ္ပါတယ္ … ပုပၸားမယ္ေတာ္ႀကီး နတ္ကြန္းမွာလည္း သည္ပန္းေတြနဲ႔ နတ္တင္ႏုိင္ပါတယ္ … ေတာင္ေပၚမွာလည္း ဘုရားပန္း ကပ္ႏုိင္ပါတယ္”
“ေမ်ာက္ေတြကုိ ေမ်ာက္စာေကြၽးၿပီးေတာ့လည္း ကုသုိလ္ယူႏုိင္ပါတယ္ရွင္ … ေမ်ာက္ကေလးေတြက သနားစရာေတြပါ အဘတုိ႔ရယ္ ... ေမ်ာက္ကေလးေတြ အတြက္ ေမ်ာက္စာထုပ္ကေလးေတြ ဝယ္ၿပီး ကုသုိလ္ယူၾကပါဦးရွင္”
ေမ်ာက္စာသည္ ကေလးမ အမ်ားႀကီး ေျပာျပေနစရာ မလုိပါ။ ေမ်ာက္စာဝယ္ေနတုန္းမွာပဲ ေမ်ာက္ေတြက ေမ်ာက္စာ ဝင္လုေနသျဖင့္ ေစ်းသည္ကေလးေတြက မနည္းႀကီး ေျခာက္လွန္႔ ေမာင္းထုတ္ေနရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားပန္း သုံးေထာင္ဖုိးႏွင့္ ေမ်ာက္စာ သုံးေထာင္ဖုိး ဝယ္လုိက္ပါသည္။ ကေလးမက ထပ္ဝယ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းေနသျဖင့္ …
“အဘ ဒါေလာက္ပဲ တတ္ႏုိင္လုိ႔ပါ မိန္းကေလးရယ္” ဟု ေတာင္းပန္လုိက္ေသာအခါ အလုိက္သိစြာ ထပ္မတုိက္တြန္းေတာ့ပါ။ ကုိျဖဴမင္းကေတာ့ ဘုရားပန္းတေပြ႔တပုိက္သာမက ေမ်ာက္စာထုပ္ေတြ ငါးေထာင္ဖုိးမက တေသာင္းဖုိးနီးပါး ဝယ္ယူလုိက္သည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။ ေမ်ာက္ေတြက အလုအယက္ေတာင္းယူ စားေသာက္ေနၾကသျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ဖုိးဝယ္ဝယ္ ေလာက္မည့္ပုံမေပၚပါ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေတာင္ကလပ္အတက္ ခရီးတေလွ်ာက္ ေမ်ာက္သားသမီးငယ္ေလးမ်ားကုိ ေက်ာလြယ္၊ ေပြ႔ပုိက္ထားၾကသည့္ ေမ်ာက္မိခင္မ်ားကုိသာ ေရြးၿပီး ေခြၽေခြၽတာတာ ေကြၽးလာရသည္။ ကုိယ္က သည္ေလာက္ပဲ တတ္ႏုိင္တာကုိး။
လူအုိလူႀကီးဆုိ၍ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္သာပါၿပီး သက္တူရြယ္တူခ်င္းလည္း ျဖစ္သျဖင့္ အဝလြန္ဆူၿဖိဳးေနေသာ ဦးလူမင္းကုိစာနာကာ ကြၽန္ေတာ္က ေစာင့္ေခၚၿပီး ေတာင္ကလပ္ထိပ္သုိ႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္း တက္လာၾကပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေတာင္ကလပ္ထိပ္သုိ႔ ေရာက္ၿပီးဘုရားကုိ ပန္းကပ္ကာ ဝတ္ျပဳေနၾကေသာအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရပ္ကြက္သူရပ္ကြက္သား ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားက ေတာင္ေအာက္ ျပန္ဆင္းဖုိ႔ပင္ ျပင္ေနၾကၿပီ။
“အဘတုိ႔ ေအးေအးေဆးေဆး ဘုရားဝတ္ျပဳၿပီးမွ ဆင္းလာေနာ္ … ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က ေတာင္ေျခမွာ ေလွ်ာက္လည္ရင္း ေစာင့္ေနမယ္” ဟု ရပ္ကြက္လူငယ္ေလးေတြက မွာၾကားၿပီး ဆင္းသြားၾကသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လည္း စိတ္ေအးလက္ေအး ဘုရားကန္ေတာ့ၿပီး ေတာင္ထိပ္မွာ စိမ္ေျပနေျပနားေနမိပါသည္။
ေတာင္ကလပ္ထိပ္ ဘုရားရင္ျပင္မွ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လွ်င္ ပုပၸားေတာင္ေျခ႐ႈခင္းကုိ ျမဴမင္ျပာမ်ားၾကားမွ မႈန္မႈန္ရီရီ ျမင္ေတြ႔ရပါသည္။ ေတာင္ကလပ္မွ ေတာင္ေအာက္ေတာတန္းႏွင့္ ကားလမ္းဘက္ လွမ္းၾကည့္ရသည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသလုိ လြမ္းဆြတ္စရာလည္း ေကာင္းပါသည္။
ေအးေသာရာသီ မဟုတ္ပါဘဲလ်က္ ေတာင္ကလပ္ထိပ္တြင္ ျမဴခုိးမင္ျပာ ယွက္သန္း ရစ္သုိင္း အုံ႔ဆုိင္းေနသည္ကုိလည္း သေဘာက်ေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္က သဘာဝ႐ႈခင္းတြင္ နစ္ေမ်ာေနစဥ္ ဦးျဖဴမင္းကေတာ့ သူ႔လက္ထဲ က်န္ေနေသးသည့္ ေမ်ာက္စာထုပ္ေလးငါးထုပ္ႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ေနပါသည္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမယ္။
No comments:
Post a Comment