နအဖတြင္း ကုလားဖန္ထိုးတာေတြ ေပၚလာျပန္ပါၿပီ။ သဘာဝက်စြာပဲ အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ တြက္ခ်က္တာေတြ ေနရာတကာမွာ လုပ္ၾကတာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြကေနၿပီး ဘာအဓိပၸာယ္ေဆာင္သလဲ၊ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မလဲ ဆိုတာေတြကိုလည္း ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ နအဖထဲမွာ ရာထူးအာဏာေၾကာင့္မို႔ ကြဲလြဲမႈေတြ ျဖစ္လာမလား၊ ဂိုဏ္းဂဏတိုက္ပြဲေတြ ျပင္ထန္လာမလား၊ ဒါဟာ လူတိုင္းလို ေျပာၾက တြက္ၾကတဲ့ကိစၥလို႔ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။အေရးႀကီးတာက ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဘက္ကေန ပိုမတြက္မိဖို႔ပါပဲ။
ဗမာျပည္က စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြဟာ အာဏာကို ကိုယ္အသက္ရွင္ေနတုန္းမွာ လႊဲေျပာင္းေပးတယ္ဆိုတာဟာ မရွိသေလာက္အျဖစ္အပ်က္ပါ။ ဗိုလ္ေနဝင္းဟာ အသက္ ၉၀ နားနီးအထိ အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးက ေဆာင့္တိုက္လိုက္ေတာ့မွသာ တရားဝင္ အာဏာကို စြန္႔လႊတ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္တယ္ဆိုတာလည္း ေနာက္အာဏာရွင္ တေယာက္လက္ကို လႊဲခဲ့တာသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ သူဟာ ေနာက္ကြယ္ကေန ကာလတခု ခ်ဳပ္ကိုင္ေနခဲ့ပါေသးတယ္။
အခုလည္းပဲ နအဖရဲ႕ ဒီေျခလွမ္းဟာ တိုင္းျပည္အာဏာကို လက္လႊတ္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ဆုပ္ကေလး နည္းနည္းျဖည္ေပးဖို႔ လုပ္တာလို႔တြက္ရင္ မွားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ အဖက္ဖက္ ေသခ်ာေအာင္၊ ပိုင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ေသခ်ာမွ ဒီလို ေျခလွမ္းမ်ဳိးကို လွမ္းတာျဖစ္တယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔ကို အာဏာပလႅင္ေပၚက ျပဳတ္က်ေစမွာမ်ဳိးဆိုရင္ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး။
ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို မလုပ္လို႔လည္း သူတို႔မွာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ထိုင္ေနအေကာင္းသား ထသြားမွ အက်ဳိးမွန္းသိတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးျဖစ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ဳိးကို နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ မလုပ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါတင္မက နအဖ လုပ္ေနပံုဟာ သူတို႔ရဲ႕ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ခြင့္ရွိတဲ့ အမတ္ေနရာ ၂၀ % ကိုပါ လက္ထဲက မလြတ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ပံု ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မယ္လို႔ ခါးေတာင္းက်ဳိက္ထား သူႀကီးေတြ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ေဘးထုိင္သြားေအာင္ လုပ္ေနတာၾကည့္ရင္ ဒါကို အလြယ္နဲ႔ သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။
အခုေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကိုယ့္ၿပိဳင္ဖက္လို႔ ယူဆရသူေတြကို ေလာက္ေလးခြနဲ႔ တမင္ပစ္တဲ့အဆင့္ကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဖဆပလေခတ္က ျပဴေစာထီး ျပန္လာေနပါေပါ့လား။
အလားတူပဲ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနတာျဖစ္တဲ့ အခုစစ္တပ္ထိပ္ပိုင္း ကုလားဖန္ထိုးပြဲလည္း ဗိုလ္သန္းေရႊအေနနဲ႔ မီးမေသရင္ မလုပ္ပါဘူး။ အကုန္ သူ႔လက္သူ႔ေျခ ျပင္ဆင္ၿပီးမွ လွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းျဖစ္မွာပါ။
စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္ေလာကရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း နံပါတ္တူးမထားတဲ့ နံပါတ္ဝမ္းရဲ႕ စိတ္တိုင္းက် စီမံခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္သူတိုင္းအေနနဲ႔ အဲဒီငန္းေနရာ ငေစြေနရာယူတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးထဲမွာ ေမ်ာပါသြားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။
ဒီေလာက္ရွင္းေနတဲ့ကိစၥမွာ နအဖ စစ္အစိုးရကို ၾကံဖန္အမွတ္ေပးခ်င္တဲ့ အရင္ အေမရိကန္ သံအရာရွိေဟာင္း ဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးကသာ ‘အေကာင္းျမင္ဝါဒ’ နဲ႔ ၾကည့္တာ၊ ေျပာတာကို ၾကားရ။ ဖတ္ရပါတယ္။ ဦးတင္ဦးလိုပုဂၢိဳလ္ ေျပာတာကို သတိထား နားေထာင္ၾကည့္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္အေၾကာင္းကို ေနေက်ေနတယ္လို႔ ဆိုေလာက္တဲ့ သူက ဒါမ်ဳိးေတြဟာ ဘာမွ မဆန္းဘူး၊ ဘာမွတြက္မေနၾကနဲ႔လို႔ ေျပာသြားတာဟာ မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအားလံုး ဒီအစီအမံကို ေက်နပ္သေဘာက်တယ္လို႔ေတာ့ အလြယ္ေျပာလုိ႔ မရပါဘူး။ မုခ်ပဲ မေက်နပ္တာ၊ နာလိုခံခက္ျဖစ္တာေတြ ရွိမွာပါ။ ဒီတေကြ႔မွာ နအဖ စစ္အုပ္စုတခုလံုး အဖို႔ကေတာ့ မႏိုင္လည္း ႏိုင္၊ ႏိုင္လည္း ႏိုင္ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီထဲက တခ်ဳိ႕ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြတဦးခ်င္း အဖို႔ေတာ့ သူေဌးျဖစ္ ေခြးျဖစ္ ပံုေအာရတာမ်ဳိး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ကံေမွာက္မွားလို႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မေတာ္တဆ ႐ံႈးသြားတဲ့ စစ္တပ္ ထိပ္ပိုင္းေတြဟာ ဒီအ႐ံႈးကို လက္သင့္ခံႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေမးစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အမွန္ပါပဲ၊ အာဏာရဲ႕အရသာကို ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ႀကီး မွီဝဲထားၾကသူေတြျဖစ္တဲ့အတိုင္း သူတို႔ဟာ အာဏာဆိုရင္ တိုးလို႔သာ ရခ်င္မယ္၊ ရၿပီးသားကို လက္မလႊတ္ခ်င္တာကေတာ့ အထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။
သူတို႔ဟာ ဦးပုည ေရးသလိုပဲ အာဏာကေလးတေရြးေလာက္ရွိရင္ ‘အင္မတိ အင္မတန္၊ စံခ်င္တိုင္း စံရတယ္’ ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းသိေနၾကတယ္ ဆိုတာကို ဗိုလ္သန္းေရႊ အသိဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္သန္းေရႊအေနနဲ႔ သူ႔လူေတြအတြက္ ေျခမျမဲ လက္ျမဲေအာင္ စီမံေပးထားလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ရပါတယ္။
ဒါေတြေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဒင္းတို႔တြင္း ပဋိပကၡေတြဟာ ျပင္းထန္ သည္းသန္လာေပမယ့္ ေပါက္ကြဲထြက္လာမယ့္ အေနအထားမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ယူဆရပါတယ္။
တကယ္လုိ႔ နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အက်ဳိးစီးပြားေတြ ေၾကာင့္ ကြဲၾကတယ္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ဳိးရွိဖြယ္ရာ သိပ္မျမင္ပါဘူး။ (ဒီလိုအျဖစ္ဟာ တခ်ိန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ မေျပာႏုိင္ပါဘူး) အဲဒီလို သူတို႔ခ်င္း စစ္တပ္ႀကီးေတြနဲ႔ တိုက္ၾကတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ျပည္သူလူထုဟာ ေျမဇာပင္အခန္းေလာက္ပဲ ပါရမွာပါ။
ဖိႏွိပ္တဲ့အုပ္စိုးသူရဲ႕ စစ္တပ္ၿပိဳကြဲတယ္ဆိုတာမွာ အေၾကာင္းရင္းေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သမိုင္းအေတြ႔အၾကံဳေတြ အရ သိရပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ဳိးအရွိႏိုင္ဆံုးဟာ လူထုလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ဖိအားေၾကာင့္ ကြဲထြက္ျခင္းမ်ဳိးသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကို ဗိုလ္ေနဝင္းက အစ ဗမာျပည္က စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြဟာလည္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္႐ံုမက အစိုးရိမ္ဆံုးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုးတုန္းက ဗိုလ္ေနဝင္းက ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို အာဏာသိမ္းခိုင္းလိုက္ တာဟာ သူတို႔စစ္တပ္ထဲကတခ်ဳိ႕ လူထုတိုက္ပြဲထဲကို ပါဝင္လာတာ စၿပီးေတြ႔ရလာလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ သူတို႔ လံုးဝ လက္ပိုက္ ၾကည့္မေနပါဘူး။ အျမန္ဆံုး ေျဖရွင္းပစ္ၾကပါတယ္။
အမွန္ကေတာ့ နအဖရဲ႕ တပ္မေတာ္ထဲမွာ ေအာက္ေျခတပ္မွဴးတပ္သား အမ်ားစုႀကီးဟာ သူတို႔ရဲ႕ ထိပ္သီးေတြလုပ္ေနတာ ေတြကို ေက်နပ္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က အနာခံၿပီး သူတို႔က အသာစံေနၾကလို႔ မေက်နပ္တာမ်ဳိးရွိသလို ႏိုင္ငံေရးအရ ေလးေလးနက္နက္ သေဘာေပါက္ၿပီး တေန႔မွာ သမိုင္းတရားခံျဖစ္မွာကို မလိုလားသူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တကယ္လို႔သာ အခုအခ်ိန္မွာ တပ္မေတာ္ထဲက ကြဲထြက္လာတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေပါင္းရမွာလဲ။ ရွစ္ေလးလံုးတုန္းကေတာ့ လမ္းမေပၚမွာ လူထုေတြထဲဝင္ေပါင္းလို႔ ရပါရဲ႕၊ အခုေတာ့ ဘာမွ မရွိဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို လက္တြဲစရာမျမင္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔လက္ေအာက္ကေန အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ ခြာထြက္လာဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ေသးပါဘူး။
ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ အတိုက္အခံေတြအဖို႔ ေဘာလံုးဟာ ကုိယ့္ကြင္းဖက္မွာပဲ ရွိေနပါတယ္။ ကိုယ္က ဘာမွမလုပ္ပဲ စစ္အစိုးရ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ စစ္အုပ္စု ၿပိဳပ်က္သြားမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕က အမႈိက္ပံုႀကီး ဟာ တေယာက္ေယာက္က မဖယ္ရွားရင္ ေပ်ာက္မသြားဘူး ဆိုတာလိုပါပဲ။ ။
Photo : Irrawaddy
No comments:
Post a Comment